Sygn. akt VIII U 1909/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Jolanta Łanowy
Protokolant:	Małgorzata Skirło

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r. w Gliwicach

sprawy G. B. (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania G. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 27 czerwca 2013 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującemu prawo do emerytury od dnia 8 marca 2013 r.

(-) SSO Jolanta Łanowy

Sygn. akt. VIII U 1909/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 czerwca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu G. B. prawa do emerytury w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 39 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ponieważ nie osiągnął on wieku emerytalnego.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury od daty złożenia wniosku. Podniósł, że posiada wymagany okres pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią, ponieważ w okresie zatrudnienia od 1 lipca 1995r. do 16 sierpnia 1998r. pracował jako sygnalista pod ziemią.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo ZUS wskazał, że do okresów pracy górniczej w myśl art. 50 c ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) nie zaliczył ubezpieczonemu okresów od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r., od 1 sierpnia 1996r. do 6 kwietnia 1998r. i od 1 maja 1998r. do 16 sierpnia 1998r., ponieważ odwołujący nie przedstawił za te okresy wykazu zjazdów pod ziemię.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Gliwicach poczynił następujące ustalenia:

W dniu 5 lutego 2013r. ubezpieczony G. B., urodzony (...) złożył wniosek o emeryturę w wieku niższym niż 65 lat z tytułu wykonywania pracy górniczej.

Skarżący, na dzień 1 stycznia 1999r., legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 25 lat, w tym 9 lat, 4 miesiące i 5 dni pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią.

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, a na dzień złożenia wniosku ukończył wiek 58 lat.

Po przeanalizowaniu sprawy ZUS wydał zaskarżoną decyzję.

Organ rentowy nie uwzględnił do pracy górniczej uprawniającej do obniżonego wieku emerytalnego okresu pracy w Zakładzie Usług (...) od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r., od 1 sierpnia 1996r. do 6 kwietnia 1998r. i od 1 maja 1998r. do 16 sierpnia 1998r. na stanowisku ślusarza – sygnalisty na podszybiu i nadszybiu głównego szybu wydobywczego i zjazdowego pod ziemią, ponieważ odwołujący nie przedstawił za te okresy wykazu zjazdów pod ziemię.

W toku procesu Sąd ustalił, że ubezpieczony w spornym okresie od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r. był zatrudniony w Kopalni (...), a od 1 sierpnia 1996r. do 16 sierpnia 1998r. w (...) S.A. - Zakład Usług (...) jako ślusarz – sygnalista na podszybiu pod ziemią.

Sąd ustalił, iż w czasie zatrudnienia w KWK (...) i w (...) S.A. - Zakład Usług (...) odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią na stanowisku ślusarza - sygnalisty na podszybiu od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r., od 1 sierpnia 1996r. do 6 kwietnia 1998r. i od 1 maja 1998r. do 16 sierpnia 1998r. Ubezpieczony codziennie zjeżdżał pod ziemią. Pracę wykonywał na podszybiu na poziomie 630. Zajmował się transportem materiałów i ludzi na S. P.. Dodatkowo wykonywał prace ślusarskie.

Odwołujący nigdy nie pracował na nadszybiu, czy nadszybiu głównego szybu wydobywczego i zjazdowego.

Nadto ustalono, że w okresie od 7 kwietnia 1998r. do 30 kwietnia 1998r. pobierał zasiłek chorobowy.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, zeznań świadków: R. J., S. R. i F. Ż. (zapis rozprawy z dnia 22 listopada 2013r. 10 min. 15 sek. – 32 min. 50 sek.), wyjaśnień ubezpieczonego (zapis rozprawy z dnia 14 stycznia 2014r. 3 min. 26 sek. – 9 min. 42 sek.), a także w oparciu o akta osobowe ubezpieczonego (koperta k. 27 a.s.). Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków, ponieważ są one logiczne, wzajemnie się pokrywają i uzupełniają przedstawiając łącznie rzeczywisty przebieg pracy i zakres obowiązków odwołującego w spornym okresie, a ponadto znajdują pełne potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie, przez co mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Zgodnie z art. 39 ustawy ubezpieczonemu, urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., spełniającemu warunek określony w art. 27 pkt 2 i niespełniającemu warunków wymaganych do uzyskania górniczej emerytury na podstawie art. 50a, który ma co najmniej 5 lat:

1)pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, albo

2)pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki, wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 pkt 1, obniża się o 6 miesięcy za każdy rok takiej pracy, nie więcej jednak niż o 15 lat.

Zgodnie z dyspozycją art. 227 k.p.c. i art. 473 k.p.c. w postępowaniu przed sądem wykonywania przez skarżącego pracy górniczej oraz jej wymiar może być udowodnione wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi, w tym zeznaniami świadków (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1999 r., II UKN 357/98, OSNAPiUS z 2000 r., Nr 3, póz. 112).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu obniżonego wieku w związku z wykonywaniem pracy górniczej (art. 184 w zw. z art. 39).

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 jest spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999r. Brak w treści art. 184 przesłanki końcowej daty spełnienia pozostałych warunków nabycia uprawnień emerytalnych (tj. na dzień 31 grudnia 2008r.) powoduje, że ubezpieczeni, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych posiadali wymagany okres ubezpieczenia (szczególny i zwykły), mogą realizować prawo do emerytury na starych zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 39 również po dniu 31 grudnia 2008r. oraz nieprzystąpieniu do OFE i rozwiązaniu stosunku pracy. Wszystkie przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału Sąd przyjął, że ubezpieczony G. B., będąc zatrudnionym w spornym okresie od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r. w Kopalni (...) i od 1 sierpnia 1996r. do 16 sierpnia 1998r. w (...) S.A. - Zakład Usług (...) – z wyłączeniem okresu zasiłku chorobowego - wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę górniczą pod ziemią.

Sąd uznał, że w spornym okresie od 1 lipca 1995r. do 31 lipca 1996r., od 1 sierpnia 1996r. do 6 kwietnia 1998r. i od 1 maja 1998r. do 16 sierpnia 1998. odwołujący pracował pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym czasie ubezpieczony codziennie zjeżdżał pod ziemią. Pracę wykonywał na podszybiu na poziomie 630 zajmując się transportem materiałów i ludzi i dodatkowo pracami ślusarskimi. Nadto ubezpieczony świadczył pracę w wymiarze 8 godzin na dobę. Doliczenie pracy w spornym okresie do okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią uwzględnionej przez ZUS powoduje, że ubezpieczony legitymuje się okresem takiej pracy w wymiarze 12 lat, 4 miesięcy i 27 dni.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków potwierdzających charakter pracy ubezpieczonego, uznając te dowody za spójne logiczne i wzajemnie się uzupełniające.

Łączny okres udowodnionej pracy górniczej pod ziemią uprawnia do obniżenia wieku emerytalnego ubezpieczonego o 6 lat. Wobec czego wiek emerytalny G. B. wynosi 59 lat. Wiek ten osiągnął on w dniu 8 marca 2013r.

Reasumując, ubezpieczony posiada okres pracy górniczej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią, uprawniający do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie cytowanych wyżej przepisów.

Mając na uwadze, że ubezpieczony spełnia także pozostałe przesłanki uprawniające go do wcześniejszej emerytury tj. wieku, stażu pracy górniczej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią i nie przystąpienia do OFE, Sąd z mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSO J. łanowy

Zarządzenie:

1.  uzasadnienie odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- organowi rentowemu,

3.  kalendarz 14 dni lub z wpływem.

G., dnia

SSO J. łanowy

(...)