Sygn. akt IV U 606/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania P. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 24 kwietnia 2015 roku nr (...)

w sprawie P. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu P. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 stycznia 2015 roku do 30 września 2016 roku.

Sygn. akt IVU 606/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 grudnia 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 24.04.2015 r. odmówił P. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 20.01.2015 r. został uznany za zdolnego do pracy.

P. M. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż w jego ocenie zaskarżona decyzja jest wadliwa. Nie uwzględnia jego rzeczywistego stanu zdrowia, który uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. M. urodzony w dniu (...) r., ma wykształcenie zawodowe, po odbyciu zasadniczej służby wojskowej uzupełnił wieczorowo wykształcenie i ukończył technikum ekonomiczne uzyskał tytuł technik ekonomista, ale nie wykonywał pracy umysłowej, pracował jako sprzedawca, magazynier, kontroler. Od 27.07.2011 r. do 30.09.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący w dniu 20.01.2015 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 20.01.2015 r. - akta rentowe/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u P. M. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i osobistym badaniu biegły neurolog rozpoznał u odwołującego:

- rwę kulszową prawostronną przewlekłą,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa,

- przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, schodzące do prawego zachyłka korzeniowego.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy na okres 2 lat od 01.10.2014 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od 2011 r. pobierał świadczenia rentowe z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz schorzeń pulmonologicznych. aktualnie w badaniu przedmiotowym u odwołującego stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej z brakiem prawego odruchu skokowego. Odwołujący od 2012 r. jest leczony z powodu rwy kulszowej prawostronnej. wykonane dwukrotnie badania obrazowe kręgosłupa w 2013 r. tomografii komputerowej kręgosłupa, a w 2014 r. badanie rezonansu magnetycznego kręgosłupa wykazały zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L4-L5 schodzącą do prawego zachyłka korzeniowego i uciskającą na korzeń nerwowy. Aktualnie odwołujący jest nadal niezdolny do podjęcia pracy fizycznej, a innej pracy odwołujący nie wykonywał. Stwierdzone schorzenia ograniczają sprawność odwołującego, wymagają leczenia, oszczędzającego trybu życia, do rozważenia kolejna konsultacja neurologiczna. Ze względu na schorzenia pulmonologiczne odwołujący obawia się leczenia operacyjnego. Wymaga dalszej diagnostyki i stosowania leczenia schorzeń kręgosłupa.

(dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 9-12 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska -k. 26 as).

Odwołujący nie kwestionował opinii.

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej celem ustosunkowania się do nich. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej. Organ rentowy kwestionował opinię uzupełniającą biegłego neurologa, podnosząc, że odwołujący posiada kwalifikacje do pracy umysłowej i taki rodzaj pracy może wykonywać i wnosił o jej uzupełnienie. Sąd uznał zarzuty organu rentowego jedynie za polemikę z wnioskami opinii biegłego i oparł się na opinii i na jej uzupełnieniu ustalając stan zdrowia wnioskodawcy oraz jego wpływ na zdolność do pracy. Organ rentowy przyznawał odwołującemu rentę od 2012 r. mimo, że odwołujący miał takie same kwalifikacje zawodowe i nie stało to przeszkody, a obecnie ta okoliczność stanowi zdaniem organu rentowego powód do kwestionowania zasadności wniosków opinii biegłego sądowego. Mimo posiadania formalnych kwalifikacji do pracy umysłowej odwołujący nigdy nie pracował na takim stanowisku pracy zawsze wykonując prace fizyczne i obecnie zdaniem Sądu nie można uznać, że jest zdolny do wykonywania pracy umysłowej.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego neurologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistę z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane prze strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 24.04.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 61 powołanej ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego neurologa, stwierdził, że P. M. jest częściowo niezdolny do pracy w wykonywanych zawodach sprzedawca, kontroler, magazynier okresowo na okres od 01.01.2015 r. do 30.09.2016 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie, ale odwołujący wystąpił z wnioskiem o rentę w dniu 20.01.2015 r. dlatego też świadczenie rentowe należało przyznać mu od dnia 01.01.2015 r. z uwagi na brzmienie art. 129 ust. 1 powołanej ustawy. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Odwołujący choruje na: rwę kulszową prawostronną przewlekłą, zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa, przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie L4-L5, schodzące do prawego zachyłka korzeniowego. Oodwołujący od 2011 r. pobierał świadczenia rentowe z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz schorzeń pulmonologicznych. Aktualnie w badaniu przedmiotowym u odwołującego stwierdza się ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w prawej kończynie dolnej z brakiem prawego odruchu skokowego. Odwołujący od 2012 r. jest leczony z powodu rwy kulszowej prawostronnej. Wykonane dwukrotnie badania obrazowe kręgosłupa w 2013 r. tomografii komputerowej kręgosłupa, a w 2014 r. badanie rezonansu magnetycznego kręgosłupa wykazały zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L4-L5 schodzącą do prawego zachyłka korzeniowego i uciskającą na korzeń nerwowy. Aktualnie odwołujący jest nadal niezdolny do podjęcia pracy fizycznej, a innej pracy odwołujący nie wykonywał. Stwierdzone schorzenia ograniczają sprawność odwołującego, wymagają leczenia, oszczędzającego trybu życia, do rozważenia kolejna konsultacja neurologiczna. Ze względu na schorzenia pulmonologiczne odwołujący obawia się leczenia operacyjnego. Wymaga dalszej diagnostyki i stosowania leczenia schorzeń kręgosłupa. Mimo posiadania formalnych kwalifikacji do pracy umysłowej odwołujący nigdy nie pracował na takim stanowisku pracy, zawsze wykonywał prace fizyczne i obecnie zdaniem Sądu nie można uznać, że jest zdolny do wykonywania pracy umysłowej.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 57 w zw. z art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 14 §2 k.p.c. należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 24.04.2015 r. przyznając P. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.01.2015 r. do dnia 30.09.2016 r.