Sygn. akt I ACa 1207/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Andrzej Struzik
Sędziowie:	SSA Paweł Rygiel SSA Grzegorz Krężołek (spr.)
Protokolant:	st.sekr.sądowy Katarzyna Wilczura

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa B. L.

przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A

w K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 13 czerwca 2013 r. sygn. akt I C 1321/10

oddala apelację i zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt : I ACa 1207/13

UZASADNIENIE

Powódka B. L. w pozwie skierowanym przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji S.A. w K. wniosła o:

- nakazanie stronie pozwanej przesunięcia fragmentu magistrali wodociągowej w ten sposób, aby infrastruktura ta nie uniemożliwiała zagospodarowania działki, której jest współwłaścicielką,

- ewentualnie nakazanie pozwanej spółce wykupienie udziału we współwłasności nieruchomości wynoszącego 1/6 część działki nr (...), położonej w K., obr. ewid.(...)dzielnicy ewid. (...) o pow. 3.111 m ( 2, )objętej księgą wieczystą nr (...) w terminie jednego miesiąca od uprawomocnienia się wyroku za kwotę 105.297 zł, przy czym brak oświadczenia strony pozwanej zastąpi prawomocne orzeczenie sądu (art. 231 §2 k.c.), a nadto ,

- zasądzenie od strony pozwanej na jej rzecz kwoty 102.663 zł jako wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez okres jednego roku, tj. od dnia 9 sierpnia 2000 r. do dnia 8 sierpnia 2001 r. z opisanej wyżej działki poprzez umieszczenie magistrali wodociągowej w środku działki, wzdłuż jej dłuższej granicy

Wniosła także o zasądzenie kosztów procesu.

Uzasadniając powództwo podała, że jest właścicielką w 1/6 części opisanej wyżej nieruchomości . Pod koniec lat 80-tych była realizowana na tym terenie inwestycja komunalna – magistrala wodociągowa, która miała zapewnić wodę dla budującego się osiedla (...). Przed przystąpieniem do robót polegających na wykonaniu głębokiego wykopu i umieszczeniu tam rury o ø800 w dniu 26 września 1989 r. poprzedni współwłaściciel J. R. (1), nieżyjący ojciec powódki, podpisał wobec inwestora zastępczego inwestycji - (...) Oddziałowi II- protokół, w którym wyraził zgodę na wejście na działkę w imieniu własnym i matki powódki. Był jednak zapewniany, że magistrala będzie przebiegać w granicy działki i nie pozbawi jej dotychczasowych walorów użytkowych. Tymczasem została rura została ułożona w środku działki wzdłuż jej dłuższej granicy. Działka położona jest w terenie przeznaczonym na budownictwo mieszkaniowe, a magistrala uniemożliwia jakąkolwiek jej zabudowę.

Wskazując na sposób wyliczenia roszczenia o wykup działki powódka podała, że dla jego ustalenia przyjęła wielkość swojego udziału w działce (1/6) i cenę 1m 2 – 330 zł. Dodała również, że wartość przedmiotowej inwestycji znacznie przekracza obecną wartość gruntu. Ustalając wartość wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez rok przyjęła 10% wartości nieruchomości.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Stwierdziła, że inwestor zrealizował inwestycję w dobrej wierze regulując stosunki z poprzednimi właścicielami. Już choćby z tego powodu roszczenie o zapłatę za bezumowne korzystanie jest bezpodstawne, ponieważ można się go domagać wyłącznie od posiadacza w złej wierze.

W ramach rekompensaty wypłacono trzykrotnie odszkodowanie – za zniszczone składniki, za rekultywację terenu i obniżkę plonów w pierwszych trzech latach użytkowania. Brak jest również dowodów na rzekomą zmianę przebiegu magistrali, została ona bowiem zrealizowana na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w zgodzie założeniami zatwierdzonego projektu. Wskazała również na zawyżoną wysokość żądań obliczonych jak dla działki budowlanej w sytuacji, gdy przedmiotowa nieruchomość ma charakter rolny. Ponadto według skarżącej powódka nie wykazała, że nie może korzystać z działki w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, jak również zamiaru przekwalifikowania działki na cele budowlane. Nawet, gdyby przyjąć zasadność żądania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie, to dotyczyłoby nie całej działki, ale wąskiego pasa gruntu zajętego pod magistralę.

Z ostrożności procesowej skarżąca podniosła zarzut przedawnienia roszczenia majątkowego o wykup nieruchomości, które powinno być zrealizowane w ciągu 10 lat od wydania pozwolenia na budowę (1990 r.).

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r. Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził od strony pozwanej Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A w K. na rzecz powódki B. L. kwotę 19.430 zł, w pozostałym zakresie powództwo oddalił , zasądzając od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 4.139,40 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Poza sporem jest, że powódka jest współwłaścicielką w 1/6 części nieruchomości, stanowiącej działkę nr (...), położoną w K. o pow. 0,3111 ha, objętą księgą wieczystą KW nr (...).

Ponadto z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że decyzją z dnia 22 lutego 1989 r. Urząd Dzielnicowy K., Wydział Architektury i Nadzoru Budowlanego ustalił lokalizację magistrali wodociągowej. W uzasadnieniu decyzji podkreślono, że lokalizacja ta jest zgodna z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta. Zamieszczono w niej również pouczenie o możliwości zaskarżenia decyzji.

W dniu 26 września 1989 r. ojciec powódki J. R. (2), działając w imieniu własnym oraz swojej żony S. R., wyraził zgodę na wejście na teren jego działki, w związku z budową magistrali wodociągowej. (...) zobowiązała się do wypłaty odszkodowania za składniki rolne znajdujące się na działce.

Poprzednik prawny powódki (jej ojciec) i matka powódki S. (także działając w imieniu pozostałych współwłaścicieli) prowadzili w latach 1996 – 2000 r. korespondencję z władzami Miasta K. domagając się wykupu przedmiotowej działki wobec jej nieprzydatności pod zabudowę, z uwagi na magistralę wodociągową. W ostatnim piśmie matka powódki zaznaczyła, że w przypadku braku realizacji jej żądania w wyznaczonym terminie, swoich praw będzie dochodzić na drodze sądowej.

Początkowo władze Miasta deklarowały chęć wykupu działki, m.in. w piśmie z dnia 2 października 1997 r., przesuwając termin realizacji, z uwagi na brak środków finansowych ewentualnie na rok 1998. S. R. w związku z tym przyrzeczeniem w piśmie z dnia 9 stycznia 1998 r. wniosła ponownie o dokonanie wykupu działki. W piśmie z dnia 11 czerwca 1998 r. Urząd Miasta K. złożył jej propozycję wykupu nieruchomości za cenę w wysokości 27 zł/m 2. W piśmie z dnia 21 lipca 1998 r. poinformował ją jednak, że w dniu 20 lipca 1998 roku Zarząd Miasta K. nie przyjął uchwały w sprawie nabycia na rzecz Gminy K. przedmiotowej nieruchomości wskazując, że z żądaniem wykupu winna się zwrócić do strony pozwanej. Dalsze wnioski S. R. kierowane do Urzędu Miasta spotkały się z odmową.

S. R. prowadziła w latach 1998 – 2002 r. korespondencję dotyczącą roszczeń także ze stroną pozwaną, jednakże ta również odmówiła spełnienia żądania wypłacenia wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości, usunięcia rury wodociągowej z działki lub wykupienia działki.

Z dalszych ustaleń Sądu OkrĘgowego wynika , iż Całkowita długość magistrali, która biegnie przez działkę powódki wynosi 114,98 m. Na części jej przebiegu przez nieruchomość została umiejscowiona niezgodnie z projektem, a odstępstwo od niego waha się w granicach od 1,62 m do 1,70 m. Przy realizacji sieci uzbrojenia terenu dopuszczalne jest odstępstwo nieprzekraczające 0,30 m – dla gruntów zabudowanych lub 0,50 m – dla gruntów rolnych i leśnych.

Aktualna wartość działki nr (...) bez wodociągu wynosi 631.780 zł, a wartość tej działki z wodociągiem wynosi 337.550 zł (różnica to kwota 294.230 zł). Wartość prawa własności przedmiotowej działki bez wodociągu na podstawie cen z sierpnia 2001 r. wynosiła 222.560 zł, a wartość tej działki z wodociągiem w tym czasie wynosiła 121.370 zł (różnica to kwota 101.190 zł).

Wysokość wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z części działki nr (...), obciążonej wodociągiem, w okresie od 9 sierpnia 2000 r. do 8 sierpnia 2001 r. wynosi 19.430 zł

Znajdujący się na działce fragment magistrali wodociągowej z uwagi na parametry techniczne wymaga zachowania specjalnej strefy ochronnej przewidzianej dla dużych rur, w których jest odpowiednio wysokie ciśnienie, tj. 8 m po obu jej stronach, od zewnętrznych krawędzi rurociągu. Stąd przyjęta do obliczenia wynagrodzenia powierzchnia gruntu wynosi 2.015 m 2, co stanowi 64,8 % pow. działki.

Trasa przebiegu magistrali przez środek i całą długość działki dyskwalifikują przedmiotową nieruchomość jako działkę budowlaną.

Zgodnie z obowiązującym do 2003 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość , której współwłaścicielką jest powódka znajdowała się w obszarze mieszkaniowym (...). Aktualnie działka nie podlega ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale znajduje się na terenie o przeważającej funkcji mieszkaniowej niskiej intensywności - właściwej dla zabudowy jednorodzinnej .

W ramach rozważań prawnych, oceniając zasadność powództwa Sąd Okręgowy uznał, że zasługiwało ono na częściowe uwzględnienie, tj. w zakresie wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości (także w części)

. Rozstrzygając natomiast o żądaniu powódki przesunięcia magistrali wodociągowej, w kontekście art. 222 §2 k.c., Sąd I instancji stwierdził, że budowa wodociągu nie stanowiła bezprawnego działania, ponieważ inwestycja została zrealizowana w oparciu o ostateczne i prawomocne decyzje administracyjne z dnia 22 lutego 1989 r. o ustaleniu lokalizacji magistrali wodociągowej i z dnia 29 stycznia 1990 r. o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i udzieleniu pozwolenia na budowę. Nadto, jak wynika z opinii biegłego zakresu geodezji niezgodność przebiegu inwestycji z projektem jest nieznaczna i waha się w granicach od 1,62 m do 1,70 m (przy dopuszczalnym błędzie 0,5 m) i dotyczy niewielkiego fragmentu magistrali. Dlatego też tak nieznaczne przesunięcie nie mogło to stanowić podstawy do przyjęcia, iż przeprowadzenie inwestycji nastąpiło niezgodnie z treścią decyzji administracyjnych. Ponadto w dniu 26 września 1989 r. ojciec powódki J. R. (2) działając w imieniu własnym oraz swojej żony S. wyraził zgodę na wejście na teren jego działki w związku z budową magistrali. Wskazane wyżej okoliczności usuwają bezprawność działania strony pozwanej i pozbawiają powódkę roszczenia z art. 222 § 2 k.c. o przesunięcie wodociągu. Jeżeli nawet, jak twierdzi powódka, jej poprzednik prawny został wprowadzony w błąd co do lokalizacji magistrali, winny zostać podjęte starania o jej wzruszenie decyzji w trybie administracyjnym, co nie nastąpiło.

W ocenie Sądu Okręgowego nie zasługiwało również na uwzględnienie żądanie ewentualne, tj. wykupu przez stronę pozwaną przedmiotowej działki w oparciu o art. 231 §2 k.c.

W zakresie tego żądania strona pozwana podniosła bowiem skuteczny zarzut przedawnienia. Początkiem biegu terminu przedawnienia jest najpóźniej zakończenie wznoszenia (instalowania) urządzenia, co w okolicznościach niniejszej sprawy nastąpiło w 1994 r., a zatem roszczenie dochodzone na podstawie art. 231 §2 k.c. uległo przedawnieniu najpóźniej w 2004 r.– na podstawie art. 118 k.c.

Wbrew twierdzeniom powódki termin przedawnienia nie uległ przerwaniu, gdyż sprawa o sygn. akt I C 269/04, wniesiona przez jej matkę w 2004 r. zakończyła się prawomocnym zarządzeniem Przewodniczącego o zwrocie pozwu.

Zasadne było, w ocenie Sądu, natomiast żądanie zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości za wskazany w żądaniu okres , co B. L. mogła skutecznie uczynić także imieniem pozostałych współwłaścicieli . Podkreślił, że dobra wiara w chwili instalowania urządzeń nie oznacza powstania po stronie przedsiębiorstwa prawa do korzystania z nieruchomości, skutecznego wobec każdoczesnego jej właściciela, odpowiadającego treści służebności przesyłowej. Zaniechanie rozwiązania tych kwestii oznacza brak tytułu prawnego do dalszego ingerowania w sferę cudzej własności

Dlatego Sąd I instancji przyjął, że strona pozwana była posiadaczem nieruchomości, w zakresie odpowiadającym treści służebności, w złej wierze, gdyż miała pełną świadomość, że nie dysponuje żadnym tytułem pozwalającym na trwałe, bezpłatne korzystanie z nieruchomości powódki. W związku z tym zgodnie z art. 224 §2 i art. 225 k.c. w zw. z art. 230 k.c.

Pozwana spółka jako posiadacz nieruchomości powódki w złej wierze zobowiązana była do wynagrodzenia za korzystanie z tej nieruchomości. Za miarodajną wielkość tego wynagrodzenia Sąd I instancji przyjął kwotę ustaloną przez biegłego z zakresu szacowania nieruchomości wynoszącą 19.430 zł, uznając, że w realiach niniejszej sprawy winno ono dotyczyć korzystania z części działki zajętej bezpośrednio na magistralę wodociągową i pasa ochronnego, tj. po 8 m z każdej strony. Miał również na względzie fakt, że, jak wynika z opinii biegłego, działka powódki, która mogłaby zostać wykorzystana dla celów budowlanych, z uwagi na znajdującą się w jej granicach magistralę wodociągową, jest praktycznie w całości wyłączona spod zabudowy.

O kosztach procesu Sąd I instancji orzekł w oparciu o art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 – 2 i §6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

Od powyższego wyroku apelację wniosła jedynie strona pozwana zaskarżając go w zakresie pkt I , podnosząc następujące zarzuty:

1)  naruszenia prawa materialnego, tj. art. 224 k.c. i art. 225 k.c. poprzez ich błędną wykładnię skutkującą uznaniem, że jest ona posiadaczem nieruchomości w złej wierze;

2)  braku podstaw faktycznych i prawnych do zasądzenia kwoty 19.430 zł;

3)  błędu w ustaleniach faktycznych , prowadzących do przyjęcia, że korzysta z części działki zajętej na magistralę i pasa ochronnego po 8m z każdej strony, co miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie i oddalenie powództwa oraz obciążenia powódki kosztami procesu.

Jako wniosek ewentualny sformułowała żądanie uchylenia wyroku w zakresie objętym apelacją i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W motywach środka odwoławczego pozwana stanęła na stanowisku, iż zgoda właściciela działki przesądza o braku jakichkolwiek podstaw prawnych do żądania w chwili obecnej zapłaty za bezumowne korzystanie z niej. Inwestor zrealizował bowiem inwestycję w dobrej wierze, regulując uprzednio stosunki prawne z aktualnymi właścicielami nieruchomości po której miała ona być przeprowadzona. Ponadto jako rekompensatę za budowę magistrali właścicielowi wypłacono już trzykrotnie odszkodowanie m.in. za zniszczone składniki, za zwrot kosztów rekultywacji gruntu po inwestycji i obniżkę plonów w pierwszych trzech latach użytkowania.

Odnośnie zasądzonego wynagrodzenia skarżąca zarzuciła, że opinia w oparciu o którą zostało ono obliczone jest błędna, gdyż ustalono w niej strefę ochronną w sposób dowolny. Według niej wynagrodzenie, ile rzeczywiście jest ono B. L. należne , powinno dotyczyć wąskiego pasa gruntu, w którym znajduje się magistrala wodociągowa, ewentualnie ze znacznie mniejszą strefą pasa ochronnego. W tym kontekście strona pozwana podniosła, że ani w dokumentach, ani też w pismach stron nie ma mowy o istnieniu pasa ochronnego. Faktyczne korzystanie z nieruchomości powódki ogranicza się bowiem tylko do obszaru zajmowanego przez wodociąg i za taką powierzchnię winno być liczone wynagrodzenie.

Skarżąca nie zgodziła się także z twierdzeniem Sądu Okręgowego, że działka powódki, z uwagi na magistrale wodociągową, jest praktycznie wyłączona spod zabudowy. Według niej Sąd I instancji oparł się na błędnym założeniu biegłego sądowego, że szerokość strefy ochronnej wynosi minimum 8m po obu stronach od zewnętrznych krawędzi rurociągu. Zasada ta nie może dotyczyć wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości, choćby z tego względu, że pozwana nie korzysta z tej strefy. W związku z tym, zdaniem pozwanej spółki, przyjmując, że długość magistrali o średnicy 800mm wynosi 115 m, zajmuje ona powierzchnię 92m 2 i ta powierzchnia, określona przy założeniu pasa o szerokości 3 metrów od każdej strony umiejscowienia fragmentu magistrali pod powierzchnia działki nr (...) , winna być wzięta pod uwagę przy ustalaniu wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i obciążenie przeciwniczki procesowej kosztami sporu.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy strony pozwanej nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Nietrafne są te spośród zarzutów wymierzonych w rozstrzygniecie poddane kontroli instancyjnej , które negują sposób dokonania przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych oraz ich kompletność oraz zgodność z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

W istocie zarzuty te , zważywszy na argumenty jakie zostały przytoczone przez stronę pozwaną dla ich uzasadnienia, sprowadzają się do negacji tej części konstatacji faktycznych , które Sąd meriti oparł na opracowaniu eksperckim biegłego - rzeczoznawcy majątkowego W. K..

Formułując je strona pozwana pomija , że po postawieniu przez nią zarzutów do opinii biegły je rzeczowo odparł , w formie pisemnej wobec którego to stanowiska / k. 244-249 / , potwierdzonego także na rozprawie , domagała się powołania kolejnego biegłego. Tym nie mniej wobec decyzji procesowej Sądu o oddaleniu tego żądania pełnomocnik spółki nie złożył zastrzeżenia na podstawie art. 162 kpc. / k. 270 akt/

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa Sądu Najwyższego, ukształtowanego na tle wykładni tej normy tego rodzaju zaniechanie po stronie profesjonalnego pełnomocnika strony skutkuje niemożnością skutecznego skonstruowania zarzutu opartego na twierdzeniu o naruszeniu w ten sposób przepisów proceduralnych . Gdy do tego dodać , że czyniąc ustalenia na podstawie wskazanego wyżej opracowania Sąd I instancji , w motywach orzeczenia , nie wykraczając poza ramy swobodnej oceny dowodów , wskazał przyczyny dla których opinię biegłego uczynił źródłem konstatacji faktycznych to taka ocena , musi być zaaprobowana także przez Sad II instancji. Po trzecie negując te ustalenia , których źródłem jest opracowanie biegłego K. , w szczególności zakresie wysokości należnego powódce świadczenia oraz przyczyn , które decydują o takim jego oznaczeniu ilościowym , za okres wskazany w żądaniu pozwu, strona nie opiera tej negacji na zarzucie procesowym naruszenia art. 278 §1 kpc i kolejnych dotyczących przeprowadzania dowodu z opinii biegłych. Także to pominiecie upewnia Sąd II instancji w ocenie zarzutów procesowych wskazanych w apelacji jako chybionych.

Ich odparcie ma tę konsekwencję , że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy , muszą być uznane za dokonane niewadliwie i wobec tego zostają one przyjęte przez Sąd Apelacyjny za własne.

Nietrafnie powołuje także strona pozwana zarzuty naruszenia art. 224 i 225 kc , które,

w jej ocenie zostały zrealizowane w następstwie nietrafnego przyjęcia przez Sąd Okręgowy , iż spółka jest posiadaczem nieruchomości B. L. w złej wierze, a wobec tego współwłaścicielce nieruchomości przysługuje - za okres objęty żądaniem pozwu - świadczenie z tytułu bezumownego z niej korzystania przez przedsiębiorstwo wodociągowe.

Stanowisko to nie jest trafne albowiem :

Wyrażenie przez poprzednika prawnego powódki zgody na wejście na teren nieruchomości celem umiejscowienia na niej urządzeń służących przesyłowi wody , a przy tym realizacja tej inwestycji na podstawie ostatecznych i prawomocnych decyzji o zatwierdzeniu projektu oraz udzieleniu pozwolenia na budowę , jak trafnie przyjął to Sąd I instancji wykluczało możliwość skutecznego p[odniesienia zarzutu bezprawności działania inwestora. Tym nie mniej zgoda ta , odnosząca się jedynie do tego jednorazowego aktu związanego z realizacją inwestycji udzielona przez ojca powódki w 1989r nie stanowiła źródła uprawnień przedsiębiorstwa przesyłowego do korzystania z nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności w okresie późniejszym, kiedy część magistrali wodociągowej już zajmowała jego realność.

Ustalenia poczynione w sprawie nie dają podstawy do przyjęcia by (...) K SA dysponował jakikolwiek innym tytułem na podstawie którego mógłby , jak dotąd czyni, korzystać z nieruchomości , której współwłaścicielką jest powódka. Zatem jako jej posiadacz zależny , realizujący władztwo nad jej częścią zajętą pod część magistrali z uwzględnieniem także niezbędnej , ze względów bezpieczeństwa , strefy ochronnej , w zakresie służebności , która swoja treścią odpowiada służebności przesyłu , musi być traktowany jako posiadacz służebności w złej wierze .

Taka kwalifikacja tego posiadania jest podstawą do oceny ,iż domaganie się przez powódkę od pozwanej świadczenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości prawo do której jej przysługuje , jest żądaniem usprawiedliwionym.

Zaprezentowane stanowisko ma swoje oparcie w utrwalonych poglądach orzecznictwa Sądu Najwyższego.

/ por. bliżej : wyrok z dnia 20 sierpnia 2009r , sygn. II CSK 137/09, powołany za zbiorem Lex nr 578037, , wyrok z 29 września 2011r , sygn. IV CSK 84/11, zbiór Lex nr 950385 i wyrok 14 listopada 2012r , sygn. II CSK 176/12 , zamieszczony w bazie orzecznictwa Sądu Najwyższego www. Sn.pl /

Z podanych wyżej przyczyn w uznaniu , iż żaden z zarzutów nie jest trafny , opartą na nich apelację ,jako niezasadną , Sąd Apelacyjny oddalił , na podstawie art. 385 kpc.

Rozstrzygniecie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd II instancji oparł na normie art. 98 §1 kpc w zw z art. 108 §1 i 391 §1 kpc oraz wynikającej z tej normy , w zakresie rozliczenia kosztów sporu pomiędzy stronami, zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy.

Kwota należna B. L. z tego tytułu od przeciwniczki procesowej , uwzględniając wartość przedmiotu zaskarżenia , została ustalona na postawie § 6 pkt 5 w zw z § 12 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych […] z dnia 28 września 2002r { jedn. tekst DzU z 2013 poz.490}