Sygn. akt II AKa 216/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Marek Czecharowski

Sędziowie: SA – Maria Żłobińska

SA – Hanna Wnękowska (spr.)

Protokolant: – st. sekr. sąd. Anna Grajber

przy udziale Prokuratora Hanny Gorajskiej-Majewskiej

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2015 r.

sprawy J. J., urodz. (...) w W., syna M. i A. z domu M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt V K 157/14

wyrok w zaskarżonej części w stosunku do oskarżonego J. J. utrzymuje w mocy;

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 4600 zł opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty sądowe za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

J. J. oskarżony został o to, że: w okresie od dnia 17 września 2013 r. do dnia 19 września 2013 r. w miejscowości Ś., gm. M., powiatu (...), województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z R. P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując urządzenia techniczne o dużej wydajności w postaci 7 kolb szklanych okrągłodennych o pojemności 20 l wraz z 5 czaszami grzewczymi, 24 chłodnic szklanych, 8 szklanych rozdzielaczy gruszkowych, metalowych statywów, różnego rodzaju szklanych złączek, rurek nasadek, trójników, węży gumowych, korków, taśmy teflonowej z których można zmontować pięć pełnych zestawów do prowadzenia różnego rodzaju reakcji chemicznych, a także wykorzystując odczynniki chemiczne takie jak k. (...), k. (...), k. (...) i w. (...) orazp. w postaci (...) (f.) wytworzyli metodą L. wbrew przepisom ustawy substancję psychotropową w postaci amfetaminy w znacznej ilości, wynoszącej nie mniej niż 36 352,74 g,

tj. o czyn z art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zaskarżonym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2015 roku sygn. VK 157/14 oskarżony J. J. uznany został za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym, że przyjęto, że oskarżony wytworzył znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci 36 352,74 g amfetaminy o zawartości siarczanu amfetaminy od 38% do 68% i za to na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono oskarżonemu karę 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności i karę 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) zł każda; na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono od oskarżonego J. J. na rzecz Stowarzyszenia „Monar” - Ośrodek (...) (...)-(...) W. ul. (...) nawiązkę w kwocie 25.000 (dwudziestu pięciu tysięcy) zł.

Od wyroku tego apelację wniósł obrońca oskarżonego.

Apelacja zaskarżała wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze zarzucając rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego J. J. polegająca na wymierzeniu mu kary 7 lat pozbawienia wolności, kary grzywny w wysokości 400 stawek dziennych po 50 złotych każda oraz nawiązki na rzecz Stowarzyszenia Monar w wysokości 25.000 złotych, podczas gdy postawa po dokonaniu przestępstwa oraz warunki osobiste oskarżonego przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu J. J. kary w wymiarze łagodniejszym od przyjętego przez Sąd wydający zaskarżony wyrok.

Na rozprawie apelacyjnej obrońca wniósł o zmianę wyroku w zakresie wymierzonych oskarżonemu kar oraz nawiązki.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wymierzone oskarżonemu kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Zostały orzeczone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych a okoliczności te znalazły należyty wyraz w wysokości kary pozbawienia wolności i grzywny oraz nawiązki.

Wobec braku potrzeby powtarzania argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wystarczy w tym miejscu podkreślić inicjującą rolę oskarżonego w popełnieniu przedmiotowego czynu oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości tegoż czynu wyrażający się w wyprodukowaniu środków psychotropowych w ilości - jak ustalił Sąd Okręgowy - w istotnej mierze przekraczającej znaczną ilość w rozumieniu art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zwrócić trzeba także uwagę na fakt ,że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej a więc swym działaniem wypełnił dwa (alternatywne) znamiona penalizowanego tym przepisem typu kwalifikowanego przestępstwa.

Podkreślenia także wymaga uprzednia karalność oskarżonego za taki sam czyn. Wymierzona mu uprzednio kara trzech lat pozbawienia wolności (którą odbył) okazała się niewystarczająca z punktu widzenia zadań prewencji szczególnej co stwarza konieczność stosowania wobec oskarżonego surowej represji karnej.

Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu nieuwzględnienia przez Sąd postawy oskarżonego po popełnieniu przestępstwa należy przypomnieć , że oskarżony został schwytany niemal na gorącym uczynku a więc jego przyznanie się, przy jednoczesnym stwierdzeniu, że nie wie ile miał otrzymać pieniędzy za przedmiotową produkcję oraz odmowie wskazania dla kogo produkował amfetaminę, skąd miał urządzenia i substancje chemiczne - zasadnie nie zostało uwzględnione przez Sąd Okręgowy jako okoliczność łagodząca. Podkreślić należy, że wbrew wywodom apelacji - treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku w żadnym razie nie uprawnia do konstatacji, że skorzystanie przez oskarżonego z prawa do odmowy składania wyjaśnień zostało przez Sąd uznane za okoliczność obciążającą.

O rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności nie stanowi także podniesiony w apelacji stan zdrowia oskarżonego, który - jeśli będą po temu powody - zostanie uwzględniony na etapie wykonania kary poprzez ewentualne zastosowanie instytucji przewidzianych przez prawo karne wykonawcze.

Odnosząc się do kwestionowania przez skarżącego wysokości kary grzywny zwrócić należy uwagę, że liczba stawek dziennych w sposób prawidłowy uwzględnia okoliczności podmiotowo-przedmiotowe czynu w tym także znaczną wartość wyprodukowanej amfetaminy oraz okoliczności podmiotowe (o których była mowa wyżej), zaś wysokość stawki dziennej zbliżona do dolnego progu w należyty sposób uwzględnia sytuację majątkową oskarżonego.

Cech rażącej surowości nie nosi także orzeczona wobec oskarżonego nawiązka, jeśli się zważy na jego wiodącą rolę w popełnieniu przedmiotowego czynu oraz wartość wytworzonej amfetaminy.

Wobec powyższego, przy uwzględnieniu argumentów przedstawionych przez Sąd Okręgowy należy uznać wymierzone oskarżonemu kary oraz nawiązkę za współmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i odpowiednie z punktu widzenia zadań prewencyjnych.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.