Sygn. akt V GC 341/14 upr

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata DOWHANYCZ - TUROŃ
Protokolant:	sekr. sądowy Joanna Linde

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S.a r.l. L.

przeciwko: Z. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 797,48 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych czterdzieści osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

-

700,00 zł od dnia 22.10.(...) do dnia zapłaty,

-

97,48 zł od dnia 22.10.(...) do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 227,54 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

(...) S.a r.l. w L. reprezentowana przez radcę prawnego w pozwie z dnia 22.10.(...) skierowanym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko Z. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) K. wniosła o zasądzenie kwoty 797,48 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 700 zł od dnia 22.10.(...) do dnia zapłaty, od kwoty 97,48 zł od dnia 22.10.(...) do dnia zapłaty i kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz opłaty manipulacyjnej w wysokości 0,54 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od (...) + (...) S.A. w W. prawa do wierzytelności z tytułu wystawionych not obciążeniowych. Na podstawie umowy o świadczenie usług abonamentowych pozwany nie wywiązał się z obowiązku zwrotu sprzętu stanowiącego własność cedenta. Wobec tego cedent obciążył go notą obciążeniową. Powód wzywał pozwanego do zapłaty, jednak bezskutecznie.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w dniu 20.02.2014 r. w sprawie VI Nc-e 2441963/13 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k.5) zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wywiódł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty (k.5v) wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu zarzucił brak istnienia zobowiązania pozwanego wobec spółki (...)+ S.A. w związku z zakończeniem umowy w dniu 01.02.2009 r. zatem wystawienie noty obciążeniowej w dniu 10.09.2012 r. było pozbawione podstawy i zasadności. Nadto podniósł zarzut przedawnienia wobec wystawienia przez Canal+ noty po upływie 3 lat od daty zakończenia obowiązywania umowy pomiędzy stronami. Wskazał, że dnia 27.07.2004 r. zawarł umowę z Canal+ ale skutecznie została rozwiązana z dniem 01.02.2009 r. stąd niesłusznie wystawiono notę obciążeniową za niezwrócony dekoder, zaś powód nabył przedawnioną wierzytelność.

Postanowieniem z dnia 26.03.2014 r. (k.9v) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do tut. Sądu.

W pozwie z dnia 22.07.2014 r. (k.19) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 05.09.2014 r. (k.32) pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami. Powód działa w formie spółki kapitałowej, zaś pozwany prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

(bezsporne)

Pozwany zawarł w dniu 27.07.2004 r. z C. S.A. w W. umowę o świadczenie usług abonamentowych. Zgodnie z regulaminem świadczenia usług, który pozwany zaakceptował, zobowiązany był on do zwrotu sprzętu autoryzowanemu dystrybutorowi w terminie jednego miesiąca od dnia rozwiązania umowy. Regulamin stanowił, że w przypadku niezwrócenia sprzętu operator nakłada karę w wysokości 700 zł. (...) S.A. w W. w związku z niedochowaniem terminu zwrotu sprzętu przez pozwanego wystawiła w dniu 10.09.2012 r. notę obciążeniową nr (...) na kwotę 700 zł z datą płatności przypadającą na dzień 25.09.2012 r. Pozwany nie uregulował tej należności.

(...) Sa r.l. na podstawie umowy cesji z dnia 28.09.2012 r. nabył od (...)S.A. w W. prawa do w/w wierzytelności wobec pozwanego z tytułu świadczenia usług związanych z zawartą umową abonamentową.

O fakcie nabycia wierzytelności poinformowano pozwanego. Strony prowadziły korespondencję e-mailową w tym zakresie w marcu 2013 r.

Pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę 594,43 zł tytułem sprawy nr (...)

(duplikat umowy cesji k.21v, duplikat zawiadomienia o cesji k.26v, duplikat częściowego wykazu wierzytelności k.27, wyciąg z rejestru k.22-26, umowa cesji k.46-48, nota księgowa k. 49, druk wpłaty k. 39, korespondencja e-mail k.36-37)

Sąd zważył, co następuje :

W pierwszej kolejności Sąd rozważył podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia. Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Natomiast wedle brzemienia § 2 tegoż przepisu po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia (…). Zdaniem Sądu pozwany nie trafnie podniósł zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajduje dwuletni termin przedawnienia. Zważyć bowiem należało, że pozwany z (...)S.A. w W. w dniu 27.07.2004 r. zawarł umowę o świadczenie usług abonamentowych. W ocenie Sądu kontrakt ten stanowił umowę o świadczenie usług. Zgodnie zaś z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Jak natomiast stanowi art. 751 pkt 1 k.c. z upływem lat dwóch przedawniają się roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju; to samo dotyczy roszczeń z tytułu zaliczek udzielonych tym osobom. Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że przepis ten dotyczy wszystkich umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami. Zatem roszczenia o zapłatę osób czy firm zajmujących się np. wywozem śmieci, świadczeniem usług telewizji kablowej, Internetu, mimo że płatności miały charakter okresowy, przedawniają się z upływem lat 2. Podkreślić przy tym należy, iż rzeczona umowa dotyczyła czynności o charakterze powtarzalnym, których wykonywanie stanowi stałe zajęcie strony powodowej ( vide : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2004 r. V CK 237/04).

Wobec powyższego nie zasługiwał na aprobatę Sądu pogląd powoda jakoby w niniejszej sprawie znajdował zastosowanie trzyletni termin przedawnienia. Powód argumentując swoje stanowisko powoływał się na dyspozycję art. 118 k.c. (termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata). Przepis art. 118 k.c. wskazujący na ów termin winien być w ocenie Sądu stosowany tylko wówczas, gdy przepis szczególny nie stanowi inaczej. Tymczasem w niniejszej sprawie znalazły zastosowanie szczególne w/w regulacje w zakresie przedawnienia.

Reasumując, bieg przedawnienia roszczenia powoda wyartykułowanego w pozwie rozpoczynał się w dniu w którym stało się wymagalne (art.120 § 1 k.c.) zatem w dniu 26.09.2012 r. od którego mógł żądać zasądzenia odsetek ustawowych (roszczenie swoje powód opierał na wystawionej w dniu 10.09.2012 r. nocie obciążeniowej na kwotę 700 zł z datą płatności przypadającą na dzień 25.09.2012 r.). Biorąc pod uwagę dwuletni termin przedawniania oraz dyspozycję art.112 k.c. stwierdzić należy, iż uległoby ono przedawnieniu z dniem 26.09.2014 r. Tymczasem pozew w niniejszej sprawie wniesiono dnia 22.10.2013 r., czyli przed upływem w/w terminu, co przerwało bieg terminu przedawnienia.

Sąd uwzględnił powództwo w całości. W ocenie Sądu powódka w całości dowiodła w niniejszym postępowaniu zasadność swojego roszczenia wynikającego z art. 483 k.c. zarówno co do samej zasady, jak i co do konkretnych, żądanych kwot. Wypełniła zatem nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Istotne przy tym jest, że pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie przeczył zawarciu umowy o świadczenie usług abonamentowych, ani nie twierdził, że sprzęt zwrócił w zakreślonym terminie i że w związku z tym bezzasadnie wystawiona została nota obciążeniowa. Pozwany twierdził, że dokonał zapłaty tytułem noty odsetkowej na rzecz powoda. Sąd miał jednak na uwadze, że potwierdzenie wpłaty przedstawione przez pozwanego nie dotyczyło noty objętej pozwem w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu, pozwany w żaden sposób nie dowiódł zasadności swoich zarzutów, w szczególności na wezwanie Sądu nie stawił się na rozprawie aby przeprowadzić wnioskowany przez siebie dowód z przesłuchania strony. W tym zakresie na stronie pozwanej ciążył obowiązek dowodowy ustanowiony w art. 6 k.c.

Odsetki ustawowe Sąd zasądził na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. od dnia ich wymagalności. Sąd zweryfikował obliczenia powoda w zakresie skapitalizowanych odsetek ustawowych na kwotę 97,48 zł i doszedł do przekonania, iż obliczone zostały prawidłowo.

Zważywszy na całokształt powyższej wskazanych okoliczności Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. stanowiącego o obowiązku uiszczenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez stronę przegrywającą spór, co w niniejszym postępowaniu obligowało pozwanego do ich uiszczenia. Wysokość zasądzonych w punkcie II wyroku kosztów opiewała na łączną kwotę 227,54 zł albowiem powód uiścił opłatę od pozwu w kwocie 30 zł, zaś na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) koszty te wynosiły 180,00 zł, a opłata skarbowa od pełnomocnictwa opiewała na 17,00 zł, zaś koszty manipulacyjne 0,54 zł.

Sąd podczas rozprawy dnia 22.01.2015 r. pominął dowód z przesłuchania stron wobec ich niestawiennictwa na rozprawie albowiem były wezwane prawidłowo na rozprawę pod takim rygorem. Sąd ponadto oddalił wniosek dowodowy pozwanego o przeprowadzenie dowodu z noty księgowej zgłoszony w punkcie 10.3.1 sprzeciwu od nakazu zapłaty albowiem pozwany pomimo zawnioskowania tegoż dowodu nie dołączył go do sprzeciwu.