Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: IV U 871/14

Tytuł: Sąd Okręgowy w Tarnowie z 2015-03-31
Data orzeczenia: 31 marca 2015
Data publikacji: 22 października 2018
Data uprawomocnienia: 31 marca 2016
Sąd: Sąd Okręgowy w Tarnowie
Wydział: IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący: Kazimierz Kostrzewa
Sędziowie:
Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak
Hasła tematyczne: Renta Z Tytułu Niezdolności Do Pracy
Podstawa prawna: art. 57 ust 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm.)

Sygn. akt IV U 871/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania T. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 23 czerwca 2014 roku nr (...)

w sprawie T. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 871/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 marca 2015 roku

Decyzją z dnia 23.06.2014 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił T. R. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 11.06.2014 r. odmawiające uznania go za niezdolnego do pracy.

T. R. w dniu 30.06.2014 r. wniósł odwołanie od tej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania mu renty. Zaskarżona decyzja nie oddaje jego rzeczywistego stanu zdrowia. Z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie podjąć zatrudnienia zgodnego z kwalifikacjami. Jego zdrowie w ostatnim roku uległo znacznemu pogorszeniu.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. R. urodzony w dniu (...) r., z wykształceniem podstawowym pracował jako pracownik budowlany. W okresie od 04.11.2013 r. do 04.05.2014 r. pobierał zasiłek chorobowy, dotychczas nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 24.03.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u T. R. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, kardiologii i chirurgii-ortopedii.

Biegły chirurg-ortopeda na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującego i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził u T. R.:

- zespół bolesnego barku lewego,

- objawy niedokrwienne kończyn dolnych

i uznał, że jest aktualnie odwołujący jest zdolny do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami.

Stwierdzone u odwołującego w badaniu fizykalnym bolesność przy ruchach biernych lewego stawu ramiennego bez znacznego stopnia ograniczenia ruchomości. Na obu kończynach dolnych stwierdzono oziębienie stóp z tętnem słabo wyczuwalnym, ale bez zaburzeń troficznych, chód wydolny. Biorąc pod uwagę wywiad oraz stan fizyczny stwierdza się objawy niedokrwienne kończyn dolnych, ale ich stopień zaawansowania nie uzasadnia orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Wymaga diagnostyki i leczenia w ramach leczenia ambulatoryjnego.

dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 22-24 as

Biegli sądowi neurolog i kardiolog, w zbiorczej opinii pisemnej wydanej na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- nadciśnienie tętnicze II stopnia ESC/ESH,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez upośledzenia funkcji kręgosłupa,

- nie stwierdza się objawów korzeniowych w kończynach dolnych.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący zgłasza bóle pleców oraz bóle nóg podczas dłuższego chodzenia. W badaniu przedmiotowym stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego. Poza tym bez zmian patologicznych: próba Romberga ujemna, ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, objawy rozciągowe w kończynach górnych i dolnych są ujemne. Kończyny górne i dolne o symetrycznych obwodach bez cech zaników mięśniowych. Chód jest prawidłowy. Nadciśnienie tętnicze pierwotne, łagodne, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Bóle kręgosłupa lędźwiowego bez istotnego ograniczenia funkcji kręgosłupa, bez objawów korzeniowych, nie wpływają na ograniczenie sprawności ruchowej odwołującego. Badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonane w 2013 r. wykluczyło ucisk na korzenie nerwowe. Pod względem neurologicznym i kardiologicznym brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

dowód: opinia sądowo-lekarska –k. 7-10 as.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, kardiologii i chirurgii-ortopedii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały przez biegłych sądowych posiadających odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinie są rzetelne, przekonujące i w pełni pozwalają ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjaliści wydali opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadali kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Ich opinie były spójne i udzielały odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Odwołujący kwestionował opinie biegłych, ale nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych. W rezultacie, jedynie lakoniczne i bardzo ogólne zakwestionowanie opinii biegłych przez organ rentowy, nie mogło być potraktowane przez Sąd jako rzeczowa polemika z wnioskami opinii. W orzecznictwie wskazuje się słusznie, że nie uzasadnia potrzeby powołania innego biegłego jedynie ta okoliczność, że opinia powołanego już biegłego jest dla strony – w jej odczuciu niekorzystna (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 22.07.1997 r., I CKN 174/97, nie publ.).

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż skoro opinie biegłych lekarzy są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy - nie zachodzi zatem konieczność dalszego działania z urzędu w myśl art. 468 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie T. R. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 23.06.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 maja 1999 r. II UZ 52/99 wskazał, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. (OSNP 2000/15/601). W uzasadnieniu tego postanowienia wyjaśnił, że w „postępowaniu, wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, sąd nie rozstrzyga o zasadności wniosku, lecz o prawidłowości zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego, w związku z czym nie ustala prawa do świadczeń, i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie związane z prawem lub wysokością świadczenia objętego decyzją, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do zaskarżonej decyzji (art. 477 § 2, art. 477 14 § 2 i art. 477 14a KPC).”

W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłych lekarzy neurologa, kardiologa i chirurga-ortopedę. Sąd w oparciu o opinię biegłych stwierdził u odwołującego brak niezdolności do pracy jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. Stwierdzone schorzenia tj. zespół bolesnego barku lewego, objawy niedokrwienne kończyn dolnych, nadciśnienie tętnicze II stopnia ESC/ESH, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez upośledzenia funkcji kręgosłupa nie uzasadniają uznania T. R. za nawet częściowo niezdolnego do pracy. Odwołujący jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami jako pracownik fizyczny.

Na podstawie przeprowadzonych badań oraz analizy dostarczonej dokumentacji w zakresie prezentowanych specjalizacji biegli uznali, że brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Odwołujący zgłasza bóle pleców oraz bóle nóg podczas dłuższego chodzenia. W badaniu przedmiotowym stwierdza się podwyższone wartości ciśnienia tętniczego i bolesność przy ruchach biernych lewego stawu ramiennego bez znacznego stopnia ograniczenia ruchomości. Poza tym bez zmian patologicznych: próba R. ujemna, ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, objawy rozciągowe w kończynach górnych i dolnych są ujemne. Kończyny górne i dolne o symetrycznych obwodach bez cech zaników mięśniowych. Chód jest prawidłowy. Na obu kończynach dolnych stwierdzono oziębienie stóp z tętnem słabo wyczuwalnym, ale bez zaburzeń troficznych, chód wydolny. Nadciśnienie tętnicze pierwotne, łagodne, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Bóle kręgosłupa lędźwiowego bez istotnego ograniczenia funkcji kręgosłupa, bez objawów korzeniowych, nie wpływają na ograniczenie sprawności ruchowej odwołującego. Badanie NMR odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonane w 2013 r. wykluczyło ucisk na korzenie nerwowe. Pod względem neurologicznym i kardiologicznym brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Objawy niedokrwienne kończyn dolnych z uwagi na ich stopień zaawansowania nie uzasadnia orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Mając na uwadze całość obrazu klinicznego, dokumentację medyczną oraz analizę orzeczenia komisji lekarskiej ZUS nie stwierdza się u odwołującego na dzień wydania decyzji takiego stopnia dysfunkcji z przyczyn chirurgicznych, neurologicznych i kardiologicznych, który uzasadniałby orzeczenie niezdolności do pracy zarobkowej. Opinie biegłych lekarzy sądowych są zgodne z opinią Komisji Lekarskiej ZUS i dlatego też odwołanie od decyzji z dnia 23.06.2014 r. podlega oddaleniu. Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Fakt, że odwołujący po wniesieniu odwołania i po negatywnych opiniach biegłych, w tym kardiologa, na rozprawie w dniu 31.03.2015 r. oświadczył, że w styczniu 2015 r. z powodu bólów w klatce piersiowej był hospitalizowany w Szpitalu w T., gdzie stwierdzono u niego miażdżycę, co miało miejsce po wydaniu zaskarżonej decyzji i wydaniu negatywnych opinii przez biegłych sądowych uzasadnia wystąpienie z nowym wnioskiem o przyznanie świadczenia (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2012 r. II UK 79/11 LEX nr 1130387). Odwołujący przedłożył dokumentację dotyczącą tego pobytu organowi rentowemu wraz z nowym wnioskiem o rentę z dnia 03.02.2015 r. Z uwagi na powyższe brak było podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 477 14 § 4 k.p.c., bo w sprawie nie pojawiły się nowe okoliczności co do stanu zdrowia odwołującego.

W niniejszym przypadku odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 14 §1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij