Sygn. akt IV U 1098/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2014r. w S.

odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia (...)r. Nr (...)

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. P. prawo do renty socjalnej od dnia 1 czerwca 2013 roku do dnia 31 maja 2016 roku.

Sygn. akt IV U 1098/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.07.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni A. P. prawa do renty socjalnej albowiem komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.07.2013 r. ustaliła, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie nie zdolna do pracy i tym samym nie został spełniony warunek określony w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. nr 135 poz. 1268).

Od decyzji tej odwołanie złożył pełnomocnik ubezpieczonej, który wnosi o jej zmianę i przyznanie prawa do renty socjalnej. Skarżący zarzucił, iż organ rentowy błędnie ustalił jej stan zdrowia przyjmując, że nie jest ona całkowicie nie zdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosi o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył i ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. P. ur. (...) była uprawniona okresowo do renty socjalnej od dnia 01.10.2003 r. do dnia 31.05.2013 r. Przed upływem terminu, na które przyznane było prawo do tego świadczenia ubezpieczona złożyła kolejny wniosek o rentę socjalną. W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska ZUS rozpoznała u A. P. następujące schorzenia: wysokie wrodzone zwichnięcie stawów biodrowych, znaczną dwułukową skoliozę Th-l u osoby z niskorosłością. Orzeczeniem z dnia 17.07.2013 r. komisja lekarska ZUS stwierdziła, że stopień upośledzenia funkcji organizmu spowodowanej tymi schorzeniami nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy (k. 11 a. l.). Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 27.07.2013 r. na mocy, której pozwany ZUS odmówił A. P. przyznania prawa do renty socjalnej (k. 58 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy (k. 16 a. s.). Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu wnioskodawczyni oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją medyczną z jej dotychczasowego leczenia rozpoznali następujące schorzenia: wrodzone zwichnięcie obu stawów biodrowych z dolegliwościami bólowymi i niewydolnością chodu, skoliozę piersiowo-lędźwiową III stopnia, przewlekły zespół bólowy i korzeniowy kręgosłupa, niedowład kończyn dolnych oraz niewydolność układu oddechowego. W ocenie biegłych schorzenia te w dalszym ciągu powodują całkowitą nie zdolność do pracy do 31.05.2014 r. W uzasadnieniu opinii biegli podkreślili, iż ubezpieczona ma poważne ograniczenia do pracy biurowej, albowiem przy bardzo niskim wzroście musiałaby korzystać z fotela znacznie podwyższonego i korzystanie z takiego sprzętu powodowałoby to, że miała by problemy z wchodzeniem i schodzeniem z takiego fotela, polegałoby to, że musiałaby zeskakiwać przez co narażała by się na dodatkowe urazy.

Do opinii tej zastrzeżenia złożył pozwany organ rentowy, który w piśmie opracowanym przez członka komisji lekarskiej ZUS polemizował z oceną biegłych. W piśmie tym pokreślono, że ubezpieczona zdobyła wykształcenie wyższe w zakresie zarządzania i wykonywanie przez ubezpieczoną pracy biurowej jest w prawdzie utrudnione, ale nie niemożliwe (k. 25, 26 a. s.). Organ wnosił o powołanie innych biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy. Jednocześnie pełnomocnik ubezpieczonej przełożył zaświadczenia lekarskie i skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne, a także wnosi o wydanie opinii uzupełniającej przez biegłych celem ustalenia, czy po dacie 31.05.2014 r. ubezpieczona nadal będzie nie zdolna do pracy (k. 28-30 a. s.).

Sąd Okręgowy na rozprawie oddalił wniosek dowodowy o powołanie innych biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy i jednocześnie dopuścił dowód z opinii uzupełniającej dotychczasowych biegłych, aby ponownie wypowiedzieli się, co do przewidywanego okresu trwania całkowitej nie zdolności do pracy ubezpieczonej (k .33 verte a. .s). Biegli lekarz: neurolog i ortopeda po ponownej analizie dokumentacji lekarskiej stwierdzili, iż schorzenia ubezpieczonej są utrwalone i nie rokują istotnej poprawy po leczeniu dostępnymi obecnie metodami operacyjnymi. Stwierdzili, że okres całkowitej nie zdolności do pracy będzie trwał co najmniej do 31.05.2016 r. (k. 35 a. s.). Do tej opinii pozwany organ rentowy złożył zastrzeżenie podtrzymując poprzednią zgłoszoną argumentację i ponowił wniosek o powołanie innych biegłych: ortopedy i neurologa (k. 41 a. s.). Sąd oddalił ten wniosek dowodowy.

W ocenie Sądu Okręgowego opinia biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy jest miarodajnym i obiektywnym dowodem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej. Biegli w sposób przekonywujący opisali charakter schorzeń ubezpieczonej, jak i ich wpływ na możliwość na wykonywanie pracy zarobkowej. Z opinii tej jednoznacznie wynika iż wnioskodawczy nie jest zdolna do jakiejkolwiek pracy fizycznej, jak i umysłowej. Jej schorzenia mają taki charakter, że mogłaby pracować jedynie w warunkach pracy chronionej. Na potrzeby oceny zdolności do pracy należy stosować przepisy art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153 poz. 1227), które to przepisy definiują pojęcia częściowej i całkowitej niezdolności do pracy. Odnoszą się one do warunków t. zw. normami, w jakich pracownik ma świadczyć pracę zarobkową, a nie w warunkach pracy chronionej. Dlatego Sąd uznał, że zastrzeżenia organu rentowego do opinii biegłych lekarzy nie mogły być uwzględnione. Sąd nie widział potrzeby, aby wywoływać opinię z dowodu innych biegłych tych samych specjalności tylko dlatego iż organ rentowy nie zgadzał się z oceną biegłych dotychczasowych.

Reasumując Sąd Okręgowy przyjął, iż ubezpieczona jest w dalszym ciągu całkowicie nie zdolna do pracy zarobkowej na okres wskazany w opinii uzupełniającej biegłych. Nie budzi wątpliwości, że schorzenia ubezpieczonej powstały przed 18 rokiem życia. W tej sytuacji A. P. spełniła wymogi określone w art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej do przyznania jej prawa do tego świadczenia na dalszy okres.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 kpc orzekł, jak w sentencji.