Sygn. akt XVII AmK 22/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

Przewodniczący:	SSO Dariusz D ąbrowski
Protokolant:	Sekretarz sądowy Wioleta Żochowska

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego

z dnia 18 czerwca 2014 roku Nr (...)

orzeka:

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt XVII AmK 22/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 18 czerwca 2014 roku, nr (...) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (zwany dalej „Prezesem Urzędu” lub „Prezesem UTK”) na podstawie art. 104 k.p.a. art. 13 ust. 1 pkt 8, art. 14 ust. 4 oraz art. 66 ust. 2aa pkt 1 ustawy z 28 marca 2003 roku o transporcie kolejowym, po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zwłokę w wykonaniu decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 30 grudnia 2013 roku sygnatura: (...), stwierdzającej naruszenie przepisów dotyczących obowiązków przewoźnika kolejowego w zakresie Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem i nakazującej usunięcie wskazanych nieprawidłowości do 31 stycznia 2014 roku nałożył karę pieniężną na (...) S.A. z siedzibą w L. w wysokości 50 935,39 zł (słownie: pięćdziesiąt tysięcy dziewięćset trzydzieści pięć złotych i trzydzieści dziewięć groszy), co stanowi równowartość 88 euro (słownie: osiemdziesiąt osiem euro), czyli 371,79 zł (słownie: trzysta siedemdziesiąt jeden złotych i siedemdziesiąt dziewięć groszy) za każdy dzień zwłoki w wykonaniu decyzji Prezesa UTK z 30 grudnia 2013 roku, sygnatura: (...), stwierdzającej naruszenie przepisów dotyczących obowiązków przewoźnika kolejowego w zakresie Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS) i nakazującej usunięcie wskazanych nieprawidłowości do 31 stycznia 2014 roku, poczynając od 1 lutego 2014 roku do dnia poprzedzającego dzień wydania niniejszej decyzji, czyli do 17 czerwca 2014 roku, płatną do budżetu państwa.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył powód – (...) S.A. z siedzibą w L. (zwany dalej Spółką), zaskarżając ją w całości wnosząc o uchylenie decyzji w całości i zasądzenie na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powód zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  naruszenie art. 66 ust. 2 i ust. 2ab ustawy o transporcie kolejowym polegające na:

-nałożeniu na wnioskodawcę kary pieniężnej, pomimo iż zakres ewentualnych naruszeń wynikających ze zwłoki w wykonaniu przez wnioskodawcę decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 30 grudnia 2013 roku (nr (...)), a w szczególności brak spowodowania przez wnioskodawcę zagrożenia dla bezpieczeństwa transportu kolejowego, nie uzasadniał nałożenia kary pieniężnej we wskazanym trybie,

-nałożeniu na wnioskodawcę kary pieniężnej bez uwzględnienia okoliczności, iż decyzja Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 30 grudnia 2013 roku (nr (...)), pomimo iż kara taka mogła zostać naliczona od daty doręczenia wnioskodawcy decyzji ustalającej karę pieniężną,

-nałożeniu na wnioskodawcę kary pieniężnej bez uwzględnienia okoliczności, iż decyzja Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 30 grudnia 2013 roku (nr (...)) została przez wnioskodawcę wykonana, zaś zwłoka w wykonaniu decyzji nastąpiła w wyniku zdarzeń niezależnych od wnioskodawcy,

2.  naruszenie art. 107 § 1 k.p.a. polegające na niewyjaśnieniu podstawy prawnej decyzji w zakresie zastosowania art. 66 ust. 2aa ustawy o transporcie kolejowym, tzn. niewyjaśnieniu, dlaczego zakres stwierdzonego naruszenia, dotychczasowa działalność oraz jego możliwości finansowe uzasadniały co do zasady nałożenia kary pieniężnej.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o oddalenie w całości odwołania powoda, dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów z akt administracyjnych sprawy na okoliczności wskazane w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie, dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów ze wskazanych w odpowiedzi dowodów, oddalenie wniosku dowodowego powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów załączonych do odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego postępowania, według norm przepisanych z uwzględnieniem nakładu pracy radcy prawnego, charakteru i stopnia zawiłości sprawy.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka akcyjna z siedzibą w L. 6 lutego 2008 roku została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla W. we W., IX Wydział Gospodarczy pod nr 1575. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest transport kolejowy pasażerski międzymiastowy, transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski.

W dniach od 28 października 2013 roku do 8 listopada 2013 roku Prezes UTK przeprowadził u przewoźnika kolejowego (...) S.A. kontrolę w przedmiocie stopnia wdrożenia oraz spełnienia aktualnych wymagań przez system zarządzania bezpieczeństwem.

Na podstawie ustaleń poczynionych w toku kontroli, zawartych w protokole kontroli z 15 listopada 2013 roku oraz w wystąpieniu pokontrolnym z 6 grudnia 2013 roku działalność powoda w zakresie wdrożenia i realizacji wybranych procedur Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem oceniono jako niezgodną z art. 17a ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym, § 2, § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu z 19 marca 2007 roku w sprawie systemu zarządzania bezpieczeństwem w transporcie kolejowym, pkt. G.4, pkt. A.l, pkt. A.2, pkt. A.5, pkt. A.6, pkt. B.l, pkt. B.2, pkt. L.2, pkt. B.6, pkt. C.l, pkt. C.2, pkt. F.l, pkt. P.l, pkt. G.2, pkt. K.3, pkt. L.l, pkt. L.3, pkt. N.l, pkt. Q.2, pkt. P.2, pkt. R.l, pkt. S.2, pkt. S.4 lit. b, c, d załącznika II oraz pkt. C.l załącznika III Rozporządzenia 1158/2010. Działania prowadzone przez przewoźnika kolejowego w tym zakresie były niedostateczne i niedostosowane do rzeczywistych potrzeb, co w sposób bezpośredni wpływało na poziom bezpieczeństwa.

Pismem z 25 listopada 2013 roku sygn. (...), Prezes UTK zawiadomił powoda o wszczęciu postępowania w przedmiocie stwierdzonych w trakcie kontroli nieprawidłowości jednocześnie włączając w poczet materiału dowodowego wskazane w zawiadomieniu dokumenty.

Pismem z 16 grudnia 2013 roku, sygn. (...) Spółka została poinformowana o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie.

Decyzją z 30 grudnia 2013 roku nr (...) Prezes UTK stwierdził naruszenie art. 17a ust. 2 o transporcie kolejowym, poprzez niewdrożenie Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem, w skład którego wchodzą procesy i procedury służące do określenia wszystkich niezbędnych wymogów bezpieczeństwa, gwarantujących spełnianie przez przewoźnika kolejowego określonych wymagań dostosowanych do charakteru, rozmiaru warunków prowadzonej działalności w związku ze wskazanymi w decyzji działaniami.

Przedmiotowa decyzja nakazywała usunięcie wskazanych nieprawidłowości w terminie do 31 stycznia 2014 roku.

Spółka pismem z 31 stycznia 2014 roku poinformowała Prezesa UTK o podjętych działaniach w przedmiocie wykonania decyzji z 30 grudnia 2013 roku, z których wynikało, że usunięto wszystkie nieprawidłowości wskazane w decyzji.

Prezes UTK w dniach od 24 lutego 2014 roku do 5 marca 2014 roku przeprowadził powtórną kontrolę Spółki, dotyczącą nadzoru nad podmiotami posiadającymi certyfikaty bezpieczeństwa w procesie recertyfikacji, w trakcie której stwierdzono, że Strona pozostaje w zwłoce w wykonaniu decyzji Prezesa UTK z 30 grudnia 2013 roku.

Na podstawie ustaleń poczynionych przez Prezesa UTK w toku ww. kontroli, wskazanych w protokole kontroli z 5 marca 2014 roku oraz w wystąpieniu pokontrolnym z 21 marca 2014 roku stwierdzono, iż Spółka:

1.  nie dokonała ponownej wyceny efektów przeprowadzonych działań korygujących po stwierdzonych w arkuszach (...) nieprawidłowościach krytycznych (pkt 1, lit. d części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku);

2.  nie dokumentuje w kartach pomiarowych Dokumentacji Systemu Utrzymania nr (...) autobusu szynowego (...), zatwierdzonej decyzją Prezesa UTK nr (...) z dnia 11 sierpnia 2011 r., czynności utrzymania wskazanych do wykonania w PU1 (pkt 1, lit. i części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku);

3.  nie ujęła w regulacjach wewnętrznych oraz zapisach dokumentacji SMS sposobu postępowania i dokumentu „Wykaz czynności obsługowych dla 2 poziomu utrzymania”, które w Spółce zostały wypracowane dla lepszej organizacji i nadzoru nad czynnościami przeglądowymi poziomu drugiego dla poszczególnych typów pojazdów kolejowych (pkt 1, lit. i części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku)

4.  używa książek pokładowych niezgodnych z Instrukcja KD t-6, jako przepisu wewnętrznego zaakceptowanego przez Prezesa UTK decyzją nr (...) z 11 maja 2009 roku, a ponadto książki te są nieprawidłowo wypełniane, tj. brak w nich wypełnionych rubryk: numery fabryczne zestawów kołowych oraz wpisania numerów fabrycznych silników trakcyjnych (pkt. 1, lit j części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku);

5.  przeprowadziła kwartalną ocenę dostawców i/lub podwykonawców jedynie dla (...) S.A. (7 czerwca 2013 roku), (...) S.A. (12 grudnia 2013 roku), (...) S.A. N. (15 maja 2013 roku), (...) S.A. G. (14 listopada 2013 roku). W pozostałych przypadkach nie przedstawiono Prezesowi UTK dowodów na przeprowadzenie kwartalnej oceny dostawców zlecanych usług i produktów (pkt. 1, lit. A cześć I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku);

6.  nie wdrożyła procedury P/04 „Działania korygujące, zapobiegawcze oraz nadzór nad niezgodnościami”, w obszarze dotyczącym rozliczania z osiągniętych wyników osób pełniących role w zakresie zarządzania bezpieczeństwem (pkt 1, lit. a cześć I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku);

7.  nie zrealizowała w pełni zadania wynikającego z Programu Poprawy Bezpieczeństwa na 2013 rok (pkt 1, lit. p części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku), tj.:

a)  nie opracowano w Spółce i nie przedłożono do zatwierdzenia zarządowi Spółki procedury postępowania na wypadek wystąpienia zagrożenia związanego z ryzykiem społecznym;

b)  pracownicy Strony odpowiedzialni za bezpieczeństwo przewozów kolejowych nie uczestniczyli w 2013 r. w szkoleniach w zakresie znajomości Rozporządzenia Komisji (WE) nr 352/2009 z dnia 24 kwietnia 2009 r. w sprawie przyjęcia wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w zakresie wyceny i oceny ryzyka, o której mowa w art. 6 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w zakresie analizy i wyceny zmian wprowadzanych do SMS oraz innych zmian w zakresie zarządzania bezpieczeństwem określanych jako znaczące;

c)  pracownicy Spółki odpowiedzialni za bezpieczeństwo przewozów kolejowych niekierujący zespołami, naczelnicy działów oraz osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo (zatrudnione na samodzielnych stanowiskach) nie przedłożyły w wymaganym terminie informacji dotyczących realizacji zadań wynikających z Programu Poprawy Bezpieczeństwa za II i III kwartał 2013 roku;

d)  6 wewnętrznych audytów bezpieczeństwa zaplanowanych do realizacji w 2013 roku nie zostało przeprowadzonych.

8.  w odniesieniu do infrastruktury torowej na terenie bocznicy w M. nie usunęła stwierdzonych wcześniej nieprawidłowości (pkt 1, lit. t części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku), tj.:

1)  w rozjeździe nr 9 - nie wykonano poprawieni^ wymiarów w części c/d, b, i6 oraz w części a/b, e5, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy ani nie zabudowano rozjazdu przęsłem torowym;

2)  w rozjeździe nr 14 - nie wykonano poprawienia wymiarów a i b, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy ani nie zabudowano rozjazdu przęsłem torowym;

3)  w rozjeździe nr 81 - nie wykonano poprawienia wymiarów a i b, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy,

4)  w rozjeździe nr 122 - nie wykonano poprawienia wymiarów b i c, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy;

5)  w rozjeździe nr 125 - nie wykonano poprawienia wymiarów a, b d1, i1, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy, nie zamontowano latami zwrotnicowej;

6)  w rozjeździe nr 135 - nie wykonano poprawienia wymiaru b, nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy,

7)  w rozjeździe nr 181 - nie usunięto żadnej usterki (ze wskazanych uprzednio), nie wykonano poprawienia wymiarów a i b, nie zabudowano latami zwrotnicowej;

8)  na skrzyżowaniu torów - nie wymieniono żadnej podrozjazdnicy ani nie zastąpiono skrzyżowania przęsłem torowym.

9.  przedstawiła sprawozdanie z akcji Zima, jednakże nie odniesiono się do wdrożenia działań mających na celu uniknięcie podobnych nieprawidłowości w przyszłości (pkt 1, lit. v części I sentencji decyzji z dnia 30 grudnia 2013 r.

10.  w zakresie braku identyfikowalności dokumentacji, tj. braku dat na podpisanych dokumentach, nie odniosła się do wdrożenia działań mających na celu uniknięcie podobnych nieprawidłowości w przyszłości (pkt 1, lit. aa części I sentencji decyzji z 30 grudnia 2013 roku

Spółka pismem z 13 marca 2014 roku złożyła zastrzeżenia do protokołu kontroli z 5 marca 2014 roku.

Pismem z 3 kwietnia 2014 roku Prezes UTK zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej za zwłokę w wykonaniu decyzji Prezesa UTK z 30 grudnia 2013 roku, sygnatura: (...), stwierdzającej naruszenie przepisów dotyczących obowiązków przewoźnika kolejowego w zakresie Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem oraz nakazującej usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości do 31 stycznia 2014 roku. Jednocześnie Prezes UTK włączył w poczet materiału dowodowego protokół kontroli z 5 marca 2014 roku i wystąpienie pokontrolne z 21 marca 2014 roku. Nadto Prezes UTK poinformował Spółkę o możliwości wypowiedzenia się w sprawie w terminie 7 dni, zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a.

Pismem z 3 kwietnia 2014 roku Prezes UTK wezwał Spółkę do złożenia sprawozdania finansowego za rok 2013, o którym mowa w rozdziale 5 ustawy o rachunkowości, bądź też zeznania podatkowego o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym 2013, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 9 kwietnia 2014 roku Spółka poinformowała Prezesa UTK o realizacji zaleceń wystąpienia pokontrolnego z 21 marca 2014 roku.

Pismem z 14 kwietnia 2014 roku Spółka złożyła wyjaśnienia dotyczące wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej za zwłokę w wykonaniu decyzji Prezesa UTK z dnia 30 grudnia 2013 r., sygnatura: (...). Ponadto, Spółka wniosła o umorzenie postępowania administracyjnego z uwagi na jego bezprzedmiotowość.

W piśmie z 8 kwietnia 2014 roku powód poinformował Prezesa UTK o podjętych działaniach zapobiegawczych polegających na zobowiązaniu pracowników odpowiedzialnych za opracowanie ww. sprawozdania do odpowiednich działań, do 15 maja 2013 roku. Ponadto, wskazała, że dokument „Wykaz czynności obsługowych dla 2 poziomu utrzymania” został ujęty w dokumentacji systemu zarządzania bezpieczeństwem. Zmianę wprowadzono w procedurze P/10 „Utrzymanie sprawności taboru”. Wprowadzono również zmiany do Instrukcji KD t-6, w której uregulowano zapisy dotyczące stosowania dokumentów, tj. „Książki pokładowej pojazdu z napędem” oraz „Książki pokładowej pojazdu trakcyjnego”. Spółka wniosła również o włączenie do akt postępowania wskazanych przez nią dokumentów.

Pismem z 16 kwietnia 2014 roku Spółka złożyła oryginał sprawozdania finansowego za 2013 rok, z którego wynika, iż przychód Spółki wyniósł (...) zł.

Pismem z 16 maja 2014 roku Spółka została poinformowana o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie oraz o włączeniu w poczet materiału dowodowego wskazanych dokumentów.

Decyzją z 18 czerwca 2014 roku nr (...) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego nałożył karę pieniężną na (...) S.A. z siedzibą w L., od której to decyzji powód wniósł odwołanie zaskarżając ją w całości

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów załączonych przez strony do pism procesowych oraz znajdujących się w aktach administracyjnych. Prawidłowości powyższych dowodów strony nie kwestionowały, a Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesione przez powoda odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, iż zarzut powoda dotyczący naruszenia przez Prezesa UTK przepisów postępowania administracyjnego Sąd uznał za całkowicie bezzasadny, ponieważ nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych to nie mogą one być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygniecie sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym.

Sąd rozpoznając sprawę z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu nie może ograniczać się do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowanie sądowe. Ewentualne naruszenie przepisów postępowania administracyjnego nie jest przedmiotem postępowania sądowego i nie stanowi samoistnej podstawy uchylenia decyzji w tym postępowaniu. Celem postępowania jest merytoryczne rozstrzygniecie sprawy, której przedmiotem jest spór powstający pomiędzy stronami dopiero po wydaniu zaskarżonej decyzji, a nie przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego. Wniesienie do Sądu odwołania od decyzji administracyjnej wszczyna dopiero cywilne, pierwszoinstancyjne postępowanie sądowe, w którym Sąd dokonuje własnych ustaleń, rozważając całokształt materiału dowodowego, na co wielokrotnie wskazywał tak Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak też Sąd Apelacyjny oraz Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach (np.: wyrok Sądu Najwyższy z 29 maja 1991 roku, sygn. akt III CRN 120/91, wyroku z 19 stycznia 2001 roku sygn. akt I CKN 1036/98, wyrok SOKiK z 18 lutego 2004 roku o sygn. akt XVII AmT 2/03).

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy. Rolą Sądu jest ustalenie w oparciu o argumenty i dowody powołane przez strony, czy doszło do naruszenia przepisów ustawy, w jakim zakresie doszło do takiego naruszenia oraz czy środki zastosowane przez Prezesa Urzędu są zgodne z przepisami ustawy oraz wymogami zasady proporcjonalności.

Odnosząc się zaś do zarzutu naruszenia art. 66 ust. 2aa i 2ab ustawy o transporcie kolejowym należy wskazać, iż w myśl art. 13 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy do zadań Prezesa UTK, w zakresie regulacji transportu kolejowego, należy nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie. Stosownie zaś do ust. 6 powyższego przepisu, w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów, decyzji lub postanowień z zakresu kolejnictwa Prezes UTK wydaje decyzję określającą zakres naruszenia oraz termin usunięcia nieprawidłowości.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy Prezes UTK nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie nieprawidłowości w określonym terminie w razie stwierdzenia naruszenia przepisów dotyczących obowiązków zarządców, przewoźników kolejowych oraz użytkowników bocznic kolejowych w zakresie bezpieczeństwa transportu kolejowego.

Natomiast art. 66 ust. 2aa pkt 1 tej ustawy wskazuje, iż Prezes UTK, uwzględniając zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe, może nałożyć, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość do 5.000 euro za każdy dzień zwłoki w wykonaniu decyzji, o których mowa w art. 13 ust. 6, art. 14 ust. 1 i 2, art. 14a ust. 4 i ust. 6 pkt 2 oraz art. 25m ust. 1 i 2.

W niniejszej sprawie Prezes Urzędu był zatem uprawniony na podstawie wskazanych przepisów do nałożenia kary pieniężnej, przyjmując, iż nastąpiła zwłoka w wykonaniu decyzji z 30 grudnia 2013 roku nr (...) wydanej na podstawie art. 14 ust. 1 i 4 pkt 1 ustawy o transporcie kolejowym.

Ustalony przez Sąd stan faktyczny jednoznacznie wykazał, że zwłoka w działaniu powoda zaistniała. Powód w żaden sposób nie udowodnił, że nie wykonał decyzji zobowiązującej wydanej przez Prezesa UTK bez swojej winy, tym samym działania podjęte przez Urząd w oparciu o treść art. 66 ustawy o transporcie kolejowym miały oparcie w obowiązującym prawie.

Stosownie do art. art. 66 ust. 2ab ustawy o transporcie kolejowym karę pieniężną, o której mowa w ust. 2aa, nakłada się, licząc od daty wskazanej w decyzji nakładającej karę. W zaskarżonej decyzji słusznie wskazana za ową datę 1 lutego 2014 roku, gdyż decyzja Prezesa UTK z 30 grudnia 2013 roku posiadała nałożony rygor natychmiastowej wykonalności nakazujący usunięcie wskazanych w niej nieprawidłowości do 31 stycznia 2014 roku.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 66 ustawy o transporcie kolejowym Prezes UTK jest obowiązany, a nie uprawniony, do nałożenia kary w razie stwierdzenia okoliczności polegających karze (analogicznie wyrok SN z 25 kwietnia 1007 roku, sygn. akt III SK 1/07). Taką interpretację potwierdza również doktryna, która wskazuje, że to ustawodawca decyduje o tym, czy w konkretnym przypadku pozostawi kwestię nałożenia kary pieniężnej swobodnemu uznaniu organu administracyjnego, czy też nałoży na ten organ obowiązek wymierzenia sankcji, pozwalając jedynie miarkować jej wysokość. Tak też zdecydował ustawodawca, w art. 66 ustawy, z którego wynika wprost, iż ustalając wysokość kary pieniężnej Prezes Urzędu uwzględnia zakres naruszenia przepisu, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe. Przepis powyższy, co należy podkreślić, nie uzależnia kary od zawinienia ukaranego podmiotu.

Wysokość nałożonej przez pozwanego kary mieści się w granicach ustawowych, przy czym pozwany mimo dopuszczalnej przez ustawę kwoty 5000 euro za dzień zwłoki nałożył na powodową spółkę karę odpowiadającą wysokości 88 euro za każdy dzień zwłoki w wykonaniu decyzji. Zdaniem Sądu kara wymierzona powodowi jest wyliczona prawidłowo, w oparciu o zastosowanie odpowiednich kryteriów, a jej wysokość nie obciąży nadmiernie Spółki i nie przekracza jej finansowych możliwości. W oparciu o wykazane przez spółkę przychody osiągnięte w roku 2013, nałożona kara w wysokości 50 935,39 zł, stanowiąca 1,76% maksymalnej wysokości kary jaka mogłaby być nałożona zgodnie z przepisami i 0,073% przychodu powodowej spółki jest współmierna do dokonanego naruszenia. Kara w orzeczonej wysokości zdaniem Sądu spełni tradycyjnie przypisywanej jej funkcje, tj. funkcję prewencyjną dla wymuszenia zgodnego z ustawą zachowania spółki w przyszłości, wychowawczą i represyjną, będąc jednocześnie dla przedsiębiorcy dolegliwością w rozsądnym wymiarze.

Reasumując, Sąd uznał za bezzasadny wniosek powoda o uchylenie zaskarżonej decyzji, albowiem brak jest podstaw do wyeliminowania przedmiotowej decyzji z obrotu prawnego, skoro znajduje ona oparcie w przepisach prawa. Należy bowiem wskazać, iż Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest uprawniony do uchylenia decyzji od której wniesiono odwołanie jedynie w sytuacji, gdyby nie było podstaw prawnych do jej wydania i wymagałaby ona wyeliminowania z obrotu prawnego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 1999 roku, sygn. akt I CKN 351/99).

Z powyższych względów, wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie art.479 75 § 1 k.p.c. oddalił wniesione odwołanie orzekając jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, zasądzając na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. do kosztów tych zaliczono koszty zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł określonej w § 14 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Dariusz Dąbrowski