Piątek, 29 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5877
Piątek, 29 marca 2024
Sygnatura akt: II C 985/12

Tytuł: Sąd Okręgowy w Łodzi z 2014-05-30
Data orzeczenia: 20 maja 2014
Data publikacji: 31 marca 2017
Data uprawomocnienia: 25 czerwca 2014
Sąd: Sąd Okręgowy w Łodzi
Wydział: II Wydział Cywilny
Przewodniczący: Adam Kmieciak
Sędziowie:
Protokolant: Monika Bartos
Hasła tematyczne: Spółdzielnia ,  Uchwały Organów Spółki
Podstawa prawna: art 189 kpc, art 42§3 i 2 prawa spółdzielczego

  Sygn. akt II C 985/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi II Wydział Cywilny

Przewodniczący SSO Adam Kmieciak

Protokolant Monika Bartos

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2014 roku w Łodzi

sprawy z powództwa R. G., B. J., H. B., K. M., M. R.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej imieniem W. J. (1) w Ł.

o uchylenie uchwały

1.  oddala powództwa;

2.  nie obciąża powodów zwrotem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt II C 985/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 czerwca 2012 roku, skierowanym przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). J. w Ł., powodowie R. G., B. J., H. B., K. M., M. R. wnieśli o ustalenie nieważności uchwały nr (...)Walnego Zgromadzenia Spółdzielni Mieszkaniowej im. W. J. w Ł. odbywającego się w dniach 16, 17, 18, 21, 22, 23 maja 2012 roku oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów kosztów procesu według norm przepisanych.

Powodowie podnieśli, że zaskarżona uchwała podjęta została wadliwie pod względem formalnym (wskazując jako naruszenie prawa umieszczenie w jednej uchwale dwóch paragrafów dotyczących podziału nadwyżki bilansowej za rok 2011 oraz akceptacji dokonanego podziału nadwyżki bilansowej za rok 2010 przez Radę Nadzorczą Spółdzielni, a które w ocenie powodów stanowiły w istocie dwie odrębne uchwały) oraz z naruszeniem przepisów prawa materialnego, zarzucając uchwale bezprawne ograniczenie podziału nadwyżki bilansowej wyłącznie dla członków posiadających spółdzielcze prawa do lokali i naruszenie tym samym zasady równości praw i obowiązków członków spółdzielni. Jednocześnie powodowie wskazali że próbowali doprowadzić wcześniej do zmiany projektu przedmiotowej uchwały, jednakże ich propozycje nie zostały przejęte i dopuszczone pod głosowanie. Strona powodowa wskazała, że zaskarżona uchwała Walnego Zgromadzenia narusza zarówno przepisy ustawy (tj. art. 5 ust. 2 u.s.m. w zw. z art. 42 § 2 ustawy pr. spółdz.), jak również postanowienia Statutu pozwanej Spółdzielni.

(pozew, k. 2 – 4)

W odpowiedzi na pozew z 30 listopada 2012 roku pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...). J. w Ł. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie solidarnie od powodów na rzecz pozwanej Spółdzielni kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm prawem przepisanych.

(odpowiedź na pozew, k. 76 – 90)

W piśmie z dnia 9 października 2012 roku powodowie rozszerzyli żądanie pozwu wskazując, że wnoszą również ewentualnie – w razie nie uwzględnienia żądania uznania nieważności przedmiotowej uchwały – o jej uchylenie.

(pismo procesowe, k. 47 – 48)

W piśmie procesowym z dnia 8 stycznia 2013 roku powodowie podnieśli, że w ich ocenie czynność dokonana przez organ nieuprawniony – Radę Nadzorczą, która wkroczyła w uprawnienie najwyższego organu Spółdzielni, nie może zostać konwalidowana z uwagi na treść przepisu art. 38 ust. 4 ustawy prawo spółdzielcze.

(pismo, k. 815 – 817)

W piśmie procesowym z dnia 5 lutego 2013 roku powodowie argumentowali, że projekt zaskarżonej uchwały zawierał w istocie dwie oddzielne uchwały, tymczasem łączne głosowanie jest niedopuszczalne – głosowanie przeprowadza się nad każdą uchwałą z osobna. Nadto wbrew postanowieniom § 82 ust. 4 Statutu w porządku obrad nie wskazano, że przedmiotowa uchwała zawiera dwie uchwały, nie wskazano również treści tych uchwał.

(pismo, k. 829 – 832)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) w Ł. (dalej powoływana jako Spółdzielnia) jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi pod numerem KRS (...). Spółdzielnia działa w oparciu o statut przyjęty uchwałą Zebrania Przedstawicieli Członków nr (...) z dnia 17 listopada 2007 roku, obowiązujący od dnia 29 lutego 2008 roku.

Powodowie są członkami Spółdzielni.

(odpis KRS, k. 96 – 99, statut, k. 156)

Rada Nadzorcza SM im. (...), uchwałą nr (...)podjętą w dniu 14 czerwca 2011 roku, wchodzącą w życie z dniem podjęcia, uchwaliła, co następuje:

- osiągniętą w 2010 roku nadwyżkę w kwocie 764.484,27 złotych przeznaczyć: w wysokości 5 % tj. 38.224,21 zł na Fundusz Zasobowy; w pozostałej części tj. 726.260,06 zł zgodnie z § 67 ust. 2 Statutu na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją nieruchomości w zakresie obciążającym członków posiadających lokatorskie bądź własnościowe spółdzielcze prawo do lakali,

- listę członków w zakresie uprawnień wynikających z pkt 1b ustala się na dzień 30 czerwca 2011 roku.

(uchwała, k. 9, k. 137)

W pozwanej Spółdzielni Walne Zgromadzenie zwoływane jest przez Zarząd. Ze względu na dużą liczbę członków Spółdzielni Walne Zgromadzenie jest podzielone na 6 części. W poszczególnych dniach obrad uczestniczą członkowie zaszeregowani do danej części. O zwołaniu Walnego Zgromadzenia zawiadamia się wszystkich członków na 21 dni przed planowym terminem oraz poucza o uprawnieniu do przeglądania dokumentów i projektów uchwał oraz nanoszenia poprawek i zgłaszania własnych projektów.

W dniach 16, 17, 18, 21, 22, 23 maja 2012 roku odbyło się Walne Zgromadzenie Spółdzielni w sześciu częściach. Porządkiem obrad Walnego Zgromadzenia objęto podjęcie uchwały w sprawie podziału nadwyżki budżetowej.

(okoliczności bezsporne, nadto porządek obrad, k. 102 – 103, zawiadomienie, k. 138)

Podczas Walnego Zgromadzenie Spółdzielni, które odbyło się we wskazanym powyżej terminie podjęto uchwałę nr (...)następującej treści:

- (§ 1) Walne Zgromadzenie mając na uwadze propozycję Rady Nadzorczej dot. przeznaczenia nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego), zawartą w sprawozdaniu z działalności Rady Nadzorczej za 2011 rok, postanawia dokonać podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w kwocie 172.770,27 zł za rok obrotowy 2011 z przeznaczeniem:

- kwotę – 8.639,00 zł na obowiązkowe zwiększenie Funduszu Zasobowego zgodnie z art. 76 ustawy Prawo Spółdzielcze z dnia 16 września 1982 roku z późniejszymi zmianami,

- kwotę 164.131,27 zł zgodnie z § 103 ust. 2 Statutu na pokrycie kosztów eksploatacji w zakresie obciążającym członków Spółdzielni posiadających spółdzielcze prawa do lokali w roku 2011 r. i w dniu 23.05.2012 r.;

- (§ 2) Walne Zgromadzenie akceptuje podział nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w kwocie 764.484,27 zł za rok obrotowy 2010 r. dokonanej Uchwałą Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 14 czerwca 2011 roku z przeznaczeniem na:

- w wysokości 5 % tj. 38.224,21 na Fundusz Zasobowy,

- w pozostałej części tj. 726.260,06 zł zgodnie z § 67 ust. 2 Statutu na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją nieruchomości w zakresie obciążającym członków posiadających lokatorskie bądź własnościowe spółdzielcze prawo do lokali, a listę członków uprawnionych do udziału w nadwyżce ustala się na dzień 30 czerwca 2011 i tym samym dokonuje podziału nadwyżki w sposób wskazany powyżej;

- (§3) Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia;

- (§ 4) Integralną część uchwały stanowi Protokół z obrad Kolegium Walnego Zgromadzenia zawierający wyniki głosowania niniejszej uchwały.

(uchwała, k. 5 – 6, 100 – 101)

§ 67 ust. 2 Statutu Spółdzielni stanowi, że pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej Spółdzielnia może przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej.

Zgodnie z postanowieniami § 80 pkt 4 Statutu Spółdzielni do wyłącznej właściwości Walnego Zgromadzenia należy podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) lub sposobu pokrycia strat.

Zgodnie zaś z § 103 ust. 2 Statutu Spółdzielni nadwyżkę bilansową Spółdzielni przeznacza się na: zwiększenie funduszu remontowego, funduszów zasobów mieszkaniowych; działalność społeczną, oświatową i kulturalną.

(statut, k. 156)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Problematykę związaną z funkcjonowaniem spółdzielni reguluje ustawa z 16 września 1982 r. prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2013 r. poz. 1443 tekst jedn. – dalej powoływana jako pr. sp.), jak również ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych z 15 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 tekst jedn. – dalej powoływana jako u.s.m.). Obie te ustawy określają zasady działania spółdzielni, jej strukturę organizacyjną i kompetencje poszczególnych organów, jak również prawa i obowiązki członków. Stosownie do art. 42 § 1 pierwszej z wymienionych ustaw, uchwały walnego zgromadzenia obowiązują wszystkich członków spółdzielni oraz wszystkie jej organy.

Na podstawie art. 42 pr. sp. można wywieść trzy odrębne roszczenia dotyczące stwierdzenia nieistnienia uchwały, stwierdzenia nieważności uchwały lub uchylenia uchwały. W pierwszych dwóch sytuacjach chodzi o powództwo ustalające w trybie art. 189 k.p.c. Żądanie uchylenia uchwały reguluje natomiast szczegółowo art. 42 § 3-8 pr. sp.

W przypadku żądania ustalenia nieistnienia uchwały na podstawie art. 42 § 9 pr. sp. w związku z art. 189 k.p.c. chodzi o tak rażące uchybienia w procesie podjęcia uchwały, że wykluczona jest możliwość stwierdzenia, że powołane organy wyraziły swą wolę w danym przedmiocie.

Zgodnie z przepisem art. 42 § 2 pr. sp. uchwała sprzeczna z ustawą jest nieważna, w myśl zaś § 3 cytowanego przepisu uchwała sprzeczna z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godząca w interesy spółdzielni albo mająca na celu pokrzywdzenie jej członka może być zaskarżona do sądu. Innymi słowy w przypadku sprzeczności uchwały z ustawą, przewidziana jest ogólna sankcja nieważności uchwały i w tym wypadku, właściwe jest tylko powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały oparte na art. 189 k.p.c. Powództwo o uchylenie uchwały zaś wówczas, gdy opiera się na sprzeczności uchwały z postanowieniami statutu, bądź dobrymi obyczajami lub gdy godzi w interesy spółdzielni albo miała na celu pokrzywdzenie członka (art. 42 § 3 tej ustawy).

W myśl przepisu art. 42 § 2 prawa spółdzielczego, uchwała sprzeczna z ustawą jest nieważna. Różnica pomiędzy uchwałą bezwzględnie nieważną a uchwałą nieistniejącą polega na tym, że w pierwszym wypadku oświadczenie woli zostało złożone, jednakże z przyczyn merytorycznych lub formalnych ustawa traktuje je jako nieważne od samego początku, w drugim natomiast wypadku podejmowaniu uchwały towarzyszyły tak daleko idące uchybienia formalne, że w ogóle nie można mówić o złożeniu oświadczenia woli przez spółdzielnię. Uchwała walnego zgromadzenia jest nieistniejąca, w szczególności wtedy, gdy posiedzenie „organu” zostało samorzutnie zwołane przez grupę członków bez zachowania wymaganej procedury, uchwałę podjęto przy braku quorum albo bez wymaganej większości głosów, uchwałę podjęto w sprawie nieobjętej porządkiem obrad, sfałszowano wyniki głosowania, zastosowano przymus fizyczny wobec członków, zaprotokołowano uchwałę bez podjęcia głosowania albo gdy treść uchwały jest niezrozumiała i nie można ustalić jej sensu w drodze wykładni.

Zgodnie z art. 42 § 3 pr.sp., sankcją względnej nieważności jest dotknięta uchwała walnego zgromadzenia spółdzielni sprzeczna z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godząca w interesy spółdzielni albo mająca na celu pokrzywdzenie jej członka. Przy wykładni i stosowaniu przepisu art. 42 § 3 pr.sp. określającego przesłankę sprzeczności uchwały z dobrymi obyczajami należy mieć na względzie sformułowanie art. 17 ustawy z 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 Nr 155, poz. 1095), zgodnie, z którym „Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów” (zob. Krzysztof Pietrzykowski Spółdzielnie mieszkaniowe Komentarz 5. wydanie str. 372).

Legitymacja czynna do wytoczenia takiego powództwa przysługuje każdemu członkowi spółdzielni oraz zarządowi. Uprawnienie realizowane przez indywidualnego członka nie jest przy tym uzależnione od uczestnictwa w walnym zgromadzeniu, ani też głosowania za czy przeciw uchwale. Powództwo zawsze kieruje się przeciwko spółdzielni, albowiem wyłącznie ten podmiot posiada legitymację procesową bierną.

Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia powinno być wniesione w ciągu sześciu tygodni od dnia odbycia walnego zgromadzenia. W przypadku, gdy walne zgromadzenie trwało przez kilka dni, przyjmuje się, że termin rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym zgromadzenie podjęło kwestionowaną uchwałę. Jeżeli zaś powództwo wnosi członek nieobecny na walnym zgromadzeniu na skutek jego wadliwego zwołania, sześć tygodni biegnie od dnia powzięcia wiadomości przez tego członka o uchwale, nie później jednak niż przed upływem roku od dnia odbycia walnego zgromadzenia (art. 42 § 6 pr.sp.). Natomiast, jeśli ustawa lub statut wymagają zawiadomienia członka o uchwale, termin sześciotygodniowy biegnie od dnia tego zawiadomienia dokonanego w sposób wskazany w statucie (art. 42 § 7 pr.sp.). Sąd może nie uwzględnić upływu terminu, o którym mowa w § 6, jeżeli utrzymanie uchwały walnego zgromadzenia w mocy wywołałoby dla członka szczególnie dotkliwe skutki, a opóźnienie w zaskarżeniu tej uchwały jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami i nie jest nadmierne (art. 42 § 8 pr.sp.).

Termin sześciotygodniowy do wystąpienia przez członka z powództwem o uchylenie uchwały, nie dotyczy uchwały sprzecznej z ustawą. Jeżeli uchwała okaże się być sprzeczna z ustawą, jest ona, zgodnie z art. 42 § 2 pr.sp. nieważna, co oznacza, że każdy, kto ma w tym interes prawny, może, w każdym czasie żądać ustalenia, w trybie powództwa opartego na art. 189 k.p.c., iż nie wywiera ona skutków prawnych.

W niniejszej sprawie powodowie początkowo dochodzili jedynie ustalenia nieważności przedmiotowej uchwały. O uchylenie uchwały wystąpili zaś dopiero w piśmie z dnia 9 października 2012 roku rozszerzając żądanie pozwu i wskazując, że wnoszą również ewentualnie – w razie nie uwzględnienia żądania uznania nieważności przedmiotowej uchwały – o jej uchylenie. W związku z powyższym analizie zasadności żądania może zostać poddane jedynie żądanie ustalenia nieważności uchwały, w zakresie bowiem żądania ewentualnego powodowie spóźnili się z wytoczeniem powództwa. Upłynął termin sześciotygodniowy określony w powołanym powyżej przepisie – powodowie wystąpili z żądaniem po ponad 4 miesiącach od dnia zakończenia Walnego Zgromadzenia, podczas którego podjęto przedmiotową uchwałę.

Sąd nie znalazł podstaw do nieuwzględnienia upływu terminu na zasadzie art. 42 § 8 pr. sp. Przede wszystkim bowiem opóźnienie powodów w zgłoszeniu żądania jest nadmierne, a powodowie w żaden sposób nie wskazali, by wynikało ono z wyjątkowych okoliczności usprawiedliwiających opóźnienie.

Przechodząc do analizy żądania ustalenia nieważności uchwały wskazać w pierwszej kolejności należy, że „z żądaniem ustalenia nieważności uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni jest integralnie powiązane wskazanie bezwzględnie obowiązującego przepisu ustawy, z którym koliduje kwestionowana uchwała” (tak SN w wyroku z dnia 9 lutego 2011 r., V CSK 239/10, LEX nr 1102882). Powodowie wskazali, że zaskarżona uchwała pozostaje w sprzeczności z przepisem art. 5 ust. 2 u.s.m. W ocenie Sądu ani treść przedmiotowej uchwały nie stoi w sprzeczności z prawem, ani też nie wystąpiły jakiekolwiek wadliwości postępowania prowadzącego do podjęcia uchwały.

Przepis art. 5 ust. 2 u.s.m. stanowi, że pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej spółdzielnia może przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej. Podzielić należy pogląd, że „przepis art. 5 ust. 2 u.s.m. nie nakłada na władze spółdzielni mieszkaniowej obowiązku przeznaczenia na wymienione w nim cele pożytków i innych przychodów z własnej działalności gospodarczej, a jedynie to umożliwia. Jeżeli wolą członków wyrażoną w uchwale podjętej przez Walne Zgromadzenie jest przeznaczenie pożytków i przychodów z własnej działalności gospodarczej na inny cel, to przepisy u.s.m. tego nie zabraniają” (tak słusznie SA w Lublinie w wyroku z dnia 22 listopada 2012 r., I ACa 542/12, LEX nr 1254408). Taka interpretacja wynika z posłużenia się przez ustawodawcę sformułowaniem „w szczególności” i w konsekwencji utworzenia katalogu otwartego celów, na jakie spółdzielnia może przeznaczyć pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona uchwała nie pozostawała w sprzeczności ze wskazanym przepisem ustawy – członkowie Walnego Zgromadzenia mogli podjąć uchwałę w przedmiocie przeznaczenia nadwyżki bilansowej na cele inne niż wymienione.

Z uwagi na to, że przepis art. 42 § 2 nie stanowi samodzielnej podstawy uprawniającej do stwierdzenia nieważności uchwały, obowiązkiem powoda jest wskazanie jakie konkretnie przepisy prawa narusza kwestionowana uchwała (tak słusznie SA w Gdańsku w wyroku z dnia 23 maja 2013 r., V ACa 139/13, LEX nr 1344034). Powodowie podnieśli, że czynność dokonana przez organ nieuprawniony – Radę Nadzorczą, która wkroczyła w uprawnienie najwyższego organu Spółdzielni, nie może zostać konwalidowana z uwagi na treść przepisu art. 38 ust. 4 ustawy prawo spółdzielcze.

W ocenie Sądu zaskarżona uchwała nie pozostawała w sprzeczności z przepisem art. 38 ust. 4 pr. sp. W myśl powołanego przepisu, do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia należy podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) lub sposobu pokrycia strat. Zaskarżona uchwała obejmowała swoją treścią właśnie kwestię podziału nadwyżki bilansowej. Należy zatem uznać, że Walne Zgromadzenie podjęło uchwałę w granicach swoich kompetencji. Prawdą jest, że przedmiotowa uchwała zawierała również postanowienie o zatwierdzeniu podziału nadwyżki za rok wcześniejszy dokonanej według uchwały Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 14 czerwca 2011 roku. Wskazana uchwała Rady Nadzorczej – choć w istocie podjęta z przekroczeniem kompetencji Rady Nadzorczej – nie została zaskarżona. Skoro zaś uprawniony do podjęcia w tej kwestii decyzji organ zatwierdził tę czynności, należy uznać, że nie doszło do naruszenia ustawy i tak podjęta uchwała pozostaje ważna. Powyższą argumentację potwierdza – w drodze analogii – pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, zgodnie z którym „do umowy zawartej przez zarząd spółdzielni bez wymaganej do jej ważności uchwały walnego zgromadzenia lub rady nadzorczej ma zastosowanie w drodze analogii art. 103 § 1 i 2 k.c.” (tak SN w uchwale 7 sędziów z dnia 14 września 2007 r., III CZP 31/07, OSNC 2008/2/14, Prok.i Pr.-wkł. 2009/2/42, OSP 2008/5/56, Biul.SN 2007/9/7, Pr.Bankowe 2008/1/11, M.Prawn. 2008/2/89).

Brak jest także podstaw do uznania, że objęcie uchwałą dwóch punktów – co do nadwyżki bilansowej za następujące po sobie lata – pozostaje w sprzeczności z przepisem ustawy. Powodowie nie wskazali, do naruszenia jakiego przepisu prowadziło takie sformułowanie uchwały. Nie ulega przy tym wątpliwości, że członkowie Spółdzielni obecni na Walnym Zgromadzeniu, mogli wyrazić swoje stanowisko również co do zakresu postanowień uchwały głosując przeciwko niej.

Inne zarzuty, jakie powodowie sformułowali wobec uchwały mogłyby stanowić podstawę uchylenia uchwały, bowiem dotyczą sprzeczności uchwały z postanowieniami statutu (§ 103 ust. 2) oraz faktu, że – w ocenie powodów – miała ona na celu pokrzywdzenie członków Spółdzielni. Z uwagi jednak na przekroczenie terminów zakreślonych w ustawie – jak wskazano powyżej – powództwo nie może zostać uwzględnione.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwa, o czym orzekł w punkcie pierwszym wyroku.

W punkcie drugim wyroku Sąd nie obciążył powodów zwrotem kosztów zastępstwa procesowego uznając, że w tym zakresie znajduje zastosowanie przepis art. 102 k.p.c. i przewidziana w nim zasada słuszności, zgodnie z którą w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej kosztami w ogóle. Sąd, biorąc pod uwagę trudną sytuację życiową i majątkową powodów, a także przedmiot procesu doszedł do przekonania, że po stronie powodów zachodzą okoliczności pozwalające na wyjątkowe odstąpienie od ogólnych reguł rządzących problematyką kosztów procesu.

Najczęściej czytane
ogłoszenia

Udostępnij