Sygn. akt II Ca 551/14

POSTANOWIENIE

Dnia 2 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSO Anatol Gul

Sędziowie : SO Maria Kołcz

SO Małgorzata Mróz

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2014 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

skargi pozwanej J. B.

o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym

wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy

z dnia 10 października 2013 r. r. sygn. akt II Ca 627/13

w sprawie z powództwa(...)

o eksmisję

postanawia :

odrzucić skargę.

UZASADNIENIE

Skarga o wznowienie postępowania umożliwia wzruszenie prawomocnego wyroku sądowego, o ile zachodzą szczególne, określone w kodeksie postępowania cywilnego podstawy. Zalicza się do nich takie przypadki, jak uczestniczenie w składzie sądu osoby nieuprawnionej, pozbawienie strony możności działania, oparcie wyroku na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym, uzyskanie wyroku za pomoca przestępstwa lub też wykrycie takich środków dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a które mogły mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga o wznowienie postępowania została oparta na następujących podstawach : - odebranie prawa do skutecznej obrony przez odmowę powołania świadków; - wykrycie okoliczności i faktów, które wcześniej nie mogły być złożone z różnych przyczyn i okoliczności.

Wskazane podstawy nie są jednak uzasadnione z następujących przyczyn:

- pozbawienie możności działania zachodzi tylko wtedy, gdy doszło do całkowitego pozbawienia strony możności obrony jej praw , a więc gdy strona znalazła się w takiej sytuacji , która uniemożliwiła, a nie tylko utrudniła lub ograniczyła popieranie przed sądem dochodzonych żądań lub obronę przed zarzutami strony przeciwnej; tymczasem o takim pozbawieniu skarżącej możności działania w niniejszej sprawie, nawet w świetle twierdzeń uzasadnienia skargi, nie może być mowy, skoro pozwana nie tylko brała udział w postępowaniu i podejmowała wszelkie niezbędne czynności procesowe, ale także wnosiła apelację w toku instancji;

-odnośnie drugiej z wskazanych podstaw przede wszystkim należy zauważyć, że podstawy wznowienia określonej w art. 403 § 2 kpc ni e mogą stanowić środki dowodowe powstałe po uprawomocnieniu się zaskarżonego orzeczenia bez względu na to, czy ich treść miałaby być rozpatrywana samodzielnie, czy łącznie z dowodami istniejącymi przed uprawomocnieniem się tego orzeczenia; tymczasem wznowienie postępowania w oparciu o podstawę z art. 403 § 2 kpc dopuszczalne jest wtedy, gdy po zakończeniu postępowania ujawniły się okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, lecz tylko takie, które istniały przed rozstrzygnięciem sporu ;

- tymczasem skarżąca nawet nie wskazała, jakie to nowe fakty i dowody ujawniły się po zakończeniu postępowania, z jakich przyczyn wcześniej nie można było z nich skorzystać, a także , w jakim zakresie ich uwzględnienie miałoby wpływ na wynik sprawy, poprzestając jedynie na ogólnikowych uwagach w tym zakresie;

-kwestia nakładów koniecznych jest bez znaczenia dla zasadności skargi o wznowienie postępowania , która może być oparta jedynie na podstawach wskazanych w art. 401, 401(1) i 403 kpc;

-skarga o wznowienie postępowania nie może także zmierzać do ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy, jak również podstawy takiej nie może stanowić zarzut błędnej czy też niewłaściwej oceny dowodów ani zakres przeprowadzonego postępowania dowodowego;

-właściwy do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności jest sąd , który wydał zaskarżone orzeczenie, a jeżeli zaskarżono orzeczenia sądów różnych instancji, właściwy jest sąd instancji wyższej; z kolei do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał co do istoty sprawy, a skoro skarżąca jako podstawy wznowienia wskazała zarówno nieważność postępowania, jak i wykrycie nowych środków dowodowych, skarga podlegała rozpoznaniu przez sąd drugiej instancji, który rozpoznawał apelację pozwanej, czyli orzekał co do istoty sprawy;

-powołany w skardze przepis art. 524 § 2 kpc dotyczy wznowienia postępowania nieprocesowego, gdy tymczasem niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu w procesie;

-ponadto skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania – od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona; jeżeli zatem skarżąca o wyroku sądu drugiej instancji dowiedziała się w dniu jego wydania, czyli 10 października 2013 r. , to trzymiesięczny termin upłynął w dniu 10 stycznia 2014 r., co skargę wniesioną w dniu 26 czerwca 2014 r., czyniło oczywiście spóźnioną, gdy odnośnie drugiej podstawy , skarżąca nie wskazała jakichkolwiek okoliczności stwierdzających zachowanie terminu.

Z tych przyczyn należało uznać, że skarga nie opiera się na ustawowych podstawach wznowienia , ponieważ samo ich sformułowanie w sposób odpowiadający przepisom art. 401 pkt. 2 kpc i art. 403 § 2 kpc nie oznacza, że skarga oparta jest na takich podstawach, jeżeli już z samego uzasadnienia skargi wynikało, że żadna z podnoszonych podstaw nie zachodziła, jak również była spóźniona, co w konsekwencji prowadziło do odrzucenia skargi / art. 410 § 1 kpc /.