Uchwała z dnia 28 sierpnia 2008 r. (sygn. akt III CZP 65/08): ,,Na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia przysługuje zażalenie".

Bardzo jestem ciekaw, na jakiej podstawie.

ja też jestem tego ciekawa - no chyba, że chodzi im o wniosek składany odrębnie, przed wniesieniem pozwu (tak sobie gdybam, że przez art. 13 kpc chcą zastosować art. 394 par. 1 pkt.1 kpc - to jest jednak tylko moje gdybanie). Poczekam na uzasadnienie uchwały - bo póki co nie bardzo się z nią zgadzam....

"ubilexibi" napisał:

Uchwała z dnia 28 sierpnia 2008 r. (sygn. akt III CZP 65/08): ,,Na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia przysługuje zażalenie".

Bardzo jestem ciekaw, na jakiej podstawie.

Otóż nie w pytaniu chodziło o wniosek zawarty w pozwie.

Z uzasadnienia pytania:

,,W pozwie o uchylenie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej “H.” z dnia 9 lutego 2008 r. powódka wniosła o zabezpieczenie powództwa poprzez wstrzymanie jej wykonania do czasu zakończenia postępowania".

I argumenty za dopuszczalnością:

,,Możliwe jest jednak przeprowadzenie wywodu o dopuszczalności zażalenia. Odpowiednio stosując art. 394 § 1 pkt 1 kpc, który wymienia postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, na które przysługuje zażalenie, w tym zarządzenie o zwrocie pozwu. Wnioskowi o dzielenie zabezpieczenia, jako wszczynającemu postępowanie, które charakteryzuje się odrębnością należy nadać taką samą rangę jak czynności wniesienia pozwu. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia, podobnie jak pozew, musi spełniać wymagania pisma procesowego oraz dodatkowo odpowiadać warunkom przewidzianym w art. 736 kpc. Zatem jego zwrot, odpowiednio jak zwrot pozwu podlegałby zaskarżeniu."

I najśmieszniejsze:
,,Sąd Apelacyjny w tym składzie orzekającym, przychyla się do poglądu o niedopuszczalności zaskarżenia zarządzenia przewodniczącego zwracającego wniosek o udzielenie zabezpieczenia nie odpowiadający wymogom formalnym. Poza przytoczonymi wyżej argumentami, można dodatkowo zwrócić uwagę na to, że zmiany wyodrębniające postępowanie zabezpieczające a mające na celu również jego przyśpieszenie i efektywność, wprowadzając zwrot wniosku o udzielenie zabezpieczenia bez wzywania do usunięcia jego braków formalnych miały na względzie konieczność szybkiego rozpoznania takiego wniosku. W uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej podane zostały przyczyny przyjęcia przepisu art. 738 zd. 2 kpc “odmiot starający się o udzielenie zabezpieczenia powinien tak przygotować wniosek, aby sąd mógł udzielić zabezpieczenia w krótkim terminie bez konieczności podejmowania czynności przygotowawczych. Stąd też proponowane jest rozwiązanie, że wniosek, który nie odpowiada wymogom formalnym, podlega zwrotowi bez wzywania do uzupełnienia braków formalnych”. Ma to “zmobilizować wnioskodawców do starannego przygotowania i opracowania wniosków o udzielenie zabezpieczenia, co niewątpliwie usprawni całe postępowanie”. Nadto dopuszczalność ponowienia takiego wniosku pozwala przyjąć, że prawa strony nie będą w żaden sposób naruszone. Okoliczność, że podmiot działający bez udziału profesjonalnego pełnomocnika nie będzie znał przyczyn, dla których zwrócono jego wniosek o udzielenie zabezpieczenia, nie może przesądzać o wykładni art. 394 § 1 pkt 1 kpc takim kierunku, aby objąć tym przepisem sytuacje, które nie są przewidziane jego hipotezą."

Wniosek z tego, że pewnych pytań nie należy SN zadawać.

Ja dotychczas takie wnioski zwracałem bez uzasadnienia.

"ubilexibi" napisał:

Otóż nie w pytaniu chodziło o wniosek zawarty w pozwie.

Wniosek z tego, że pewnych pytań nie należy SN zadawać.

Ja dotychczas takie wnioski zwracałem bez uzasadnienia.

Lepiej by dla wszystkich było, gdyby odmówił.

zwracaliśmy takie wnioski bez uzasadnienia...i chyba nadal będziemy

ja zwracałam z uzasadnieniem, żeby wiedziała strona dlaczego (choć wiedziałam, że w sumie nie powinnam pisać uzasadnienia). Za to zawsze - o ile nie było profesjonalisty - pouczałam, że zażalenie nie służy. A teraz to nie wiem już co robić. Bo z uchwałą po prostu się nie zgadzam (zresztą z nie pierwszą). Może podobnie jak w innych wypadkach będę orzekać tak jak do tej pory, bo już nieraz bywało, że SN coć "opełnił" a po jakimś czasie zmieniał zdanie....

nie rozumiem po co pisać uzas jak nie służy zażalenie??? za mało roboty macie czy co? my zwracamy bez uzasu i bez zażalenia i będziemy robić tak ciągle. dopóki nasze SO nie doczyta tej uchwały

Chodzi o to, że wniosek o udzielenie zabezpieczenia (analogicznie jak pozew) wszczyna samodzielne (odrębne od głównego) postępowanie pomocnicze (zabezpieczające). Dlatego w kwestii dopuszczalności zaskarżenia zarządzenia o zwrocie wniosku "o zabezpieczenie" stosować należy odpowiednio przepis o dopuszczalności zażalenia na zarządzenie o zwrocie pozwu (art. 394 par. 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 par 2 k.p.c.).

"cin" napisał:

Chodzi o to, że wniosek o udzielenie zabezpieczenia (analogicznie jak pozew) wszczyna samodzielne (odrębne od głównego) postępowanie pomocnicze (zabezpieczające). Dlatego w kwestii dopuszczalności zaskarżenia zarządzenia o zwrocie wniosku "o zabezpieczenie" stosować należy odpowiednio przepis o dopuszczalności zażalenia na zarządzenie o zwrocie pozwu (art. 394 par. 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 par 2 k.p.c.).

Pewnie tak przyjął SN, jak twierdzi cin. Ale jakoś mnie to nie przekonuje.

Kwestia odrębnej rejestracji w Co nie ma znaczenia dla oceny, czy jest to odrębna (samodzielna) sprawa, bo to tylko czynność techniczna.

"ubilexibi" napisał:

Pewnie tak przyjął SN, jak twierdzi cin. Ale jakoś mnie to nie przekonuje.

Kwestia odrębnej rejestracji w Co nie ma znaczenia dla oceny, czy jest to odrębna (samodzielna) sprawa, bo to tylko czynność techniczna.

Nie rejestruję wniosku w Co jeśli zgłoszą go w pozwie, ale jak już wyżej podniesiono, technika - w tym przypadku - nie ma znaczenia

niestety na szkoleniu w tym roku w Jastrzębiej Górze z egzekucji -prowadzący wykład z SN przedstawił ku konsternacji sali pogląd o możliwości zaskarżenia takiego zwrotu.

ostatecznie jednak nie jesteśmy związani takim stanowiskiem SN -nieprawdaż

Wielcem ciekaw jak do tezy o samodzielności postępowania o udzielenie zabezpiecznia ma się art. 744 kpc i art. 68 pkt 1 i art. 69 pkt 1 ustawy o kosztach.

"elew" napisał:

niestety na szkoleniu w tym roku w Jastrzębiej Górze z egzekucji -prowadzący wykład z SN przedstawił ku konsternacji sali pogląd o możliwości zaskarżenia takiego zwrotu.

ostatecznie jednak nie jesteśmy związani takim stanowiskiem SN -nieprawdaż

gorzej będzie jak sąd II instancji zapozna się z uchwałą i zacznie ją uwzględniać w swoich orzeczeniach

"misia" napisał:

gorzej będzie jak sąd II instancji zapozna się z uchwałą i zacznie ją uwzględniać w swoich orzeczeniach

Nie trzeba pytać zatem, jak się zna odpowiedź, bo decyzja może być zaskakująca.

Sygn. akt III CZP 65/08

UCHWAŁA

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
Protokolant Bożena Kowalska

w sprawie z powództwa Walentyny S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej "H." w B.
o uchylenie uchwały,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 28 sierpnia 2008 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w B. postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. akt I ACz 278/08,:

"Czy na zarządzenie przewodniczącego zwracające wniosek o zabezpieczenie nie odpowiadający wymogom formalnym przewidzianym w art. 736 k.p.c., służy zażalenie?"

podjął uchwałę:

Na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia przysługuje zażalenie.

Uzasadnienie

Powódka Walentyna S. w pozwie o uchylenie uchwały pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej „H.” w B. z dnia 9 lutego 2008 r. wniosła o zabezpieczenie powództwa przez wstrzymanie jej wykonania do czasu zakończenia postępowania. Zarządzeniem z dnia 4 marca 2008 r. przewodniczący zwrócił wniosek u udzielenie zabezpieczenia stwierdzając, że nie spełnia on wymagań formalnych przewidzianych w art. 736 k.p.c. Rozpoznając zażalenie na to zarządzenie Sąd Apelacyjny w B. powziął poważne wątpliwości, którym dał wyraz w zagadnieniu prawnym przedstawionym Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia na podstawie art. 390 w związku z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Źródłem wątpliwości Sądu Apelacyjnego jest brak w przepisach regulujących postępowanie zabezpieczające wyraźnego unormowania przewidującego dopuszczalność zaskarżenia zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Artykuł 741 k.p.c. traktuje jedynie o zaskarżalności postanowienia sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Stosując odpowiednio art. 394 § 1 k.p.c., określający zamknięty katalog przypadków, w których zażalenie przysługuje, można byłoby uznać, że środek ten – w odniesieniu do zarządzenia o zwrocie wniosku - jest niedopuszczalny. Wniosek ten może być bez przeszkód ponowiony. Niezaskarżalność decyzji o jego zwrocie nie narusza w niczym praw strony. Do takiego poglądu przychylił się Sąd Apelacyjny. Możliwe jest też przyjęcie stanowiska odmiennego. Skoro wniosek o udzielenie zabezpieczenia wszczyna postępowanie charakteryzujące się pewną odrębnością, to nie ma przeszkód, aby potraktować go podobnie jak pozew. Przy takim założeniu zaskarżenie zarządzenia o zwrocie wniosku o zabezpieczenie można byłoby uznać za dopuszczalne, stosując odpowiednio art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego rozważane zagadnienie nie było – jak dotąd - wprost podejmowane. Na gruncie nieobowiązującego już art. 392 k.p.c. Sąd Najwyższy prezentował pogląd, że jakkolwiek w postępowaniu zabezpieczającym znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy księgi pierwszej kodeksu postępowania cywilnego, to jednak użyty w tym przepisie zwrot „w sprawie” świadczy o woli ustawodawcy ograniczenia kręgu postanowień zaskarżalnych kasacją do orzeczeń kończących postępowanie jako całość. Do takich nie można zaliczyć orzeczeń, które zamykają jedynie jakiś fragment sprawy, jej boczny nurt lub rozstrzygają kwestię wpadkową albo finalizują postępowanie pomocnicze (por. m.in. postanowienia: z dnia 14 listopada 1996 r. I CKN 7/96, OSNC 1997, nr 3, poz. 31; z dnia z dnia 14 lipca 1998 r., III CKN 548/98, OSNC 1999, nr 3, poz. 48; z dnia 22 stycznia 1997 r., I CKN 48/96, nie publ.; z dnia 8 kwietnia 1997 r., I CZ 22/97, OSNC 1997, nr 10, poz. 147). W ostatnim z wymienionych orzeczeń Sąd Najwyższy podkreślił, że gdyby przyjąć odmienne zapatrywanie, art. 741 k.p.c., przewidujący zażalenie na postanowienie w sprawie zarządzenia tymczasowego, należałoby uznać – w świetle art. 394 § in principio k.p.c. – za zbędny. Trzeba jednak odnotować, że w postanowieniu z dnia 18 lutego 1993 r., I CRN 6/93 (OSNC 1993, nr 11, poz. 204) Sąd Najwyższy wyraził zapatrywanie, że zarządzenie tymczasowe wydane na skutek wniosku złożonego przed wytoczeniem powództwa należy do orzeczeń kończących postępowanie w sprawie jako całość. W sprawie tej strony dokonały zapisu na zagraniczny sąd polubowny, a powództwo zostało wytoczone przed tym sądem w terminie określonym w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia. W nowszym orzecznictwie, dotyczącym skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, postanowienia orzekające co do zabezpieczenia traktowane były jako niekończące postępowania w sprawie (por. postanowienia: z dnia 30 marca 2006 r., V CNP 66/06, nie publ.; z dnia 14 września 2006 r., V CNP 72/06, nie publ.; z dnia 20 listopada 2007 r., V CNP 163/07, nie publ.). Również w piśmiennictwie zagadnienie dopuszczalności zażalenia na zarządzenie przewodniczącego zwracające wniosek o zabezpieczenie postrzegane jest niejednolicie. Przeważa jednak szerzej uzasadniany pogląd o dopuszczalności takiego zażalenia, akcentujący strukturalną odrębność postępowania zabezpieczającego, usprawiedliwiającą – z mocy art. 13 § 2 k.p.c. - odpowiednie stosowanie do wniosku inicjującego to postępowanie art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c. Trzeba zgodzić się z zapatrywaniem, że podstawę usunięcia wątpliwości ujętych w przedstawionym zagadnieniu prawnym stanowić winien art. 394 § 1 k.p.c. Przepis ten przewiduje wyraźnie dopuszczalność zażalenia tylko na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie zwrotu pozwu. Zgodnie jednak z art. 13 § 2 k.p.c., znajduje on odpowiednie zastosowanie do innych rodzajów postępowań unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego. Nie ulega wątpliwości, że takim innym rodzajem postępowania jest postępowanie zabezpieczające. Trudno zgodzić się z poglądem, że art. 741 k.p.c. określa wszystkie przypadki dopuszczalności zażalenia w postępowaniu zabezpieczającym. Bezsprzecznie zażalenie przysługuje w tym postępowaniu przykładowo: na postanowienie sądu pierwszej instancji o przekazaniu sprawy sądowi właściwemu (art. 394 § 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.), na postanowienie oddalające wniosek o wyłączenie sędziego (art. 394 § 1 pkt 10 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.), na postanowienie stwierdzające prawomocność postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia (art. 394 § 1 pkt 42 k.p.c.), czy też w przedmiocie kosztów postępowania (art. 394 § 1 pkt 9 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Jakkolwiek art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c. traktuje wyraźnie o zwrocie pozwu, nie wyłącza to możliwości jego odpowiedniego zastosowania, przez odesłanie zawarte w art. 13 § 2 k.p.c., do zarządzenia o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Brzmienie art. 394 § 1 k.p.c. wskazuje jedynie na to, że przepis ten nie może być stosowany w postępowaniu zabezpieczającym wprost. Nie wyklucza ono zatem stosowania wyrażonej w nim reguły z modyfikacją, polegającą na odniesieniu jej do innego pisma procesowego pełniącego taką samą rolę jak pozew. Odpowiednie stosowanie zbioru określonych przepisów może wprawdzie polegać na niestosowaniu niektórych z nich z uwagi na ich bezprzedmiotowość lub niezgodność z przepisami ustanowionymi dla stosunków, do których miałyby one być stosowane, bądź też zasadniczą sprzeczność z istotą konkretnej instytucji prawnej z zakresu tych stosunków, jednakże w rozpoznawanym przypadku sytuacja taka nie występuje.
Postępowanie zabezpieczające – jak trafnie podkreśla się w literaturze przedmiotu – jest postępowaniem strukturalnie samodzielnym wobec postępowania rozpoznawczego i egzekucyjnego. Samodzielności tej nie traci ono nawet wówczas, gdy toczy się równolegle z postępowaniem głównym, jako że i w takim przypadku zachowuje w pełni samodzielny przedmiot, występują w nim odrębnie określone strony, odmienne reguły sędziowskiej oceny materiału procesowego oraz szczególna postać rozstrzygnięcia. Odrębność postępowania zabezpieczającego uwypuklona została poprzez jego wydzielenie do nowej części trzeciej kodeksu postępowania cywilnego w następstwie nowelizacji tej regulacji, dokonanej ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1804). Postępowanie zabezpieczające wykazuje jednak związek z postępowaniem rozpoznawczym oraz - w przypadku wykonalności wydanego w nim postanowienia – z postępowaniem egzekucyjnym. Co prawda odznacza się ono również odrębnością funkcjonalną, wyrażająca się w tym, że udzielana w nim ochrona ma charakter tymczasowy (art. 7541, art. 757 k.p.c.), jednak wydawane w nim orzeczenia nie mogą być uznawane za kończące postępowanie w sprawie. Wskazuje na to pośrednio treść art. 741 k.p.c. W świetle art. 394 § 1 pkt 1 in principio k.p.c., niewątpliwie dopuszczalne jest zażalenie na zwrot pisma inicjującego postępowanie o właściwościach równorzędnych procesowi, a więc postępowanie cechujące się nie tylko samodzielnością strukturalną i funkcjonalną, ale pozbawione jednocześnie charakteru akcesoryjnego. Za takie postępowanie może być uznane postępowanie nieprocesowe, egzekucyjne, upadłościowe, ewentualnie postępowanie w przedmiocie uznania oraz stwierdzenia wykonalności orzeczenia zagranicznego. Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd Najwyższy opowiedział się za dopuszczalnością zażalenia na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o ogłoszenie upadłości (por. uchwałę z dnia 5 lutego 2004 r., III CZP 111/03, OSNC 2005, nr 4, poz. 62), na zarządzenie sędziego-komisarza o zwrocie zgłoszenia wierzytelności (por. uchwałę z dnia 2 marca 2005 r., III CZP 98/04, OSNC 2006, nr 2, poz. 21), a pośrednio także na zarządzenia przewodniczącego o zwrocie wniosku: o uznanie zagranicznego orzeczenia (por. postanowienia: z dnia 29 grudnia 1972 r., I CZ 150/72, nie publ.; z dnia 6 czerwca 1977 r., II CZ 45/77, OSNC 1978, nr 3, poz. 51; z dnia 28 maja 1978 r., II CZ 61/87, OSNC 1988, nr 11, poz. 162), o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (por. uchwałę z dnia 24 października 2001 r., III CZP 53/01, nie publ.) oraz o wyjawienie majątku (por. uchwałę z dnia 20 lipca 1995 r., III CZP 90/95, OSNC 1995, nr 12, poz. 175). W piśmiennictwie natomiast trafnie dopuszcza się zażalenie na zwrot wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego, zwrot wniosku wszczęcie egzekucji przez sąd, jak też zwrot wniosku o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu. Można wskazać ważkie argumenty przemawiające za bardziej elastycznym rozwiązaniem, dopuszczającym stosowanie art. 394 § 1 pkt 1 in principio k.p.c. w innych rodzajach postępowania w rozumieniu art. 13 § 2 k.p.c., nie mających wszystkich cech postępowania w sprawie. W takim ujęciu nie ma przeszkód do uznania postępowanie zabezpieczającego za inny rodzaj postępowania. Przyjęcie tego zapatrywania pozwala uniknąć rozbieżności w ocenie dopuszczalności odpowiedniego stosowania art. 394 § 1 pkt 1 in principio k.p.c. w sytuacjach, kiedy – jak wskazano wyżej – jest to bezdyskusyjne oraz w rozważanym przypadku, zwrotu wniosku o udzielenie zabezpieczenia. W tym kontekście pogląd o wyłączeniu stosowania wymienionego przepisu w odniesieniu do ostatnio wymienionego wniosku - z uwagi na niesamoistny charakter postępowania zabezpieczającego - jest nie przekonywający. Przydanie przez ustawodawcę postępowaniu zabezpieczającemu większej rangi, jego wyraźna samodzielność strukturalna i funkcjonalna, jak również wskazane wyżej racje celowościowe przemawiają za dopuszczeniem zażalenia na zarządzenie o zwrocie wniosku o zabezpieczenie. Przyjęcie takiego rozwiązania umożliwia jednolite traktowanie wszystkich wchodzących w grę sytuacji, niezależnie od tego, czy wniosek ten zgłoszony został w pozwie albo odrębnie, jak też bez względu na to, czy postępowanie główne toczy się lub ma zostać wszczęte przed sądem polubownym, czy też przed sądem państwowym zagranicznym, bądź krajowym. Zaprezentowane stanowisko nie oznacza – co trzeba wyraźnie podkreślić - kwalifikowania postępowania zabezpieczającego jako postępowania w sprawie, ani też traktowania zarządzenia o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia jako postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Nie jest też ono próbą rozszerzającej wykładni art. 394 § pkt 1 in principio k.p.c., dopuszczającej zażalenia na zwrot pism wszczynających każde postępowanie dające się w jakiś sposób wyodrębnić. Zakłada ono jedynie dopuszczalność odpowiedniego stosowania wymienionego przepisu w innych rodzajach postępowania, nie mających wszystkich właściwości charakteryzujących postępowanie w sprawie. W konkretnym przypadku odpowiednie stosowanie wymaga podstawienia pod zwrot „ozew” nazwy „wniosek o udzielenie zabezpieczenia”. Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy rozstrzygnął przedstawione zagadnienie, jak w uchwale (art. 390 k.p.c.).

z tego co pamietam, przez 13 par. 2 k.p.c, że kończące postepowanie. Sam nie byłem przekonany wcześniej do tej koncepcji, ale argumenty stanowsika zawartego w uchwale są mocne

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.