Sygn. akt III Ca 1012/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 kwietnia 2013 roku skierowanym przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. powód – A. G. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 2.500,30 zł z tytułem naprawienia szkody wynikłej z przeprowadzonej egzekucji na podstawie prawomocnego orzeczenie Sądu. W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 18 maja 2006 roku strona pozwana wytoczyła przeciwko niemu powództwo o zapłatę kwoty 1.229,47 zł. po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd Rejonowy w Zgierzu uwzględnił powództwo w całości. Na mocy prawomocnego orzeczenia strona pozwana wszczęła postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego powód spełnił zasądzone świadczenie. Zdaniem powoda wyrok Sądu Rejonowego w Zgierzu został wydany w oparciu o nieprawdzie twierdzenia i dowody złożone przez stronę pozwaną. W związku z tym strona pozwana nie miała prawa domagać się od niego zapłaty zasądzonej kwoty, a on nie miał obowiązku spełniać zasądzonego świadczenia.

W dniu 3 lipca 2013 roku strona pozwana złożyła odpowiedź na pozew, w której nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, iż obowiązujące przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują możliwości ponownego rozpoznawania sprawy w trybie zaproponowanym przez powoda. Strona pozwana dodała, iż powód w sprawie o sygn. akt I C 305/06 miał możliwość zgłaszania wszelkich rodzaju zarzutów i dowodów. Wobec powyższego obecnie nie ma już możliwości ponownego badania zasadności i wysokości należności dochodzonej w poprzednim postępowaniu.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

W dniu 7 kwietnia 2006 roku pomiędzy Gminą M. Z. a Miejskim Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. w Z. zawarto umowę, na mocy której zlecono stronie pozwanej zawieranie umów dzierżawy gruntu na okres 3 lat z właścicielami garaży określonych w protokole zdawczo-odbiorczym, pobierania od dzierżawców gruntu czynszów oraz odsetek na zwłokę, egzekwowanie należności czynszowych.

W dniu 17 maja 2006 roku Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. wystąpiło do Sądu Rejonowego w Zgierzu z pozwem o zapłatę kwoty 1.229,47 zł przeciwko A. G. w sprawie o sygn. akt IC 305/06. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w dniu 18 października 2006 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu wydał wyrok uwzględniający powództwo w całości w stosunku do A. G.. Na podstawie prawomocnego wyroku (...) Sp. z o.o. wszczęła postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego cała należność została wyegzekwowana i w dniu 26 marca 2013 roku komornik sądowy wydał postępowanie o zakończeniu postępowania egzekucyjnego. Powód doszedł do przekonania, że (...) Sp. z o.o. w Z. ukryła dokumenty i w związku z tym Sąd Rejonowy w Zgierzu wydał wyrok, który nie uwzględnił istotnych okoliczności faktycznych.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że powództwo jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd wskazał, że podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi przepis art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Powód utożsamiał swoją szkodę z faktem wyegzekowania przez komornika sądowego kwoty wskazanej w prawomocnym wyroku, któremu nadano klauzulę wykonalności. Sąd stwierdził, iż przedmiotowa egzekucja była przeprowadzona w sposób prawidłowy, na podstawie tytułu wykonawczego spełniającego warunki w art. 777 k.p.c., a powód dobrowolnie spełnił świadczenie po wezwaniu go przez komornika. W związku z powyższym zdaniem Sądu Rejonowego nie sposób dostrzec zawinienia po stronie pozwanej, które jest podstawową przesłanką roszczenia z art. 415 k.c. Działanie strony pozwanej było w pełni uprawnione i miało oparcie w obowiązujących przepisach prawa. Strona pozwana miała, bowiem pełne prawo do wyegzekwowania należności, która została jej przyznana prawomocnym orzeczeniem.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Od powyższego wyroku w dniu 4 marca 2014 roku powód wniósł apelację, zaskarżając go w całości.

W uzasadnieniu skarżący ponownie podniósł, iż postępowanie w sprawie o sygn. akt I C 305/06 zostało przeprowadzone w oparciu o nieprawdziwe i nierzetelne dokumenty przedstawione przez (...) Sp. z o.o. w Z.. Dodatkowo powód podniósł, iż w uzasadnieniu Sadu I instancji znajdują się stwierdzenia niezgodne z dokumentami, które on otrzymał.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd I instancji generalnie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, jak również prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, w tym również jego oceny prawnej. Ujawnione dowody zostały ocenione z uszanowaniem granic swobody przyznanej organowi orzekającemu, bez jakiegokolwiek naruszenia, zasad logiki czy doświadczenia. Apelacja, zaś nie zawiera konkretnych zarzutów mogących wskazywać na obrazę zasad swobodnej oceny dowodów, a jej wywód stanowi w istocie, bardzo zresztą szkicową, polemikę z oceną dowodów dokonaną przez Sąd orzekający, przy czym skarżący wyraźnie dąży do narzucenia własnej, korzystnej dla siebie wersji stanu faktycznego.

Wobec powyższego, ustalony przez Sąd pierwszej instancji stan faktyczny, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy, co do zasady podziela i przyjmuje za własny.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo określił podstawę prawną żądania powoda. Zgodnie z art.415 k.c. kto z winy swej wyrządza drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Do podstawowych przesłanek odpowiedzialności nalezą: zdarzenie, szkoda oraz związek przyczynowy. Dany czyn jest zawiniony, jeżeli jest bezprawny.

W przedmiotowej sprawie przesłanki odpowiedzialności deliktowej nie wystąpiły. Strona pozwana uzyskała tytuł wykonawczy w postaci prawomocnego wyroku, na mocy którego zasądzono na jej rzecz kwotę 1.229,47 zł. W związku z tym miała ona prawo wszcząć postępowanie egzekucyjne, co uczyniła. Komornik sądowy, zaś miał obowiązek wyegzekwować należność, która była stwierdzona powyższym wyrokiem Sądu.

Z powyższego wynika, iż w niniejszej sprawie działanie pozwanej zmierzające do wyegzekwowania zasądzonej na jej rzecz należności, było w pełni uprawnione i miało podstawę prawną w obowiązujących przepisach przywołanych przez Sąd Rejonowy. Wobec powyższego brak jest podstaw prawnych i faktycznych do uznania tego rodzaju zachowania za bezprawne, co wyklucza odpowiedzialność deliktową pozwanej.

Zgodnie z treścią art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Zarzuty powoda dotyczące, tak naprawdę postępowania, które prawomocnie zakończyło się, nie mogą być w tym postępowaniu skutecznie podnoszone. Tego rodzaju zarzuty powinny być formułowane w postępowaniu w sprawie o sygn. akt I C 305/06., tym bardziej, iż powód występujący jako pozwany brał czynny udział w tamtym postępowaniu i miał taką możliwość.

Z powyższych przyczyn, na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., zasądzając koszty zastępstwa radcy prawnego na rzecz pozwanej spółki od powoda, którego apelacja została oddalona. Wysokość tych kosztów wynika z § 6 pkt 3 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)