Sygn. akt II Ca 24/13

POSTANOWIENIE

Dnia 22 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Urszula Wynimko
Sędziowie:	SSO Barbara Puchalska SSR del. Jolanta Klimowicz-Popławska (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sądowy Zofia Szczęsnowicz

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2013 r. w Białymstoku

na rozprawie sprawy z wniosku P. R.

z udziałem R. R. (1)

o rozgraniczenie nieruchomości

na skutek apelacji uczestnika postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim

z dnia 19 listopada 2012 r. sygn. akt I Ns 203/12

postanawia:

oddalić apelację.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca P. R. wniósł o rozgraniczenie działki położonej we wsi H., gmina B. o numerze geodezyjnym (...) o powierzchni 9,68 ha w ten sposób, aby przebieg granicy z nieruchomością oznaczoną numerem geodezyjnym (...) o powierzchni 13,03 ha stanowiącą własność R. R. (1) ustalić według aktualnego stanu prawnego, oznaczonego na szkicu graficznym biegłego sądowego z zakresu geodezji D. S. – linią koloru czarnego – łączącą punkty graniczne (...)-0596a. Alternatywnie podnosił, że linia graniczna powinna przebiegać zgodnie z linią z rozgraniczenia z 1970 r. oznaczonego na szkicu graficznym biegłego sądowego z zakresu geodezji D. S. – linią koloru pomarańczowego – łączącą punkty graniczne 614r-613r-612r-602r-615r-616r-617r-607r- (...). Wnosił o zasądzenie od uczestnika postępowania połowy kosztów postępowania rozgraniczonego, w tym kosztów poniesionych w toku postępowania administracyjnego.

Uczestnik postępowania R. R. (1) przychylił się do wniosku co do zasady i wnosił o dokonanie rozgraniczenia według stanu posiadania na gruncie wskazanej w opinii biegłego z zakresu geodezji D. S. jako linia niebieska biegnąca między punktami 28-00.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim postanowieniem z dnia 19.11.2012 r. rozgraniczył nieruchomość położoną w obrębie wsi H., gmina B. oznaczoną nr geod. (...)o powierzchni 9,68 ha, stanowiącej przedmiot własności wnioskodawcy P. R., dla której nieruchomości Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Kw (...) z nieruchomością położoną w obrębie wsi H., gmina B. oznaczoną nr geod. (...) o powierzchni 13,03 ha, dla której nieruchomości Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Kw (...) stanowiącej przedmiot własności R. R. (1) w ten sposób, że ustalił przebieg granicy zgodnie ze szkicem granicznym biegłego z zakresu geodezji D. S. (k. 164) stanowiącym integralną część niniejszego orzeczenia według linii koloru pomarańczowego łączącej punkty graniczne 614r- 613r- 612r- 602r- 615r- 616r- 617r- 607r- (...) (pkt I), rozstrzygając o kosztach postępowania (pkt II) i nieuiszczonych kosztach sądowych (pkt III).

Sąd I instancji ustalił, iż postanowieniem z dnia 29.04.2011 r. Wójt Gminy B. wszczął na wniosek P. R. postępowanie rozgraniczeniowe w odniesieniu do granic nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym (...) położonej we wsi H., gmina B. z nieruchomością sąsiednią oznaczoną numerem geodezyjnym (...) stanowiącą własność R. R. (1). Następnie w dniu 7.06.2011 r. dokonano czynności ustalenia przebiegu granic przedmiotowych nieruchomości. W ich toku uczestnik postępowania R. R. (1) nie zgodził się z linią wskazaną przez geodetę L. N. podnosząc, że aby ustalić prawidłowo granice działek należy ustalić granicę jego działki z działką numer (...). Wnioskodawca ponosił z kolei, że jego zdaniem granica między nieruchomościami powinna przebiegać w linii prostej. Sąd Rejonowy wskazał, iż niezabudowana nieruchomość rolna oznaczona numerem geodezyjnym (...) o powierzchni 9,68 ha, położona we wsi H., gmina B. – aktualnie stanowi własność P. R., nabytą na podstawie umowy darowizny z dnia 1.03.2008 r. dokonanej przez jego rodziców. Ojciec wnioskodawcy stał się właścicielem tej działki na mocy umowy przekazania własności gospodarstwa rolnego z dnia 19.07.1979 r., kiedy przejął ją jako część gospodarstwa rolnego po swoim ojcu, który nabył jej własność z mocy prawa na podstawie aktu własności ziemi nr (...)457/513/75 z dnia 17.02.1975 r. Dla w/w nieruchomości prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim V Wydział Ksiąg Wieczystych Księga Wieczysta KW nr (...), w której w dziale II wpisany jest P. R.. Właścicielem sąsiedniej niezabudowanej nieruchomości rolnej oznaczonej numerem geodezyjny (...) o powierzchni 13,03 ha jest R. R. (1), który nabył ją od swojego ojca w 1998 r., zaś ten ostatni wraz z żoną byli jej wyłącznymi właścicielami od 14.07.1979 r., kiedy przejął ją wraz z gospodarstwem rolnym po swoich rodzicach. Rodzice i dziadkowie uczestnika postępowania byli już wcześniej współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości na mocy aktu własności ziemi z dnia 26.02.1975 r. Nr (...)457/589/75. Dla powyższej nieruchomości Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Kw Bil (...), w której w dziale II wpisany jest R. R. (1). (...) oznaczone numerami geodezyjnymi: (...)i (...) były już przedmiotem postępowania rozgraniczonego wszczętego na wniosek W. R. w 1970 r. Postanowieniem z dnia 30.11.1970 r. Sąd Powiatowy w B. dokonał rozgraniczenia nieruchomości położonej w H. oznaczonej numerem (...) stanowiącej własność W. R. z nieruchomością J. R. numer (...)ustalając przebieg linii granicznej pomiędzy nieruchomościami zgodnie z dotychczasowym stanem posiadania, czyli liniami koloru czarnego na szkicu biegłego E. N.. Na szkicu biegłego z zakresu geodezji linia graniczna ustalona powyższym postanowieniem została oznaczona kolorem pomarańczowym, a jako załącznik do opinii biegły dołączył szkic z rozgraniczenia z 1970 r.

Sąd Rejonowy na podstawie analizy art. 153 k.c. wskazał na kryteria rozgraniczenia, a następnie stwierdził, iż pierwotnym dokumentem określającym stan prawny przebiegu granic działek objętych wnioskiem o rozgraniczenie był stan w trakcie pomiarów i klasyfikacji gruntów z 1961 r. stanowiący załącznik do opinii biegłego D. S.. Do ewidencji gruntów została przyjęta linia oznaczona na szkicu biegłego jako linia koloru czarnego łączącą punkty graniczne (...)-0596a. Stan taki funkcjonuje w ewidencji gruntów do chwili obecnej, gdyż zmiany wynikające z postanowienia Sądu Powiatowego z 1970 r. nie zostały w operacie ewidencji gruntów dokonane. W stosunku do działek numer (...) wydano akty własności ziemi. W sprawie było oczywiste, że granicą prawną nieruchomości jest linia graniczna określona postanowieniem Sądu Powiatowego w B. z dnia 30.11.1970 r., pomimo, iż orzeczenie to nie było postawą zmian w operacie gruntów po 1970 r. Wskazując na przepis art. 365 k.p.c. Sąd Rejonowy uznał, że rozgraniczenie przedmiotowych nieruchomości przez Sąd Powiatowy w B. w 1970 r. ukonstytuowało stan prawny nieruchomości. Dokonując rozgraniczenia w 1970 r. ustalono przebieg granicy według stanu korzystania na gruncie, a nie danych z ewidencji gruntów. Pierwotnie granica między nieruchomościami była ustalona właśnie w ten sposób, jednakże postanowienie Sądu Powiatowego z dnia 29.06.1970 r. zostało uchylone postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 10.09.1970 r. Sąd Rejonowy w związku z tym stwierdził, iż decydujące znaczenie w sprawie miała okoliczność, iż stan posiadania obu właścicieli nieruchomości określony postanowieniem z dnia 30.11.1970 r. został usankcjonowany jako granica prawna. Sąd I instancji dodał, iż w sytuacji, gdy tytuły własności gruntów objętych sporem wynikają z aktów własności ziemi rzeczą Sądu jest ustalenie czy granice wskazane w powyższych aktach odzwierciedlały rzeczywisty stan posiadania samoistnego w dniu 4.11.1971 r. Sąd Rejonowy uwzględnił wnioski zawarte w opinii biegłego z zakresu geodezji D. S., który wskazał na szkicu granicznym oznaczenie nieruchomości, aż cztery linie graniczne, z tym, że najistotniejsze znaczenie miała linia graniczna określona orzeczeniem sądu z 1970 r. Linia ta oznaczona na szkicu biegłego kolorem pomarańczowym odbiega, szczególnie w największym łuku, od stania posiadania na gruncie oznaczonego na szkicu linią koloru niebieskiego. Sąd Rejonowy stwierdził, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym zeznania świadków, nie pozwalał uznać zasadności stanowiska uczestnika postępowania, że stan posiadania odzwierciedla stan prawny powstały na skutek długotrwałego użytkowania, uwzględniając, iż na nim spoczywał ciężar dowodu. Sąd I instancji wskazał, iż uczestnik postępowania nie wykazał, że stan prawny określony orzeczeniem sądu, a następnie stanem na datę 4.11.1971 r., kiedy zostały wydane akty własności ziemi na obie działki uległ zmianie. Sąd Rejonowy zaznaczył, iż stan posiadania jako kryterium według którego rozgraniczenia dokonał Sąd w 1970 r. w dacie 4.11.1971 r., z uwagi na niewielki upływ, czasu nie mógł ulec zmianie. Okoliczność, że obecny stan posiadania uczestnika postępowania jest inny, w ocenie Sądu I instancji jest następstwem sukcesywnego, stałego „przyorywania miedzy” w kierunku działki wnioskodawcy. Wskazując na przesłanki konieczne do stwierdzenia zasiedzenia oraz mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd Rejonowy stwierdził brak podstaw do uznania, że uczestnik postępowania nabył część działki o nr geod (...)w drodze zasiedzenia. Reasumując Sąd I instancji przyjął, że w realiach niniejszej sprawy stanem prawnym jest stan, jaki powstał w trakcie postępowania rozgraniczeniowego zakończonego postanowieniem Sądu Powiatowego w B. z dnia 30.11.1970 r., odzwierciedlającego stan faktyczny na gruncie jaki istniał na datę 4.11.1971 r. Sąd I instancji ostatecznie uznał, że linią graniczną, zgodną ze stanem prawnym jest linia oznaczona na szkicu biegłego sądowego D. S. kolorem pomarańczowym pomiędzy punktami 614r-613r-612r-602r-615r-616r-617r-607r- (...) (k. 164). O kosztach postępowania Sąd Rejonowy rozstrzygnął na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. w tym o kosztach postępowania rozgraniczeniowego poniesionych przez wnioskodawcę.

Apelację od postanowienia w zakresie punktu I wniósł uczestnik postępowania zarzucając:

I.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 153 k.c. w zw. z art. 172 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że granicy gruntów nie można stwierdzić i ustalić według ostatniego stanu posiadania, a w przypadku, gdyby takiego stanu nie można było stwierdzić – błędne ustalenie granicy i błędne niestwierdzenie spełnienia przesłanek do zasiedzenia przez uczestnika części nieruchomości wnioskodawcy w oparciu o możliwość uwzględnienia wszelkich okoliczności zawartych w aktach sprawy,

II.  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1.  art. 232 w zw. z art. 3 w zw. z art. 227 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. i art. 153 k.c. poprzez przyjęcie, że uczestnik postępowania nie udowodnił stanu posiadania części nieruchomości wnioskodawcy o nr geod. (...)w granicy określonej na szkicu graficznym granicy pomiędzy działkami nr (...) jako obecna granica użytkowania i oznaczonej kolorem niebieskim – stanowiącym załącznik do opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji D. S., chociaż przeprowadzone w sprawie dowody na taki stan posiadania wskazują. Sąd I instancji tym samym błędne przeprowadził ocenę jurydyczną w tym zakresie,

2.  art. 231 k.p.c. i art. 232 k.p.c. w zw. z art. 3 w zw. z art. 227 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. i art. 153 k.c. poprzez przyjęcie, iż obecny stan posiadania jest następstwem stałego „przyorywania miedzy” przez uczestnika w kierunku działki wnioskodawcy, w oparciu o sprzeczne i nawzajem wykluczające się zeznania J. R. – ojca wnioskodawcy, chociaż zgromadzone w sprawie dowody tego nie potwierdzają,

3.  art. 232 w zw. z art. 3 w zw. z art. 227 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. i art. 153 k.c. w zw. z art. 172 k.c. poprzez przyjęcie, że uczestnik postępowania nie przedstawił dowodów na potwierdzenie samoistnego posiadania części działki o nr geod. (...) do granicy oznaczonej na szkicu graficznym kolorem niebieskim przez wymagany przez ustawę okres 30 lat, mimo iż zgromadzone w sprawie dowody dają podstawę do uznania samoistnego posiadania przez uczestnika tej części działki o nr geod. (...),

4.  art. 231 i art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nieuznanie ustalonych faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, mimo iż wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych dowodów, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wybiórczo, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego polegającej na błędnym przyjęciu iż:

a)  obecny stan posiadania uczestnika postępowania jest inny niż w dacie rozgraniczenia z 1970 r. oraz w dacie 4.11.1971 r. i jest następstwem sukcesywnego, stałego przyorywania miedzy w kierunku działki wnioskodawcy w oparciu o zeznania J. R. – ojca wnioskodawcy, mimo istnienia dowodów – zeznań stron i świadków oraz dokumentów zgromadzonych w sprawie świadczących przeciwnie do oceny Sądu I instancji,

b)  w świetle przeprowadzonych w sprawie dowodów brak jest podstaw do uznania, iż uczestnik postępowania R. R. (1) nabył część działki o nr geod. (...)w drodze zasiedzenia, a miedza między działkami wnioskodawcy i uczestnika znajdowała się w takim położeniu jak określona postanowieniem sądu z dnia 30.11.1970 r., podczas gdy z materiału dowodowego: opinii biegłego, materiałów graficznych zawartych we wnioskach o przyznanie płatności do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa za lata 2005 – 2012, akt sprawy Ns I 417/70 dołączone do sprawy zawierających – akta techniczne (zał. 1,2,3 wykazu zmian gruntowych), protokół z oględzin z dnia 11.05.1970 r., pismo S. R. i spisane zeznania świadków B. W. R. , dowodzą przeciwnie do ustaleń i oceny Sądu I instancji.

Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o:

1) zmianę pkt. I zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o rozgraniczeniu nieruchomości położonej w obrębie wsi H., gmina B. oznaczonej nr geod. (...)o powierzchni 9,68 ha, stanowiącej przedmiot własności wnioskodawcy P. R., dla której nieruchomości Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą Kw Bil (...) z nieruchomością położoną w obrębie wsi H., gmina B. oznaczoną nr geod. (...)o powierzchni 13,03 ha , dla której nieruchomości Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą Kw (...), stanowiącej przedmiot własności R. R. (1) w ten sposób, że ustala przebieg granicy zgodnie ze szkicem graficznym biegłego z zakresu geodezji D. S. (k. 164) stanowiącym integralną część niniejszego orzeczenia według linii koloru niebieskiego łączącej punkty graniczne (...)-6-5-4-3-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-18-19-20-21-22-23-24-25-26-27-28,

2) zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu za II instancję, w tym kosztówzastępstwa procesowego według norm przepisanych w postępowaniu przed Sądem Okręgowym, ewentualnie:

3) uchylenie pkt. I zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy w sposób wszechstronny i wyczerpujący przeanalizował okoliczności faktyczne sprawy, zgromadzone dowody i dokonał prawidłowej oceny prawnej, którą Sąd Okręgowy w pełni aprobuje.

Sąd I instancji nie naruszył w szczególności przepisów materialnych, słusznie przeprowadzając rozgraniczenie nieruchomości objętych wnioskiem według kryterium stanu prawnego nieruchomości, a nie jak się tego domagał skarżący, przy uwzględnieniu ostatniego spokojnego stanu posiadania.

Należy podkreślić, że kryteria rozgraniczenia nieruchomości zostały precyzyjnie określone w ustawie i mają zastosowanie w takiej kolejności, w jakiej zostały wymienione w art. 153 kc. Niezbędne zatem jest w pierwszej kolejności badanie stanu prawnego nieruchomości, w dalszej ostatniego spokojnego stanu posiadania, a następnie wszelkich okoliczności, które mogły uzasadniać korektę przebiegu granic. Jak wskazuje się w orzecznictwie zasadą jest, że kryterium następne bierze się pod rozwagę dopiero wówczas, gdy poprzedzające nie daje dostatecznych podstaw do wyznaczenia granicy. Waga kolejnych kryteriów nie jest równa, a ich wzajemne wyłączanie się wyklucza sytuację, w której przy ustaleniu stanu prawnego nieruchomości, wbrew temu stanowi, stosuje się kolejne kryterium rozgraniczenia w postaci posiadania, czy wszelkich okoliczności. Nie budzi również wątpliwości, że przez stan prawny, według którego przede wszystkim ustala się granice między nieruchomościami, rozumie się także zasiedzenie przygranicznych pasów ziemi (por. postanowienie SN z dnia 24 sierpnia 2011 roku, IV CSK 596/10, Lex nr 1129157; postanowienie SN z dnia 3 września 1981 roku, III CRN 171/81, OSNC 1982/4/153; postanowienie SN z dnia 10 lipca 1980 roku, III CRN 103/80, niepubl; postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 1967 roku, III CR 424/66, OSNC 1967/11/206).

Słusznie zatem Sąd Rejonowy przyjął, że prawną granicą nieruchomości oznaczonych numerem (...) i (...) jest linia graniczna określona postanowieniem Sądu Powiatowego w B. z dnia 30 listopada 1970 roku w sprawie Ns I 417/70, która została przyjęta, jak wprost wynika z sentencji orzeczenia, zgodnie z dotychczasowym stanem posiadania na gruncie. Powyższe było o tyle istotne, że powołana granica odzwierciedlająca stan posiadania z listopada 1970 roku, z uwagi na krótki upływ czasu, była też aktualna na dzień 4 listopada 1971 roku, który był decydujący z punktu widzenia wydanych aktów własności ziemi stwierdzających nabycie działek (...) przez poprzedników prawnych wnioskodawcy i uczestnika postępowania z mocy prawa.

Wbrew zarzutom skarżącego, w ramach badania stanu prawnego przedmiotowych nieruchomości Sąd Rejonowy prawidłowo przeanalizował też, czy granica prawna ustalona w postanowieniu Sądu Powiatowego z dnia 30 listopada 1970 roku nie uległa modyfikacji na skutek zasiedzenia przygranicznego pasa gruntu. Jak bowiem wynika z treści opinii biegłego z zakresu geodezji, aktualny stan posiadania na gruncie zaznaczony na szkicu granicznym załączonym do opinii kolorem niebieskim wskazuje, że nastąpiło przesunięcie tej granicy w stosunku do linii, według której rozgraniczono nieruchomości w 1970 roku, a która na szkicu została przez biegłego oznaczona kolorem pomarańczowym. Powyższa okoliczność wymaga szczególnego zaakcentowania, bowiem przeważająca część argumentów zawartych w apelacji opiera się na twierdzeniu, że stan posiadania na gruncie od roku 1970 do daty orzekania w niniejszej sprawie nie uległ zmianie. O tym, że jest przeciwnie świadczą dobitnie dwie różne linie wykreślone przez biegłego, pierwsza, według której przebiegała prawna granica między nieruchomościami w roku 1970 (kolor pomarańczowy), a która była wytyczona według kryterium posiadania i druga, obrazująca aktualny stanu posiadania (kolor niebieski).

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, iż przeprowadzone w sprawie dowody nie wykazały by spełnione zostały przesłanki z art. 172 kc warunkujące zasiedzenie spornego pasa gruntu przez uczestnika postępowania. O ile z jednej strony nie budzi wątpliwości, że uczestnik postępowania aktualnie pozostaje w posiadaniu tego pasa gruntu (wyznaczony w opinii biegłego przez linie koloru pomarańczowego i niebieskiego), to brak jest dowodów, że obszar ten pozostawał w samoistnym posiadaniu jego i jego poprzedników prawnych przez okres 30 lat wymagany do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie.

Wprawdzie zeznający w sprawie świadkowie w większości wskazywali w sposób ogólnikowy, że stan posiadania jest niezmienny od lat, na którą to okoliczność powołuje się skarżący w apelacji, to jednak dowód w postaci opinii biegłego z zakresu geodezji przeczy tym twierdzeniom, ewidentne jest bowiem, że granica określona w postanowieniu Sądu Powiatowego w B. z dnia 30 listopada 1970 roku nie pokrywa się z aktualnym stanem posiadania na gruncie . Za istotne w tym względzie należy uznać zeznania świadka J. R., który podał, że uczestnik i jego poprzednik prawny na przestrzeni lat, w tym w okresie od 1970 roku, przesuwał granicę kosztem nieruchomości wnioskodawcy, przeorywał miedzę. Podkreślenia wymaga, że świadek wskazał ponadto, że w 2008 roku uczestnik w sposób istotny zmienił przebieg tej granicy, „wyorał starą łąkę i po swojemu ustalał miedzę”, doszło między stronami do konfliktu, interweniowała policja (k. 69 verte).

Powyższe okoliczności nie dają podstaw do przyjęcia, że sporny pas gruntu pozostawał w samoistnym posiadaniu uczestnika i jego poprzedników prawnych przez wymagany okres 30 lat. Na aprobatę zasługuje stanowisko wyrażone przez Sąd Rejonowy, że obecny stan posiadania na gruncie jest wynikiem sukcesywnego, stałego przesuwania granicy kosztem działki wnioskodawcy. Oceny tego stanu rzeczy nie zmienia twierdzenie skarżącego zawarte w apelacji, że stopniowe przeorywanie miedzy w kierunku działki wnioskodawcy nie było fizycznie możliwe ze względu na przebieg miedzy wyznaczony przez rosnące na niej drzewa i las. Jak wynika z treści protokołu oględzin przedmiotowych nieruchomości drzewa i las znajdują się w dalszej części miedzy w kierunku północnym, nie zaś na łuku wygiętym w kierunku zachodnim, w której to części granica na gruncie w największym stopniu odbiega od granicy wyznaczonej orzeczeniem Sądu Powiatowego w B. z dnia 30 listopada 1970 roku.

Oceniając zgromadzone w sprawie dowody Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, że brak jest podstaw do stwierdzenia zasiedzenia spornego pasa gruntu przez uczestnika postępowania, stan prawny przedmiotowych nieruchomości nie budzi wątpliwości i finalnie zasadne jest rozgraniczenie nieruchomości wg. granicy prawnej z 1970 roku. Dokonana przez Sąd I instancji ocena materiału dowodowego, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie może być uznana za dowolną. Sąd ten w sposób wszechstronny i wyczerpujący zbadał zgromadzone w sprawie dowody, zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego rozważył materiał dowodowy jako całość i na tej podstawie wywiódł trafne wnioski, nie naruszając przy tym przepisów procesowych, co bezzasadnie zarzuca skarżący. Raz jeszcze należy podkreślić, że zarzuty uczestnika postępowania, co do uchybienia przez Sąd Rejonowy szeregu przepisom kodeksu postępowania cywilnego, skarżący opiera na błędnym przekonaniu o pierwszoplanowej wadze kryterium stanu posiadania przy rozgraniczaniu nieruchomości, co jak wyżej wykazano pozostaje w sprzeczności z prawidłową wykładnią przepisu art. 153 kc. Kolejną kwestią jest mylne stanowisko skarżącego co do rzekomego udowodnienia przez uczestnika zakresu posiadania spornego pasa gruntu przez wymagany do zasiedzenia okres. Sąd Okręgowy przychyla się w tym względzie do oceny Sądu I instancji, iż w niniejszej sprawie nie zostały zaprezentowane żadne dowody wykazujące, od jakiej daty rozpoczęło się samoistne posiadanie przez uczestnika, czy jego poprzednika prawnego przedmiotowego pasa gruntu w takim zakresie, w jakim uczestnik korzysta z niego aktualnie i potwierdzające, że okres tego posiadania objął 30 lat.

Uznając zatem argumenty zawarte w apelacji za bezzasadne, a zaskarżone postanowienie za prawidłowe i odpowiadające prawu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc oddalił apelację.