Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024
Sygnatura akt: III U 376/14

Tytuł: Sąd Okręgowy w Ostrołęce z 2014-09-11
Data orzeczenia: 11 września 2014
Data publikacji: 22 sierpnia 2018
Data uprawomocnienia:
Sąd: Sąd Okręgowy w Ostrołęce
Wydział: III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Grażyna Załęska-Bartkowiak
Sędziowie:
Protokolant: sekretarz sądowy Emilia Kowalczyk
Hasła tematyczne: Emerytura
Podstawa prawna: art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Sygn. akt: III U 376/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Grażyna Załęska-Bartkowiak

Protokolant:

sekretarz sądowy Emilia Kowalczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2014 r. w O.

sprawy z odwołania T. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 26.03.2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje T. M. prawo do emerytury począwszy od dnia 23.03.2014r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.03.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił T. M. prawa do emerytury.

T. M. wniósł odwołanie od tej decyzji. Stwierdził, że był kierowcą autobusu w Klubie Sportowym (...) w W.. Wobec powyższego spełnił wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że T. M. nie spełnia warunków do przyznania wcześniejszej emerytury, o których mowa w art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż pomimo osiągnięcia wymaganego wieku emerytalnego 60 lat i legitymowania się ponad 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie posiada wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego – pełnomocnik ZUS pozostawił rozstrzygnięcie do uznania Sądu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 06.03.2014r. T. M. złożył w Oddziale ZUS wniosek o emeryturę z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Po rozpoznaniu tego wniosku ZUS uznał, że T. M. osiągnął wymagany wiek emerytalny 60 lat, na dzień 01.01.1999r. legitymuje się on łącznym stażem pracy w wymiarze 25 lat, 8 miesięcy i 3 dni, lecz nie przepracował 15 lat w szczególnych warunkach. ZUS uznał mu z tego tytułu jedynie okres 13 laty, 10 miesięcy i 16 dni.

T. M. urodził się dnia (...)Zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy odwołujący zgromadził 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a w szczególności – czy zachodzą podstawy do zaliczenia T. M. jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu od dnia 01.01.1989r. do dnia 17.11.1996r. i od dnia 01.07.1997r. do dnia 14.11.1997r., gdy pracował w Klubie Sportowym (...) w W.. ZUS nie zaliczył tego okresu, ponieważ odwołujący nie złożył za ten okres świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach.

Akta osobowe odwołującego z tego okresu nie zachowały się. Wobec powyższego Sąd dokonał ustaleń na podstawie zachowanych dokumentów oraz na podstawie zeznań świadków i odwołującego.

Ze świadectw pracy (k.8 i 9 a.e.) wynika, że T. M. pracował w w/w okresach w Klubie Sportowym (...) w W. jako kierowca autobusu. Analogiczne wnioski płyną z zeznań świadków: H. J. (k.27) i B. M. (k.27) oraz z zeznań odwołującego złożonych w charakterze strony (k.27-28). Z ich zeznań wynika bowiem, że odwołujący pracował jako kierowca autobusu o liczbie miejsc powyżej 15. Był to autobus marki J., który miał 46 miejsc. Odwołujący przewoził tym autobusem sportowców na imprezy sportowe, a ponadto autobus wraz z odwołującym był wynajmowany przez inne zakłady pracy. Odwołujący jeździł z nimi jako kierowca na wycieczki, w tym były to wyjazdy za granicę. Z zeznań odwołującego wynika ponadto, że w przewie pomiędzy zatrudnieniem w Klubie Sportowym (...) był na rencie, co znajduje potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach rentowych. Po ustaniu prawa do renty wrócił na stanowisko kierowcy autobusu. Następnie, gdy Klub Sportowy upadł – autobus, na którym jeździł odwołujący został przekazany do K., a odwołujący także podjął tam pracę i jeździł jako kierowca autobusu na tym samym pojeździe, co w Klubie Sportowym (...). Ten okres został mu przez ZUS uznany jako praca wykonywana w szczególnych warunkach.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz odwołującego, gdyż tworzą one logiczną całość. Świadkowie pracowali z odwołującym w Klubie Sportowym (...), znają zatem specyfikę jego pracy z tego okresu. Nadto ich zeznania znajdują potwierdzenie w zachowanej dokumentacji, w szczególności w treści świadectw pracy, które były wystawiane bezpośrednio po zakończeniu stosunku pracy.

Mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie Sąd doszedł do przekonania, że T. M. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca autobusu. Pracę tę świadczył w okresie od dnia 01.01.1989r. do dnia 17.11.1996r. (7 lat, 10 miesięcy i 17 dni) i od dnia 01.07.1997r. do dnia 14.11.1997r. (4 miesiące i 14 dni). Jest to okres wynoszący łącznie 8 lat, 3 miesiące i 1 dzień. Jest to stanowisko wyszczególnione w wykazie A dziale VIII poz.2 powoływanego na wstępie rozporządzenia. Przy uwzględnieniu okresu uznanego przez ZUS (13 lat, 10 miesięcy i 16 dni) odwołujący przepracował w szczególnych warunkach 22 lata, 1 miesiąc i 17 dni.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd uznał, że T. M.spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art.184 powoływanej na wstępie ustawy i przyznał mu prawo do emerytury począwszy od dnia (...) stosownie do treści art.129 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS, albowiem w tym dniu zostały spełnione wszystkie przesłanki do przyznania prawa do emerytury, gdyż odwołujący w tej dacie ukończył 60 lat.

Z tych względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję na mocy art.477 14§2 kpc.

Stosownie do treści art.118 ust.1a w/w ustawy Sąd zobligowany był orzec, czy organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności do przyznania prawa do emerytury odwołującemu. Sąd uznał, że ZUS takiej odpowiedzialności nie ponosi. Organ rentowy ocenia prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach na podstawie treści świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach. W niniejszej sprawie odwołujący nie złożył takiego świadectwa. Dopiero postępowanie dowodowe przeprowadzone przed Sądem wykazało, że w spornym okresie T. M. pracował w szczególnych warunkach.

Wobec powyższego Sąd orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieprzyznanie prawa do emerytury stosownie do treści art.118 ust.1a w/w ustawy.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij