"wanam" napisał:

To jest lęk, którym przesiąkamy w trakcie asesury, a z którego trudno się wyleczyć.

W trybie art 16 par 2 kpk pouczam oskarżonego o przysługujących mu uprawnieniach z art 387 kpk - nie jest to wkładanie w usta, ale działanie nieodzowne wobec braku znajomości procedury. Dążenie do konsensualnego zakończenia sporu znajduje zaś uzasadnienie w treści art 2 kpk,a także w treści art 366 par 2 kpk Oczywiście nie ma nakazu dążenia do zakończenia sprawy w trybie art 387 kpk ale porównanie do ugody uważam za trafne.

[ Dodano: Sro Lis 19, 2008 1:00 am ]
I jeszcze jedno, ja trzymam się ściśle procedury.

Z tym procedowaniem w trybie art.387 kpk, choć jest ono powszechne, to jednak jest dość śliska sprawa i dlatego sąd powinien działać nader ostrożnie. Przedstawiona przez kolegę/koleżankę Wanam koncepcja z zastosowaniem art.16§2 kpk broni się, choć ma i słabe punkty. Otóż nawet przyjmując, iż art.387 kpk jest swoistym uprawnieniem oskarżonego 9w rozumieniu art.16§2 kpk), pamiętać należy, ze jest to – gdy z inicjatywą miałby wyjść sąd – jednak przełamywanie domniemania niewinności; oczywiście wiele też zależy od tego, w którym momencie procesu i w jakich okolicznościach się to zrobi. Ale znam takich, co dążą do zastosowania art.387 kpk za wszelką cenę, tak jakby zapomnieli o ogólnych regułach procedowania.
Natomiast konsensualności z art.2 kpk jakoś wyinterpretować nie mogę.
Chcę też zauważyć, że ustawodawca nie bez kozery ogranicza w art.387 kpk inicjatywę tylko do osoby oskarżonego, nie dając jej nawet obrońcy. Dzieje się tak, gdyż zgodnie z art.86§1 kpk obrońca może przedsiębrać czynności tylko na korzyść oskarżonego. A tymczasem każde „oddanie” oskarżonego jest jednak w pewnym sensie działaniem na jego niekorzyść: skazanie to przegranie przez oskarżonego procesu karnego.
Reasumując, ostrożnie z tym art.387 kpk, choć wiem, jak bardzo się on rozpowszechnił – i to także w swej „zmutowanej” formie, tj. że sąd wychodzi z inicjatywą; a składanie wniosków przez obrońców to już powszechność; znam jednak wypadek, że z tego powodu (złożenie wniosku przez obrońcę, a nie przez oskarżonego, który wniosku tego sam od siebie nie potwierdził) „oleciał” wyrok w sądzie odwoławczym.
Zdecydowanie opowiadam się przeciwko temu, by włączać ten element do oceny pracy sędziego, jeśli miałoby to wyglądać w ten sposób, że sędzia tym „lepszy”, im więcej procentowo spraw załatwia w trybie art.387 kpk.

Niestety zdarzają się sędziowie, ktorzy nie tylko wkładają w usta wniosek wydanie wyroku w trybie art. 387 kpk. Co gorsza, są tacy, którzy potrafią posunąć się do swoistego szantażu, "uprzedzając" oskarżonego, że jeżeli się nie zgodzi na poddanie karze, później kara będzie surowsza.


wracając do statystyki - zgadzam się z przedmówcą co do tego, że statystyka powinna uwzględniać również procent zaskarżonych wyroków w stosunku do ogólnej liczby wydanych orzeczeń. Skoto komuś strony mało skarżą, można domniemywać, że orzeka sprawiedliwie. A przecież o to powinno chodzić.

censor, chyba się trochę zapędziłeś za daleko w swojej wykładni art. 387 kpk zawężając do samego oskarżonego możliwość złożenia wniosku, nie dając tej możliwości obrońcy. Może powtarzasz poglądy , jakie rzeczywiście dało się w swoim czasie zauważyć, lecz uzasadnienia do takiego rozumowania nie ma. Działanie przez obrońcę w interesie i na korzyść oskarzonego nie zawsze oznacza usilne starania o uniewinnienie. jest co prawda częśc adwokató, którzy mimo przyznania się, schytania na gorącym uczynku i woli oskarzonego poddania się karze , lecz łagodnej, dalej próbują walczyć o uniewinnienie, ale to chyba jedynie dla kosztów. Pomijam, że takie działania mogą oznaczać w konkretnej sprawie działanie wprost na niekorzyść. Dla ćwiczenia umysłu i przypomnienia sobie wiadomości z kpk proponuję następujące ćwiczenie : udowodnić, że nie tylko w sytuacji z art. 387 to tylko oskarzony może wystapić z wnioskiem, ale także i w sytuacji art. 254 kpk. Jeżeli mnie przekonasz ( a jestem otwarty na dobrą argumentację, nie zapiekam się w swoich pogladach) przyznam rację.

Podstawową przesłanką możliwości nieskrępowanego stosowania art. 387 kpk jest prawidłowo sformułowany i zakwalifikowany zarzut ao. A w połowie spraw jest on mniej lub bardziej schrzaniony, zwłaszcza w sprawach grodzkich gdzie ao pisze policja, a prokurator bezmyślnie sie pod tym podpisuje, bo co mu tam.
Modyfikować go czy zmieniać to sobie można w sprawach gdzie na pierwszym terminie jest prokurator. A zatem w sprawach grodzkich, poddać karze w niejednej sprawie się nie da i tyle.
Dlatego uważam, że obecność prokuratora powinna być zawsze obowiązkowa. A nawet i z tego powodu, że coraz mniej spraw grodzkich jest typowo grodzkich, jak też dla zachowania zwykłej przyzwoitości procesowej.

"skorpion" napisał:

censor, chyba się trochę zapędziłeś za daleko w swojej wykładni art. 387 kpk zawężając do samego oskarżonego możliwość złożenia wniosku, nie dając tej możliwości obrońcy. Może powtarzasz poglądy , jakie rzeczywiście dało się w swoim czasie zauważyć, lecz uzasadnienia do takiego rozumowania nie ma. Działanie przez obrońcę w interesie i na korzyść oskarzonego nie zawsze oznacza usilne starania o uniewinnienie. jest co prawda częśc adwokató, którzy mimo przyznania się, schytania na gorącym uczynku i woli oskarzonego poddania się karze , lecz łagodnej, dalej próbują walczyć o uniewinnienie, ale to chyba jedynie dla kosztów. Pomijam, że takie działania mogą oznaczać w konkretnej sprawie działanie wprost na niekorzyść. Dla ćwiczenia umysłu i przypomnienia sobie wiadomości z kpk proponuję następujące ćwiczenie : udowodnić, że nie tylko w sytuacji z art. 387 to tylko oskarzony może wystapić z wnioskiem, ale także i w sytuacji art. 254 kpk. Jeżeli mnie przekonasz ( a jestem otwarty na dobrą argumentację, nie zapiekam się w swoich pogladach) przyznam rację.

Niestety zdarzają się sędziowie, ktorzy nie tylko wkładają w usta wniosek wydanie wyroku w trybie art. 387 kpk. Co gorsza, są tacy, którzy potrafią posunąć się do swoistego szantażu, "uprzedzając" oskarżonego, że jeżeli się nie zgodzi na poddanie karze, później kara będzie surowsza.

"larakroft" napisał:

wracając do statystyki - zgadzam się z przedmówcą co do tego, że statystyka powinna uwzględniać również procent zaskarżonych wyroków w stosunku do ogólnej liczby wydanych orzeczeń. Skoto komuś strony mało skarżą, można domniemywać, że orzeka sprawiedliwie. A przecież o to powinno chodzić.

No tak, stopień zaskarżalności wyroków może być kwestią zupełnie przypadkową, szczególni e zstrony prokratorów. Spotkałem sie z sytuacjami, że mówili mi, że muszą wnieść o uzasadnienie, bo z okręgu naciskają, że mają za małą zaskarżalność (choćby nie wiem jka słuszne wyroki zapadały); stąd czasami stadnie w pewnych okresach wpływają np. pozwy adhezyjne (też muszą odhaczyć swoje zaangażowanie) lub sprzeciwy do nakazowych (debilizm, ale tak jest).
Co do art.387 kpk to spotkałem się z sytuacją ( na szczeście nie moją ), że sędzia informuje oględnie i nie natarczywie o tym art., a oskarzony oburzony, że już skazany, że sędzia uprzedzony itd., więc rzeczywiście sprawa śliska.
Zazwyczaj oskarżony pojęcia nie ma jaką karę zaproponować, więc wówczas skłaniam prokuratora do podjęcia "rokowań" i zasugerowania jakiejś kary, która "o obróbce" stanowi konsensus stron.
No i jak startuje z wnioskiem obrońca, to pytam i wpisuję do protokołu czy oskarżony to popiera jako własny.

Darkside i Patrycja - pełne poparcie
Co do "negocjacji" to czasem - co staram się zawsze robić baardzo ostrożnie, żeby nikt nie poczuł się zmuszany, pytam prokuratora na jaką karę eqwentualnie byłby w stanie się zgodzić. Ten sięga do wniosków i już strony mają o czym rozmawiać.
Czasami, gdy poziom intelektualny oskarzonego jest dpowiedni" tzn. wiem, że wyszukane stwierdzenia będą dla niego po prostu niezrozumiałe, korzystam z formuły , że sąd po prostu wyda wyrok taki, jaki sam będzie uważał za sprawiedliwy. Że sądowi jest obojetne, jaki wyda wyrok w stosunku do stron, byleby był odpowieni do wyników przeprowadzonego postępowania. Ta obojetność sądu jakoś przemawia do stron ( a w rzeczywistości tak właśnie jest - ważne, żeby dobrze przeprowadzić dowody, jeżeli trzeba to uzupełnić postępowanie dowodowe tak, by ujawnić prawdę materialną, efekt jest dla sądu obojętny, bo nikomu nie zależy ani na skazaniu ani na uniewinnieniu). Nie wiedzieć czemu ale to i tak ma pewną siłę odddziaływania. jeżeli ktoś ma poczucie niewinności, nie zgłasza wtedy wniosku. W innym przypadku - często tak.

"skorpion" napisał:

Darkside i Patrycja - pełne poparcie
Co do "negocjacji" to czasem - co staram się zawsze robić baardzo ostrożnie, żeby nikt nie poczuł się zmuszany, pytam prokuratora na jaką karę eqwentualnie byłby w stanie się zgodzić. Ten sięga do wniosków i już strony mają o czym rozmawiać.
Czasami, gdy poziom intelektualny oskarzonego jest dpowiedni" tzn. wiem, że wyszukane stwierdzenia będą dla niego po prostu niezrozumiałe, korzystam z formuły , że sąd po prostu wyda wyrok taki, jaki sam będzie uważał za sprawiedliwy. Że sądowi jest obojetne, jaki wyda wyrok w stosunku do stron, byleby był odpowieni do wyników przeprowadzonego postępowania. Ta obojetność sądu jakoś przemawia do stron ( a w rzeczywistości tak właśnie jest - ważne, żeby dobrze przeprowadzić dowody, jeżeli trzeba to uzupełnić postępowanie dowodowe tak, by ujawnić prawdę materialną, efekt jest dla sądu obojętny, bo nikomu nie zależy ani na skazaniu ani na uniewinnieniu). Nie wiedzieć czemu ale to i tak ma pewną siłę odddziaływania. jeżeli ktoś ma poczucie niewinności, nie zgłasza wtedy wniosku. W innym przypadku - często tak.

"skorpion" napisał:

censor, chyba się trochę zapędziłeś za daleko w swojej wykładni art. 387 kpk zawężając do samego oskarżonego możliwość złożenia wniosku, nie dając tej możliwości obrońcy. Może powtarzasz poglądy , jakie rzeczywiście dało się w swoim czasie zauważyć, lecz uzasadnienia do takiego rozumowania nie ma. Działanie przez obrońcę w interesie i na korzyść oskarzonego nie zawsze oznacza usilne starania o uniewinnienie. jest co prawda częśc adwokató, którzy mimo przyznania się, schytania na gorącym uczynku i woli oskarzonego poddania się karze , lecz łagodnej, dalej próbują walczyć o uniewinnienie, ale to chyba jedynie dla kosztów. Pomijam, że takie działania mogą oznaczać w konkretnej sprawie działanie wprost na niekorzyść. Dla ćwiczenia umysłu i przypomnienia sobie wiadomości z kpk proponuję następujące ćwiczenie : udowodnić, że nie tylko w sytuacji z art. 387 to tylko oskarzony może wystapić z wnioskiem, ale także i w sytuacji art. 254 kpk. Jeżeli mnie przekonasz ( a jestem otwarty na dobrą argumentację, nie zapiekam się w swoich pogladach) przyznam rację.

bull - bardzo prosze , nie powołuj się na OSN, tylko podaj uzasadnienie. Według Ciebie wniosek o zmianę środka - zgodnie z wykładnią językową - może złożyć tylko oskarzony, nie obrońca (art. 254 jest zbudowany identycznie). Prosze o odrobinę szacunku , czytający to doświadczeni prawnicy - praktycy a nie systemy : kopiuj - wklej orzecznictwoSN
A tak na marginesie - w zacytowanym przez Ciebie orzeczeniu Sąd Najwyższy orzekł dokładnie odwrotnie)) Dopuścił właśnie złożenie wniosku przez obrońcę. Oskarzonego wcale nie było na rozprawie, która toczyła się pod nieobecność oskarzonego o inicjałach A.P.) Miłej lektury

"bull78" napisał:

[shadow=red]Chyba każdy z nas po przeczytaniu niektorych spraw wie czy skaże i mniej więcej na ile, a przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

"andrzej74" napisał:

[shadow=red]Chyba każdy z nas po przeczytaniu niektorych spraw wie czy skaże i mniej więcej na ile, a przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

Czepiacie się, a co niby oznacza "gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości" Dla mnie, że już po przeczytaniu akt można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że będzie skazanie.

"romanoza" napisał:

Czepiacie się, a co niby oznacza "gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości" Dla mnie, że już po przeczytaniu akt można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że będzie skazanie.

cześć romanoza
A czepiam się, czepiam, bo "okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości" nie oznacza, że od razu po przeczytaniu akt "skażemy i mniej więcej wiemy, na ile", jak był łaskaw napisać interlokutor dodając buńczucznie "a przewód sądowy tego nie zmieni". To już podstawa do wyłączenia sędziego, a nie przesłanka do stosowania art. 387 czyż nie?

u mnie np wniosek z 387 może złożyć jedynie oskarżony a jeżeli składa obrońca to oskarzony oświadcza że go popiera i formułkę oświadczenia powielamy, a praktyka jest taka, bo proków przeszkolono w zakresie interpretacji w/wskazanej przez censora; w razie nie zapytania oskarzonego i poprzestania na obrońcy od razu smażą apelacje; a swoja drogą, jeżeli nasz oskarzony sie przyznaje, sprawa jest oczywista, to czy nie lepiej polecieć na 388 kpk ? Nie mozna wykluczyć, że 387 zbiegnie sie z 388, wtedy zawsze się zastanawiam, który przepis zastosować jako pierwszy

"koko" napisał:

u mnie np wniosek z 387 może złożyć jedynie oskarżony a jeżeli składa obrońca to oskarzony oświadcza że go popiera i formułkę oświadczenia powielamy, a praktyka jest taka, bo proków przeszkolono w zakresie interpretacji w/wskazanej przez censora; w razie nie zapytania oskarzonego i poprzestania na obrońcy od razu smażą apelacje; a swoja drogą, jeżeli nasz oskarzony sie przyznaje, sprawa jest oczywista, to czy nie lepiej polecieć na 388 kpk ? Nie mozna wykluczyć, że 387 zbiegnie sie z 388, wtedy zawsze się zastanawiam, który przepis zastosować jako pierwszy

Romanoza mi się klepie to samo ale odnośni art. 388 nie zaś 387

"Bogamaj" napisał:

Romanoza mi się klepie to samo ale odnośni art. 388 nie zaś 387

A sorry za szybko czytam
Ale znacz się, żeklepie nam się już bardzo solinie

"skorpion" napisał:

cześć romanoza
A czepiam się, czepiam, bo "okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości" nie oznacza, że od razu po przeczytaniu akt "skażemy i mniej więcej wiemy, na ile", jak był łaskaw napisać interlokutor dodając buńczucznie "a przewód sądowy tego nie zmieni". To już podstawa do wyłączenia sędziego, a nie przesłanka do stosowania art. 387 czyż nie?

"andrzej74" napisał:

[shadow=red]Chyba każdy z nas po przeczytaniu niektorych spraw wie czy skaże i mniej więcej na ile, a przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

"skorpion" napisał:

bull - bardzo prosze , nie powołuj się na OSN, tylko podaj uzasadnienie. Według Ciebie wniosek o zmianę środka - zgodnie z wykładnią językową - może złożyć tylko oskarzony, nie obrońca (art. 254 jest zbudowany identycznie). Prosze o odrobinę szacunku , czytający to doświadczeni prawnicy - praktycy a nie systemy : kopiuj - wklej orzecznictwoSN
A tak na marginesie - w zacytowanym przez Ciebie orzeczeniu Sąd Najwyższy orzekł dokładnie odwrotnie)) Dopuścił właśnie złożenie wniosku przez obrońcę. Oskarzonego wcale nie było na rozprawie, która toczyła się pod nieobecność oskarzonego o inicjałach A.P.) Miłej lektury

[shadow=red]Chyba każdy z nas po przeczytaniu niektorych spraw wie czy skaże i mniej więcej na ile, a przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

u mnie np wniosek z 387 może złożyć jedynie oskarżony a jeżeli składa obrońca to oskarzony oświadcza że go popiera i formułkę oświadczenia powielamy, a praktyka jest taka, bo proków przeszkolono w zakresie interpretacji w/wskazanej przez censora; w razie nie zapytania oskarzonego i poprzestania na obrońcy od razu smażą apelacje; a swoja drogą, jeżeli nasz oskarzony sie przyznaje, sprawa jest oczywista, to czy nie lepiej polecieć na 388 kpk ? Nie mozna wykluczyć, że 387 zbiegnie sie z 388, wtedy zawsze się zastanawiam, który przepis zastosować jako pierwszy

u mnie np wniosek z 387 może złożyć jedynie oskarżony a jeżeli składa obrońca to oskarzony oświadcza że go popiera i formułkę oświadczenia powielamy, a praktyka jest taka, bo proków przeszkolono w zakresie interpretacji w/wskazanej przez censora; w razie nie zapytania oskarzonego i poprzestania na obrońcy od razu smażą apelacje; a swoja drogą, jeżeli nasz oskarzony sie przyznaje, sprawa jest oczywista, to czy nie lepiej polecieć na 388 kpk ? Nie mozna wykluczyć, że 387 zbiegnie sie z 388, wtedy zawsze się zastanawiam, który przepis zastosować jako pierwszy

upór bulla mnie zadziwia. rozumiem, że nie jestem autorytetem, ale że SN to też za mało - to już trochę dziwne w sytuacji, gdy ktoś na podstawie wykładni językowej zupełnie błędnie stosowanej, neguje możliwośc działania przez obrońcę za oskarzonego i podejrzanego. Trochę mało tu miejsca na dywagacje dalsze, ale w istocie wszystkie przepisy przewidujące działanie podejrzanego i oskarzonego (Pokrzywdoznego, oskarżyciela posiłkowego) wykluczałyby - według takiej wykładni - działanie obrońców i pełnomocników w imieniu mandantów.
Czy zatemw sytuacji niestawiennictwa strony , jej pełnomocnik nie może składać za nią oświadczeń? Dziwne, bardzo dziwne)
Za złośliwości przepraszam - nie mają być kąśliwe, to mój sposób prowadzenia dyskusji stosowany tylko w znanym i zaufanym gronie.

"romanoza" napisał:

Gdzieś mi się telepie pod czupryną, że było jakieś orzeczenie mówiące o tym, że jak oskarżony na rozprawie odmówi składania wyjaśnień, to już brak podstaw do stosowania 388 kpk, a to się często zdarza.

[shadow=red]Chyba każdy z nas po przeczytaniu niektorych spraw wie czy skaże i mniej więcej na ile, a przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

Dwukrotnie kolega Skorpion przywoływał analogię art.387 kpk i art.254 kpk, w aspekcie umocowania obrońcy. Ze stanowiskiem kolegi Skorpiona nie sposób się zgodzić z przyczyn następujących.
Prawie każdy środek zapobiegawczy ma swą dolegliwość: od pozbawienia wolności (tymczasowe aresztowanie) poprzez ograniczenie wolności (dozór Policji, zakaz opuszczania kraju) po dolegliwość natury finansowej (poręczenie majątkowe). Dlatego wniosek obrońcy o uchylenie lub zmianę (na łagodniejszy) środka zapobiegawczego jest z natury swej działaniem na korzyść i w interesie oskarżonego i jako taki zgodny jest z dyspozycją art.86 §1 kpk.
To jednak nie daje się porównać z wyrokowaniem, rozstrzyganiem w zasadniczej kwestii procesu karnego, orzeczeniem o winie i karze. Żeby się nie powtarzać oświadczam jedynie, że w tej kwestii w pełni podtrzymuję swoje stanowisko zawarte w poście z godz.2.33.

Przyznam, że nigdy nie zastanawiałam się, czy obrońca może skutecznie za oskarżonego złożyć wniosek w trybie art. 387 kpk. Wiele razy takie wnioski obrońcy mi składali, ale nawet do głowy by mi nie przyszło, żeby nie zapytać samego oskarżonego, czy rozumie, co tu uzgodniono i czy się z tym zgadza. Wydaje mi się to po prostu oczywiste i zdroworozsądkowe. Gdyby mi na rozprawę oskarżony nie stawił się, a stawił się jego obrońca i wnosił o dpk, to przerwałabym rozprawę czy odroczyła ją, żeby jednak wysłuchać samego oskarżonego (no chyba żeby za granicę w siną dal wyjechał, albo w inny sposób pod ziemię się zapadł ). Co innego wniosek w trybie 335 kpk, bo tam mam już stanowisko oskarżonego odpowiednio pouczonego i do uwzględnienia wniosku (jeśli wszystko w nim w porządku) oskarżonego mi nie potrzeba.

"romanoza" napisał:

u mnie np wniosek z 387 może złożyć jedynie oskarżony a jeżeli składa obrońca to oskarzony oświadcza że go popiera i formułkę oświadczenia powielamy, a praktyka jest taka, bo proków przeszkolono w zakresie interpretacji w/wskazanej przez censora; w razie nie zapytania oskarzonego i poprzestania na obrońcy od razu smażą apelacje; a swoja drogą, jeżeli nasz oskarzony sie przyznaje, sprawa jest oczywista, to czy nie lepiej polecieć na 388 kpk ? Nie mozna wykluczyć, że 387 zbiegnie sie z 388, wtedy zawsze się zastanawiam, który przepis zastosować jako pierwszy

Jak widzę, pewnego sposobu myślenia w sądownictwie jeszcze długo nie da się zmienić. Cóż, kwestia czasu, poczekamy, przetrze się, tego jestem pewien. Może za 5 , może za 10 lat, ale w końcu porzucony zostanie sposób rozumowania : jeżeli na korzyść , to wolno, ale jeżeli na niekorzyść to jest zabronione. Póki co doprowadzamy do absurdu prawa oskarżonego, wbrew nawet interesom tegoż oskarżonego, często dążącego do szybkiego zakończenia i skazania, w tym w razie wyjazdu za granicę i spodziewania się wyroku nie polegającego na pozbawieniu wolności. SKutek : kiedy z przyczyn błędu we wniosku z art. 335 kpk nie można wydać wyroku bez modyfikacji wniosku, oskarżonego ściga się nawet listem gończym tylko dlatego, że wyjechał za granicę będąc przekonanym, że zgodził się już na wyrok, więc może opuścić kraj. A tu niespodzianka : sąd dopatruje się potrzeby stwierdzenia, że jest ciąg przestępstw. Albo stwierdzenia, że jest tu wypadek mniejszej wagi. W obu przypadkach jest obrońca i chce się zgodzić, ale... według niektórych kolegów sędziów nie może. I słusznie, niech przyjedzie oskarżony i się opowie :smile: . Na szczęście już Sąd Najwyższy próbuje zmienić ten sposób myślenia(powyżej opisałem orzeczenie, z którego jeden z kolegów wywiódł odwrotny wniosek, niż wyraził to Sąd Najwyższy - cóż taka jakość pracy i myślenia sędziów jest powodem licznych negatywnych wpisów w licznych forach). Kiedyś więc się zmieni na NORMALNIE a nie "na siłę na korzyść". Życzę więc dobrego samopoczucia i otwartości. Schemat - na korzyść, na korzyść bez wczytywania się realia konkretnej sprawy i odczytywania rzeczywistej korzyści oskrżonego jest , moi koledzy, chodzeniem na łatwiznę, a nie rzeczywistym orzekaniem.
Do suzanna22 - kwestia, gdy jest na sali zarówno obrońca, jak i oskarżony wydaje się być oczywista z powodu łatwości spytania oskarżonego o składanie wniosku, bardziej chodzi o sytuację, gdy oskarżonego nie ma (według SN może złożyć taki wniosek obrońca, według kolegów sędziów - nie (dziwaczny pogląd, że wydanie wyroku skazującego jest na zawsze niekorzyść oskarzonego). Chociaż przyznaję, że spotkałem się z poglądem sędziów, którzy twierdzili, że jeżeli obrońca w imieniu oskarżonego i przy nim składa wniosek z 387 kpk, to oskarżony nie może powiedzieć, że wniosek podtrzymuje, bo tylko sam oskarzony może wniosek zgłosić, a nie tylko podtrzymać złożony przez adwokata. Cóż, takiego absurdu już nawet nie można komentować, choć wpisuje się on w poetykę poprzednich wpisów negujących możliwośc działania obrońcy za oskarżonego.
Polecam lekturę komentarzy i orzecznictwa do art. 86 § 2 kpk. Bardzo pouczające w zakresie możności udziału obrońcy i składania oświadczeń za oskarzonego. Gdyby wpisujący się znali te poglądy, może bardziej przychylili się do wspomnianego orzeczenia SN. Szkoda, że nie ma tu miejsca na szerszą analizę. Może kiedyś w rozmowach prywatnych na jakimś szkoleniu się uda.

"Patrycja" napisał:

wracając do statystyki - zgadzam się z przedmówcą co do tego, że statystyka powinna uwzględniać również procent zaskarżonych wyroków w stosunku do ogólnej liczby wydanych orzeczeń. Skoto komuś strony mało skarżą, można domniemywać, że orzeka sprawiedliwie. A przecież o to powinno chodzić.

"bull78" napisał:

przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

"Patrycja" napisał:

przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

"henrylee" napisał:

przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

no

Gdy doczytałam resztę postów, to oczywistym stało się, że to był lapsus paskudeus

Jednak na początku wyglądało to tak, jakby dla bulla ew. "rojekt" wyroku nie był projektem tylko gotowcem do wykorzystania po przeprowadzeniu przewodu sądowego, który "nic nie zmienia".

"henrylee" napisał:

przewod sądowy i tak tego nie zmieni[/shadow].

Dzięki Andrzej74,
zauważ przy tym, że mimo żartobliwego tonu późniejszego posta, ja NAPRAWDĘ zauważyłem ale odpuściłem z uwagi na "skrócenie myślowe" (to nie jest obraźliwe stwierdzenie
Tak sobie tylko myślę - co słusznie zauważyłeś - że takie właśnie skróty ... i tu mogę Cię zacytowaćz postu jw.
A co do procedury - widzę , że są ludzie, którzy uważają, jak ja, że procedurę trzeba upraszczać, wnioskować o skutkach LOGICZNYCH a nie abstrakcyjnych co do mozliwości rozumienia poszczególnych instytucji proceduralnych, w ten sposób dążąc do działania jasnego, mądrego, rozsądnego a nie wydumanego i narażającego nas na zarzut śmieszności. Ot taka tam sobie osobista przesłanka wykładni prawa
Siła inercji jest jednak wielka...

Proszę o powrót do tematu, jakim jest stosowanie art. 387 kpk. Zrobiło się nieprzyjemnie i zaczęły się wycieczki osobiste Ostrzegam, że przeniosę do kosza.

"romanoza" napisał:

Proszę o powrót do tematu, jakim jest stosowanie art. 387 kpk. Zrobiło się nieprzyjemnie i zaczęły się wycieczki osobiste Ostrzegam, że przeniosę do kosza.

Podzielając poglądy na temat wyższości 387 nad 388 dodam jeszcze jeden argument = przy 387 nie obowiązuje zakaz ozrekania na niekorzyść ( o czym zawsze sumiennie pouczam) więc oskarzony - cwaniak dwa razy zastanowi się zanim wniesie apelacje

Jeżeli chodziło o mnie, to zrozumiałem swój błąd i prosze o krótką informację o sposobie likwidacji konta. Nie p-otrafiłem jakoś do niej dotrzeć, a dotąd z żadnego forum jeszcze się nigdy nie wypisywałem. Dziękuję za współpracę i wymianę pogladów.
Informację o sposobie likwidacji konta poproszę na PW.

Kolego poczekaj wszyscy są przemęczeni i czasami emocje ponoszą; trochę czasu i wszystko wróci do normy; mnie też czasami przytrafiło się coś"alnąć" w odpowiedzzi na coś tam; ale czas leczy rany; nie można kierować się emocjami..................................

"Adek" napisał:

Kolego poczekaj wszyscy są przemęczeni i czasami emocje ponoszą; trochę czasu i wszystko wróci do normy; mnie też czasami przytrafiło się coś"alnąć" w odpowiedzzi na coś tam; ale czas leczy rany; nie można kierować się emocjami..................................

Nie wytrzymałem i muszę to napisać : w tym przypadku nadpobudliwośc spowodowana uzas do 198 kk. Znacie to?

"Patrycja" napisał:

wracając do statystyki - zgadzam się z przedmówcą co do tego, że statystyka powinna uwzględniać również procent zaskarżonych wyroków w stosunku do ogólnej liczby wydanych orzeczeń. Skoto komuś strony mało skarżą, można domniemywać, że orzeka sprawiedliwie. A przecież o to powinno chodzić.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.