Sygn. akt II K 26/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Kulik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Surdziel

w obecności Prokuratora: Anny Berdzik

po rozpoznaniu dnia 4.04.2016r. sprawy karnej:

K. P. (1) syna A. i M. zd. K.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 1 stycznia 2016r. w S. rejonu (...) prowadził po drodze publicznej samochód osobowy marki D. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o stężeniu sięgającym zawartości I badanie 0,68 mg/l, II badanie 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

- to jest o przest. z art. 178a§1 kk

I.  Uznaje oskarżonego K. P. (1) za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178a§1 kk i na mocy powołanego przepisu ustawy wymierza oskarżonemu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

II.  Na mocy art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego K. P. (1) środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat.

III.  Na mocy art. 43a § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. P. (1) do wykonania świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez zapłatę kwoty 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

IV.  Na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego K. P. (1) od ponoszenia kosztów sądowych.

II K 26/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Limanowej z dn. 04.04.2016 r.

Na zasadzie art. 422 § 2 k.p.k. uzasadnienie wyroku sporządzono w zakresie określonym wnioskiem prokuratora, tj. w części dotyczącej orzeczenia o karze.

K. P. (1) został oskarżony o to, że w dniu 1 stycznia 2016 roku w S. rejonu (...) prowadził po drodze publicznej samochód osobowy marki D. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o stężeniu sięgającym zawartości I badanie 0,68 mg/l, II badanie 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu – tj. o przestępstwo z art. 178a§1 kk.

/akt oskarżenia k. 2-3/

Oskarżony K. P. (1) jest bezrobotny, utrzymuje się z prac dorywczych i z tego tytułu osiąga dochody w wysokości około 2 000 zł miesięcznie, nie posiada majątku. Ma 30 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, posiada wykształcenie gimnazjalne. Był karany za popełnienie przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną samoistnej grzywny.

/protokół przesłuchania K. P. k.7-8, dane o karalności k.25-27, dane o stanie majątkowym k.22-23/

Na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2016 roku oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o dobrowolnym poddaniu się karze, uzgadniając z prokuratorem orzeczenie kary 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, orzeczenie 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz orzeczenie obowiązku świadczenia pieniężnego na cel społeczny w kwocie 5 000 zł. Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego o dobrowolnym poddaniu się karze i uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu przestępstwa z art. 178a§1 kk wymierzył oskarżonemu uzgodnioną karę i orzekł wobec niego o uzgodnionych środkach karnych.

/protokół posiedzenia i wyrok k. 9-10/

Zatem sąd za czyn zarzucany oskarżonemu w akcie oskarżenia, na mocy art. 178 a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, uznając iż kara ta jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu i spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, uświadamiając mu naganność jego postępowania, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przy wymierzaniu oskarżonemu takiej właśnie kary na niekorzyść oskarżonego potraktowano ciągłą nagminność takiego rodzaju przestępstw, jakie mu przypisano oraz dotychczasową karalność oskarżonego, zaś za okoliczności łagodzące uznano przyznanie się do winy połączone z wyrażeniem żalu i dobrowolnym poddaniem się karze. Biorąc zatem pod uwagę zagrożenie ustawowe (kara grzywny, kara ograniczenia wolności, kara pozbawienia wolności do lat 2) orzeczona kara jest odpowiednia do popełnionego przestępstwa i sprawi, iż w przyszłości oskarżony nie popełni w szczególności podobnego przestępstwa.

Na podstawie art. 69 § 1 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. sąd zawiesił oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata, biorąc pod uwagę jego postawę, właściwości i warunki osobiste oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, albowiem w ocenie sądu jest to wystarczające do osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżeniu naruszania przez oskarżonego w przyszłości porządku prawnego. Oskarżony w ocenie sądu nie jest osobą względem, której w oparciu o okoliczności towarzyszące popełnieniu przestępstwa należałoby zastosować resocjalizację w warunkach więziennych. Wprawdzie oskarżony w czasie popełnienia zarzuconego mu czynu był skazany za inne, wcześniejsze przestępstwa, ale była to kara inna, niż pozbawienie wolności (samoistna grzywna), a zatem zezwalało to na przyznania oskarżonemu dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania obecnie orzekanej kary pozbawienia wolności. Dostatecznie długi okres próby, wynoszący 2 lata oraz możliwość odwieszenia kary w przypadku naruszenia porządku prawnego w tym okresie, winny w sposób wystarczający uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania i zapobiec naruszaniu prawa w przyszłości przez oskarżonego.

W pkt. II wyroku sąd zgodnie z ustaleniami obwinionego i prokuratora, na mocy art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. W ocenie sądu orzeczony wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów jest adekwatny do popełnionego przestępstwa.

W pkt. III wyroku sąd na mocy art. 43a § 2 kk zobowiązał oskarżonego do wykonania świadczenia pieniężnego na cel społeczny, poprzez zapłatę kwoty 5 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie sądu za zobowiązaniem oskarżonego do świadczenia pieniężnego w powyższej wysokości przemawiały przesłanki przedstawione przy wymiarze kary pozbawienia wolności, zaś uwzględniając uzgodnioną wysokość świadczenia sąd doszedł do przekonania, iż jest ona adekwatna do sytuacji majątkowej oskarżonego, który jakkolwiek utrzymuje się wyłącznie z prac dorywczych, to nie ma nikogo na utrzymaniu, jest osobą zdrową, zdolną do pracy i może poczynić stosowne oszczędności na poczet orzeczonego świadczenia pieniężnego.

W ostatnim punkcie wyroku sąd na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę wysokość zasądzonego świadczenia z punktu III wyroku oraz sytuację majątkową oskarżonego.

Sędzia Marek Kulik