Sygn. akt: I C 45/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Elżbieta Gembicka
Protokolant:	st. sekr. sądowy Krzysztof Rydzewski

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2015 r. w Nidzicy

sprawy z powództwa N. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda N. G. kwotę 5593,34 zł (słownie: pięć tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt trzy złote trzydzieści cztery grosze)

II.  z ustawowymi odsetkami od kwoty 5162,84 zł(słownie: pięć tysięcy sto sześćdziesiąt dwa złote) od dnia 3 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty, od kwoty 430,50 zł(słownie: czterysta trzydzieści złotych pięćdziesiąt groszy) od dnia 30 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

III.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1967,00 zł ( słownie: jeden tysiąc dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1200,00 zł(słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.odnotowac.

2.za 21 dni.

N. dnia 26.08.2015r.

Sygn. akt I C 45/15

UZASADNIENIE

Powód N. G. wniósł pozew przeciwko pozwanemu (...) S.A z siedzibą w W. (dalej (...) S.A. z siedzibą w W.) o zapłatę kwoty 5.956,46 zł na swoją rzecz tytułem odszkodowania za uszkodzony samochód marki A. (...) o nr ej. (...), wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 5.525,96 zł od dnia 03 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 430,50 zł tytułem zwrotu kosztów za opinię rzeczoznawcy co do wysokości kosztów naprawy pojazdu powoda od dnia 30 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów sądowych wraz z kosztami zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że wnosi o zasądzenie należnej dopłaty z powodu wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został samochód marki A. (...) o nr rej. (...) należący do powoda, posiadającego ważne ubezpieczenie Autocasco wykupione u pozwanego (polisa (...) nr (...)). W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie w ogólnej kwocie 13.006,60 zł.

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego mu odszkodowania, w związku z tym zlecił rzeczoznawcy A. P. z Biura Usług (...) w O. sporządzenie opinii w celu ustalenia kosztów naprawy pojazdu marki A. (...) o nr rej (...) oraz w celu weryfikacji wyliczeń pozwanego. Zgodnie z opinią nr (...) r z dnia 18 listopada 2013 roku, koszt naprawy biegły skalkulował na kwotę 31.090,55 zł. Za sporządzenie opinii powód zapłacił 430,50 zł. Pozwany w dalszym ciągu odmawiał jednak zapłaty odszkodowania ponad przyznane.

Żądanie odsetek ustawowych od kwoty 5.525,96 zł powód wywodził z treści § 78 ust. 3 OWU. Pismem z dnia 16 stycznia 2014 roku odebranym przez pozwanego w dniu 22 stycznia 2014 roku powód nakreślił siedmiodniowy termin do dopłaty odszkodowania, w tym również zapłaty kosztów poniesionych za sporządzenie opinii przez prywatnego rzeczoznawcę. Wobec bezskutecznego upływu terminu powód stwierdził, że pozwany od dnia 30 stycznia 2014 roku pozostaje w zwłoce z zapłata odszkodowania w części dotyczącej zapłaty za sporządzenie opinii co rodzi skuteczne roszczenie o wypłatę odsetek ustawowych za wskazany okres.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że w jego ocenie powództwo nie jest uzasadnione. Pozwany przyznał, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia dobrowolnego AC potwierdzona polisą (...) nr (...) do której zastosowanie mają Ogólne Warunku Ubezpieczeń Komunikacyjnych zatwierdzone uchwałą zarządu (...) SA z dnia 31 stycznia 2012 roku nr (...). Powód zawarł umowę ubezpieczenia w wariancie serwisowym – pozwalającym na uzyskanie odszkodowania pokrywającego koszty rzeczywiście poniesione na naprawę pojazdu – po przedłużeniu faktur za naprawę pojazdu. Powód zrezygnował z uzyskania kwoty świadczenia w sposób najpełniej odpowiadający doznanemu uszczerbkowi majątkowemu ponieważ zdecydował się na rozliczenie w wariancie kosztorysowym.

Zdaniem pozwanego wariant kosztorysowy tzw. Optymalny jest mniej korzystny dla ubezpieczonego ponieważ opiera się na najniższych cenach części zamiennych oraz najniżej stawce za robociznę. Ubezpieczyciel stwarza ubezpieczonemu możliwość wybory, tak aby wariant likwidacji szkody jak najbardziej odpowiadał indywidualnym potrzebom ubezpieczonego. Pozwany nadto wskazał, że w wariancie kosztorysowym ceny części ustala się zgodnie z § 17 ust 3 i 4 OWU tzn. stosuje się najniższe ceny części w zależności od ich dostępności.

Pozwany zakwestionował opinię prywatną załączoną do pozwu. Jego zdaniem została sporządzona z pominięciem treści umowy AC i zawiera ona wyliczenia hipotetycznych kosztów naprawy przy użyciu cen części oryginalnych serwisowanych oraz dowolnie przyjętej stawki za robociznę i to bez zróżnicowania na stawkę za prace blacharskie i prace lakiernicze. Skoro wyliczenia dokonane przez prywatnego rzeczoznawcę pozostają bez związku z przedmiotem sporu i nie są przydatne dla ustalenia wysokości świadczenia brak jest podstaw do domagania się od pozwanego pokrycia wydatków poniesionego na sporządzenie opinii.

Sąd ustalił co następuje:

Powód N. G., będąc równocześnie właścicielem pojazdy marki A. (...) o nr rej. (...), zawarł w dniu 11 listopada 2012 roku umowę w przedmiocie ubezpieczenia komunikacyjnego (Polisa Seria (...)). W zakresie ubezpieczenia AC został wybrany wariant serwisowy. Zgodnie z § 17 OWU, w wariancie tym „w przypadku szkody częściowej (...) SA sporządza lub zleca sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy lub protokołu szkody, w których uwzględniane są uszkodzenia pojazdu wynikające z wypadku ubezpieczeniowego. W przypadku ujawnienia uszkodzeń nieuwzględnionych w kalkulacji kosztów naprawy lub protokole szkody, ubezpieczony zobowiązany jest poinformować o tym (...) SA, w celu umożliwienia (...) SA potwierdzenia zakresu uszkodzeń i uwzględnienia ich w kalkulacji kosztów naprawy lub w protokole szkody (§ 17 pkt 1 OWU). Koszty naprawy pojazdu ustalane są w oparciu o ceny usług i części zamiennych stosowanych w RP w dniu ustalenia odszkodowania (§ 17 pkt 2 OWU).”

W przypadku nie przedstawienia rachunków lub faktur (...) SA wypłaca bezsporną część odszkodowania ustaloną na podstawie wyceny (...) SA sporządzonej w oparciu o zasady zawarte w systemie A. lub E. (§ 17 pkt 7 OWU).”

Wysokość odszkodowania jest ustalana zgodnie z szczegółowymi zasadami ujętymi w OWU.

Dnia 03 lipca 2013 roku około godziny 09:30 w W. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) doszło do kolizji komunikacyjnej, w wyniku której uszkodzony został pojazd powoda. Powód w chwili zdarzenia posiadał policę AC wykupioną u pozwanego. Powód zgłosił zaistnienie szkody i w wyniku likwidacji szkody przyznano powodowi odszkodowanie w kwocie 13.006,60 zł.

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego mu odszkodowania i w celu weryfikacji stanowiska pozwanego zlecił niezależnemu rzeczoznawcy sporządzenie prywatnej opinii technicznej. Z opinii tej wynika, że koszt naprawy pojazdu należącego do powoda powinien zamknąć się w kwocie 31.090,55 zł. Za sporządzenie opinii technicznej przez niezależnego rzeczoznawcę powód zapłacił 430,50 zł.

Biegły sądowy z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K. ustalił, że koszty naprawy samochodu powoda zgodnie z OWU AC wynoszą 18.169,44 zł. Biegły podkreślił w sporządzonej opinii, że z materiału dowodowego nie wynika jakoby powód dokonał naprawy samochodu w (...). Wobec powyższego do wysokości ustalenia odszkodowania zastosowanie ma § 17 ust 7, a w pkt 3 powyższego paragrafu wskazano procent pomniejszenia ceny części zamiennych zawartych w systemie A. lub E. ustalone w wariancie optymalnym. W tym wariancie ceny części należy pomniejszyć stosownie do okresu eksploatacji pojazdu. Pojazd powoda do dnia kolizji eksploatowany był przez okres pięć i pół roku. Z powyższego wynika, że ceny części zamiennych oryginalnych należy obniżyć o 55%.

Biegły odniósł się również do przedstawionych kalkulacji napraw sporządzonych przez pozwanego jak i powoda. Wskazał, że obie strony procesu do wymiany zakwalifikowały te same uszkodzone części zamienne i nie powinny być przedmiotem sporu.

Dowód: akta szkody (...), polisa seria (...) [k. 9-11], pismo (...) przyznanie odszkodowania [k. 12], kalkulacja naprawy nr (...) [k. 13-16], opinia nr (...) [k. 17-23], OWU [k. 24-37,63-76v], odwołanie/wezwanie do zapłaty [k.38-39], zeznania powoda R. G. [k. 86-86v], opinia sporządzona przez biegłego sądowego L. K. [k. 93-105];

Sąd zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawała kwestia odpowiedzialności pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 03 lipca 2013 roku, w następstwie którego pojazd powoda uległ uszkodzeniu.

Kwestią wymagającą wyjaśnienia pozostało zatem w jakiej wysokości odszkodowanie za szkodę w pojeździe powinno zostać wypłacone przez pozwanego na rzecz powoda, uwzględniając wypłacone dotąd przez pozwanego odszkodowanie w kwocie 13.006,60 zł.

Rozstrzygając powyższą kwestię Sąd miał na uwadze przepisy art. 805 § 1 kc który stanowi, że przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spłacić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 kc).

Zgodnie zaś z przepisem art. 361 § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 art. 361 kc). Regulacja ta wprowadza zasadę pełnego odszkodowania, ale jednocześnie należy z niego wyprowadzać zakaz przyznawania odszkodowania przewyższającego wysokość faktycznie poniesionej szkody. Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego – o ile jest to możliwe i ekonomicznie uzasadnione – stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

Ubezpieczenie w zakresie Autocasco ( AC) nie jest regulowane ustawą; jego zakres może być różny w zależności od wybranego ubezpieczyciela i jego oferty, a także od przyjętego wariantu ubezpieczenia. Wysokość, forma i sposób wypłacania świadczeń z tytułu ubezpieczenia są uzależnione od postanowień umowy – w tym ogólnych warunków ubezpieczenia łączących strony. Poszczególne unormowania podlegają badaniu jedynie pod względem zgodności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, iż w chwili zdarzenia należący do powoda pojazd objęty był ochroną ubezpieczeniową pozwanego z tytułu łączącego strony stosunku dobrowolnej umowy ubezpieczenia pojazdu Autocasco. Warunki wypłaty odszkodowania unormowane zostały w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia nr (...) z dnia 31 stycznia 2012 roku.

W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw L. K. zasługiwała na uwzględnienie w całości przy dokonywaniu rozstrzygnięcia w przedmiocie niniejszego procesu. Dokonując szacunku kosztów naprawy samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) biegły w całości uwzględnił postanowienia zamieszczone w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia AC, dotykające ustalenia wysokości odszkodowania, korzystając przy tym ze wskazywanego tam systemu i uwzględniając ceny z chwili zdarzenia. Przedstawiona przez tegoż biegłego opinia jest rzetelna, pełna i jasna, zaś zawarte w niej wnioski i wyjaśnienia są logiczne, spójne i konsekwentne, a przede wszystkim miarodajne i wystarczające dla dokonania ustaleń koniecznych do rozstrzygnięcia sporu, którego przedmiot został oznaczony w pozwie. Wiarygodność powyższej opinii nie była również kwestionowana przez strony niniejszego postępowania.

Odnosząc się do kwestii zwrotu przez pozwanego powodowi kosztów sporządzenia opinii przez prywatnego rzeczoznawcę A. P. zdaniem Sądu żądanie te jest zasadne. Powód, aby wykazać słuszność swego stanowiska, zmuszony był zlecić wykonanie tej opinii rzeczoznawcy, gdyż sam nie posiada stosownej wiedzy co pozostaje w zgodzie z art. 361 kc.

Mając na uwadze, iż w okolicznościach niniejszej sprawy bezspornym było, iż szkoda z dnia 03 lipca 2013 r. była szkodą zgłoszoną w ramach stosunku ubezpieczenia potwierdzonego polisą (...) nr (...) z dnia 11 listopada 2012, niewątpliwie należne powodowi odszkodowanie pomniejszyć należało o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania. Tym samym powództwo zasługiwało na uwzględnienie wyłącznie co do kwoty łącznie 5.593,34 zł na którą składają się kwoty 5162,84 zł tytułem dopłaty do już przyznanego odszkodowania jak również kwota 430,50 zł tytułem zwrotu kosztów za zlecenie prywatnej opinii. W pozostałym zaś zakresie – jako nieuzasadnione – podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punktach I i II sentencji wyroku.

Orzekając o odsetkach w pierwszej kolejności Sąd zważył, iż zgodnie zaś z art. 481 § 1 i 2 kc wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego, przy czym w przypadku, gdy stopa odsetek nie była z góry ustalona, należą się odsetki ustawowe. Stosownie zaś do § 78 ust 3 OWU. Powód pismem z dnia 16 stycznia 2014 roku, odebranym przez pozwanego w dniu 22 stycznia 2014 roku nakreślił siedmiodniowy termin do dopłaty odszkodowania, w tym również do zapłaty kosztów poniesionych za sporządzenie opinii przez prywatnego rzeczoznawcę.

O kosztach postępowania w punkcie III wyroku Sąd orzekł w oparciu o art. 98 kpc oraz § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  O.. wyroku wraz z uzasadnieniem przesłać:

- pełn. pozwanego.

3.  Za 14 dni lub z apelacją.

N., dn. 12 października 2015 r.