Sygn. akt I C 667/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:Przewodniczący: SSR Tadeusz KotukProtokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2015 r. w G. sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. przeciwko L. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. na rzecz pozwanej L. W. kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 667/15

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

L. W. jest stroną umowy o dostarczanie energii elektrycznej do lokalu przy Al. (...) w G..

Okoliczność bezsporna

L. W. w w/w lokalu nie zamieszkuje od 2008 r. Wyprowadziła się do dzielnicy K. na ul. (...), gdzie ma swoje mieszkanie. W lokalu przy Al. (...) w G. od tego czasu zamieszkiwał i zamieszkuje wyłącznie jej syn (D.) z żoną i dzieckiem.

Dowód: zeznania świadka D. W. z rozprawy z dnia 5 października 2015 r.

W dniu 17 lutego 2011 r. osoby upoważnione przez dostawcę energii elektrycznej dokonały w w/w lokalu kontroli stwierdzając, że licznik zawyża zużycie energii elektrycznej. Przy kontroli obecna była J. W. (synowa pozwanej).

Dowód: protokół, k. 14

Ocena dowodów

W niniejszej sprawie ostatecznie sprecyzowana podstawa faktyczna roszczenia ( causa petendi) opiera się nie na twierdzeniu o dokonaniu przez pozwaną czynu zabronionego w ogólności, lecz węższym zakresie tego pojęcia, a mianowicie – popełnieniu przez nią przestępstwa (z art. 278 § 5 k.k., por. k. 89-90). W tym kontekście należy stwierdzić, że przeprowadzone dowody w żadnym stopniu nie potwierdzają zaistnienia znamion podmiotowych czynu zabronionego zarzuconego pozwanej, tj. zamiaru bezpośredniego. Z wiarygodnych zeznań D. W. wynika, że wg stanu na dzień kontroli (2011 r.) pozwana nie zamieszkiwała w przedmiotowym lokalu już od kilku lat, gdyż się wyprowadziła do innego mieszkania (powyższe potwierdzają dane adresowej pozwanej z bazy PESEL-SAD, k. 33).

Nie ma więc żadnego dowodu, że to ona dokonała lub zleciła manipulację przedmiotowym licznikiem. Sam fakt, że jest stroną umowy z powodem zupełnie się z tym nie wiąże. Błędnym byłoby dowiem domniemanie, że manipulację licznikiem dokonuje z reguły strona umowy, w istocie krąg potencjalnych sprawców jest nieograniczony i w procesie sądowym wymaga zindywidualizowania na pomocą odpowiednich dowodów.

Wobec niewykazania podmiotowych znamion przestępstwa, pozostałe dowody w niniejszej sprawie pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Kwalifikacja prawna

Gdyby podstawa faktyczna żądania ujęta w pozwie nie została zmodyfikowana, powództwo niewątpliwie musiałoby zostać oddalone z uwagi na zarzut przedawnienia, a mianowicie na podstawie art. 117 § 2 w zw. z art. 442 1 § 1 k.c. Pozew został bowiem wniesiony w dniu 27 listopada 2014 r., a więc po upływie ponad trzech lat od daty przeprowadzenia kontroli ujawniającej nielegalny pobór energii (17 lutego 2011 r.).

Aby uchronić się przed zarzutem przedawnienia strona powodowa zmodyfikowała podstawę faktyczną żądana twierdząc, że pozwana popełniła występek z art. 278 § 5 k.k. To jednak znacznie utrudnia wygranie procesu w warstwie dowodowej, gdyż nie wystarczy już udowodnienie jakiegokolwiek stopnia winy związanej z dokonaniem deliktu cywilnego (art. 415 k.c.), choćby nieumyślnej ( culpa levissima). Aby bowiem przypisać pozwanej dokonanie występku umyślnego wymagane jest udowodnienie przesłanki subiektywnej w postaci tzw. zamiaru (w tym wypadku bezpośredniego – dolus directus coloratus).

Jak wynika z powyżej zaprezentowanej oceny dowodów, żaden dowód przedstawiony przez powoda przez nie potwierdza nawet w najbardziej znikomym stopniu zamiaru bezpośredniego po stronie pozwanej – L. W. nie mieszkała w lokalu od kilku lat, stąd niedopuszczalnym wymysłem Sądu byłoby przyjęcie, że to akurat ona osobiście dokonała lub zleciła manipulację licznikiem; nie jest też prawdą, że korzystała z nielegalnie pobieranej energii elektrycznej, bo przecież od kilku lat już tam nie mieszkała. Przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. nie może być popełnione nawet w zamiarze ewentualnym. To samo dotyczy ewentualnego rozpatrywania zachowania pozwanej w kategoriach przestępstwa z art. 286 § 1 k.c. – tu również jest wymagane udowodnienie zamiaru bezpośredniego ( dolus directus).

Reasumując, gdyby kwalifikować żądanie pozwu pod kątem deliktu cywilnego (nie stanowiącego występku lub zbrodni) – powództwo podlegałoby oddaleniu jako przedawnione na mocy art. 117 § 2 w zw. z art. w zw. z art. 442 1 § 1 k.c., gdyby zaś rozpatrywać je w kategoriach próby przypisania pozwanej występku (z art. 278 § 5 k.k. lub art. 286 § 1 k.k.), powództwo podlega oddaleniu jako całkowicie nieudowodnione – na mocy art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – a contrario. W tym stanie rzeczy orzeczono na podstawie powyższych norm w punkcie I. sentencji.

Koszty procesu

O kosztach procesu w punkcie II. sentencji orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie […]. Na zasądzone od przegrywającego spór powoda na rzecz pozwanej koszty składa się: opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej (600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).