Sygn. akt IV Ka 417/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Ewa Rusin (spr.)
Sędziowie:	SSO Elżbieta Marcinkowska, SSO Adam Pietrzak
Protokolant:	Marta Synowiec

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 r.

sprawy skazanego P. I.

syna M. i D. z domu G.

urodzonego (...) w K.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygnatura akt II K 33/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie I jego dyspozycji za podstawę wymiary kary łącznej w miejsce przepisów art. 85 i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 569 § 1kpk przyjmuje przepis art. 91 § 2 kk;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. C. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 147, 60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 417/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kłodzku w wyroku łącznym z dnia 8 kwietnia 2015 roku, sygn. akt II K 33/15 ustalił, iż P. I. został skazany prawomocnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 4 czerwca 2012r. sygn. akt II K 710/11:

a)  za czyn z art.279§1 kk popełniony w marcu 2010r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

b)  za czyn z art.279§1 kk w zw. z art.12 kk popełniony w okresie od dnia 23 marca 2010r. do dnia 24 marca 2010r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

c)  za ciąg przestępstw z art.279§1 kk popełniony w okresie od marca 2010r. do 3 kwietnia 2010r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

po czym orzekł następująco:

I.  na podstawie art.85 i 86§1 kk w zw. z art.569§1 kpk połączył orzeczone wobec skazanego P. I. kary pozbawienia wolności opisane w pkt 1a – 1c części wstępnej wyroku łącznego i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.577 kpk na poczet orzeczonej w punkcie I wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres odbytej już przez skazanego kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej uprzednio w sprawie II K 710/11 od dnia 27 listopada 2014r. do dnia 8 kwietnia 2015r.;

III.  na podstawie art.624§1 kpk zwolnił skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania zaliczając na rachunek tegoż Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się prokurator. Na zasadzie art. 425 kpk i art. 444 kpk powyższy wyrok zaskarżył w całości na niekorzyść skazanego, a na podstawie art. 438 pkt 1 kpk wyrokowi temu zarzucił:

- obrazę przepisu prawa materialnego polegającą na zastosowaniu przez Sąd Rejonowy w przedmiocie orzeczenia o karze łącznej przepisów art. 85 kk podczas gdy sąd z uwagi na to, że oskarżony P. I., w warunkach określonych w art. 85 kk popełnił ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, powinien orzec swoje rozstrzygnięcie na podstawie art. 91 § 2 kk.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę pkt I części dyspozytywnej wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności art. 85 kk i art. 86 § 1 kk oraz przepisu regulującego tryb postępowania, a to art. 569 § 1 kk, który to wskazuje jedynie Sąd właściwy do wydania wyroku łącznego i wymierzenie kary łącznej na podstawie art. 91 § 2 kk utrzymujący w mocy pozostałe rozstrzygnięcia orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Słusznie apelujący zarzucił, iż skoro łączeniu w warunkach kary łącznej podlegała m.in. kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzona za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk (opisana w pkt 1 c) części wstępnej wyroku; odpowiednio w pkt. IV części dyspozytywnej wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 4 czerwca 2012 roku, sygn. akt II K 710/11, to podstawę wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności stanowi wyłącznie przepis art. 91 § 2 kk. Z tej przyczyny zaskarżony wyrok należało zmodyfikować stosownie do wniosku apelującego.

O wydatkach sądowych postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk na zasadzie słuszności.