Sygn. akt III AUa 1719/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Iwona Niewiadowska-Patzer
Sędziowie:	SSA Wiesława Stachowiak (spr.) del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans
Protokolant:	starszy inspektor sądowy Dorota Cieślik

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2014 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku D. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. W..

o spłatę emerytury

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. W..

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 21 czerwca 2013 r. sygn. akt VII U 1420/13

1.  u m a r z a postępowanie w zakresie wypłaty wyrównania emerytury za okres od 1 października 2011r. do 21 listopada 2012r. oraz ustawowych odsetek za okres od 26 grudnia 2012r. do 19 lutego 2014r.;

2.  w pozostałej części apelację oddala.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Iwona Niewiadowska-Patzer

SSA Wiesława Stachowiak (spr.)

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2013 roku o znaku (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. W.., w związku z wnioskiem z dnia 28 listopada 2012 roku, na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2013r. poz. 267 ) odmówił D. R. uchylenia decyzji z dnia 12 października 2011 roku w części, w jakiej decyzja ta zawiesza, na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011r. Nr 291, poz. 1707 ) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm. ), prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku.

Od powyższej decyzji D. R. odwołała się do Sądu Okręgowego w Poznaniu w dniu 22 kwietnia 2013 roku, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez uchylenie decyzji z dnia 12 października 2011 roku o wstrzymaniu wypłaty emerytury oraz nakazania organowi rentowemu wypłaty zaległości emerytury od dnia 1 października 2011 roku wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności każdej raty do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. W.. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i prezentowaną argumentację w całej rozciągłości, domagając się oddalenia odwołania.

Sąd Okręgowy Wydział Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem z 21 czerwca 2013 roku w sprawie VII U 1420/13, zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że wnioskodawczyni D. R. ma prawo do wyrównania emerytury zawieszonej w okresie od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku z ustawowymi odsetkami od 26 grudnia 2012 roku (pkt 1), w pozostałym zakresie odwołanie oddalił (pkt 2).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. R., ur. (...), w dniu 27 marca 2009 roku złożyła wniosek o emeryturę.

W chwili składania wniosku odwołująca pozostawała w stosunku pracy. Była zatrudniona w (...) Zakładzie (...)w W. na stanowisku starszego referenta.

Decyzją z dnia 8 kwietnia 2009 roku organ rentowy przyznał D. R. prawo do emerytury od 1 marca 2009 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Świadczenie podlegało zmniejszeniu o kwotę maksymalnego zmniejszenia z powodu osiągania przychodu powyżej 70 % przeciętnego wynagrodzenia. ZUS ustalił stały termin płatności świadczenia na 25. dnia każdego miesiąca.

Z kolei decyzją z dnia 12 października 2011 roku organ rentowy, z urzędu, na podstawie art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz zmianie niektórych ustaw ( Dz. U. Nr 257, poz. 1726 ) wstrzymał odwołującej od 1 października 2011 roku wypłatę emerytury z powodu kontynuowania zatrudnienia.

W dniu 28 listopada 2012 roku odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o wypłatę świadczenia emerytalnego za okres od dnia 1 października 2011 roku wraz z ustawowymi odsetkami.

Decyzją z dnia 8 stycznia 2013 roku organ rentowy wznowił odwołującej wypłatę emerytury od dnia 22 listopada 2012 roku, tj. od wejścia w życie przepisów, uchylając decyzję z dnia 12 października 2011 roku w części, w jakiej dotyczy zawieszenia wypłaty emerytury od dnia 22 listopada 2012 roku.

W dniu 22 marca 2013 roku ZUS wydał zaskarżoną decyzję.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt ZUS i był on między stronami bezsporny.

Sporna kwestia w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy wyrok Trybunału Konstytucyjnego znajduje zastosowanie do sytuacji wnioskodawczyni i w konsekwencji, czy przysługuje jej prawo do wypłaty zawieszonej emerytury w spornym okresie.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał, że D. R., która nabyła prawo do emerytury od 1 marca 2009 roku, z uwagi na uchylenie od 8 stycznia 2009 roku art. 103 a ust. 21 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mogła od 1 października 2011 roku, kontynuując zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy, pobierać emeryturę. Wobec skarżącej nie obowiązywał wymóg rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.

Apelację od wyroku wniósł organ rentowy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżył wyrok w części przyznania prawa do emerytury od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku wraz z odsetkami, zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 103 a ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2012 roku, w sprawie K. 2/12, i przyznanie prawa do wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 roku.

Wskazując na powyższe organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

Organ rentowy pismem z 6 marca 2014 roku cofnął apelację w części dotyczącej należności głównej i odsetek za okres od 26 grudnia do 19 lutego 2014 roku.

Zakład podtrzymał apelację w pozostałym zakresie i wniósł o zmianę wyroku Sądu I instancji w części w jakiej Sąd zasadził na rzecz odwołującej odsetki naliczane po dniu 19 lutego 2014 roku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W związku z częściowym cofnięciem apelacji, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. w punkcie 1 wyroku umorzył postępowanie apelacyjne w zakresie wypłaty zawieszonej emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku oraz ustawowych odsetek za okres od 26 grudnia 2012 r. do 19 lutego 2014 r.

W ocenie Sądu Apelacyjnego w rozpoznawanej sprawie cofnięcie apelacji nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nie zmierza także do obejścia prawa a nadto nie narusza słusznego interesu ubezpieczonych.

W tym stanie rzeczy sąd odwoławczy na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

Apelacja organu rentowego w pozostałym zakresie nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie zaznaczyć należało, że skarżący nie zawarł w apelacji jakiejkolwiek argumentacji na rzecz prezentowanego stanowiska zgodnie z którym, odsetki po 19 lutego 2014 roku zasądzone zostały jako nienależne.

Kwestia odsetek od zawieszonego świadczenia emerytalnego została w w/w ustawie uregulowana w art. 8 ust. 1, zgodnie z którym emeryci, w przypadku których wypłata zawieszonej emerytury została ustalona na podstawie prawomocnego wyroku sądu, w którym sąd nie orzekł o odsetkach albo roszczenie o odsetki zostało oddalone, mogą złożyć wniosek o wypłatę odsetek od zasądzonej kwoty:

1)do dnia wypłaty - w przypadku gdy wypłata zawieszonej emerytury nastąpiła przed dniem wejścia ustawy w życie;

2)do dnia wejścia ustawy w życie - w przypadku gdy wypłata zawieszonej emerytury nastąpiła po dniu wejścia ustawy w życie.

Nawet pobieżna analiza treści cyt. przepisu pozwala na stwierdzenie, że nie znajduje on zastosowania w niniejszej sprawie.

Przede wszystkim, przepis ten wskazuje na uprawnienie podmiotowe grupy emerytów do wystąpienia z określonym wnioskiem i to do organu rentowego, w ściśle określonych przypadkach.

I tak, pierwszym z warunków realizacji przysługującego emerytom uprawnienia jest prawomocność orzeczenia. Truizmem będzie stwierdzenie, że Sąd Apelacyjny rozpoznając apelację organu rentowego w zakresie odsetek, dokonywał oceny nieprawomocnego w tej części orzeczenia Sądu I instancji. Innymi słowy, już sama ta okoliczność wyłącza możliwość zastosowania art. 8 ustawy w niniejszej sprawie.

Ponadto apelujący zdaje się nie dostrzegać, że zwrot, którym posłużył się ustawodawca w art. 8 ust. 1 tak w punkcie 1 jak i w punkcie 2 „w przypadku gdy wypłata zawieszonej emerytury nastąpiła”, dotyczy świadczenia spornego, tj. będącego przedmiotem postępowania sądowego i którego wypłata nastąpiła w oparciu o prawomocny wyrok sądu. Zwrot ten, a przez to przedmiotowa regulacja, nie dotyczą natomiast wypłaty świadczeń podjętych przez organ z urzędu w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2012 roku, w sprawie K 2/12.

W niniejszej sprawie wypłata „zawieszonej emerytury” na rzecz D. R. dopiero nastąpi.

Reasumując, rozstrzygając o odsetkach należnych odwołującej Sąd I instancji prawidłowo zastosował przepisy art. 118 ustawy z 18 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, art. 85 ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych a także rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 lutego 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu, lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń. Uregulowania te mają zastosowanie bezpośrednio, i nie ma podstaw aby stosować je jedynie odpowiednio, poprzez odesłanie z ustawy z 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku, z ograniczeniami wynikającymi z jej art. 8 ust. 1. Ustawa ta w ogóle nie znajdowała zastosowania w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Iwona Niewiadowska-Patzer

SSA Wiesława Stachowiak (spr.)