Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: III Ca 304/15

Tytuł: Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-03-20
Data orzeczenia: 20 marca 2015
Data publikacji: 14 września 2018
Data uprawomocnienia: 20 marca 2015
Sąd: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział: III Wydział Cywilny Odwoławczy
Przewodniczący: Sędzia Tomasz Pawlik
Sędziowie:
Protokolant:
Hasła tematyczne: Postępowanie Dowodowe (Przepisy Ogólne)
Podstawa prawna: art. 233 kpc w zw. z art. 129 kpc

Sygn. akt III Ca 304/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia: SO Tomasz Pawlik

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko B. C.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt I C 495/14:

postanawia:

oddalić apelację.

SSO Tomasz Pawlik

Sygn. akt III Ca 304/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy oddalił powództwo o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 2 484,84 zł z ustawowymi odsetkami wskazanymi w żądaniu pozwu.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany zawarł w lipcu 2012 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z poprzednikiem prawnym powoda. Od umowy tej, w okresie jej obowiązywania, pozwany odstąpił, co pociągnęło za sobą dochodzenie należności wskazanych w pozwie.

Jednocześnie Sąd I instancji stwierdził, że powód nie wykazał jaka była treść łączącej strony umowy. Podkreślił w tym kontekście, że pozwany przeczył w toku postępowania, że przedłożony, poświadczony za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika dokument, to umowa, którą zawarł z powodem. Pomimo natomiast wezwania Sądu powód nie dostarczył oryginału umowy (art.129 k.p.c.). Co więcej, z pisma pełnomocnika powoda wynikało, że nigdy nie dysponował on oryginalną, papierową wersją umowy, a jedynie przesłanym mu pocztą elektroniczną skanem dokumentu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy uznał także za zbędne przeprowadzenie dowodu z nagrań rozmów telefonicznych i przesłuchania świadków.

W oparciu o takie ustalenia faktyczne Sąd I instancji uznał, że powód nie wykazał zasadności swojego roszczenia (art.6 k.c. i art.232 k.p.c.). Podkreślił przy tym, że samo odwołanie się na regulaminu czy cennika nie pozwala na ocenę prawidłowości naliczenia zobowiązań w nocie obciążeniowej czy fakturze.

O kosztach orzeczono na zasadzie art.98 § 1 k.p.c., obciążając nimi powoda.

Od opisanego wyroku apelację wniósł powód, który domagał się jego zmiany i uwzględnienia powództwa w całości. Skarżący zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie art.233 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego. W uzasadnieniu apelacji wyrażono stanowisko, że pozwany nie zaprzeczył zasadności i wysokości roszczenia, a zwłaszcza potwierdził fakt zawarcia umowy.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew stanowisku apelującego pozwany kwestionował w odpowiedzi na pozew zarówno zasadę swojej odpowiedzialności jak i jej rozmiar. Podkreślał przy tym zwłaszcza, że od zawartej na odległość umowy odstąpił na skutek oświadczenia złożonego w ciągu 10 dni. Kwestionował także dołączoną do pozwu umowę, twierdząc, że brak na niej jego podpisu.

W tej sytuacji brak podstaw do tego, aby odmiennie niż Sąd Rejonowy ocenić zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Powód, pomimo wezwania Sądu, znajdującego oparcie w treści art.129 k.p.c. nie przedstawił oryginału dokumentu, z którego wywodził swoje prawa, a co więcej podważył wiarygodność dołączonej kopii dokumentu (pełnomocnik powoda wyjaśnił, że nigdy nie był w posiadaniu oryginału dokumentu, a zatem niemożliwe było potwierdzenie przez niego zgodności kopii z oryginałem). Tym samym powód nie wykazał jaka była treść, a nawet data zawartej przez strony umowy. Bez takiego ustalenia nie była natomiast możliwa szczegółowa ocena zasadności żądań pozwu w oparciu o pozostałe zaoferowane dowody.

Dodatkowo trzeba też zauważyć, że, zarzucając Sądowi Rejonowemu naruszenie art.233 k.p.c., powód nie wskazał na czym miałaby polegać nieprawidłowość rozumowania tego Sądu, a ograniczył się do przedstawienia swoich własnych wniosków sformułowanych na podstawie dołączonych do pozwu dokumentów. Tymczasem możliwość odmiennej od Sądu I instancji oceny materiału dowodowego nie oznacza przekroczenia przez ten Sąd granic swobodnej oceny dowodów. W ramach kompetencji Sądu z art.233 k.p.c. mieści się bowiem ocena, które dowody Sąd uznaje za wiarygodne, a którym wiarygodności odmawia. Ocena kopii umowy, której oryginału powód –mimo żądania przeciwnika procesowego – nie dołączył, za nieprzydatną do wykazania treści stosunku zobowiązaniowego łączącego strony, nie narusza przy tym zasad logiki czy doświadczenia życiowego.

Z tych wszystkich względów, gdy apelacja okazała się bezzasadna, na podstawie art.385 k.p.c. w zw. z art.505 10 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

SSO T. Pawlik

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij