Sygn. akt III CZP 75/08
UCHWAŁA
Dnia 28 sierpnia 2008
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku RL
przy uczestnictwie KL
o egzekucję kontaktów z małoletnią ZL,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym
w dniu 28 sierpnia 2008 r.,
zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w W.
postanowieniem z dnia 14 marca 2008 r., sygn. akt ..
"Czy wykonanie postanowień sądu opiekuńczego, określających stałe i powtarzające się kontakty rodziców z dziećmi i zawierających nakazy każdorazowego wydania dziecka przez tego z rodziców; któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej, a równocześnie zobowiązujących drugiego z rodziców do każdorazowego od prowadzania dziecka do_miejsca jego zamieszkania po upływie terminu kontaktów następuje w trybie art. 1050 k.p.c. czy 1051 k.p.c.?"
podjął uchwałę:
Postanowienie regulujące kontakty rodziców z dzieckiem, nakazujące wydawanie dziecka przez rodzica, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej, oraz zobowiązujące drugiego rodzica do odprowadzania dziecka, podlega wykonaniu w postępowaniu unormowanym
w art. 598 i nast. k.p.c.

Uzasadnienie
Przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne powstało przy rozpoznawaniu przez Sąd Okręgowy w W. zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w W z dnia 14 grudnia 2007 r., nakładające na dłużniczkę KL - na podstawie art 1050 § 1 i 3 k.p.c. - grzywnę z zamianą na areszt, w związku z uniemożliwianiem wierzycielowi RL kontaktów z małoletnią córką Z. określonych w postanowieniu sądu opiekuńczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawą z 19 lipca 2001 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 98, póz. 1069) uchylono przepisy art. 580, 790 oraz 1089-10951 k.p.c., jak też znowelizowano art. 579, a do działu II tytułu l części pierwszej księgi drugiej kodeksu postępowania cywilnego dodano oddział 5, normujący postępowanie w sprawach o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką. Podstawowym celem tych zmian było -jak podniesiono w piśmiennictwie - pozbawienie postępowania w sprawach o odebranie osoby wszelkich cech postępowania egzekucyjnego i nadanie mu charakteru postępowania opiekuńczego. Prawodawcy przyświecał również cel
ujednolicenia i uproszczenie tego postępowania oraz uczynienia go bardziej
skutecznym.
W wyniku tych zmian postępowanie w sprawach o odebranie osoby toczy się według przepisów o postępowaniu nieprocesowym, stanowiąc jedno z postępowań w sprawach opiekuńczych, należących do spraw z zakresu prawa rodzinnego, opiekuńczego i kurateli. Istotą nowej regulacji jest więc skupienie w jednym postępowaniu (opiekuńczym, nieprocesowym) kwestii związanych z rozpoznaniem i wykonaniem (także przymusowym) orzeczenia nakazującego odebranie osoby.
Jak się jednolicie podkreśla w literaturze, współcześnie w sprawach o odebranie
osoby wyłączone jest stosowanie przepisów dotyczących postępowania egzekucyjnego oraz postępowania klauzulowego (por. także uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2007 r, III CZP 156/06, OSNC 2008, nr 1, PÓZ. 2).
Zmiana modelu wykonywania orzeczeń dotyczących odebrania osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką nie może być pomijana przy rozstrzyganiu kwestii, jakie przepisy są właściwe do wykonania postanowienia sądu opiekuńczego lub sądu orzekającego rozwód, regulującego kontakty rodziców z dzieckiem, zawierające nakaz wydawania dziecka przez rodzica, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej, oraz zobowiązujące drugiego rodzica do odprowadzania dziecka (art. 58 § 1 oraz art. 97 § 2 k.r.o.). Konieczność uwzględnienia tej zmiany wynikanie tylko z faktu, że wszystkie argumenty aksjologiczne i pragmatyczne leżące u jej podstaw są aktualne także w wypadku orzeczeń regulujących kontakty rodziców z dziećmi, ale także dlatego, że w obu wypadkach zbliżona jest - a nawet identyczna - istota obowiązków rodziców, polegających na wydaniu (wydawaniu) i odebraniu (odbieraniu) dziecka w określonym czasie i w określonych warunkach. Nie ulega przy tym wątpliwości, że korelatem nakazu wydania oraz „odprowadzenia" dziecka jest jego odebranie, także przymusowe, jeżeli nie następuje w sposób dobrowolny.
Nie ma również podstaw, językowych nie wyłączając, do redukowania znaczenia użytego w tytule oddziału 5 wyrazu „odebranie" tylko do czynności jednokrotnej, polegającej na jednorazowym odebraniu dziecka od osoby zobowiązanej i przekazaniu go osobie uprawnionej. Normując „odebranie" osoby, prawodawca nie wprowadza żadnych ograniczeń lub dystynkcji pomiędzy odebraniem na stałe, a odebraniem na czas określony; chodzi więc o każde odebranie osoby (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 1975 r., III CZP 30/75, OSNCP 1976, nr 3, póz. 41). Trzeba przy tym pamiętać, że prawodawca - formułując tekst normatywny - zazwyczaj posługuje się, jeżeli nie zachodzą inne istotne względy, rzeczownikami w liczbie pojedynczej, a rzeczownikami odsłownymi (gerundami) w formie dokonanej, nie ciągłej (w tym wypadku „odebranie", a nie „odbieranie" z punktu widzenia semantycznego forma dokonana, obejmuje wtedy także „stany ciągłe".
Wszystkie przedstawione argumenty przemawiają za wdrożeniem w rozstrzyganym przypadku postępowania unormowanego w art. 5981 i nast kpc a jednocześnie stanowczo przeciwko stosowaniu art. 1050 lub 1051 k.p.c. Przyjęte rozwiązanie ma także walor funkcjonalny, gdyż prowadzi do skupienia w sądzie opiekuńczym wszystkich spraw związanych z wykonywaniem władzy rodzicielskiej, jak też pozwala, bez uciekania się do ekstensywnych metod wykładni praw egzekucyjnego, uniknąć problemów, z którymi zmagał się Sąd Najwyższy nr podejmowaniu uchwały z dnia 20 marca 1992 r., III CZP 16/92 (OSNCP 1992, nr 9 póz. 162).
Z tych względów Sąd Najwyższy, wychodząc z konieczności poza
alternatywę przedstawioną w przedstawionym do rozstrzygnięcia zagadnieniu
prawnym, uchwalił, jak na wstępie.

I co Wy na to ?

Nie wyobrażam sobie jak to miałoby funkcjonować w praktyce. Czy w postanowieniu z art. 598 5 kpc termin będzie określony " każdorazowo w dniu przypadającego spotkania zgodnie z postanowieniem z dnia..." ???A jak z następnego art. zlecę kuratorowi przymusowe odbieranie to też każdorazowo w terminie kolejnych spotkań ??? Jak taka forma będzie z sensem funkcjonować przy kontaktach kilka razy w tygodniu????
Na razie widzę tylko same minusy takiej koncepcji. Poza tym postępowanie straci charakter czysto egzekucyjny i za każdym razem będziemy się wikłać w rozstrzyganie merytorycznej zasadności kontaktów, takich czy innych.

Ja na to: . Żaden inny komentarz nie przychodzi mi do głowy.

chyba też sobie wrzucę na luz, tak jak ty Moniczko

Ja już pisałem, że u nas w okręgu to orzeczenie się...............nie przyjęło. Powstała jednak koncepcja, że te przepisy o odebraniu można uwentualnie zastosować przy zabieraniu dziecka na dłuższy czas np. miesiąc wakacji. To tak w geście dobrej woli Ale też się pewnie nie przyjmie.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.