Sygn. akt II Ca 439/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy ze skargi J. T. działającej w imieniu własnym oraz małoletnich W. T. , M. T.

przeciwko M. P.

o wznowienie postępowania w sprawie II Ca 357/13 Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z powództwa M. P. przeciwko J. T. zakończonym prawomocnym wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 roku

oddala skargę i nie obciąża skarżącej J. T. kosztami postępowania odwoławczego.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 439/13

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013r. J. T. złożyła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 czerwca 2013r. w sprawie II Ca 357/13.

Skarżąca w swej skardze domagała się wznowienia postępowania w sprawie, wstrzymanie wykonania wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga o wznowienie postępowania nie zasługuje na uwzględnienie.

Uruchomienie postępowania sądowego uwieńczonego prawomocnym wyrokiem ograniczone jest do sytuacji wymienionych w art. 400 i następnych kpc. Jest tak dlatego ponieważ skarga stanowi nadzwyczajny środek odwoławczy zmierzający do wzruszenia orzeczenia już prawomocnego. Wykładnia zatem przepisów o wznowienie postępowania powinna być dokonywana ściśle. ( por. np M. Sawczuk, wznowienie postępowania cywilnego, Warszawa 1970, s.28).

Autor skargi podstaw wznowienia upatruje w treści art. 401 pkt 2 kpc. W jego bowiem ocenie postępowanie w sprawie C 75/13 było dotknięte nieważnością. Jako przejaw nieważności zostało wskazane pozbawienie skarżących możliwości działania.

Tak sformułowany zarzut w realiach rozpoznawanej sprawy jest nietrafny i nie może odnieść zamierzonego skutku.

Literalne brzmienie w/w przepisu jednoznacznie wskazuje, iż uprawnionym do żądania wznowienia, min. z powodu pozbawienia możliwości działania jest strona, nie zaś osoba trzecia, która nie miała przymiotu powoda lub pozwanego.

Wyjątek od tej zasady musi znaleźć swoje umocowanie w ustawie ( por. np. art. 56 § 1 kpc, art. 79 kpc oraz wyrok SN z 9.01.1998r. III CKN 315/97, OSNC 1998/7-8/125).

Z akt sprawy wynika, iż z naruszeniem art. 15 ust. a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 31, poz. 266 z późn. zmianami) nie zostali wezwani w charakterze pozwanych małoletni.

Powyższe musi prowadzić do wniosku, że w/w nie posiadali statusu strony. W konsekwencji należało stwierdzić, iż nie są oni legitymowani do domagania się wznowienia postępowania w sprawie, która była prowadzona bez ich udziału.

Zapadły wyrok nie dotyczył ich praw. Bezprzedmiotowe są więc rozważania, iż zostali pozbawienia możności działania.

Inne natomiast argumenty przemawiały za oddaleniem skargi J. T.. W sprawie o eksmisję w/w wskazana była jako pozwana. Lektura akt wskazuje, że aktywnie brała udział w tym postępowaniu. Uczestniczyła w rozprawach. Reprezentowana była przez pełnomocnika profesjonalistę.

Akta sprawy w żaden sposób nie uprawniają do stwierdzenia, iż była ona pozbawiona możności działania. Orzeczenie końcowe Sądu I instancji było poddane kontroli drugoinstancyjnej. Wywiedziona przez nią apelacja została oddalona. Z tych więc przyczyn także w odniesieniu do niej nie zaistniała podstawa wznowienia, o której mowa w art. 401 pkt 2 kpc.

Wskazać także należy, iż wniesiona przez pozwanego apelacja ( por. k.28 i.n. akt IC 75/13) ograniczała się do zaskarżenia jedynie rozstrzygnięcia dotyczącego lokalu socjalnego. W pozostałym zakresie jej autorka wyroku sądu I instancji nie kwestionowała. Tymczasem wniesiona skarga zmierza do wzruszenia całego wyroku tj. także w zakresie orzeczonej eksmisji.

Sąd dostrzega sygnalizowany w skardze problem realizacji przez skarżącą obowiązków opiekuńczych. Zagadnienie to należy powiązać z możliwością realizacji tytułu wykonawczego. Problem ten wykracza jednak poza granice badania w niniejszym postępowaniu.

Z tych więc przyczyn i na podstawie art. 412 § 2 kpc należało wniesioną skargę oddalić.

Na oryginale właściwe podpisy