Sygnatura akt II AKa 98/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSA Wiesław Pędziwiatr (spr.)

Sędziowie:SSA Jerzy Skorupka

SSA Tadeusz Kiełbowicz

Protokolant: Beata Sienica

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej Urszuli Piwowarczyk - Strugały

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 r.

sprawy W. P.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk, art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk, art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk, art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk, art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk;

R. S.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk, art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk;

C. N.

oskarżonej z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk;

Ł. S. (1)

oskarżonego z art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk, art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk;

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora co do C. N. oraz apelacji wniesionych przez oskarżonych: W. P., Ł. S. (1) i R. S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy

z dnia 25 września 2015 r. sygn. akt III K 164/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec Ł. S. (1) w ten sposób, że:

1.  rozwiązuje karę łączną wymierzoną w pkt. XVIII części rozstrzygającej,

2.  na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt. 4 k.p.k. w zw. z art. 297 § 3 k.k. postępowanie o czyn z art. 297 § 1 k.k. opisany w pkt. 6.I. części wstępnej zaskarżonego wyroku, a przypisany w pkt. XVI jego części dyspozytywnej, umarza uchylając także rozstrzygnięcie o karze grzywny w pkt. XX tej części wyroku, zaliczając wydatki związane z tą częścią postępowania na rachunek Skarbu Państwa,

3.  w pkt. XIX części rozstrzygającej wyrażenie 6 (sześciu) zastępuje wyrażeniem 5 (pięciu),

4.  w pozostałej części zaskarżony wyrok wobec Ł. S. (1) utrzymuje w mocy;

II.  zaskarżony wyrok wobec W. P., R. S., C. N. utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokatów:

1.  M. M.,

2.  Zbigniewa F. G.,

3.  W. S. z Kancelarii Adwokackich w Ś. po 600 złotych podwyższone o 138 złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym z urzędu w postępowaniu odwoławczym przez adwokatów wyznaczonych przez Sąd;

IV.  zasądza od R. S. i W. P. na rzecz Skarbu Państwa przypadające na nich wydatki związane z postępowaniem odwoławczym i wymierza R. S. 700 złotych, a W. P. 1.400 złotych opłaty za to postępowanie oraz zwalnia Ł. S. (1) od ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym w zakresie czynu przypisanego mu w pkt. XVII części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku natomiast wymierza mu 120 złotych opłaty za obie instancje, zaliczając wydatki związane z postępowaniem odwoławczym wobec C. N. na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 1 i 2 k.p.k. i art. 423 § 1a k.p.k. uzasadnienie orzeczenia Sądu Apelacyjnego ograniczono do tych oskarżonych i apelacji złożonych w związku z ich sprawami, co do których obrońca i oskarżyciel publiczny wystąpili z wnioskami o doręczenie odpisu wyroku i uzasadnienia Sądu odwoławczego.

Prokurator Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich oskarżył C. N. o to, że;

I. W okresie od 03 stycznia 2012 r. do 12 września 2012 r. w Z. i O., województwie (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami poprzez wprowadzenie w błąd odnośnie osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej doprowadziła do zawarcia umów kredytowych na nazwiska R. T. i M. T., A. R., W. B., A. P., A. H., A. Z., P. J., R. M., Ł. U., Ł. S. (1), P. Z., D. M. (1), M. K., R. J., K. R., R. W., T. P. (1), R. F., A. G. (1), A. G. (2), P. L., A. S., J. K., P. Ś., A. W., P. S., D. M. (2), D. Z., B. V. i F. Ż. (1) czym doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 980599,66 zł, co stanowi mienie znacznej wartości, w tym:

a). W dniu 03 stycznia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. T., M. T. i R. S. wiedząc iż R. T. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez R. T. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 42000 zł czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej, które to okoliczności były istotne dla przyznania wyżej opisanego kredytu

b). W dniu 19 stycznia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., A. R., R. S. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż A. R. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez A. R. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 36276,15 zł

c). W dniu 29 lutego 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż W. B. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadził w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę W. B. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 35882,36 zł

d). W dniu 14 maja 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P. i A. P. wiedząc, iż A. P. nie miała zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych wprowadziła do systemu informatycznego (...) Bank S.A. nierzetelne i poświadczające nieprawdę informacje składając wniosek o kredyt nr (...) na kwotę 30000 zł, czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania usiłując w ten sposób doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. jednak zamierzonego celu nie osiągnęła ze względu na negatywne rozpatrzenie wymienionego wyżej wniosku

e). W dniu 15 maja 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z A. P., W. P., R. S. i P. D. wiedząc, iż A. P. nie miała zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych wprowadziła do systemu informatycznego (...) Bank S.A. nierzetelne i poświadczające nieprawdę informacje i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez A. P. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 31500 złotych czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania, która to okoliczność były istotna dla przyznania wyżej opisanego kredytu

f). W dniu 19 maja 2012 r. roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., A. H. i R. S. wiedząc iż A. H. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez A. H. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 26990,69 zł

g). W dniu 21 maja 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., A. Z. i R. S. wiedząc iż A. Z. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez A. Z. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 38703,65 zł

h). W dniu 24 maja 2012 roku w Z. województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., A. H. i R. S. wiedząc iż A. H. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez A. H. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 38703,65 zł

i). W dniu 28 maja 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż P. J. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę P. J. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 30555,52 zł

j). W dniu 06 czerwca 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż R. M. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę R. M. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 39537,42 zł

k). W dniu 13 czerwca 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S. i D. D. wiedząc iż Ł. U. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę Ł. U. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 39142,93 zł

l). W dniu 14 czerwca 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z Ł. S. (1), R. S. i W. P. wiedząc, iż Ł. S. (1) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych wprowadziła do systemu informatycznego (...) Bank S.A. nierzetelne i poświadczające nieprawdę informacje i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez Ł. S. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 39900 złotych czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej, które to okoliczności były istotne dla przyznania wyżej opisanego kredytu

ł). W dniu 27 czerwca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., D. D. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż P. Z. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę P. Z. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 14765,13 zł

m). W dniu 29 czerwca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., D. D. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż D. M. (1) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę D. M. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 35246,07 zł

n). W dniu 04 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż M. K. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę M. K. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 7610,14 zł

o). W dniu 04 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla R. J. wspólnie i w porozumieniu z R. J. i D. B. wiedząc iż R. J. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez R. J. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 8377,50 złotych czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej, które to okoliczności były istotne dla przyznania wyżej opisanego kredytu

p). W dniu 05 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., D. D. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż K. R. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę K. R. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 51508,44 zł

r). W dniu 09 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż R. W. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę R. W. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 52087,01 zł

s). W dniu 10 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., T. P. (1), D. B. i inną nieustaloną osobą wiedząc iż T. P. (1) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu i umożliwiła w ten sposób zawarcie przez T. P. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 52564,55 zł czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej, które to okoliczności były istotne dla przyznania wyżej opisanego kredytu

t). W dniu 12 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż R. F. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę R. F. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 52059,58 zł

u). W dniu 16 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż A. G. (1) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę A. G. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 51929,26 zł

w). W dniu 18 lipca 2012 roku w O., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., D. B., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż A. G. (2) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę A. G. (2) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 30128,99 zł

y). W dniu 01 sierpnia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., A. Z., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż P. L. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę P. L. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 37428,43 zł

z). W dniu 07 sierpnia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż A. S. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę A. S. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 39507,79 zł

aa). W dniu 23 sierpnia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż J. K. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę J. K. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 39900 zł

ab). W dniu 23 sierpnia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż P. Ś. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę P. Ś. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 36750 zł

ac). W dniu 28 sierpnia 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż A. W. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę A. W. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 37800 zł

ad). W dniu 03 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., A. Z., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż P. S. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę P. S. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 36690 zł

ae). W dniu 07 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., A. Z., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż D. M. (2) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę D. M. (2) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 21000 zł

af). W dniu 10 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż D. Z. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę D. Z. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 52509,21 zł

ag). W dniu 11 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S. i T. P. (1) wiedząc iż B. V. nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę B. V. umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 52536,87 zł

ah). W dniu 12 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., Ł. S. (1), T. P. (1) i inną nieustaloną osobą wiedząc iż F. Ż. (1) nie miał zamiaru dokonać zakupu materiałów budowlanych przekazała do (...) Bank S.A. nierzetelną i poświadczającą nieprawdę umowę kredytu czym wprowadziła w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i umożliwiła w ten sposób zawarcie na osobę F. Ż. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 45351,22 zł

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

Postawiono także zarzuty Ł. S. (1), że:

I. W dniu 14 czerwca 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z R. S., W. P. i C. N. przedkładając sporządzone przez W. P. nierzetelne, stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach z datą 13 czerwca 2012 roku w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. oraz podając nierzetelne informacje o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego wprowadził w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do miejsca i okresu swojego zatrudnienia, wysokości osiąganych dochodów, rzeczywistego przedmiotu kredytowania oraz faktu wniesienia wpłaty własnej i zawarł umowę kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) na kwotę 39900 złotych

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II. W dniu 12 września 2012 roku w Z., województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. S., T. P. (1), C. N. i inną nieustaloną osobą na podstawie podrobionego przez nieustaloną osobę na osobę F. Ż. (1) nierzetelnego, stwierdzającego nieprawdę zaświadczenia o wysokości zarobków z datą 11 września 2012 roku w (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. i innych nierzetelnych informacji o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego na osobę F. Ż. (1) oraz podrabiając podpis R. S. wprowadził w błąd upoważnionego pracownika (...) Bank S.A. z siedzibą w W. co do osoby rzeczywistego kredytobiorcy, miejsca zatrudnienia i wysokości osiąganych dochodów przez F. Ż. (1), rzeczywistego przedmiotu kredytowania, faktu wniesienia wpłaty własnej oraz zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania i umożliwił w ten sposób zawarcie na osobę F. Ż. (1) umowy kredytu - planu ratalnego oraz limitu nr (...) doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 45351,22 zł

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Wyrokiem z 25 września 2015 roku w sprawie III K 164/14 Sąd Okręgowy w Świdnicy orzekł, że:

XII. oskarżoną C. D. N. uniewinnia od popełnienia zarzuconego jej czynu opisanego w punkcie 4.I. części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., a koszty postępowania w tej części zalicza na rachunek Skarbu Państwa;

XVI. oskarżonego Ł. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 6.I. części wstępnej wyroku, eliminując z jego opisu „działanie wspólnie i w porozumieniu z C. N.”, tj. czynu z art. 297 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

XVII. oskarżonego Ł. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 6.II części wstępnej wyroku, eliminując jednocześnie zapis „doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym (...) Bank S.A. w W. w łącznej wysokości 45.351,22 zł” oraz działanie wspólnie i w porozumieniu z C. N., tj. czynu z art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XVIII. na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu Ł. S. (1) kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach 6.XVI. i 6.XVII. części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XIX. na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Ł. S. (1) kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia wolności na okres próby 3 (trzech) lat;

XX. na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza oskarżonemu Ł. S. (1) grzywnę w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 40 (czterdziestu) zł;

XXXIII. zasądza od oskarżonego Ł. S. (1) koszty sądowe w kwocie 939, 45 zł i wymierza mu opłatę w kwocie 120 zł.

Nie pogodził się z wyrokiem Sądu Okręgowego oskarżyciel publiczny, który zaskarżył go w całości na niekorzyść oskarżonej C. N..

Skarżący zarzucił:

błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu, iż C. N. oskarżona o czyn z art. 286 § 1 kk, art. 297§ 1 kk i art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk oraz o działanie wspólnie i w porozumieniu z W. P., R. T., M. T., R. S., A. R., A. P., A. H., T. P. (2), D. D., Ł. S. (1), D. B., R. J., i inną nieustaloną osobą, jako pracownika firmy (...), mająca w zakresie swoich obowiązków pozyskiwanie placówek handlowych do współpracy z G. (...)m, obsługę tych placówek handlowych, szkolenie tzw. Partnerów, przekazywanie im dostępów do bankowej aplikacji (...) weryfikację dokumentów przekazywanych przez Partnerów oraz przekazywanie tak sporządzonej dokumentacji o udzielenie kredytu do (...) nie miała wiedzy, iż dokumenty te zawierają nieprawdziwe okoliczności co do osoby kredytobiorcy i jej możliwości finansowych pozwalających na uzyskanie kredytu przez co nie jest winna zarzuconego jej przestępstwa, co skutkowało jej uniewinnieniem, jak również wyeliminowaniem jej współsprawstwa w popełnieniu zarzucanych wyżej wymienionym oskarżonym przestępstw, gdy właściwa analiza zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego, w postaci wyjaśnień W. P., a także R. T., M. T., R. S., A. R., A. P., A. H., T. P. (2), D. D., Ł. S. (1), D. B., R. J. i, jak również wyjaśnień samej C. N., prowadzą do wniosku, iż oskarżona, jako pracownica firmy (...), mając w zakresie wyżej opisane obowiązki, faktycznie weryfikowała dane zawarte w dokumentacji klientów starających się o kredyt, współpracowała z głównym, oskarżonym W. P., udostępniła mu kod dostępu do systemu bankowego, była obecna przy sporządzaniu projektu wniosków kredytowych, jak również była obecna przy wystawianiu fałszywych zaświadczeń o zatrudnieniu przez oskarżonego D. D., a z oskarżonym W. P. uczestniczyła przy zawieraniu umowy z W. J. na terenie Niemiec, jak również otrzymała od Ł. S. (1), na polecenie W. P. przelew bankowy na kwotę 30.000 zł. co wskazuje, iż wiedziała ona o tym, że wnioski kredytowe zawierają fikcyjne dane co do kredytobiorców i brała udział w wyłudzaniu kredytów na szkodę G. (...)u i uzyskała z tego tytułu gratyfikacje finansową, jak również działała wspólnie i w porozumieniu z wyżej wymienionymi oskarżonymi.

Stawiając te zarzuty wniósł o uchylenie przedmiotowego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

Wyrok powyższy w zakresie odnoszącym się do Ł. S. (1) zaskarżyła w całości obrońca oskarżonego.

Powyższemu wyrokowi zarzuciła:

1. obrazę prawa materialnego, a to art. 297 § 3 k.k. polegające na wymierzeniu kary oskarżonemu za czyn opisany w pkt XVI części dyspozytywnej wyroku, pomimo faktu, iż oskarżony przed wszczęciem postępowania karnego odnośnie tego występku w całości zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego (...) Bank S.A z siedzibą w W.;

2. obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. sprowadzającą się do dowolnego i arbitralnego przyjęcia, iż oskarżony Ł. S. (1), składając podpis za ojca – R. S. na wniosku o udzielenie kredytu dot. umowy kredytu nr (...) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, a także, że w sferze wolicjonalnej obejmował fakt, że zaświadczenie o zarobkach F. Ż. (1) zawiera nieprawdziwe informacje, a przede wszystkim, iż oskarżony ten był świadomy tego, że F. Ż. (1) faktycznie nie wystąpił o udzielenie mu takiego kredytu.

Podnosząc powyższe w odniesieniu do zaskarżonego wyroku apelująca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przed Sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

I. Obie apelacje okazały się niezasadne, w zakresie w jakim skarżący domagają się przedstawienia pisemnych motywów orzeczenia Sądu Apelacyjnego.

I. 1. Apelacja oskarżyciela publicznego zostanie omówiona, jako pierwsza. Podnosi się w niej zarzut błędnego ustalenia o braku wiedzy oskarżonej o tym, że dokumenty występujących o kredyt zawierały nieprawdziwe okoliczności, co do osoby kredytobiorcy i jej możliwości finansowych pozwalających na uzyskanie kredytu, co finalnie skutkowało uniewinnieniem oskarżonej C. N..

Charakterystycznym w sprawie tej jest, że okoliczności, które stały się podstawą kwestionowania trafności rozstrzygnięcia Sądu I instancji występują zarówno w uzasadnieniu motywów wydanego wyroku jak i w apelacji kontestującego to orzeczenie Prokuratora.

Dokonując analizy wywodów Sądu meriti przez pryzmat stawianych wyrokowi zarzutów należy stwierdzić, że okoliczności, na które zwraca uwagę apelujący zostały uwzględnione (poza jednym) przez orzekający Sąd. W swych rozważaniach odnosi się tenże do tych względów, które zdaniem oskarżyciela świadczą o współsprawstwie oskarżonej w popełnieniu zarzuconych jej zachowań oraz o jej winie zaś końcowo o nietrafności rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Apelujący podnosi w motywacyjnej części swej skargi, że oskarżona wbrew jej twierdzeniom nie tylko otrzymywała mailowo lub telefonicznie dane klientów ubiegających się o kredyt, ale także dokumenty te widziała. Takie twierdzenia oskarżyciela wymagają wykazania jednoznacznym materiałem dowodowym, a tego oskarżyciel nie uczynił i nie przekonał Sądu I instancji, który wszak analizując materiał dowodowy podkreślił w sposób jednoznaczny, że opierał się nie tylko o wypowiedzi, głównie oskarżonych, ale także o materiał źródłowy w postaci dokumentacji bankowej. Mimo tego nie miał pewności co do odpowiedzialności C. N. i dlatego wykorzystał regułę z art. 5 § 2 k.p.k. Skarżący duże znaczenie nadaje wypowiedziom W. P. i odwołuje się do jego wyjaśnień stwierdzając kategorycznie, że pozwalają one na ustalenie odpowiedzialności oskarżonej. Zwraca jednak uwagę, że motywacyjna część rozstrzygnięcia Sądu meriti zawiera odniesienie do wyjaśnień W. P.. Sąd I instancji zauważa wagę jego wypowiedzi i poddaje je krytycznej analizie, która mimo tego doprowadziła go do odmiennego wniosku o wartości tych wypowiedzi dla czynionych ustaleń niż chciałby oskarżyciel publiczny. Należy zauważyć, że w kontekście oceny wartości wypowiedzi W. P. zachowanie oskarżyciela publicznego jest jednostronne, bo przecież opiera się on o jego wypowiedzi z postępowania przygotowawczego i tylko w tej ich części, która zawiera stwierdzenia obciążające m.in. C. N.. Prokurator w żadnej mierze nie odnosi się natomiast do tej części wypowiedzi W. P., która została złożona w pierwszej części jego kilkukrotnych przesłuchań. Jeśli taka postawa strony procesu jest dopuszczalna, to w żadnym razie nie mogłaby być zaakceptowana, gdyby postąpił podobnie Sąd I instancji. Ten jednak jednoznacznie i wyraźnie stwierdził, że dostrzegł zmienność wyjaśnień oskarżonego i finalne jego stwierdzenie, że dawał oskarżonej pieniądze za udział w procederze wyłudzania pieniędzy z banku złożone dopiero w końcowej fazie śledztwa. Jeśli zatem Sąd I instancji miał do analizy odbiegające od siebie informacje wynikające z wyjaśnień oskarżonego był zobowiązany do szczególnej ostrożności w ocenie wartości dowodowej wypowiedzi pomawiającego C. N.. Należy bowiem pamiętać, że dowód z "pomówienia" współoskarżonego – na co wielokrotnie też zwracał uwagę Sąd Najwyższy – jest dowodem niejako szczególnym, dowodem, którego przeprowadzenie wymaga ponadprzeciętnej skrupulatności w jego przeprowadzeniu i ocenie, tak aby ocena tego pomówienia jako podstawy faktycznej co do winy pomówionego, nie nasuwała żadnych zastrzeżeń.( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1999 roku w sprawie II KKN 506/97, Prok.i Pr. 2000/3/5.).

Pomówienie współoskarżonego – nawet następnie odwołane – może być dowodem winy, jeżeli spełnia odpowiednie warunki.

Przede wszystkim dowód taki powinien podlegać szczególnie wnikliwej i ostrożnej ocenie ze strony Sądu, który powinien zbadać, czy tego rodzaju pomówienie jest konsekwentne i stanowcze, czy jest zgodne z doświadczeniem życiowym oraz logiką wypadków, czy znajduje potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich i czy wreszcie pomawiający nie ma interesu osobistego lub procesowego w obciążaniu współoskarżonego.

W razie odwołania takiego "wyjaśnienia – pomówienia" należy ponadto uważnie zbadać, czy powody, jakie podał autor tego typu wypowiedzi, uzasadniają ich zmianę, są przekonujące, przy czym i w tym zakresie należy kierować się kryteriami, o których była mowa. ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1985 roku w sprawie IV KR 25/85, OSNKW 1985/11-12/103).

Kontrola dowodu z wyjaśnień współoskarżonego (w praktyce zwanych "pomówieniami", niezbyt trafnie ze względu na analogię z jedną z form przestępczego zniesławienia), a zresztą każdego dowodu osobowego, polega na sprawdzeniu, (1) czy informacje tak uzyskane są przyznane przez pomówionego, (2) czy są potwierdzone innymi dowodami, choćby w części, (3) czy są spontaniczne, złożone wkrótce po przeżyciu objętych nimi zaszłości, czy też po upływie czasu umożliwiającego uknucie intrygi, (4) czy pochodzą od osoby bezstronnej, czy też zainteresowanej obciążeniem pomówionego, (5) czy są konsekwentne i zgodne, co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych w różnych fazach postępowania, czy też zawierają informacje sprzeczne, wzajemnie się wykluczające bądź inne niekonsekwencje, (6) czy pochodzą od osoby nieposzlakowanej czy też przestępcy, zwłaszcza obeznanego z mechanizmami procesu karnego, (7) czy udzielający informacji sam siebie również obciąża, czy też tylko przerzuca odpowiedzialność na inną osobę, by siebie uchronić przed odpowiedzialnością. ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 października 1998 roku w sprawie II AKa 187/98, KZS 1998/11/37).

Przywołując powyższe judykaty i wynikające z nich stwierdzenia o wartości dowodowej wypowiedzi pomawiającego współoskarżonego należy stwierdzić, że poprawnie zachował się Sąd I instancji przeprowadzając analizę wypowiedzi W. P. i wartości jego relacji dla ustalenia odpowiedzialności oskarżonej.

W pierwszej kolejności Sąd ten wskazał na niekonsekwencję wypowiedzi W. P., następnie zwrócić uwagę na motywację, jaka mu towarzyszyła, a to poddanie okoliczności dotyczących przestępczego procederu z uwagi na obciążanie go przez pozostałych uczestników, nie można także zapominać, w którym momencie W. P. zdecydował się na złożenie obciążających C. N. wyjaśnień, uczynił to po wcześniejszych kilkukrotnych wypowiedziach o innej treści, ale przede wszystkim zwraca uwagę niemożność weryfikacji jego wypowiedzi poprzez odmowę składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. W ten sposób odcięta została możliwość wyrobienia sobie przez Sąd własnej oceny, którą z wersji oskarżonego można i należy potraktować w zakresie odpowiedzialności C. N. za prawdziwą. Te okoliczności nakazywały dalece ostrożną ocenę jego relacji i nadanie jej waloru wiarygodnego dowodu w odniesieniu do opisu udziału w procederze C. N..

Sąd I instancji dostrzegając rozbieżności w wypowiedziach oskarżonego, brak konsekwencji w ich przekazywaniu oraz zmienności tych wyjaśnień nie miał pewności co do bezbłędności czynionych ustaleń w zakresie odpowiedzialności oskarżonej i w tej sytuacji nie mógł wydać innego rozstrzygnięcia. Należy takie postąpienie zaakceptować, bo tylko pewność pozwala bez obawy o błąd na wydanie orzeczenia skazującego. Skoro Sąd I instancji pewności takiej nie miał, miał obowiązek wydać wyrok uniewinniający. Nie było to orzeczenie spontaniczne, lecz przemyślane oparte o analizę wyjaśnień C. N. ale także R. S., D. B. jak również zeznania P. W. i G. T. oraz w głównej mierze wyjaśnienia W. P..

Nie mogą stanowić przekonującego argumentu o nietrafności rozstrzygnięcia sądu I instancji twierdzenia apelującego, że wypowiedzi R. S. świadczą o współsprawstwie oskarżonej. Apelujący wszak stwierdza, że z wyjaśnień R. S. wynika, że weryfikacją danych zawartych we wnioskach kredytowych zajmowali się C. N. i R. J., zaś on sam nigdy tego nie czynił. To, że jak twierdzi R. S. nie weryfikował on danych wniosków kredytowych nie świadczy jeszcze, że czyniła to C. N., bo miała taki obowiązek. Nie miała ona wszak żadnych podstaw merytorycznych ani formalnych do takich działań. Z umowy, jaką zawarł R. S. (k. 2339 i następne) wynika, że to nie C. N., a szerzej firma (...) , miała obowiązek weryfikacji tych danych, lecz właśnie R. S.. Na C. N. spoczywała jedynie powinność kontroli formalnej takich wniosków i ustalenie czy są one spełnione (podane imię i nazwisko, PESEL, prawidłowość złożonych podpisów, zakres przedmiotowy koniecznych dokumentów) oraz przesłanie ich do banku. Odwoływanie się w tej sytuacji przez oskarżyciela do tych wypowiedzi R. S. nie podważa końcowego wniosku Sądu I instancji o odpowiedzialności oskarżonej.

Nie sposób uznać racji kolejnego argumentu przywołanego w apelacji oskarżyciela publicznego, że o odpowiedzialności C. N. świadczy fakt, że to na jej konto przelane zostały pieniądze przez Ł. S. (2) zaś ona przekazała je następnie W. P.. Czynność taka nie jest czymś niezwykłym, a przede wszystkim dowodzącym współdziałania oskarżonej w przestępczym procederze. Przekazanie określonej kwoty, jako przysługa wobec W. P. świadczy jedynie, że oskarżona wykonała prośbę W. P., ale nie dowodzi, że i ona była zaangażowana w przestępczą działalność tego ostatniego. W każdym razie nie przedstawiono na tę okoliczność jednoznacznego i pewnego oraz przekonującego dowodu. Dlaczego tak uczyniono (przekazano pieniądze na jej konto, a ona na konto W. P.) nie odpowiedziała w swych wyjaśnieniach na rozprawie C. N., a jedyny, który mógłby na ten temat wyjaśnić powody tego postąpienia czyli W. P. odmówił wyjaśnień, co wykluczyło możliwość weryfikacji tezy postawionej przez oskarżyciela. Nie może to jednak oznaczać, że wątpliwości co do przyczyny dla których tak właśnie postąpił W. P. należy rozstrzygnąć na niekorzyść oskarżonej jak czyni to w apelacji prokurator.

Apelujący odwołuje się również, dla poparcia swych zarzutów, do wypowiedzi D. B. o przekazaniu kodów dostępu do programu bankowego W. P. przez oskarżoną. Należy jednak wskazać, że okoliczności te były przedmiotem rozważań Sądu I instancji, który przedstawił jako możliwą sytuację, że w czasie szkolenia jakie z udziałem D. B. prowadziła oskarżona W. P. wszedł w posiadanie kodów dostępu do systemu bankowego i następnie wprowadził poza wiedzą i wolą oskarżonej dane nierzetelne do tego systemu. Takie wnioskowanie Sądu meriti nie nosi w sobie cech dowolności i upoważniało do wyprowadzenia wniosku o wątpliwej wartości tego dowodu, jako obciążającego jednoznacznie oskarżoną w zakresie zarzuconego jej czynu. Odczytujący inaczej wartość tych okoliczności oskarżyciel jest do tego uprawniony, lecz to oceny Sądu mają decydujące znaczenie w finalnie formułowanych ocenach. Skoro Sąd ten mając na uwadze te okoliczności doszedł do wniosku, że nie przekonano go o przesądzającej o odpowiedzialności oskarżonej wartości tych faktów i wskazał dlaczego tak się stało, a nie jest ten wniosek Sądu nieprawdopodobny należało uznać, że w ramach swobodnej oceny materiału dowodowego był do tego uprawniony, a Sąd odwoławczy zobowiązany do akceptacji tej oceny.

Jeśli zważyć, że D. D., do wyjaśnień którego oskarżyciel przykłada w apelacji kluczowe znaczenie, był osobą prowadzącą działalność gospodarczą i wystawił w obecności C. N. trzy sfałszowane zaświadczenia o zatrudnieniu to nie jest to działanie mogące podważyć rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne i przesądzić o sprawstwie oskarżonej, jak widzi to skarżący. Jest to ta część argumentacji oskarżyciela publicznego, co do której nie wypowiedział się w swych rozważaniach Sąd I instancji. Należy jednak podkreślić, że fakt prowadzenia działalności przez D. D. był oskarżonej znany, to zaś, że wystawiał on w tej sytuacji, nawet w jej obecności, zaświadczenia o zatrudnieniu w jego własnej firmie nie jest czymś szczególnym, lecz naturalnym zachowaniem szefa firmy. Ani w toku postępowania śledczego ani też w czasie procesu ani również w apelacji oskarżyciel nie przedstawił dowodu, że oskarżona wiedziała iż zaświadczenia te były fikcyjne, sfałszowane. Trudno w tej sytuacji uznać, że okoliczności, na które powołuje się skarżący świadczą o współsprawstwie C. N. w zarzucanych jej zachowaniach przestępczych. Skoro nie przekonały argumenty te Sądu I instancji o takiej roli tej oskarżonej i doszedł tenże Sąd do wniosku, że istnieje ryzyko skazania osoby niewinnej, bo wątpliwości, jakie się pojawiły i których nie można usunąć nie dają pewności co do trafności stawianego zarzutu, jego obowiązkiem było uniewinnienie oskarżonej. To, że inaczej odpowiedzialność oskarżonej widzi oskarżyciel i inaczej akcentuje wartość poszczególnych dowodów nie może jeszcze oznaczać, że należy przyjąć te wywody za skutecznie podważające zapadłe orzeczenie. Oczywiście nie można wykluczyć, że rację ma skarżący i trafnie zarzucił oskarżonej popełnienie określonego przestępstwa, lecz możliwa jest także ocena, do której doszedł Sąd I instancji, co czyni jego rozstrzygnięcie akceptowalnym skoro nie przedstawiono jednoznacznych i pewnych dowodów mogących tezę aktu oskarżenia dowieść.

Sąd meriti przekonał, że wątpliwości jakie dostrzegł nie mogły doprowadzić do wniosku oczekiwanego przez oskarżyciela i akceptacji zarzutu postawionego w akcie oskarżenia.

Trafnie oparł swoje orzeczenie o regułę rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 k.p.k.) Sąd Okręgowy. W każdym razie, jeśli Sąd I instancji nie miał pewności, co do popełnienia zarzuconego C. N. czynu nie mógł postąpić inaczej, bo tylko pewność pozwala na przypisanie sprawcy zarzuconego przestępstwa, a musi ona wynikać, co oczywiste, z materiału dowodowego. Skoro nie przedstawiono Sądowi żadnego pewnego i jednoznacznego dowodu, na którym mógłby się oprzeć i przyjąć, że oskarżona wypełniła znamiona czasownikowe typu czynu zabronionego zarzuconego jej, obowiązkiem Sądu I instancji było uniewinnienie oskarżonej od tego przestępstwa.

Reasumując tę część rozważań stwierdzić należy, że treść zarzutu nie pozwala na uznanie jego trafności. Stanowi bowiem polemikę z ocenami Sądu I instancji, nie przytacza natomiast okoliczności wskazujących na oparcie rozstrzygnięcia o sprzeczne z zasadami poprawnego rozumowania wywody, pozostające w opozycji do wskazań wiedzy bądź kolidujące z doświadczeniem życiowym. Apelujący podnosi w tym zarzucie, że właściwa interpretacja zachowania oskarżonej (a zatem taka, jaką prezentuje oskarżyciel publiczny) i wypowiedzi na jej temat współoskarżonych prowadzić winna do odmiennego, niż wyprowadzony przez Sąd I instancji, wniosku, a to takiego, że oskarżona dopuściła się zarzuconego jej przestępstwa.

Wyprowadzenie odmiennych wniosków z oceny tego samego materiału dowodowego dokonane przez oskarżyciela publicznego wyrażającego własny pogląd na zachowanie oskarżonej jest polemiką z tymi ustaleniami, a wobec faktu, że nie zawiera elementów mogących wykazać błędy w rozumowaniu Sądu meriti bądź też sprzeczność z doświadczeniem życiowym nie może prowadzić do akceptacji zarzutów skarżącego oraz spełnienia jego postulatu. Polemika z oceną zaprezentowaną przez Sąd meriti ma wartość wtedy, gdy wskazuje argumenty podważające tę ocenę. W szczególności chodzi o przytoczenie okoliczności świadczących o tym, iż Sąd I instancji, ustalając stan faktyczny, pominął istotne dowody, naruszył zasady prawidłowego rozumowania, nie stosował się do wskazań wiedzy lub zignorował nauki płynące z doświadczenia życiowego (tzn. naruszył treść art. 7 k.p.k.). (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2012 roku, II AKa 280/12, LEX nr 1238652, podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 1966 roku, IV KR 222/65, OSNKW 1966/8/82). Skoro Sąd Okręgowy w Świdnicy nie dopuścił się tych uchybień to jego oceny, lecz zwłaszcza wnioski wyprowadzone z całokształtu materiału dowodowego muszą być akceptowane przez Sąd odwoławczy, bowiem wynikają z prawa do swobodnej oceny tego materiału.

Zarzut apelacji, a w szczególności motywacyjna jej część nie przekonały o naruszeniu reguł poprawnego rozumowania w toku wyrokowania przez Sąd Okręgowy. Nie doszło także do obrazy wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, zatem rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego należało utrzymać w mocy.

I.2. W tym miejscu konieczne jest rozważenie o apelacji obrońcy oskarżonego Ł. S. (1) w tej jej części, w której kwestionuje ona ustalenie o sprawstwie i winie, co do przypisanego mu czynu opisanego w pkt. 6.II., a przypisanego w pkt. 6. XVII. części rozstrzygającej kontestowanego wyroku, zarzucając obrazę prawa procesowego i wpływu tego błędu na treść zaskarżonego orzeczenia.

Jest rzeczą charakterystyczną w odniesieniu do tego rozstrzygnięcia Sądu I instancji, że tenże Sąd przesądzając o odpowiedzialności Ł. S. (1) w pierwszej kolejności oparł się na wyjaśnieniach samego oskarżonego. Ten wszak przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Sąd I instancji wykorzystał także, jako podstawy swych ustaleń także wyjaśnienia dwóch pozostałych istotnych w sprawie tej oskarżonych, a to T. P. (2) i W. P.. Ani te wyjaśnienia ani też zeznania F. Ż. (1) nie są kwestionowane przez apelującą, nie podważa również wartości kolejnych istotnych dowodów materialnych, jakimi są dokumenty bankowe (wniosek kredytowy i zawarte w nich treści, zaświadczenie o zarobkach i zamieszczone w nim dane).

Zasadniczym argumentem jaki podnosi się w apelacji obrońcy oskarżonego jest, jak to ujęto, dowolne przyjęcie „(…) w sferze wolicjonalnej (…)” obejmowanie przez oskarżonego, że zaświadczenie zawiera nieprawdziwe dane. Abstrahując od poprawności użytego sformułowania (wolicjonalny – zależny od woli, dotyczący woli, zob. Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. dr. Mieczysława Szymczaka, T. III R – Ż, Warszawa 1981, s. 748) wydaje się bowiem, że chodziło autorowi zarzutu o świadomość oskarżonego o sfałszowanym zaświadczeniu o zatrudnieniu stwierdzić należy, że nie przekonały Sądu odwoławczego przytoczone przez obrońcę argumenty.

W motywacyjnej części skargi apelująca zwraca uwagę, że przecież ojciec oskarżonego, R. S., prowadził działalność związaną z pośredniczeniem w uzyskiwaniu kredytów bankowych i pomagając ojcu oskarżony podejmował okazjonalnie czynności związane z zawieraniem umów kredytowych, lecz nie był zobowiązany do weryfikacji informacji zawartych w dokumentacji przedkładanej przez ubiegających się o kredyt. To ostatnie stwierdzenie pozostaje w oczywistej sprzeczności nie tylko z ustaleniem Sądu I instancji, lecz przede wszystkim z treścią umowy zawartej przez R. S. dotyczącej partnerstwa z G. Bankiem o pośrednictwie pomiędzy klientami tego ostatniego a bankiem. Ustalenia Sądu I instancji są w tym zakresie bezbłędne, o czym zresztą pisano już w pkt. I. 1. niniejszego uzasadnienia.

Nie można jednak zapominać postawy oskarżonego, który nie podejmował żadnej obrony w zakresie dotyczącym jego świadomości, co do autentyczności przedkładanych dokumentów w oparciu o które podpisał się swoim imieniem i nazwiskiem w miejsce uprawnionego, którym w tym wypadku był jego ojciec. Oskarżony kwestionował w swych wyjaśnieniach (k. 3673, t. XIX) jedynie świadomość, że nie mógł on podpisać za ojca takiego dokumentu. I mimo, że był przesłuchiwany na te okoliczności zarówno w toku śledztwa jak i na rozprawie nie podnosił, choć wyjaśnienia na ten temat składał, że nie miał świadomości iż zaświadczenie o zarobkach było sfałszowane oraz że sam wniosek zawierał nieprawdziwe dane. Co więcej, w toku rozprawy oskarżony złożył oświadczenie, że czuje się odpowiedzialny za te zachowania i spłaca zobowiązania wobec banku dotyczące kredytu uzyskanego na podstawie danych F. Ż. (2) (wyjaśnienia z 10 lutego 2015 roku, k. 4837, 4838, t. XXV).

W tych okolicznościach nie może dziwić uznanie przez Sąd pierwszoinstancyjny, że oskarżony ten nie tylko wolą ale i świadomością obejmował popełnienie przypisanego mu czynu. Wniosek taki jawi się, jako zgodny z doświadczeniem życiowym i w tej sytuacji pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. czyniąc zarzut apelującej za nieprzekonujący.

Nietrafność tego zarzutu skutkowała odmową uwzględnienia postulatu apelującej o kasatoryjne rozstrzygnięcie w tej sprawie. Na marginesie należy stwierdzić, że uwzględnienie tego zarzutu uprawniałoby Sąd odwoławczy do rozstrzygnięcia reformatoryjnego bez potrzeby uchylania wyroku i przekazywania sprawy do ponownego rozpoznania, jak postulowała to skarga obrońcy oskarżonego.

II. Apelacja obrońcy oskarżonego została zwrócona przeciwko całości rozstrzygnięcia. Sąd odwoławczy zobowiązany jest zatem do kontroli trafności orzeczenia o represji karnej nałożonej na oskarżonego. Odnosząc się do kwestii wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności należy stwierdzić, że ocena orzeczenia Sądu meriti w tym zakresie tj. prawnokarnej reakcji na czyn przypisany w pkt. 6. XVII jest trafna. Wymiar kary należy do dyskrecjonalnej władzy sędziego i tylko wtedy, gdyby doszło do rażąco niesprawiedliwego rozstrzygnięcia w tym zakresie Sąd odwoławczy władny byłby dokonać zmiany orzeczenia. Jednak nie tylko analiza materiału dowodowego, ale i treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, prowadzą do wniosku, że nie doszło do obrazy art. 438 pkt. 4 k.p.k. Kara, orzeczone za czyn stanowiący występek z art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. orzeczona zostały w granicach zbliżonych do dolnego zagrożenia ustawowego i w żadnym razie nie może być oceniona, jako rażąco niesprawiedliwa. Tym bardziej, że Sąd Okręgowy wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił uznając wystąpienie po stronie Ł. S. (1) pozytywnej prognozy, co do jego postępowania w przyszłości. Jeśli więc Sąd I instancji mający kontakt bezpośredni z oskarżonym uznaje, że kara za te zachowania winna mieć określony w wyroku wymiar to tylko wtedy konieczne było dokonanie zmiany tego rozstrzygnięcia gdyby podważono którekolwiek z ustaleń istotnych dla oceny tego orzeczenia. Nie czyni tego apelacja obrońcy, a Sąd odwoławczy z urzędu nie dostrzega okoliczności mogących rozstrzygnięcia te podważyć i dlatego także i w tym zakresie wyrok należało utrzymać w mocy.

III. Sąd Apelacyjny czuje się zobowiązany do wyjaśnienia okoliczności i powodów, dla których z rozstrzygnięcia kwestionowanego apelacją obrońcy Ł. S. (1) wyeliminowano orzeczenie o ukaraniu go karą grzywny. Sąd I instancji orzekając tę karę oparł się na podstawie zawartej w art. 33 § 2 k.k. Stanowi on, że Art. 33. § 2. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. (podkreślenie Sądu Apelacyjnego). Z jego treści wynika zatem, że możliwe jest wymierzenie kary grzywny wobec sprawy działającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy ten korzyść taką osiągnął popełniając określony czyn. Grzywna w takiej sytuacji, gdy sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub korzyść taką osiągnął musi być powiązana z określonym czynem (przestępstwem, za które sprawca jest skazywany) wypełniającym jedną z dwóch alternatywnych przesłanek. Upraszczając należy stwierdzić, że grzywnę na tej podstawie, jeśli się ją wymierza, należy łączyć z określonym czynem, za który orzeka się tę karę na tej podstawie prawnej. Tymczasem w sprawie Ł. S. (1) Sąd I instancji zarówno przypisując mu popełnienie czynu 6.I. jak 6.II. przyjął, że oskarżony ten działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W tej sytuacji orzekając jedną grzywnę winien wskazać, za który z tych przypisanych czynów grzywnę wymierza. Tego jednak nie uczynił określając ją, jako karę jednostkową niepowiązaną z żadnym z przypisanych czynów.

Sąd Apelacyjny miał w tej sytuacji dylemat, w związku z uznaniem trafności pierwszego ze stawianych w apelacji obrońcy Ł. S. (1) zarzutu, z którym z przypisanych czynów wiąże się ta kara. Wobec tego, że brak było konkretnych zarzutów w tym zakresie, zarówno w apelacji obrońcy oskarżonego jak i oskarżyciela publicznego, uznając że apelacja skierowana przeciwko całości wyroku sporządzona przez obrońcę oskarżonego wymusza jedynie działania na jego korzyść przyjęto, w zgodzie z interesem oskarżonego, że grzywna wymierzona w pkt. XX części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku dotyczy czynu przypisanego w pkt. XVI co skutkowało orzeczeniem jakie wydał w tej kwestii Sąd Apelacyjny. Nieuczynienie tego w postępowaniu odwoławczym i domniemywanie, że jednak orzeczenie Sądu Okręgowego powiązane jest z czynem przypisanym w pkt. XVII zmuszałoby Sąd Apelacyjny do domyślania się i przypuszczeń niedozwolonych w postępowaniu apelacyjnym.

Jedynie marginalnie Sąd Apelacyjny sygnalizuje, że rozstrzygnięcie poddane kontroli odwoławczej nie jest wolne od innych jeszcze uchybień (zob. choćby wymiar opłat sądowych od orzeczonych kar) jednak z powodu braku skarg odnoszących się do nich oraz zakazu działania na niekorzyść oskarżonych Sąd Apelacyjny nie był władny do ich usunięcia i czuje się w tej sytuacji zwolniony z obowiązku dalszych rozważań w tym zakresie.

III. Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach sądowych co do R. S. i W. P. był przepis art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. zaś co do Ł. S. (1) przepis art. 624 k.p.k. w odniesieniu do obowiązku uiszczenia wydatków za postępowanie odwoławcze natomiast o wysokości opłaty wymierzonej Ł. S. (1) orzeczono w oparciu o przepis art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 8 i 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. Nr 49, poz. 223 z 1983 roku z p.zm.). Podstawą opłat wymierzonych R. S. i W. P. były przepisy art. 2 ust. 1 pkt. 4 i 5 i art. 3 ust. 1 i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. Nr 49, poz. 223 z 1983 roku z p.zm.).

Orzeczenie o kosztach pomocy prawnej świadczonej Ł. S. (1) znajduje swoje oparcie w art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze (tekst jednolity z 2009 roku Dz. U. Nr 146, poz. 1188 z p. zm.) i § 4 ust. 1, 2 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt. 5 oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 roku, Dz.U.2015.1801).

Wszystkie przytoczone wyżej rozważania doprowadziły Sąd odwoławczy do rozstrzygnięcia w sprawie Ł. S. (1) i C. N., w zakresie w jakim pisemnych motywów tego orzeczenia domagali się skarżący.

SSA Jerzy Skorupka SSA Wiesław Pędziwiatr SSA Tadeusz Kiełbowicz