Projekt z 6 lutego 2008 roku




Ustawa z dnia……….
o zmianie ustawy zmieniającej ustawę – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw oraz o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw

Art. 1
W ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 959) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) uchyla się pkt 18,
b) uchyla się pkt 23-25,
c) w pkt 31:
- lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) § 2-4 otrzymują brzmienie:
§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego sądu rejonowego i sędziego sądu okręgowego ustala się w stawce podstawowej, w stawce pierwszej awansowej, w stawce drugiej awansowej albo w stawce trzeciej awansowej. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego sądu apelacyjnego ustala się w stawce podstawowej, w stawce pierwszej awansowej albo w stawce drugiej awansowej. Pierwsza stawka awansowa stanowi 107% stawki podstawowej, druga stawka awansowa – 115% stawki podstawowej, a trzecia stawka awansowa – 120% stawki podstawowej dla danego stanowiska sędziowskiego.
§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego ulega podwyższeniu do stawki pierwszej awansowej po pięciu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Okres ten ulega wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania sędziego w tym czasie, a także w okresie zajmowania stanowiska prokuratora, karą dyscyplinarną lub dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 40, względnie dwukrotnego zwrócenia uwagi w trybie określonym w art. 37 § 4.
§ 4. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego ulega podwyższeniu do stawki drugiej awansowej po dziesięciu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Przepis § 3 zdanie drugie stosuje się.”,
- dodaje się lit. c w brzmieniu:
„c) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:
„§ 4a. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego sądu rejonowego i sędziego sądu okręgowego podwyższa się do stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Przepis § 3 zdanie drugie stosuje się.”;
2) w art. 2:
a) uchyla się pkt 1,
b) uchyla się pkt 3 i 4,
c) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) w art. 62:
a) ust. 1a-1d otrzymują brzmienie:
„1a. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora prokuratury rejonowej i prokuratora prokuratury okręgowej ustala się w stawce podstawowej, w stawce pierwszej awansowej, w stawce drugiej awansowej albo w stawce trzeciej awansowej. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora prokuratury apelacyjnej ustala się w stawce podstawowej, w stawce pierwszej awansowej albo w stawce drugiej awansowej. Pierwsza stawka awansowa stanowi 107% stawki podstawowej, druga stawka awansowa – 115% stawki podstawowej, a trzecia stawka awansowa – 120% stawki podstawowej dla danego stanowiska prokuratorskiego.
1b. Wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 120% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska prokuratorskiego.
1c. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora ulega podwyższeniu do stawki pierwszej awansowej po pięciu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Okres ten ulega wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania prokuratora w tym czasie, a także w okresie zajmowania stanowiska sędziego, karą dyscyplinarną lub dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 8 ust. 7.”
1d. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora ulega podwyższeniu do stawki drugiej awansowej po dziesięciu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Przepis ust. 1c zdanie drugie stosuje się.”,
b) po ust. 1d dodaje się ust. 1da w brzmieniu:
„1da. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora prokuratury rejonowej i prokuratora prokuratury okręgowej podwyższa się do stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Przepis ust. 1c zdanie drugie stosuje się.”;
3) uchyla się art. 4;
4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 31 oraz art. 2 pkt 6 lit. d w zakresie dodawanego ust. 4b i pkt 12, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2008 r.”.

Art. 2
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.) w art. 91 wprowadza się następujące zmiany:
1) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego stanowi wielokrotność kwoty bazowej, która wynosi 1.866,78 zł. Wysokość wynagrodzenia sędziów sądów równorzędnych różnicuje staż pracy i pełnione funkcje. Wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 125% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego.”;
2) w § 1a skreśla się pkt 1;
3) § 1b otrzymuje brzmienie:
„§ 1b. Kwoty bazowe, o których mowa w § 1 i 1a, są waloryzowane corocznie średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalanym na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej.”.

Art. 3
W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206, z późn. zm.) art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów równorzędnych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury jest równe i stanowi, odpowiednio do rangi stanowiska prokuratora, wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa; wysokość wynagrodzenia prokuratorów równorzędnych jednostek organizacyjnych różnicuje staż pracy i pełnione funkcje.”.

Art. 4
W ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417, z późn. zm.) art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość wynagrodzenia zasadniczego radców Prokuratorii Generalnej i starszych radców Prokuratorii Generalnej;
2) stawki dodatku funkcyjnego osób pełniących w Prokuratorii Generalnej funkcje, określone w art. 23 ust. 2 i 3, oraz w zarządzeniu, o którym mowa w art. 25 ust. 1
- z uwzględnieniem poziomu wynagrodzeń zasadniczych i dodatków funkcyjnych prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, przyjmując, że określone w ten sposób wynagrodzenie zasadnicze radców Prokuratorii Generalnej i starszych radców Prokuratorii Generalnej nie może przekraczać 130% wynagrodzenia zasadniczego odpowiednio prokuratora prokuratury okręgowej i prokuratora prokuratury apelacyjnej, a najwyższy dodatek funkcyjny nie może przekraczać kwoty dodatku funkcyjnego przewidzianego odpowiednio dla prokuratora okręgowego i prokuratora apelacyjnego.”

Art. 5
W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052, z późn. zm.) w art. 42 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość określa ustawa budżetowa.”.

Art. 6
W ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.) art. 29 otrzymuje brzmienie:
„Art. 29 § 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do wojewódzkich sądów administracyjnych oraz sędziów, asesorów sądowych, urzędników i pracowników tych sądów stosuje się odpowiednio przepisy o ustroju sądów powszechnych, z zastrzeżeniem ust. 2. Określone w tych przepisach uprawnienia Ministra Sprawiedliwości przysługują Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego.
§ 2. Do wynagrodzeń sędziów sądów administracyjnych stosuje się przepisy dotyczące sędziów sądu apelacyjnego, a do wynagrodzeń asesorów sądowych – przepisy dotyczące sędziów sądu okręgowego. Wysokość kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, określa ustawa budżetowa.”

Art. 7
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. z wyjątkiem art. 1, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.



Uzasadnienie


I. W obecnym stanie prawnym wysokość wynagrodzenia sędziów sądów powszechnych danego szczebla (rejonowych, okręgowych, apelacyjnych) różnicuje staż pracy i pełnione funkcje. Podstawowym składnikiem wynagrodzenia sędziów jest wynagrodzenie zasadnicze, stanowiące wielokrotność kwoty bazowej, określanej okresowo w ustawie budżetowej. Staż pracy różnicuje wynagrodzenia sędziów poprzez dodatek za długoletnią pracę oraz system stawek awansowych wynagrodzenia zasadniczego (stawka podstawowa, stawka awansowa pierwsza i druga), których uzyskanie uwarunkowane jest przede wszystkim upływem czasu, określonego w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych Dz. U. nr 98, poz. 1070 ze zm.).
Należy jednak zauważyć, że nie zmieniany od kilku lat poziom wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych staje się coraz mniej adekwatny do zakresu nakładanych na sądy i sędziów obowiązków oraz związanego z nimi niezbędnego nakładu pracy i intelektualnego wysiłku, jak również godności sprawowanego urzędu. Jednocześnie pogłębia się dysproporcja pomiędzy wysokością wynagrodzeń sędziów a wynagrodzeń przedstawicieli innych zawodów, w tym innych zawodów prawniczych. Skutkuje to coraz częstszymi decyzjami sędziów o zrzeczeniu się urzędu.
Trzeba przy tym pamiętać, że przepisy ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych wykluczają w zasadzie podejmowanie przez sędziów dodatkowego zatrudnienia, zajęcia, czy sposobu zarobkowania.
Powyższe względy uzasadniają podjęcie próby zmiany obowiązującego obecnie systemu wynagradzania sędziów sądów powszechnych, zakładającej podwyższenie poziomu ich wynagrodzeń. Należy mieć tu na względzie treść art. 178 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym „sędziom zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków”.
Odpowiednie ukształtowanie statusu sędziego, w którym mieści się również zakładana w przepisach Konstytucji RP niezależność materialna sędziego, pełni rolę jednej z ustrojowych gwarancji niezawisłości sędziowskiej, stanowi też warunek rzeczywistej realizacji niepołączalności stanowiska sędziego z innymi. Niezależność materialną może zaś dać sędziemu wyłącznie odpowiednio wysoki poziom wynagrodzenia.

II. Ustawa z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych i niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 136, poz. 959) zakładała wprowadzenie rozwiązań, które skutkować miały pewną poprawą statusu materialnego sędziów.
Po pierwsze, wprowadzała do potencjalnej ścieżki kariery sędziowskiej instytucję tzw. „awansu poziomego”, polegającego na ustanowieniu „dodatkowych” stanowisk sędziowskich: sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym oraz sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym. Takie rozwiązanie stanowić miało instrument swoistego nagradzania – w założeniu przede wszystkim w aspekcie finansowym – sędziów właściwie wykonujących swe obowiązki, a nieaspirujących z różnych przyczyn do obejmowania stanowisk sędziowskich w sądach wyższych. W uzasadnieniu tej nowelizacji wyjaśniono, że sędziowie powołani na stanowiska sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym i sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym zachowują inwestyturę w dotychczasowym zakresie, a do orzekania w sądzie wyższym mogą być wyznaczani w drodze delegowania, a także kandydować na ogólnych zasadach do objęcia wolnych stanowisk sędziowskich w tym sądzie. Zasadniczym natomiast skutkiem objęcia przez sędziego jednego z tych stanowisk jest możliwość osiągania wynagrodzenia w stawkach przewidzianych dla odpowiadających im stanowisk w sądzie hierarchicznie wyższym.
Kolejnym rozwiązaniem wprowadzonym przez ustawę nowelizującą z dnia 29 czerwca 2007 r. był zapis, zgodnie z którym wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 120% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego. Ponadto, okresy uzyskiwania pierwszej i drugiej stawki awansowej zostały skrócone, odpowiednio, do 5 i 10 lat.
Wejście w życie powyższych regulacji przewidziano na 1 lipca 2008 roku.

III. Proponowane obecnie rozwiązania wprowadzają pewną modyfikację systemu wynagradzania sędziów, w dwóch etapach.
Projekt zachowuje dotychczas obowiązującą zasadę, że wynagrodzenie zasadnicze sędziego stanowi wielokrotność kwoty bazowej i określane jest w stawce podstawowej albo awansowej, zakłada jednak odstąpienie od instytucji „awansu poziomego”, wprowadzając w jego miejsce trzecią stawkę awansową przewidzianą dla sędziów rejonowych i okręgowych.
Należy uznać, że wprowadzenie dwóch „dodatkowych”, tytularnych w istocie, stanowisk w sądach rejonowych i okręgowych nadmiernie skomplikowałoby organizację sądownictwa powszechnego, zaś przyświecający wprowadzeniu tego systemu awansowania cel w postaci gratyfikacji finansowej sędziów o długim stażu pracy może zostać osiągnięty prostszymi środkami, w szczególności wprowadzeniem trzeciej stawki awansowej. Z kolei korzyści natury niematerialnej, w szczególności wyższy prestiż związany z uzyskaniem stanowiska sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym bądź sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym, są dyskusyjne zważywszy, iż z tego rodzaju awansem nie będzie się wiązać żadna zmiana wykonywanych obowiązków, a przy tym będzie on następował w istocie automatycznie na skutek upływu czasu, bez wyraźnego powiązania tego awansu z osiągnięciami zawodowymi sędziego.
W pierwszym etapie projektowanych zmian w miejsce tych „dodatkowych”, związanych z instytucją awansu poziomego, stanowisk sędziowskich dla sędziów sądów rejonowych i okręgowych przewiduje się po 15 latach zajmowania danego stanowiska trzecią stawkę awansową, której osiągnięcie skutkować będzie uzyskiwaniem przez sędziego sądu rejonowego lub okręgowego, wyższego wynagrodzenia zasadniczego – a więc w zasadzie tego samego skutku, co ewentualne uzyskanie awansu poziomego. Dla sędziów sądów apelacyjnych pozostaną – tak jak dotychczas – dwie stawki awansowe, po 5 i 10 latach pracy.
Jak wcześniej zaznaczono, projektowana regulacja zakłada rezygnację z tzw. awansu poziomego, która to instytucja miała rekompensować sędziom sądu rejonowego i sędziom sądu okręgowego brak możności awansowania na wyższe stanowisko sędziowskie i zarazem zapewniać stosowny awans płacowy. Tym samym, likwidacja awansu poziomego pociąga za sobą konieczność zapewnienia sędziom tych sądów innego korzystnego dla nich rozwiązania.
Wprowadzenie trzeciej stawki awansowej (w wysokości 120% wynagrodzenia zasadniczego) dla sędziów sądów rejonowych i okręgowych spowodowane jest zatem koniecznością stworzenia sędziom perspektywy systematycznego awansu płacowego w całym potencjalnym okresie ich służby, a przy tym uwzględnienie i tej statystycznej prawidłowości, że tylko dla części sędziów dostępny będzie awans na wyższe stanowisko sędziowskie (w sądzie okręgowym lub apelacyjnym). Często awans taki jest bowiem obiektywnie niemożliwy z przyczyn niezależnych od danego sędziego (brak etatów), czy też z przyczyn niezwiązanych z jakością jego pracy orzeczniczej (względy rodzinne wykluczające zmianę miejsca pracy itp.).
Nie przewiduje się natomiast trzeciej stawki awansowej dla sędziów sądu apelacyjnego, przede wszystkim z tego względu, że eliminowana instytucja awansu poziomego do nich się nie odnosiła. Należy także uwzględnić fakt, że wynagrodzenie zasadnicze tej grupy sędziów jest najwyższe. Niezależnie od tego, projektowane rozwiązanie zapewni sędziom sądu apelacyjnego wzrost wynagrodzeń, w związku z utrzymaniem regulacji przewidzianej nowelizacją z dnia 29 czerwca 2007 r., w myśl której wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 120% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego, a w modelu docelowym – 125%.
Okresy zajmowania danego stanowiska sędziowskiego, niezbędne dla uzyskiwania kolejnych stawek awansowych wynosić będą: 5 lat dla stawki pierwszej awansowej, 10 lat dla stawki drugiej awansowej i 15 lat dla stawki trzeciej awansowej. Okresy, traktowane jako minimalne, ulegać będą wydłużeniu o 3 lata (podobnie jak to się dzieje obecnie) w wypadkach ukarania sędziego w danym okresie karą dyscyplinarną lub dwukrotnego wytknięcia uchybienia w trybie art. 40 u.s.p., bądź dwukrotnego zwrócenia uwagi w trybie art. 37 § 4 u.s.p.
W modelu docelowym projekt zmienia dotychczasowe podstawy ustalania kwoty bazowej stanowiącej podstawę ustalania wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych. Proponuje się ustalenie wysokości kwoty bazowej bezpośrednio w przepisach ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych i ukształtowanie wysokości tej kwoty na poziomie 1.866,78 zł, tj. przy założeniu wzrostu o 25% w stosunku do jej aktualnej wysokości (1.493,42 zł). Kwota ta podlegałaby corocznej waloryzacji, na dotychczasowych zasadach, określonych w art. 91 § 1b tej ustawy.
Należy również zaznaczyć, że projektowane rozwiązanie docelowe zapewni właściwe relacje wynagrodzeń sędziów w strukturze sądownictwa powszechnego (tj. w sądach różnego szczebla), tak w stawce podstawowej, jak i w stawkach awansowych, poprzez wprowadzenie regulacji, zgodnie z którą wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 125% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego. Uregulowanie to zapewni w szczególności, iż powołanie na wyższe stanowisko sędziowskie będzie zawsze wiązało się z uzyskaniem wyższego wynagrodzenia. Należy przyjąć, że rozwiązanie przeciwne działałoby demotywująco i było sprzeczne z samą instytucją awansu, który z definicji wiąże się z podwyższeniem nie tylko prestiżu, ale i statusu finansowego osoby nim objętej.
Powyższe rozwiązania mają na celu odwrócenie niekorzystnych skutków kilkuletniej stagnacji poziomu wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych i ukształtowanie go stosownie do założeń wynikających z art. 178 ust. 2 Konstytucji RP, przy uwzględnieniu aktualnego poziomu zarobków innych grup zawodowych.

IV. Z uwagi na przyjęte w dotychczasowych przepisach powiązanie systemu wynagradzania prokuratorów z systemem wynagradzania sędziów sądów powszechnych analogiczne zmiany zaproponowano w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 959) – w zakresie przepisów nowelizujących ustawę o prokuraturze.
Jednakże w związku z projektowaną reformą ustroju prokuratury i dążeniem do nowego modelu kariery sędziowskiej, w którym zakłada się, że stanowisko sędziego powinno być ukoronowaniem kariery prawniczej, należało docelowo uniezależnić system wynagradzania sędziów od systemu wynagradzania prokuratorów.
Stało się zatem konieczne wykreślenie z treści art. 62 ust. 1 ustawy o prokuraturze zapisów stanowiących, że wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów w takich samych jednostkach organizacyjnych sądów powszechnych, a wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów Prokuratury Krajowej jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów Sądu Najwyższego.
Podobnie, mając na względzie kształtowanie nowego modelu kariery sędziowskiej i wynikającą z tego potrzebę wzmocnienia statusu sędziów w stosunku do przedstawicieli innych zawodów prawniczych, dokonano niezbędnej korekty przepisów dotyczących wynagrodzeń radców Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
Niezależnie, w ustawie o Sądzie Najwyższym oraz ustawie – Prawo o ustroju sądów administracyjnych zaproponowano wprowadzenie samodzielnej kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalania wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego oraz sędziów i asesorów sądów administracyjnych.

Projekt z 01 września 2008r.


Autopoprawka
do projektu ustawy z dnia ……………
o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury

W projekcie ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury wprowadza się następujące zmiany:
.........................
2) w art. 60, wprowadzającym zmiany w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.):
a) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) w art. 91 po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu:
„§ 5a. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego, ustalone w stawce podstawowej albo awansowej według zasad określonych w § 1-5, podwyższa się, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r., o kwotę 1039,50 zł miesięcznie.”,b) dotychczasowe punkty 11-19 oznacza się jako 12-20;
3) w art. 68 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wynagrodzenie zasadnicze asesora sądowego ustala się na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Wynagrodzenie to, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r., podwyższa się miesięcznie o kwotę 1039,50 zł, powiększoną o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”;
4) w art. 69 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wynagrodzenie zasadnicze asesora sądu wojskowego ustala się na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Wynagrodzenie to, począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r., podwyższa się miesięcznie o kwotę 1039,50 zł, powiększoną o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”.


U z a s a d n i e n i e
II.
Konieczność wprowadzenia zmian w projekcie ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury w zakresie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych jest następstwem faktu, że powyższy projekt został sporządzony i skierowany pod obrady Rady Ministrów przed datą ostatecznego opracowania i zaakceptowania przez Ministra Sprawiedliwości projektu budżetu na rok 2009. Należy zaznaczyć, że w zaakceptowanym projekcie budżetu na rok 2009, w części 15 - „Sądy powszechne”, uwzględniono wydatki związane z podwyższeniem wynagrodzeń sędziowskich o kwotę 1.039,50 zł. natomiast wydatki na wzrost wynagrodzeń prokuratorów nie zostały wprawdzie ujęte w projekcie budżetu w części 37 - „Sprawiedliwość”, z uwagi na limit wydatków dla tej części ustalony przez Ministra Finansów; wydatki te zostały jednakże zgłoszone, w piśmie do Ministra Finansów, jako niezbędne i o które ustalony limit powinien zostać zwiększony, w przypadku gdy projektowana regulacja zostanie wprowadzona od stycznia 2009 roku.
Tym samym, wprowadzenie dodatkowych regulacji do projektu ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, w części dotyczącej zmian w przepisach ustawy z dnia z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz, w odniesieniu do asesorów sądów powszechnych i wojskowych, w przepisach przejściowych i końcowych, jest niezbędne, aby zapewnić spójność obu projektów.

III.
Odpowiednie ukształtowanie statusu sędziego, w którym mieści się również zakładana w przepisach Konstytucji RP niezależność materialna sędziego, pełni przede wszystkim rolę jednej z ustrojowych gwarancji niezawisłości sędziowskiej, stanowiąc warunek rzeczywistej realizacji niepołączalności stanowiska sędziego z innymi. Niezależność materialną może zaś dać sędziemu wyłącznie odpowiednio wysoki poziom wynagrodzenia.
Nie można negować faktu, że od kilku lat poziom wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych staje się coraz mniej adekwatny do zakresu nałożonych na sądy i sędziów obowiązków i związanego z nimi niezbędnego nakładu pracy i intelektualnego wysiłku, jak i godności sprawowanego urzędu.
Trafność tej oceny potwierdza fakt, że Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka na posiedzeniu w dniu 23 lipca br. uchwaliła jednogłośnie, na podstawie art. 158 Regulaminu Sejmu RP, dezyderat skierowany do Rady Ministrów, w którym stwierdziła, że wynagrodzenia sędziów nie odpowiadają normie art. 178 ust. 2 Konstytucji RP.
W świetle powyższego wprowadzenie regulacji skutkującej niezwłocznym podwyższeniem wynagrodzeń sędziowskich staje się nieodzowne.
Projektowane rozwiązanie jest zatem pierwszym etapem nowego ukształtowania poziomu wynagrodzeń sędziów, a zarazem stanowi realizację postulatu zawartego w wyżej wspomnianym dezyderacie.
Należy zaznaczyć, że nie jest to regulacja systemowa, zmierzająca do ukształtowania docelowego modelu wynagradzania sędziów sądów powszechnych, a jedynie incydentalna interwencja normatywna, jakkolwiek podnosząca dotychczasowy poziom wynagrodzeń sędziowskich w sposób trwały. Zakłada się, że w roku 2009 nastąpi podwyższenie poziomu wynagrodzeń zasadniczych sędziów sądów powszechnych – rejonowych, okręgowych i apelacyjnych, ustalonych według dotychczasowych reguł, o kwotę 1039,50 zł brutto.
Wskazana interwencja w pewnym stopniu przyczyni się do odwrócenia skutków odnotowanej w ostatnich kilkunastu latach istotnej tendencji spadkowej poziomu wynagrodzeń sędziowskich w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ogólnego, przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw, jak również do najniższego (minimalnego) wynagrodzenia miesięcznego. Należy wskazać, że wynagrodzenie sędziego sądu rejonowego w 1997 roku stanowiło:
- 228% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, a w 2007 roku jedynie 179% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 271% i 212%, a sędziego sądu apelacyjnego - 338% i 250%);
- 228% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ogólnego, a w 2007 roku jedynie 176% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 271% i 208%, a sędziego sądu apelacyjnego - 338% i 245%);
- 209% przeciętnego wynagrodzenia w sferze przedsiębiorstw, a w 2007 roku 167% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 247% i 197%, a sędziego sądu apelacyjnego - 309% i 233%);
- 620 % najniższego (minimalnego) wynagrodzenia miesięcznego, a w 2007 roku 515% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego – 735% i 608%, a sędziego sądu apelacyjnego - 918% i 717%).
Powyższa regulacja, zakładająca podwyższenie wynagrodzeń sędziów wszystkich szczebli o jednakową kwotę, relatywnie najkorzystniejsze skutki wywoła w odniesieniu do poziomu wynagrodzeń sędziów sądów rejonowych, otrzymujących wynagrodzenia w podstawowej stawce awansowej, a więc na początku drogi zawodowej. Uwzględniając warunki roku 2008, dla sędziego sądu rejonowego, którego wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi obecnie 4.928,29 zł, podwyższenie wynagrodzenia o kwotę 1.039,50 zł spowoduje wzrost wynagrodzenia zasadniczego o 21,1 %, natomiast w przypadku sędziego sądu apelacyjnego, który uzyskuje wynagrodzenie zasadnicze w drugiej stawce awansowej, podwyższenie wynagrodzenia o kwotę 1.039,50 zł spowoduje wzrost o 12,7%. Takie rozwiązanie podyktowane jest faktem, że to przede wszystkim sędziowie sądów rejonowych, z uwagi na trudne warunki pracy i duże obciążenie, jak również stosunkowo niski prestiż, wymagają pozytywnego zmotywowania. Analogiczne względy przemawiają za koniecznością objęcia projektowanym wzrostem wynagrodzenia także asesorów w sądach powszechnych i sądach wojskowych.
Trzeba podkreślić, że równocześnie prowadzone są prace legislacyjne zmierzające do zmiany obowiązującego obecnie systemu wynagradzania sędziów sądów powszechnych, zakładające, poza realnym podwyższeniem aktualnego poziomu ich wynagrodzeń, stworzenie sędziom możliwości uzyskiwania systematycznego „awansu finansowego” w toku służby na danym stanowisku sędziowskim. W ramach tego rozwiązania zakładane jest spłaszczenie wynagrodzeń sędziów sądów różnych szczebli poprzez umożliwienie sędziom sądów niższych uzyskiwania wynagrodzenia zasadniczego w niektórych stawkach przysługujących sędziom sądów bezpośrednio wyższych, przy czym w celu likwidacji ewentualnego demotywacyjnego skutku spłaszczenia wynagrodzeń sędziów zakłada się, że awans do sądu wyższego będzie się zawsze wiązał z awansem płacowym. Przewiduje się zwiększenie liczby stawek awansowych wynagrodzenia zasadniczego, przy czym postęp między stawkami byłby degresywny. Sędziowie uzyskiwaliby kolejne stawki wynagrodzenia po upływie kolejnych pięciu lat zajmowania danego stanowiska sędziowskiego, z wydłużeniem tego okresu w razie ukarania sędziego karą dyscyplinarną, dwukrotnego wytknięcia uchybienia lub zwrócenia uwagi na podstawie odpowiednich przepisów ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Zakładane mechanizmy zachodzenia stawek oraz podwyższania wynagrodzenia w razie awansu do sądu wyższego szczebla zapewniałyby równowagę pomiędzy, z jednej strony, potrzebami sądów wyższych pozyskiwania sędziów o możliwie najwyższych kwalifikacjach, a z drugiej strony potrzebami sądów niższych, aby orzekali w nich sędziowie doświadczeni, prezentujący dobry poziom orzecznictwa. Uznaje się bowiem za rzecz pożądaną zatrzymanie w sądach niższego szczebla przynajmniej części dobrych i bardzo dobrych sędziów i zapewnienie odpowiedniego poziomu orzecznictwa tych sądów.
Takie rozwiązanie wpisze się w założenia nowego modelu pozyskiwania kandydatów na sędziów z innych zawodów prawniczych. W związku tym przewiduje się zaliczanie okresu pracy adwokata, radcy prawnego, notariusza oraz radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa do stażu pracy, od którego uzależnione będzie uzyskiwanie stawek awansowych wynagrodzenia zasadniczego na stanowisku sędziego sądu rejonowego. Celem takiego rozwiązania jest spowodowanie, aby kandydaci na stanowisko sędziego z innych zawodów prawniczych rozpoczynali swoją karierę sędziowską od sądów rejonowych. Ponadto, ze względu na proporcje liczby stanowisk sędziowskich pomiędzy poszczególnymi szczeblami sądownictwa, największe potrzeby obsadzania stanowisk będą pojawiały się w sądach rejonowych. Przyjęte rozwiązanie nie wykluczy możliwości ubiegania się wymienionych kandydatów o stanowiska sędziów sądów wyższych.

IV.
Projektowane zmiany nie stanowią przedmiotu regulacji prawa wspólnotowego.

Ocena skutków regulacji:
1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje ustawa:
Projektowane zmiany dotyczą prokuratorów i asesorów prokuratury, sędziów sądów powszechnych, sędziów sądów wojskowych, asesorów sądowych w sądach powszechnych
i wojskowych.

2. Skutki społeczno-gospodarcze oraz finansowe ustawy:
1) wpływ na finanse publiczne, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego:
Projektowana regulacja w zakresie proponowanych zmian w ustawie o prokuraturze nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa.
Całkowite skutki finansowe proponowanych przepisów Prawa o ustroju sądów powszechnych w roku 2009 zostały wstępnie oszacowane według warunków roku 2008 na kwotę 314.203 tys. zł, w tym 199.826 tys. zł w części 15 - „Sądy powszechne” oraz 114. 377 tys. zł w części 37 - „Sprawiedliwość”, to jest po uwzględnieniu powiązania wynagrodzenia prokuratorów z wynagrodzeniami sędziów na podstawie art. 62 ust.1 zdanie drugie ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
2) wpływ na rynek pracy:
Projekt nie powinien mieć wpływu na rynek pracy;
3) wpływ na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw:
Projekt nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki, ani przedsiębiorczość;
4) wpływ na rozwój regionalny:
Projekt nie wpłynie na rozwój regionalny.
3. Konsultacje:
Projekt został przekazany do zaopiniowania Krajowej Radzie Sądownictwa, a w ramach konsultacji społecznych przesłany Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”, Radzie Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym, Związkowi Zawodowemu Prokuratorów i Pracowników Prokuratury RP, Stowarzyszeniu Prokuratorów RP.

Projekt rozporządzenia został zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414).

Projekt z
2 października 2008 r.
Ustawa
z dnia ……………………
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw )

Art. 1.
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz.1070, z późn. zm. ) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 78 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Ponadto w okresie delegowania, ze względu na charakter pracy i zakres wykonywanych zadań, sędziemu może być przyznany przez Ministra Sprawiedliwości dodatek specjalny w kwocie nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w art. 91 § 5a, oraz dodatku funkcyjnego. Dodatek przyznaje się na czas określony, a w indywidualnych przypadkach – także na czas nieokreślony.”;
2) w art. 91:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość, ustaloną według zasad określonych w § 1a i § 1b, określa ustawa budżetowa. Wysokość wynagrodzenia sędziów sądów równorzędnych różnicuje staż pracy i pełnione funkcje.”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego na danym stanowisku ustala się w stawce podstawowej, w stawce pierwszej awansowej albo w stawce drugiej awansowej. Wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 120% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego. Pierwsza stawka awansowa stanowi 107% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla danego stanowiska sędziowskiego, a druga stawka awansowa – 115% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla danego stanowiska sędziowskiego.”,
c) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu:
„§ 5a. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego, ustalone w stawce podstawowej albo awansowej według zasad określonych w § 1-5, podwyższa się o kwotę
1.000 zł.”,
d) § 7 otrzymuje brzmienie:
„§ 7. Wynagrodzenie sędziów różnicuje ponadto dodatek za długoletnią pracę, wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5% wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w § 5a, i wzrastający po każdym roku o 1%, aż do osiągnięcia 20%.”;
3) w art. 136 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze asesora sądowego ustala się według zasad określonych w art. 91 § 1 zdanie pierwsze, w trybie określonym w art. 91 § 8, a następnie podwyższa o kwotę 1.000 zł.”.

Art. 2.

W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 50 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. W okresie delegowania, ze względu na charakter pracy i zakres wykonywanych zadań, prokuratorowi może być przyznany przez Ministra Sprawiedliwości dodatek specjalny w kwocie nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w art. 62 ust. 1m, oraz dodatku funkcyjnego. Dodatek przyznaje się na czas określony, a w indywidualnych wypadkach – także na czas nieokreślony. Dodatek specjalny nie przysługuje prokuratorowi prokuratury apelacyjnej delegowanemu do Biura do Spraw Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Krajowej. Łączna kwota wynagrodzenia zasadniczego i dodatku specjalnego prokuratora prokuratury okręgowej i prokuratora prokuratury rejonowej delegowanego do Biura do Spraw Przestępczości Zorganizowanej nie może przekraczać wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury apelacyjnej delegowanego do tego Biura.”;
2) w art. 62:
a) ust. 1g otrzymuje brzmienie:
„1g. Prokuratorowi przysługuje dodatek za długoletnią pracę wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5% aktualnie pobieranego przez prokuratora wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w ust. 1m, i wzrastający po każdym kolejnym roku pracy o 1% tego wynagrodzenia, aż do osiągnięcia 20%. Po 20 latach pracy dodatek wypłacany jest, bez względu na staż pracy powyżej tego okresu, w wysokości 20% aktualnie pobieranego przez prokuratora wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w ust. 1m.”,
b) ust.1l otrzymuje brzmienie:
„1l. Przepisów ust. 1a-1d oraz 1m nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.”,
c) po ust. 1l dodaje się ust. 1m w brzmieniu:
„1m. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora, ustalone w stawce podstawowej albo awansowej według zasad określonych w ust. 1-1e, podwyższa się o kwotę 1.000 zł.”.

Art. 3.

W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2002 r., Nr 240, poz. 2052 ze zm. )) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 42:
a) §1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego jest nie niższe niż 150% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu apelacyjnego w stawce podstawowej, z wyłączeniem kwoty wskazanej w art. 91 § 5a ustawy, o której mowa w art. 8 § 1.”,
b) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
„§ 3a. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego, ustalone w stawce podstawowej albo awansowej według zasad określonych w § 1-3, podwyższa się o kwotę 1.000 zł.”;
2) art. 43 otrzymuje brzmienie:
„Art. 43. Sędziemu Sądu Najwyższego przysługuje dodatek za długoletnią pracę wynoszący za każdy rok 1% wynagrodzenia zasadniczego, z wyłączeniem kwoty, o której mowa w art. 42 § 3a, nie więcej jednak niż 20% tego wynagrodzenia. Do okresu pracy, od którego zależy wysokość dodatku, wlicza się również przypadający przed powołaniem na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego okres stosunku służbowego lub stosunku pracy, jak również okres wykonywania zawodu adwokata, radcy prawnego lub notariusza.”.

Art. 4.

Uposażenie sędziów Sądu Najwyższego, prokuratorów Prokuratury Krajowej, sędziów sądów powszechnych, sędziów sądów administracyjnych i sędziów sądów wojskowych oraz prokuratorów, którzy zostali przeniesieni w stan spoczynku przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podwyższa się o kwotę 750 zł.

Art. 5.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.


U z a s a d n i e n i e

Projektowana regulacja ma na celu odwrócenie skutków odnotowanej w ostatnich kilkunastu latach istotnej tendencji spadkowej poziomu wynagrodzeń sędziowskich w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ogólnego, przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw, jak również do najniższego (minimalnego) wynagrodzenia miesięcznego.
Należy wskazać, że wynagrodzenie sędziego sądu rejonowego w 1997 roku stanowiło:
- 228% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, a w 2007 roku jedynie 179% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 271% i 212%, a sędziego sądu apelacyjnego - 338% i 250%);
- 228% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ogólnego, a w 2007 roku jedynie 176% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 271% i 208%, a sędziego sądu apelacyjnego - 338% i 245%);
- 209% przeciętnego wynagrodzenia w sferze przedsiębiorstw, a w 2007 roku 167% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego - 247% i 197%, a sędziego sądu apelacyjnego - 309% i 233%);
- 620 % najniższego (minimalnego) wynagrodzenia miesięcznego, a w 2007 roku 515% (odpowiednio sędziego sądu okręgowego – 735% i 608%, a sędziego sądu apelacyjnego - 918% i 717%).
Projektowane przepisy nie stanowią regulacji systemowej, zmierzającej do ukształtowania docelowego modelu wynagradzania sędziów sądów powszechnych lecz są incydentalną interwencją normatywną, podnoszącą dotychczasowy poziom wynagrodzeń sędziowskich do czasu opracowania rozwiązań docelowych. Zakłada się, że w roku 2009 nastąpi podwyższenie poziomu wynagrodzeń zasadniczych sędziów sądów powszechnych – rejonowych, okręgowych i apelacyjnych, ustalonych według dotychczasowych reguł, o kwotę 1.000 zł brutto.
Powyższa regulacja, zakładająca podwyższenie wynagrodzeń sędziów wszystkich szczebli o jednakową kwotę, relatywnie najkorzystniejsze skutki wywoła w odniesieniu do poziomu wynagrodzeń sędziów sądów rejonowych, otrzymujących wynagrodzenia w podstawowej stawce awansowej, a więc na początku drogi zawodowej. Takie rozwiązanie podyktowane jest faktem, że to przede wszystkim sędziowie sądów rejonowych, z uwagi na trudne warunki pracy i duże obciążenie, jak również stosunkowo niski prestiż, wymagają pozytywnego zmotywowania. Analogiczne względy przemawiają za koniecznością objęcia projektowanym wzrostem wynagrodzenia także asesorów sądowych.
Projekt przewiduje, że kwota 1.000 zł podwyższy wynagrodzenia zasadnicze sędziów, jednak nie będzie wliczana do podstawy obliczania wynagrodzenia w stawkach awansowych. Każdy sędzia, niezależnie od zaszeregowania w stawkach wynagrodzenia zasadniczego, uzyska jednakową podwyżkę. Powyższa kwota nie będzie również uwzględniana przy ustalaniu wynagrodzenia sędziów sądów okręgowych i apelacyjnych według zasad przewidzianych w obecnie obowiązującym art. 91 § 1 zdanie trzecie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, przewidującym co najmniej 120-procentowe zróżnicowanie wynagrodzenia w stosunku do wynagrodzenia dla stanowiska bezpośrednio niższego, jak również przy obliczaniu dodatku za długoletnią pracę i dodatku specjalnego.
Opisanym wyżej zmianom w przepisach ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych towarzyszyć muszą analogiczne zmiany w ustawie o prokuraturze.
Sędziowie sądów wojskowych zostaną objęci projektowaną regulacją na zasadzie odesłania zawartego w art. 70 § 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów wojskowych.
Wynagrodzenia zasadnicze asesorów sądów powszechnych i wojskowych oraz asesorów prokuratury ulegną podwyższeniu na zasadach analogicznych, jak w przypadku wynagrodzeń sędziowskich i prokuratorskich (na skutek zawartych w przepisach szczególnych odesłań), z tym, że kwota netto, o jaką podwyżka nastąpi, będzie niższa z uwagi na należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
Wobec faktu, że, zgodnie z art. 42 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym, wynagrodzenie zasadnicze sędziów Sądu Najwyższego jest nie niższe niż wynagrodzenie zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych zwiększone o połowę, do zachowania spójności regulacji niezbędne było równoczesne dokonanie nowelizacji powyższego przepisu. Nowelizacja art. 42, podobnie jak art. 43 powyższej ustawy, dotyczącego dodatku za długoletnią pracę, wprowadza zapisy analogiczne do zmian projektowanych w art. 91 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Zgodnie z ich treścią, sędziowie Sądu Najwyższego (a także prokuratorzy Prokuratury Krajowej) uzyskają podwyższenie wynagrodzeń zasadniczych o kwotę 1.000 zł, która nie będzie jednak wliczana do podstawy obliczania stawki awansowej i dodatku za długoletnią pracę.
Należy zaznaczyć, że równocześnie prowadzone są prace legislacyjne zmierzające do zmiany obowiązującego obecnie systemu wynagradzania sędziów sądów powszechnych, zakładające, poza realnym podwyższeniem aktualnego poziomu ich wynagrodzeń, stworzenie sędziom możliwości uzyskiwania systematycznego „awansu finansowego” w toku służby na danym stanowisku sędziowskim. Wiąże się to z dążeniem do takiego ukształtowania modelu kariery prawniczej, w którym najwyższą pozycję zajmuje urząd sędziego, sprawowany przez osoby o bardzo wysokich kwalifikacjach zawodowych.

Przyjęty sposób regulacji – opracowanie odrębnej ustawy o zmianie ustawy – Prawo
o ustroju sądów powszechnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw – jest wynikiem uwzględnienia uwag zgłaszanych w toku uzgodnień międzyresortowych projektu autopoprawki do projektu ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (proponowane podwyższenie wynagrodzeń było początkowo ujęte we wskazanym projekcie autopoprawki).
W przedstawionym projekcie proponuje się podwyższenie wynagrodzeń sędziowskich o kwotę 1000 zł (w projekcie autopoprawki proponowano kwotę 1039, 50 zł). Wysokość podwyżki ustalona została w toku uzgodnień członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości z Ministrem Finansów.

Projektowane zmiany nie stanowią przedmiotu regulacji prawa wspólnotowego.

Ocena skutków regulacji:
1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje ustawa:
Projektowane zmiany dotyczą sędziów sądów powszechnych, administracyjnych i wojskowych, sędziów Sądu Najwyższego, prokuratorów (w tym także sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku), asesorów sądowych w sądach powszechnych i wojskowych, asesorów prokuratury oraz referendarzy sądowych.
2. Skutki społeczno-gospodarcze oraz finansowe ustawy:
1) wpływ na finanse publiczne, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego:
W zaakceptowanym projekcie budżetu na rok 2009, w części 15 - „Sądy powszechne” oraz w części 37 - „Sprawiedliwość”, uwzględniono wydatki związane z przewidzianym z projekcie podwyższeniem wynagrodzeń.
Skutki finansowe proponowanych regulacji w roku 2009 zostały oszacowane na kwotę 268 896 tys. zł, w tym 170 259 tys. zł w części 15 - „Sądy powszechne” oraz 98 637 tys. zł w części 37 - „Sprawiedliwość”, to jest po uwzględnieniu powiązania wynagrodzenia prokuratorów z wynagrodzeniami sędziów na podstawie art. 62 ust.1 zdanie drugie ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
Skutki finansowe proponowanych regulacji w roku 2009 dla budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej, związane z podwyższeniem uposażeń sędziów i asesorów sądów wojskowych, zostały oszacowane na kwotę 972 tys. zł.
Skutki finansowe proponowanych regulacji w roku 2009 dla budżetu Sądu Najwyższego, związane z podwyższeniem wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego i uposażeń sędziów Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, zostały oszacowane łącznie na kwotę 2.475 tys. zł.
Skutki finansowe proponowanych regulacji w roku 2009 dla budżetu państwa w części 05 – „Naczelny Sąd Administracyjny”, związane z podwyższeniem wynagrodzeń sędziów i asesorów sądów administracyjnych, zostały oszacowane na kwotę 10.007 tys. zł.
Skutki finansowe proponowanych regulacji w roku 2009, dla budżetu Instytutu Pamięci Narodowej, związane z podwyższeniem wynagrodzeń prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej, zostały oszacowane na kwotę 2.333 tys. zł.
2) wpływ na rynek pracy:
Projekt nie powinien mieć wpływu na rynek pracy;
3) wpływ na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw:
Projekt nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki, ani przedsiębiorczość;
4) wpływ na rozwój regionalny:
Projekt nie wpłynie na rozwój regionalny.
3. Konsultacje:
Projekt (w wersji autopoprawki do projektu ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa
i Prokuratury) został przekazany do zaopiniowania Krajowej Radzie Sądownictwa, a w ramach konsultacji społecznych przesłany Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”.
Krajowa Rada Sądownictwa pozytywnie zaopiniowała zamysł podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów i asesorów sądowych, podkreślając jednak doraźny charakter proponowanego rozwiązania i konieczność niezwłocznego wprowadzenia systemowej regulacji kształtującej model wynagradzania sędziów sądów powszechnych.
Stowarzyszenie Sędziów Polskich „Iustitia” również zaakceptowało zaproponowane rozwiązanie, jako rozwiązanie prowizoryczne na rok 2009, podkreślając konieczność uniezależnienia wynagrodzeń sędziów od doraźnych decyzji politycznych, przede wszystkim poprzez przyjęcie za podstawę ustalania ich wysokości od średniego wynagrodzenia w kraju. Stowarzyszenie podzieliło dodatkowo założenie projektodawcy, że rozwarstwienie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych jest obecnie zbyt duże, a ich struktura powinna ulec spłaszczeniu, uznając, że proponowana zmiana, zmniejszająca rozwarstwienie pomiędzy najwyższym wynagrodzeniem sędziego sądu apelacyjnego a najniższym wynagrodzeniem sędziego sądu rejonowego ze 167% do 155%, jest zmianą właściwą. Stowarzyszenie podniosło jednocześnie, że proponowana zmiana powinna zostać przeprowadzona odrębną ustawą zmieniającą przepisy ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, a nie w drodze autopoprawki do projektu ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury; uwaga ta została uwzględniona.
Rodzaj i zakres zmian wprowadzonych w nowej wersji projektu nie wymaga ponownego przeprowadzenia konsultacji społecznych.

Projekt został zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414).

Projekt
z 30 października 2008 r.

Ustawa
z dnia ……………………..2008 r.
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw )


Art. 1.
§ 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. )) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 65b uchyla się § 4.”;

2) w art. 77 § 6 pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c,”;
3) w art. 78 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury, a także do prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku sędziowskim. W okresie delegowania sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 91b § 2.”;

4) w art. 78a:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sędzia delegowany na podstawie art. 77 § 3a ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku sędziowskim, a także do świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli zdarzenie powodujące powstanie prawa do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa. W okresie delegowania do pełnienia funkcji sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 91b § 2.”,
b) § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Do wydatków, o których mowa w § 4, nie zalicza się wynagrodzenia zasadniczego sędziego, przysługujących na zajmowanym stanowisku sędziowskim, do których sędzia zachowuje prawo w czasie delegacji do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa.”;

5) w art. 91:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wysokość wynagrodzenia sędziów sądów równorzędnych różnicuje staż pracy i pełnione funkcje.”,
b) uchyla się § 1a i § 1b,
c) po § 1b dodaje się § 1c i § 1d w brzmieniu:
„§ 1c. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm. )), z zastrzeżeniem § 1d.
§ 1d. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”,
d) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 1c.”,
e) uchyla się § 2a,
f) po § 2a dodaje się § 2b w brzmieniu:
„§ 2b. Mnożniki, o których mowa w § 2, określa załącznik do ustawy.”,
g) uchyla się § 3-8;

6) po art. 91 dodaje się art. 91a i art. 91b w brzmieniu:
„Art. 91a § 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziów sądów rejonowych ustala się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenie zasadnicze sędziów sądów okręgowych – w stawkach od trzeciej do szóstej, wynagrodzenie zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych – w stawkach od piątej do ósmej.
§ 2. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie rejonowym, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie okręgowym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce trzeciej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce albo w stawce czwartej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce bezpośrednio wyższej. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie apelacyjnym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce piątej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce albo w stawce szóstej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce bezpośrednio wyższej.
§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego ulega podwyższeniu do wysokości kolejnej stawki po pięciu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora, od uzyskania poprzedniej stawki wynagrodzenia.
§ 4. Do okresu pracy na stanowisku sędziego dolicza się również okres powierzenia pełnienia czynności sędziowskich na stanowisku asesora sądowego.
Art. 91b § 1. W związku z pełnionymi funkcjami sędziemu przysługują dodatki funkcyjne.
§ 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi w drodze rozporządzenia, stawki dodatków funkcyjnych przysługujących sędziom, biorąc pod uwagę rodzaj pełnionej funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną funkcją obowiązków.”;

7) w art. 100 § 2 i § 3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego, pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.
§ 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1 i 2, podwyższa się stosownie do zmian wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo.”;

w art. 151b:
a) § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego wynosi 75% wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce drugiej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego, a po dalszych siedmiu latach pracy – do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce trzeciej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze starszego referendarza sądowego wynosi 85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w pierwszej stawce, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu latach pracy na stanowisku starszego referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w drugiej stawce, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”,
b) § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. Poza wynagrodzeniem zasadniczym referendarzowi sądowemu przysługują nagrody jubileuszowe oraz jednorazowa odprawa w razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i prokuratury.”;

9) w art. 172:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi 1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c.”,
b) uchyla się § 5.

§ 2. Załącznik do ustawy, o której mowa w § 1, określa załącznik nr 1 do niniejszej ustawy.

Art. 2.
§ 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 i z 2007 r. Nr 136, poz. 959) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 11a uchyla się ust. 7;

2) w art. 50:
a) w ust. 5 pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora, o której mowa w art. 61b;”,
b) ust. 6b i ust. 7 otrzymują brzmienie:
„6b. Prokurator delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku prokuratorskim. W okresie delegowania prokurator otrzymuje dodatek funkcyjny określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 61c ust. 2, z tym że prokurator delegowany do Biura do Spraw Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Krajowej dodatek ten otrzymuje tylko w razie powołania do pełnienia funkcji dyrektora biura i jego zastępcy oraz naczelnika wydziału i jego zastępcy.
7. Prokurator delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury, a także do prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego na zajmowanym stanowisku prokuratorskim. W okresie delegowania prokurator otrzymuje dodatek funkcyjny określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 61c ust. 2.”;

3) w art. 50a ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Do wydatków, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się wynagrodzenia zasadniczego albo uposażenia prokuratora przysługujących na zajmowanym stanowisku prokuratorskim, do których prokurator zachowuje prawo w czasie delegacji do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa.”;

4) po art. 61 dodaje się art. 61a-61c w brzmieniu:
„Art. 61a.1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów prokuratur rejonowych ustala się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów prokuratur okręgowych – w stawkach od trzeciej do szóstej, wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów prokuratur apelacyjnych – w stawkach od piątej do ósmej.
2. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze rejonowej, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze okręgowej, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce trzeciej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce albo w stawce czwartej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce bezpośrednio wyższej. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze apelacyjnej przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce piątej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce albo w stawce szóstej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce bezpośrednio wyższej.
§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora ulega podwyższeniu do wysokości kolejnej stawki po pięciu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego, od uzyskania poprzedniej stawki wynagrodzenia.
§ 4. Do okresu zajmowania stanowiska prokuratorskiego dolicza się również okres powierzenia pełnienia czynności prokuratorskich na stanowisku asesora prokuratorskiego.
Art. 61b. 1. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. nr 39, poz. 353 ze zm.), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w dotychczasowej wysokości.
Art. 61c. 1. W związku z pełnionymi funkcjami prokuratorowi przysługują dodatki funkcyjne.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stawki dodatków funkcyjnych przysługujących prokuratorom, biorąc pod uwagę rodzaj pełnionej funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną funkcją obowiązków.”;

5) w art. 62:
a) ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:
„1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów równorzędnych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury jest równe; wysokość wynagrodzenia prokuratorów równorzędnych jednostek organizacyjnych różnicuje staż pracy i pełnione funkcje. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów w takich samych jednostkach organizacyjnych sądów powszechnych. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów Prokuratury Krajowej jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów Sądu Najwyższego.
1a. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora określa się w stawkach, których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w art. 61b.”,
b) uchyla się ust. 1b-1f,
c) ust. 1l otrzymuje brzmienie:
„1l. przepisów ust. 1a nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.”,
d) uchyla się ust. 2,
e) po ust. 2 dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Mnożniki, o których mowa w § 2, określa załącznik do ustawy.”;

§ 2. Załącznik do ustawy, o której mowa w § 1, określa załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.

Art. 3.
W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz.2052, z późn. zm. )) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 42 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego w stawce podstawowej jest nie niższe niż wynagrodzenie zasadnicze sędziego sądu powszechnego w stawce piątej, zwiększone o połowę.”,
2) uchyla się art. 43.

Art. 4.
W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r.:
1) wynagrodzenie zasadnicze sędziego na danym stanowisku określa się w stawce podstawowej albo stawce awansowej pierwszej bądź drugiej, w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu art. 91 § 2 obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego podwyższa się do wysokości stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Przepis art. 91 § 3 zdanie drugie ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się;
2) mnożniki, służące do ustalenia wysokości poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego sędziów, określa załącznik nr 2 do niniejszej ustawy;
3) podstawę ustalenia wysokości przysługujących sędziom dodatków funkcyjnych stanowi 52% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. art. 91 § 1c ustawy, o której mowa w art. 1;
4) uposażenie sędziów pozostających w stanie spoczynku przed dniem 1 stycznia 2009 r. ustala się w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego, jakie otrzymywałby ten sędzia, gdyby nadal pełnił służbę na ostatnio zajmowanym stanowisku;
5) uposażenia rodzinne po zmarłych sędziach albo sędziach w stanie spoczynku, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2009 r., podwyższa się, przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w punkcie 4.

Art. 5.
W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r.:
1) wynagrodzenia zasadnicze prokuratora na danym stanowisku określa się w stawce podstawowej albo stawce awansowej pierwszej bądź drugiej, w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu art. 62 ust. 1a obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora podwyższa się do wysokości stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Przepis art. 62 ust. 1c zdanie trzecie ustawy, o której mowa w art. 2, stosuje się;
2) mnożniki, służące do ustalenia wysokości poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów, określa załącznik nr 4 do niniejszej ustawy;
3) podstawę ustalenia wysokości przysługujących prokuratorom dodatków funkcyjnych stanowi 52% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora, o której mowa w art. art. 61b ustawy, o której mowa w art. 2;
4) uposażenie prokuratorów pozostających w stanie spoczynku przed dniem 1 stycznia 2009 r. ustala się w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego, jakie otrzymywałby ten prokurator, gdyby nadal pełnił służbę na ostatnio zajmowanym stanowisku;
5) uposażenia rodzinne po zmarłych prokuratorach albo prokuratorach w stanie spoczynku, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2009 r., podwyższa się, przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w punkcie 4.




Art. 6.
Do wynagrodzeń asesorów sądowych i prokuratorskich stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 7.
§ 1. Z dniem 1 stycznia 2010 r. wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów okręgowych – w stawkach od trzeciej do szóstej, a wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych – w stawkach od piątej do ósmej, o których mowa w art. 91a ustawy, o której mowa w art. 1 § 1 pkt 4, według zasad określonych w § 2-4.
§ 2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy sędziego na zajmowanym stanowisku, a jeżeli jest to korzystniejsze – staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich, zwany dalej ogólnym stażem pracy. Staż pracy niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek zgodnie z tabelą, stanowiącą załącznik nr 5 do niniejszej ustawy.
§ 3. Do ogólnego stażu pracy wlicza się okres powierzenia pełnienia czynności sędziowskich na stanowisku asesora sądowego, a także czas pozostawania poza zawodem sędziowskim, jeżeli spowodowane było represjami za polityczną postawę sędziego, o ile powrót do zawodu nastąpił nie później niż do 31 grudnia 1990 r.
§ 4. Sędziowie zajmujący stanowiska sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym albo sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym uzyskują wynagrodzenie zasadnicze, odpowiednio, w stawce czwartej albo szóstej.
§ 5. Uposażenie sędziów pozostających w stanie spoczynku przed dniem 1 stycznia 2010 r. ustala się w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego, jakie otrzymywałby ten sędzia, gdyby nadal pełnił służbę na ostatnio zajmowanym stanowisku. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio.
§ 6. Uposażenia rodzinne po zmarłych sędziach albo sędziach w stanie spoczynku, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2009 r., podwyższa się, przy zastosowaniu zasad określonych w § 5.

Art. 8.
§ 1. Z dniem 1 stycznia 2010 r. wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur okręgowych – w stawkach od trzeciej do szóstej, a wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur apelacyjnych – w stawkach od piątej do ósmej, o których mowa w art. 61a ustawy, o której mowa w art. 2 § 1 pkt 3. Przepisy art. 6 § 2-4 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Przepisy art. 6 § 5-6 stosuje się odpowiednio do uposażeń prokuratorów w stanie spoczynku oraz uposażeń rodzinnych po zmarłych prokuratorach albo prokuratorach w stanie spoczynku.

Art. 9.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r., z wyjątkiem przepisów art. 1 § 1 pkt 1 i 3-5 lit. e-g, pkt 6-8 oraz § 2, art. 2 § 1 pkt 1, pkt 2 lit. b, pkt 3, pkt 4 w zakresie dodawanego art. 61a i art. 61c, pkt 5 lit. b w zakresie uchylanego ust. 1c-1f, i lit. c-e oraz § 2, a także art. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.


Załączniki do ustawy z dnia …….2008 r. (poz. ….)
Załącznik nr 1

Załącznik

stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

pierwsza 2,50
druga 2,70
trzecia 2,90
czwarta 3,10
piąta 3,30
szósta 3,50
siódma 3,70
ósma 3,90




Załącznik nr 2


stanowisko stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

sędzia sądu rejonowego podstawowa 2,05
pierwsza awansowa 2,17
druga awansowa 2,28
trzecia awansowa 2,36
sędzia sądu okręgowego podstawowa 2,36
pierwsza awansowa 2,50
druga awansowa 2,65
trzecia awansowa 2,75
sędzia sądu apelacyjnego podstawowa 2,75
pierwsza awansowa 2,92
druga awansowa 3,12
trzecia awansowa 3,23



Załącznik nr 3

Załącznik

stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

pierwsza 2,50
druga 2,70
trzecia 2,90
czwarta 3,10
piąta 3,30
szósta 3,50
siódma 3,70
ósma 3,90



Załącznik nr 4


stanowisko stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

prokurator prokuratury rejonowej podstawowa 2,05
pierwsza awansowa 2,17
druga awansowa 2,28
trzecia awansowa 2,36
prokurator prokuratury okręgowej podstawowa 2,36
pierwsza awansowa 2,50
druga awansowa 2,65
trzecia awansowa 2,75
prokurator prokuratury apelacyjnej podstawowa 2,75
pierwsza awansowa 2,92
druga awansowa 3,12
trzecia awansowa 3,23




Załącznik nr 5


stanowisko
staż pracy
na danym stanowisku
ogólny staż pracy stawka
wynagrodzenia zasadniczego
sędzia sądu rejonowego do 5 lat do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat powyżej 10 do 15 lat trzecia
powyżej 15 lat powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu okręgowego do 5 lat do 15 lat trzecia
powyżej 5 do 10 lat powyżej 15 do 20 lat czwarta
powyżej 10 do 15 lat powyżej 20 do 25 lat piąta
powyżej 15 lat powyżej 25 lat szósta
sędzia sądu apelacyjnego do 5 lat do 25 lat piąta
powyżej 5 do 10 lat powyżej 25 do 30 lat szósta
powyżej 10 do 15 lat powyżej 30 do 35 lat siódma
powyżej 15 lat powyżej 35 lat ósma

Projekt z 13 listopada 2008 roku
Ustawa
z dnia …
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw

Art. 1.
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.20 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 3 otrzymuje brzmienie:
„Art.3. Sędziowie tworzą samorząd sędziowski. Organami samorządu sędziowskiego są zgromadzenie ogólne sędziów apelacji oraz zebrania sędziów danego sądu.”;
2) w art. 8 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Działalność administracyjna sądów należy do organów sądów oraz do urzędników i asystentów sędziów; czynności z zakresu działalności administracyjnej sądów należą także do sędziów i referendarzy sądowych, jeżeli to wynika z przepisów prawa.";
3) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9 § 1. Bezpośredni nadzór nad działalnością administracyjną sądu sprawuje prezes sądu osobiście oraz przez wiceprezesów sądu i przewodniczących wydziałów, a w sądzie okręgowym i apelacyjnym także przez sędziów wizytatorów i innych wyznaczonych sędziów oraz inspektorów do spraw biurowości.
§ 2. Zwierzchni nadzór nad działalnością sądów w obszarze apelacji sprawuje prezes przełożonego sądu apelacyjnego, osobiście oraz przez właściwą służbę nadzoru. Zwierzchni nadzór nad działalnością sądów rejonowych w okręgu sądowym, sprawuje także, osobiście oraz przez właściwą służbę nadzoru, prezes przełożonego sądu okręgowego.
§ 3. Zewnętrzny nadzór nad działalnością administracyjną sądów sprawuje Minister Sprawiedliwości osobiście oraz przez właściwą służbę nadzoru. Podstawowe zadania z zakresu zewnętrznego nadzoru nad działalnością administracyjną sądów bezpośrednio związaną z wykonywaniem wymiaru sprawiedliwości są wykonywane przez sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie określonym w art. 77.
§ 4. Czynności z zakresu nadzoru nad działalnością administracyjną sądów nie mogą wkraczać w dziedzinę, w której sędziowie są niezawiśli.”;
4) w art. 11:
a) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
„§ 2a. Przewodniczącym wydziału ksiąg wieczystych oraz wydziału gospodarczego do spraw rejestrowych jest prezes albo wiceprezes sądu, przewodniczący innego wydziału albo referendarz sądowy.”,
b) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Funkcję przewodniczącego wydziału powierza się na czas określony nie dłuższy niż 2 lata. Przed upływem tego okresu zwolnienie z funkcji przewodniczącego wydziału może nastąpić w trybie określonym w § 3.”;
5) w art. 12:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1.Sąd rejonowy dzieli się na wydziały:
1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego, powierzonych sądom gospodarczym na podstawie odrębnych przepisów, spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, prawa rodzinnego i opiekuńczego, spraw dotyczących demoralizacji i czynów karalnych nieletnich, spraw dotyczących leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków odurzających i psychotropowych, spraw należących do sądu opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw,
2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego, w tym do spraw o wykroczenia, a także do spraw penitencjarnych i nadzoru nad sądowym postępowaniem wykonawczym w sprawach z zakresu prawa karnego.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. W sądzie rejonowym mogą być tworzone odrębne wydziały:
1) pracy i ubezpieczeń społecznych – do spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
2) rodzinne i nieletnich – do spraw:
a) z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego,
b) dotyczących demoralizacji i czynów karalnych nieletnich,
c) dotyczących leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków odurzających i psychotropowych,
d) należących do sądu opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw,
3) ksiąg wieczystych – do prowadzenia ksiąg wieczystych;
4) gospodarcze – do spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego, powierzonych sądom gospodarczym na podstawie odrębnych przepisów.”,
c) uchyla się § 2-5,
d) po § 5 dodaje się § 6 w brzmieniu:
„§ 6. Do wydziałów ksiąg wieczystych oraz wydziałów gospodarczych do spraw rejestrowych wyznacza się wyłącznie referendarzy sądowych, chyba że z ważnych przyczyn nie jest to celowe.”;
6) uchyla się art. 13;
7) art. 14 otrzymuje brzmienie:
„Art. 14. W trybie określonym w art. 19 § 2, Minister Sprawiedliwości może tworzyć poza siedzibą sądu rejonowego wydziały zamiejscowe.”;
w art. 16:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16 § 1. Sąd okręgowy dzieli się na wydziały:
1) cywilny – do rozpoznawania w pierwszej i drugiej instancji spraw cywilnych, gospodarczych i rodzinnych, z wyjątkiem spraw przeciwko nieletnim o popełnienie czynu karalnego, jeżeli wobec nieletniego zastosowano środek poprawczy lub gdy środek odwoławczy zawiera wniosek o orzeczenie środka poprawczego,
2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego w pierwszej i drugiej instancji, spraw zgodności z prawdą oświadczeń lustracyjnych w pierwszej instancji oraz rozpoznawanych w drugiej instancji spraw przeciwko nieletnim o popełnienie czynu karalnego, jeżeli wobec nieletniego zastosowano środek poprawczy lub gdy środek odwoławczy zawiera wniosek o orzeczenie środka poprawczego, a także do spraw penitencjarnych i nadzoru nad sądowym postępowaniem wykonawczym w sprawach z zakresu prawa karnego,
3) pracy i ubezpieczeń społecznych – do spraw z zakresu prawa pracy oraz spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych w pierwszej i drugiej instancji.”,
b) uchyla się § 2, 3 i 4;
9) w art. 17 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W trybie określonym w art. 19 § 2, Minister Sprawiedliwości może tworzyć poza siedzibą sądu okręgowego ośrodki zamiejscowe albo wydziały zamiejscowe sądów okręgowych.”;
10) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art. 19 § 1. W zależności od potrzeb w sądach mogą być tworzone wydziały inne niż wymienione w art. 12-18.
§ 2. Minister Sprawiedliwości tworzy i znosi wydziały oraz ośrodki zamiejscowe sądów okręgowych w drodze zarządzenia, mając na względzie prawo obywatela do rozpoznania jego sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki oraz potrzebę zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, w szczególności poprzez dostosowanie liczby i wielkości wydziałów do obciążenia wpływem spraw w poszczególnych sądach, a także konieczność prawidłowego wykonywania czynności nadzorczych oraz ekonomię postępowania sądowego; w zarządzeniu o utworzeniu wydziału należy określić jego siedzibę, obszar właściwości w granicach okręgu sądowego oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania.”;
11) w art. 20:
a) punkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw gospodarczych z innego okręgu sądowego z obszaru tej samej apelacji, a jednemu sądowi rejonowemu – rozpoznawanie spraw gospodarczych z obszaru właściwości więcej niż jednego spośród sądów rejonowych działających w tym samym okręgu sądowym,”,
b) uchyla się punkt 8,
c) po punkcie 8 dodaje się punkt 9 w brzmieniu:
„9) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie wniosków o nadanie klauzuli wykonalności decyzjom Rady i Komisji Europejskiej oraz wyrokom Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, należących do właściwości innych sądów rejonowych.”;
12) w art. 21:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Organami sądów są:
1) w sądzie rejonowym – prezes sądu i dyrektor sądu, jeżeli został powołany,
2) w sądzie okręgowym – prezes sądu, kolegium sądu oraz dyrektor sądu,
3) w sądzie apelacyjnym – prezes sądu, kolegium sądu oraz dyrektor sądu.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Dyrektora sądu powołuje się w sądach rejonowych, w których jest więcej niż 15 stanowisk sędziowskich. W sądach rejonowych, w których nie powołano dyrektora sądu, zadania dyrektora sądu wykonują dyrektorzy przełożonych sądów okręgowych.”,
c) § 2 uchyla się,
d) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Dyrektor sądu podlega służbowo prezesowi sądu, z zastrzeżeniem art. 177 § 4.”;
13) w art. 22:
a) w § 1:
aa) punkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) pełni czynności z zakresu administracji sądowej bezpośrednio związane z wykonywaniem wymiaru sprawiedliwości oraz zadań z zakresu ochrony prawnej,”,
ab) punkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) jest zwierzchnikiem służbowym sędziów, referendarzy sądowych oraz asystentów sędziów danego sądu,”,
ac) po punkcie 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się punkt 6 w brzmieniu:
„6) dokonuje analizy orzecznictwa w kierowanym sądzie pod kątem oceny poziomu jego jednolitości.”,
b) § 1a otrzymuje brzmienie:
„§ 1a. Prezes sądu apelacyjnego w sądzie apelacyjnym i prezes sądu okręgowego w sądzie okręgowym oraz w sądach rejonowych, działających w okręgu sądowym ustala podział czynności, podejmując decyzje w przedmiocie przydziału sędziów i referendarzy sądowych do wydziałów sądu oraz w przedmiocie zakresu ich obowiązków, a także określając zasady zastępstw sędziów i referendarzy sądowych oraz zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom i referendarzom sądowym, mając na względzie konieczność, zapewnienia właściwej obsady, gwarantującej sprawne postępowanie sądowe oraz równomierne rozłożenie obowiązków pomiędzy sędziami oraz pomiędzy referendarzami sądowymi”,
c) po § 1a dodaje się § 1b-1d w brzmieniu:
„§ 1b. Podział czynności ustala się co roku, najpóźniej do końca listopada każdego roku. Prezes sądu może ustalić nowy podział czynności w całości lub w części w każdym czasie, jeżeli przemawiają za tym względy, o których mowa w § 1a.
§ 1c. Sędzia, w przypadku zmiany podziału czynności skutkującej zmianą zakresu jego obowiązków, w szczególności przeniesieniem do innego wydziału sądu, może odwołać się do kolegium właściwego sądu apelacyjnego, w terminie 1 tygodnia od otrzymania nowego zakresu obowiązków.
§ 1d. Kolegium sądu podejmuje uchwałę uwzględniającą bądź oddalającą odwołanie sędziego, mając na uwadze kryteria wskazane w § 1a. Do czasu podjęcia uchwały sędzia jest obowiązany wykonywać obowiązki, wynikające z zaskarżonego podziału czynności.”,
d) § 3-6 uchyla się;
14) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:
„Art. 22a § 1. Prezesa sądu zastępuje wiceprezes sądu, a w razie jego nieobecności wyznaczony sędzia.
§ 2. Jeżeli prezes sądu nie został powołany, jego funkcję wykonuje wiceprezes sądu. W sądzie, w którym powołano więcej niż jednego wiceprezesa sądu, funkcję prezesa sądu wykonuje najstarszy służbą wiceprezes sądu. W razie gdy wiceprezes sądu nie został powołany – funkcję prezesa sądu, przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, wykonuje najstarszy służbą przewodniczący wydziału tego sądu.
§ 3. Liczbę wiceprezesów sądu apelacyjnego ustala Minister Sprawiedliwości na wniosek prezesa tego sądu, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich w tym sądzie oraz liczbę nadzorowanych sądów okręgowych i rejonowych.
§ 4. Liczbę wiceprezesów sądu okręgowego ustala Minister Sprawiedliwości na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich w tym sądzie oraz liczbę nadzorowanych sądów rejonowych.
§ 5. Liczbę wiceprezesów sądu rejonowego ustala Minister Sprawiedliwości na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu opinii prezesa przełożonego sądu okręgowego, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich w tym sądzie.
§ 6. W przypadku zmiany liczby stanowisk sędziowskich w danym sądzie lub liczby nadzorowanych sądów okręgowych lub rejonowych, liczba wiceprezesów danego sądu może być ustalona ponownie.”;
15) w art. 23:
a) § 1-6 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Prezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zebrania sędziów danego sądu apelacyjnego.
§ 2. Minister Sprawiedliwości przedstawia właściwemu zebraniu sędziów sądu apelacyjnego kandydata na prezesa, w celu wydania opinii.
§ 3. Jeżeli opinia nie zostanie wydana w terminie dwóch miesięcy od przedstawienia kandydata zebraniu sędziów sądu apelacyjnego, Minister Sprawiedliwości może powołać prezesa sądu apelacyjnego bez opinii.
§ 4. W razie wydania przez zebranie sędziów sądu apelacyjnego negatywnej opinii o kandydacie, Minister Sprawiedliwości może go powołać po uzyskaniu pozytywnej opinii Krajowej Rady Sądownictwa. Negatywna opinia Krajowej Rady Sądownictwa jest dla Ministra Sprawiedliwości wiążąca.
§ 5. Jeżeli Krajowa Rada Sądownictwa w terminie miesiąca od przedstawienia przez Ministra Sprawiedliwości zamiaru powołania prezesa, mimo negatywnej opinii właściwego zebrania sędziów sądu apelacyjnego, nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest pozytywna.
§ 6. Wiceprezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów danego sądu apelacyjnego, na wniosek prezesa tego sądu, po zasięgnięciu opinii kolegium sądu.”,
b) § 7 uchyla się;
16) w art. 24:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Prezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii zebrania sędziów sądu okręgowego i opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego, spośród sędziów sądu okręgowego, a jeśli wyłonienie odpowiedniego kandydata nie jest możliwe – spośród sędziów przełożonego sądu apelacyjnego.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Wiceprezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów danego sądu okręgowego, na wniosek prezesa danego sądu okręgowego, po zasięgnięciu opinii kolegium tego sądu i opinii prezesa przełożonego sądu apelacyjnego.”,
c) § 4 uchyla się;
17) w art. 25:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Prezesa sądu rejonowego powołuje Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii zebrania sędziów sądu rejonowego oraz kolegium przełożonego sądu okręgowego i prezesa przełożonego sądu okręgowego, spośród sędziów sądu rejonowego, a jeśli wyłonienie odpowiedniego kandydata nie jest możliwe – spośród sędziów przełożonego sądu okręgowego.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Wiceprezesa sądu rejonowego powołuje Minister Sprawiedliwości spośród sędziów sądu rejonowego na wniosek prezesa danego sądu rejonowego, po zasięgnięciu opinii kolegium przełożonego sądu okręgowego i prezesa przełożonego sądu okręgowego.”,
c) § 4 uchyla się;
18) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26 § 1. Prezes sądu apelacyjnego oraz prezes sądu okręgowego są powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być przed upływem sześciu lat od zakończenia kadencji ponownie powołani do pełnienia funkcji prezesa lub wiceprezesa sądu w tym sądzie.
§ 2. Wiceprezes sądu apelacyjnego oraz wiceprezes sądu okręgowego są powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być przed upływem sześciu lat od zakończenia kadencji ponownie powołani do pełnienia tej samej funkcji w tym sądzie.
§ 3. Prezes i wiceprezes sądu rejonowego są powoływani na okres czterech lat, najwyżej na dwie kolejne kadencje, i nie mogą być przed upływem czterech lat od zakończenia drugiej kadencji ponownie powołani do pełnienia jednej z tych funkcji.”;
19) w art. 27 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Poza wypadkami wskazanymi w § 1 Minister Sprawiedliwości może odwołać wiceprezesa sądu w toku kadencji w przypadku ustalenia w danym sądzie, w trybie określonym w art. 22a § 6, liczby wiceprezesów mniejszej niż dotychczasowa.”;
20) w art. 28:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kolegium sądu apelacyjnego składa się z pięciu członków, wybieranych przez zebranie sędziów danego sądu apelacyjnego spośród sędziów tego sądu, a także z prezesa sądu apelacyjnego.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Kadencja kolegium sądu apelacyjnego trwa trzy lata.”;
21) w art. 29 w § 1:
a) punkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przedstawia zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji opinię o kandydatach na stanowiska sędziów sądu apelacyjnego,”,
b) punkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) wyraża opinię o projekcie planu finansowego, o którym mowa w art. 178 § 1, oraz dokonuje oceny działalności dyrektora sądu apelacyjnego,”,
c) punkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11 ) wyraża opinię o delegowaniu sędziego przez prezesa sądu apelacyjnego,”
22) w art. 30:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kolegium sądu okręgowego składa się z pięciu sędziów sądu okręgowego, wybieranych przez zebranie sędziów danego sądu okręgowego spośród sędziów tego sądu, oraz trzech sędziów sądów rejonowych, wybieranych przez sędziów sądów rejonowych, działających w danym okręgu sądowym, a także z prezesa sądu okręgowego.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Do wyborów członków kolegium sądu okręgowego spośród sędziów sądów rejonowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 § 7-11.”;
23) w art. 31 w § 1:
a) punkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przedstawia zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji opinię o kandydatach na stanowiska sędziów sądu okręgowego oraz sędziów sądów rejonowych,”,
b) punkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) wyraża opinię o projekcie planu finansowego, o którym mowa w art. 178 § 1, oraz dokonuje oceny działalności dyrektora sądu okręgowego oraz dyrektorów sądów rejonowych,”,
c) punkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11 ) wyraża opinię o delegowaniu sędziego przez prezesa sądu apelacyjnego,”
d) po punkcie 12 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się punkt 13 w brzmieniu:
„13) wyraża opinię w innych sprawach osobowych sędziów sądu okręgowego oraz sądów rejonowych.”;
24) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
„Art. 31a. §1. Dyrektor sądu:
1) zapewnia warunki prawidłowego funkcjonowania i sprawnego wykonywania przez sąd zadań z zakresu wymiaru sprawiedliwości i ochrony prawnej, z wyłączeniem zadań powierzonych prezesowi sądu,
2) wykonuje zadania przypisane, na podstawie odrębnych przepisów, kierownikowi jednostki w zakresie finansowym, gospodarczym, kontroli finansowej, gospodarowania mieniem Skarbu Państwa oraz audytu wewnętrznego, w tych obszarach,
3) jest zwierzchnikiem służbowym urzędników i innych pracowników danego sądu i organizuje ich pracę,
4) dokonuje czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników sądu, z wyjątkiem sędziów, referendarzy sądowych oraz asystentów sędziów,
5) reprezentuje Skarb Państwa w zakresie gospodarowania mieniem sądu, gospodaruje mieniem sądu oraz prowadzi ewidencję majątku sądu,
6) sprawuje nadzór nad gospodarstwami pomocniczymi sądu.
§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego każdego roku sporządza sprawozdanie o działalności sądów działających na obszarze apelacji, które po zaopiniowaniu przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości, do końca I kwartału następnego roku.
25) w art. 32:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Dyrektora sądu powołuje Minister Sprawiedliwości, na wniosek prezesa danego sądu apelacyjnego, okręgowego albo rejonowego, na okres 8 lat.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Przed powołaniem dyrektora sądu Minister Sprawiedliwości zasięga o kandydacie informacji z Krajowego Rejestru Karnego.”
c) § 6 uchyla się;
d) § 7 otrzymuje brzmienie:
„§ 7. W przypadku odmowy powołania na stanowisko dyrektora sądu kandydata, o którym mowa w § 2, właściwy prezes sądu może złożyć wniosek o powołanie na to stanowisko wyłonionego w drodze konkursu kandydata z kolejnego miejsca albo ponownie zarządzić konkurs.”,
e) § 8 uchyla się,
f) § 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„§ 9. Jeżeli przemawiają za tym szczególne względy, w tym wielkość sądu i rozmiary jego zadań, Minister Sprawiedliwości może powołać zastępcę dyrektora sądu. Przepisy § 1-7 stosuje się odpowiednio.
§ 10. Jeżeli nie powołano zastępcy dyrektora sądu, na wniosek dyrektora sądu, prezes danego sądu, po uzyskaniu zgody Ministra Sprawiedliwości, wyznacza osobę upoważnioną do wykonywania zadań dyrektora sądu w określonym czasie lub w określonym zakresie.”,
g) § 11 uchyla się;
26) w art. 32a:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Dyrektora sądu i zastępcę dyrektora sądu, powołuje się spośród kandydatów, którzy:
1) posiadają wykształcenie wyższe magisterskie,
2) posiadają co najmniej 5-letni staż pracy, w tym co najmniej 2 lata na stanowisku kierowniczym,
3) posiadają obywatelstwo polskie, mają pełną zdolność do czynności prawnych i korzystają z pełni praw publicznych,
4) nie byli karani za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
5) nie są pozbawieni władzy rodzicielskiej z powodu jej nadużywania lub rażącego zaniedbywania swoich obowiązków względem dziecka,
6) nie byli karani zakazem pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2006 r. Nr 79, poz. 551),
7) posiadają nieposzlakowaną opinię,
wyróżniają się wiedzą teoretyczną i doświadczeniem w dziedzinie finansów publicznych, prowadzenia inwestycji i gospodarowania mieniem Skarbu Państwa,
9) przeciwko którym nie jest prowadzone postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.”,
b) § 7-12 otrzymują brzmienie:
„§ 7. Do komisji konkursowej nie może być powołana osoba kandydująca na stanowisko dyrektora sądu albo zastępcy dyrektora sądu, osoba będąca małżonkiem, krewnym lub powinowatym jednego z kandydatów albo pozostająca wobec jednego z kandydatów w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności.
§ 8. W toku konkursu sprawdzeniu podlegają kwalifikacje, wiedza, predyspozycje oraz umiejętności niezbędne do wykonywania zadań na stanowisku dyrektora sądu albo zastępcy dyrektora sądu.
§ 9. Członkowie komisji konkursowej mają obowiązek zachowania w tajemnicy uzyskanych w czasie konkursu informacji dotyczących kandydatów.
§ 10. Po przeprowadzeniu konkursu komisja konkursowa:
1) ustala wynik konkursu, wskazując kolejność kandydatów albo podając przyczyny nierozstrzygnięcia konkursu,
2) zawiadamia pisemnie kandydatów o wynikach konkursu oraz przekazuje dokumentację z przebiegu konkursu prezesowi danego sądu.
§ 11. Po zakończeniu konkursu prezes danego sądu udostępnia kandydatom, na ich wniosek, informacje o ich indywidualnych wynikach.
§ 12. W przypadku nierozstrzygnięcia konkursu prezes danego sądu ponownie zarządza konkurs.”,
c) w § 13 punkty 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) kryteria oceny kwalifikacji, wiedzy, predyspozycji oraz umiejętności kandydatów na stanowiska dyrektora sądu albo zastępcy dyrektora sądu,
4) zakres informacji udostępnianych kandydatom i sposób ich udostępniania”;
27) po art. 32a dodaje się art. 32b i 32c w brzmieniu:
„Art. 32b § 1. Minister Sprawiedliwości odwołuje dyrektora sądu przed upływem okresu, o którym mowa w art. 32 § 1, jeżeli zgromadzenie ogólne sędziów apelacji, na wniosek właściwego kolegium sądu, stwierdzi niewywiązywanie się przez dyrektora sądu z obowiązków. Uchwała kolegium wymaga uzasadnienia i może zostać podjęta po wysłuchaniu dyrektora.
§ 2. Minister Sprawiedliwości może odwołać dyrektora sądu z własnej inicjatywy, w razie stwierdzenia rażącego naruszania przez dyrektora sądu obowiązków.
§ 3. Minister Sprawiedliwości odwołuje zastępcę dyrektora sądu przed upływem okresu, o którym mowa w art. 32 § 1, na wniosek właściwego prezesa sądu.”,
Art. 32c § 1. Dyrektorowi sądu i zastępcy dyrektora sądu przysługuje wynagrodzenie zasadnicze oraz nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wysokości wynagrodzenia dyrektorów sądów oraz ich zastępców, uwzględniając rodzaj i zakres powierzonych im zadań .”;
28) w art. 33:
a) § 1-6 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji składa się z sędziów sądu apelacyjnego, przedstawicieli sędziów sądów okręgowych, działających w obszarze apelacji, w liczbie stanowiącej połowę sędziów sądu apelacyjnego oraz przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających w obszarze apelacji, w liczbie stanowiącej połowę przedstawicieli sędziów sądu okręgowego.
§ 2. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji jest prezes sądu apelacyjnego. W razie nieobecności prezesa sądu obowiązki przewodniczącego pełni najstarszy służbą wiceprezes tego sądu.
§ 3. Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji są obowiązani brać udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie do pełnienia czynności na podstawie art. 77 nie zwalnia członka zgromadzenia od tego obowiązku.
§ 4. Sędziowie niebędący członkami zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji mogą brać udział w posiedzeniu zgromadzenia, bez prawa głosu i wyboru.
§ 5. Do podjęcia uchwał zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji jest wymagana obecność przynajmniej połowy liczby jego członków. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa w art. 34 pkt 1-2 i 6, a ponadto jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych członków zgromadzenia.
§ 6. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji zbiera się co najmniej raz w roku; posiedzenia zgromadzenia zwołuje prezes sądu apelacyjnego z własnej inicjatywy lub na wniosek kolegium sądu apelacyjnego, jednej piątej liczby członków zgromadzenia albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości,.”;
b) po § 6 dodaje się § 7 w brzmieniu:
„§ 7. Przedstawicieli sędziów sądów okręgowych wybierają na okres trzech lat sędziowie sądów okręgowych, działających na obszarze apelacji, a przedstawicieli sędziów sądów rejonowych – sędziowie sądów rejonowych, działających na obszarze apelacji.
§ 8. Wybory przedstawicieli sędziów sądów okręgowych zarządza i organizuje prezes przełożonego sądu apelacyjnego, zaś przedstawicieli sędziów sądów rejonowych – prezes przełożonego sądu okręgowego.
§ 9. Listy, obejmujące kandydatów na przedstawicieli sędziów sądów okręgowych w liczbie ustalonej według zasad określonych w § 1, zgłaszają prezesowi sądu apelacyjnego sędziowie sądów okręgowych. Listy, obejmujące kandydatów na przedstawicieli sędziów sądów rejonowych w liczbie ustalonej według zasad określonych w § 1, zgłaszają prezesowi sądu okręgowego sędziowie sądów rejonowych. Każda zgłaszana lista powinna być poparta podpisami co najmniej 20 sędziów, odpowiednio, sądów okręgowych albo sądów rejonowych.
§ 10. Wybory przedstawicieli, o których mowa w § 8, są bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym. Każdy sędzia oddaje głos tylko na jedną listę. Przedstawicielami, o których mowa w § 7, zostają sędziowie z listy wybranej większością głosów.
§ 11. Do ważności wyborów wymagany jest udział w głosowaniu co najmniej jednej trzeciej wszystkich sędziów, odpowiednio, sądów okręgowych albo sądów rejonowych, działających na obszarze danej apelacji.
§ 12. Minister Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia szczegółowy tryb oraz sposób przeprowadzania wyborów przedstawicieli do zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji, a także członków kolegium sądu okręgowego, wyłanianych spośród sędziów sądów rejonowych, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowego i rzetelnego przebiegu głosowania, w szczególności zachowania jego tajności, a także potrzebę sprawnego przeprowadzenia wyborów.”;
29) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji realizuje zadania określone w ustawach, a w szczególności:
1) przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa, po uzyskaniu opinii właściwego kolegium sądu, kandydatów na stanowiska sędziów,
2) wybiera ze swego grona członka Krajowej Rady Sądownictwa,
3) wybiera kandydata na rzecznika dyscyplinarnego,
4) wyraża opinię w przedmiocie sprawozdania, o którym mowa w art. 39b §1,
5) wyraża opinię w przedmiocie rocznego sprawozdania dyrektora sądu apelacyjnego z działalności sądów na obszarze danej apelacji,
6) podejmuje uchwały stwierdzające niewywiązywanie się przez dyrektora sądu z obowiązków.”;
30) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu:
„Art. 34a. § 1. Zebranie sędziów danego sądu składa się z wszystkich sędziów tego sądu. Zebraniu przewodniczy prezes sądu, a w razie nieobecności prezesa sądu obowiązki przewodniczącego zebrania pełni najstarszy służbą sędzia danego sądu.
§ 2. Zebranie sędziów danego sądu realizuje zadania określone w ustawie i podejmuje uchwały w sprawach dotyczących działalności sądu.
§ 3. Zebranie sędziów danego sądu zwołuje prezes tego sądu z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej piątej liczby sędziów tego sądu.”;
31) art. 35 i 36 uchyla się;
32) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie:
„Rozdział 5. Nadzór nad działalnością administracyjną sądów”;
33) art. 37-39 otrzymują brzmienie:
„Art. 37. § 1. Osoby powołane do kierowania sądami i nadzoru nad działalnością administracyjną sądów mają prawo wglądu w czynności sądów, mogą żądać wyjaśnień oraz usunięcia uchybień. Osoby te mogą być obecne na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności.
§ 2. Prezesi sądów uchylają zarządzenia administracyjne niezgodne z prawem oraz naruszające sprawność postępowania sądowego lub z innych przyczyn niecelowe.
§ 3. Prezes sądu przełożonego niezwłocznie zawiadamia prezesa podlegającego jego nadzorowi sądu o stwierdzonych uchybieniach w działaniu tego sądu. W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działaniu sądu, prezes tego sądu niezwłocznie zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach prezesa sądu przełożonego, a prezes sądu apelacyjnego - Ministra Sprawiedliwości; właściwy prezes informuje równocześnie o działaniach podjętych w celu usunięcia tych uchybień.
§ 4. W razie stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności postępowania sądowego, prezesi sądów mogą zwrócić na nie, na piśmie, uwagę i żądać usunięcia skutków tego uchybienia. Sędzia, którego dotyczy zwrócona uwaga, może w terminie siedmiu dni złożyć pisemne zastrzeżenie do organu, który zwrócił uwagę, co nie zwalnia go od obowiązku usunięcia skutków uchybienia. Przepis art. 108 § 1 stosuje się odpowiednio.
§ 5. W razie złożenia zastrzeżenia, organ, o którym mowa w § 4, uchyla uwagę albo przekazuje sprawę do rozpoznania sądowi dyscyplinarnemu.
§ 6. Odpis pisma zawierającego stwierdzenie uchybienia i zwrócenie uwagi dołącza się do akt osobowych sędziego.
§ 7. Po upływie pięciu lat od zwrócenia uwagi, na wniosek sędziego, Minister Sprawiedliwości lub prezes właściwego sądu zarządza usunięcie z akt osobowych sędziego odpisu pisma, o którym mowa w § 5, jeżeli w tym okresie nie stwierdzono kolejnego uchybienia w zakresie sprawności postępowania sądowego, skutkującego zwróceniem uwagi lub nie wytknięto uchybienia w trybie art. 40 § 1. W takim przypadku dopuszczalne jest tylko jednoczesne usunięcie z akt osobowych sędziego odpisów wszystkich pism i postanowień, o których mowa w § 5 i w art. 40 § 3.
Art. 38. § 1. Nadzór bezpośredni nad działalnością administracyjną sądów polega na bieżącej kontroli działalności administracyjnej w celu zapewnienia sprawności, terminowości i zgodności z prawem czynności, w szczególności zarządzania tokiem postępowania sądowego.
§ 2. Poszczególne czynności z zakresu nadzoru bezpośredniego nad działalnością administracyjną sądów mogą być powierzane przez prezesów sądów sędziom i referendarzom sądowym.
§ 3. Czynnościami z zakresu nadzoru bezpośredniego nad działalnością administracyjną sądów są w szczególności:
1) kontrola przestrzegania zasad przydzielania przez przewodniczących wydziałów spraw poszczególnym sędziom;
2) analiza materiałów statystycznych dotyczących pracy nadzorowanych sądów, w szczególności stanu zaległości i sprawności postępowania oraz efektywności pracy sędziów, asesorów i referendarzy;
3) kontrola pracy wizytatorów i inspektorów do spraw biurowości;
4) kontrola wykonywania przez przewodniczących wydziałów obowiązków nadzorczych;
5) bieżąca lub okresowa kontrola toku postępowania w sprawach indywidualnych, w przypadku ujawnienia okoliczności wskazujących, że są one prowadzone niesprawnie lub z naruszeniem prawa.
§ 4. Ponadto czynnościami z zakresu nadzoru bezpośredniego nad działalnością administracyjną sądów są:
1) wizytacja sądu albo jego niektórych jednostek organizacyjnych,
2) lustracja w sądzie,
3) badanie toku i sprawności postępowania w poszczególnych sprawach,
4) kontrola działalności sekretariatu w sądzie.
§ 5. W sądach rejonowych czynności, o których mowa w § 4 pkt 1-3 wykonują prezesi przełożonych sądów okręgowych, osobiście lub przez sędziów – wizytatorów.
§ 6. W sądach okręgowych czynności, o których mowa w § 4 pkt 1-3 wykonują sędziowie – wizytatorzy.
§ 7. W sądach apelacyjnych czynności, o których mowa w § 4 pkt 1-3 wykonują sędziowie – wizytatorzy.
§ 8. Czynności, o których mowa w § 5-7 można zlecić także innym sędziom, a w zakresie dotyczącym działalności referendarzy sądowych, także referendarzom sądowym.
§ 9. Wizytacja obejmuje pełną działalność sądu albo jego jednostki organizacyjnej.
§ 10. Lustracja obejmuje wybrane zagadnienia z działalności sądu.
Art. 39. § 1. Nadzór zwierzchni, o którym mowa w art. 9 § 2 polega na kontroli i ocenie prawidłowości wykonywania zadań przez osoby powołane do kierowania sądami okręgowymi i rejonowymi oraz do sprawowania nadzoru bezpośredniego w tych sądach, a także na kontroli działalności administracyjnej sądów objętych tym nadzorem. Nadzór zwierzchni obejmuje także badanie prawidłowości i racjonalności podziałów czynności dokonywanych przez prezesów sądów, a ponadto obejmuje przeprowadzanie w sądach podlegających temu nadzorowi czynności, o których mowa w art. 37 § 4.
§ 2. Prezes sądu apelacyjnego może zwrócić prezesowi lub wiceprezesowi sądu okręgowego albo rejonowego uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi uchybienia w zakresie kierowania sądem albo sprawowania przez prezesa należącego do niego nadzoru nad działalnością administracyjną sądów.
§ 3. Prezes sądu apelacyjnego, stwierdzając nieprawidłowość lub nieracjonalność podziału czynności wydaje zalecenie zmiany tego podziału.
§ 4. Uprawnienie, o którym mowa w § 2 przysługuje prezesowi sądu okręgowego wobec prezesa lub wiceprezesa sądu rejonowego działającego w podległym mu okręgu sądowym.”;
34) po art. 39 dodaje się art. 39a-39c w brzmieniu:
„Art. 39a. § 1. Nadzór zewnętrzny, o którym mowa w art. 9 § 3 polega na analizie i ocenie prawidłowości oraz skuteczności wykonywania nadzoru zwierzchniego i bezpośredniego oraz ustalaniu ich kierunków. Ponadto nadzór zewnętrzny obejmuje wykonywanie czynności niezbędnych ze względu na wystąpienie uchybień w działalności administracyjnej sądów a także czynności koniecznych do wykonywania zadań związanych z reprezentowaniem Rzeczypospolitej Polskiej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, w zakresie spraw dotyczących działalności sądów.
§ 2. Środkami nadzoru zewnętrznego są:
1) ustalanie kierunków nadzoru wykonywanego przez prezesów sądów;
2) ocena planów zadań nadzorczych przedstawianych przez prezesów sądów;
3) zlecanie doraźnych wizytacji i lustracji sądów, działalności nadzorczej prezesów sądów oraz wydawanie odpowiednich zarządzeń;
4) bieżąca lub okresowa kontrola toku postępowania w sprawach indywidualnych, w przypadku ujawnienia okoliczności wskazujących, że są one prowadzone niesprawnie lub z naruszeniem prawa;
5) przygotowanie i analiza rocznych informacji o działalności sądów;
6) kontrola i ocena sprawozdań, protokołów i zarządzeń wydawanych w toku nadzoru wykonywanego przez prezesów sądów oraz wydawanie wiążących ich dyspozycji;
7) ustalanie rocznych planów wizytacji i lustracji sądów apelacyjnych.
§ 3. W uzasadnionych przypadkach Minister Sprawiedliwości może z urzędu lub na wniosek prezesa sądu apelacyjnego zarządzić:
1) przeprowadzenie w jednostkach organizacyjnych sądów powszechnych wizytacji lub lustracji poza planem zadań nadzorczych na dany rok;
2) przeprowadzenie w określonym sądzie wizytacji lub lustracji przez sędziów wizytatorów z innego okręgu apelacyjnego.
§ 4. Zlecając lub zarządzając przeprowadzenie czynności, o których mowa w § 2 pkt 3 i w § 3 Minister Sprawiedliwości wyznacza prezesowi sądu apelacyjnego zakres i termin ich przeprowadzenia. W czynnościach tych może brać udział, jako przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości sędzia, o którym mowa w art. 9 § 3.
Art. 39b. § 1. Prezes sądu apelacyjnego sporządza informację roczną o działalności sądów działających na obszarze apelacji, którą po zaopiniowaniu przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości, nie później niż 30 kwietnia następnego roku.
§ 2. Minister Sprawiedliwości może zwrócić prezesowi lub wiceprezesowi sądu uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi uchybienia w zakresie kierowania sądem albo sprawowania przez prezesa przysługującego mu nadzoru nad działalnością administracyjną sądów.
§ 3. Jeżeli z informacji, o której mowa w § 1, wynika, że prezes sądu apelacyjnego nie podejmował w okresie sprawozdawczym niezbędnych czynności, zmierzających do usunięcia uchybień w działalności administracyjnej sądów, Minister Sprawiedliwości odmawia przyjęcia informacji i zawiadamia o tym prezesa, wskazując przyczyny odmowy.
§ 5. Niewykonanie w terminie obowiązku, o którym mowa w § 1 jest równoznaczne z odmową przyjęcia sprawozdania.
§ 6. Dwukrotna odmowa przyjęcia sprawozdania przez Ministra Sprawiedliwości oznacza rażące niewywiązywanie się przez prezesa z obowiązków służbowych, w rozumieniu art. 27 § 1 pkt 1.
Art. 39c. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i formy sprawowania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów przez organy i osoby do tego wyznaczone a także podział zadań tego nadzoru pomiędzy organami nadzoru, formy dokonywania i dokumentowania czynności nadzorczych, szczegółowy sposób sporządzania i formę rocznych sprawozdań o działalności sądów oraz sposób obliczania wskaźników sprawności postępowania. Wydając rozporządzenie, należy brać pod uwagę zasady sprawności, skuteczności nadzoru oraz zapewnienia prawidłowego wykonywania czynności nadzorczych.”;
35) w art. 40 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Po upływie pięciu lat od wytknięcia uchybienia w trybie określonym w § 1, na wniosek sędziego, prezes właściwego sądu zarządza usunięcie z akt osobowych sędziego odpisu postanowienia, o którym mowa w § 3, jeżeli w tym okresie nie stwierdzono kolejnej oczywistej obrazy przepisów przy rozpoznawaniu sprawy przez sąd odwoławczy, skutkującej wytknięciem uchybienia lub nie zwrócono uwagi w trybie art. 37 § 4. W takim przypadku dopuszczalne jest tylko jednoczesne usunięcie z akt osobowych sędziego odpisów wszystkich pism i postanowień, o których mowa w § 3 i art. 37 § 6.”;
36) po art. 41 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu:
„Rozdział 5a. Tryb rozpoznawania skarg i wniosków
Art. 41a § 1. Skargi i wnioski dotyczące działalności sądów podlegają rozpatrzeniu na zasadach określonych w przepisach niniejszego rozdziału.
§ 2. Skargi, w zakresie dotyczącym działalności sądów, w dziedzinie, w której sędziowie są niezawiśli nie podlegają rozpatrzeniu. Organ sądu, do którego taka skarga lub wniosek zostały skierowane zawiadamia skarżącego o przyczynach odmowy rozpatrzenia skargi. Jeżeli jednak skarga dotyczy czynności sądu podlegającej zaskarżeniu w toku instancji, jest obowiązany poinformować o tym skarżącego.
§ 3. Skargi lub wnioski dotyczące treści czynności sądu jeszcze nie dokonanych, należących do dziedziny, o której mowa w § 2, podlegają niezwłocznemu przekazaniu do akt postępowania, którego dotyczą.
Art. 41b § 1. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku dotyczących działalności sądów jest:
1) prezes sądu apelacyjnego – w odniesieniu do sądu apelacyjnego lub sądu okręgowego działającego w obszarze apelacji,
2) prezes sądu okręgowego – w odniesieniu do sądu rejonowego, działającego w okręgu sądowym.
§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu okręgowego i sądu rejonowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu apelacyjnego, w którego obszarze apelacji działają sądy objęte skargą lub wnioskiem.
§ 3. Organem właściwym do rozpoznania skargi dotyczącej działalności prezesa sądu apelacyjnego jest Krajowa Rada Sądownictwa.
§ 4. Organy, o których mowa w § 1 i 3, obowiązane są do zawiadomienia Ministra Sprawiedliwości o nieprawidłowościach stwierdzonych w wyniku rozpoznania skarg.
Art. 41c § 1. Skarga dotycząca działalności sądów, skierowana do innych organów władzy publicznej, podlega przekazaniu do rozpatrzenia organom właściwym, o których mowa w art. 41b § 1-2.
§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy działalności administracyjnej sądu, organ właściwy do rozpatrzenia, uznając skargę lub wniosek za uzasadniony, podejmuje lub zleca czynności z zakresu nadzoru nad działalnością administracyjną sądów.
Art. 41d § 1. Wnioski dotyczące organizacji sądów lub zagadnień nie związanych z postępowaniem sądowym w konkretnych sprawach kierowane do Ministra Sprawiedliwości rozpatruje ten Minister osobiście lub przez upoważnionych pracowników Ministerstwa Sprawiedliwości.
§ 2. Skargi i wnioski zawierające zarzuty wobec sędziów, dotyczące uchybień mogących stanowić przewinienie dyscyplinarne albo zawierające wnioski o pociągnięcie sędziów do odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają niezwłocznie przekazaniu właściwemu rzecznikowi dyscyplinarnemu albo zastępcy rzecznika dyscyplinarnego, który jest obowiązany podjąć czynności sprawdzające. O sposobie załatwienia rzecznik dyscyplinarny powiadamia skarżącego lub wnioskodawcę oraz organ, który przekazał mu skargę lub wniosek.
Art. 41e W zakresie nieuregulowanym do postępowania w sprawach skarg i wniosków dotyczących działalności sądów stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 41f Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa określi tryb i organizację przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków dotyczących działalności sądów, mając na względzie zapewnienie realizacji prawa do składania skarg i wniosków oraz rzetelność i wszechstronności rozpatrywania skarg i wniosków.”;
37) w art. 56 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W razie zwolnienia stanowiska sędziowskiego, prezes sądu apelacyjnego, na obszarze właściwości którego stanowisko zostało zwolnione, niezwłocznie zawiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości, który, w oparciu o kryteria wymienione w § 1, przydziela stanowisko do danego albo innego sądu, względnie stanowisko znosi.”;
38) w art. 57:
a) po § 1 dodaje się § 1a-1f w brzmieniu:
„§ 1a. Kandydat na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego, który zajmuje stanowisko sędziego sądu powszechnego, administracyjnego albo wojskowego, bądź też referendarza sądowego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt 100 spraw sądowych różnych kategorii, w których rozpoznawaniu brał udział, zakończonych w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, a w przypadku mniejszej liczby takich spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich tych spraw.
§ 1b. Kandydat na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego, który zajmuje stanowisko prokuratora albo asesora prokuratorskiego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt 100 spraw, w których prowadził lub nadzorował postępowanie przygotowawcze, sporządził akt oskarżenia lub środki zaskarżenia w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, a jeśli prowadził lub nadzorował postępowanie przygotowawcze bądź sporządził akt oskarżenia lub środki zaskarżenia w mniejszej liczbie spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich tych spraw.
§ 1c. Kandydat na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego, który wykonuje zawód adwokata lub radcy prawnego, bądź zajmuje stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur 100 akt spraw sądowych różnych kategorii, w których występował w charakterze zastępcy procesowego w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, a jeśli występował w mniejszej liczbie spraw – wykaz sygnatur wszystkich akt tych spraw, ze wskazaniem sądów, w których sprawy te toczyły się lub toczą lub odpisy wszystkich, jednak nie więcej niż 100, opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w tym okresie w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, zaś radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa nadto opinię przełożonego.
§ 1d. Kandydat na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego, który wykonuje zawód notariusza, do karty zgłoszenia dołącza wykaz 100 aktów notarialnych obejmujących różne kategorie spraw, sporządzonych w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, a jeśli sporządził mniejszą liczbę – wszystkich tych aktów.
§ 1e. Kandydat na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego, będący profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo-badawczych, do karty zgłoszenia dołącza wykaz publikacji wraz z opiniami recenzentów, jeżeli były sporządzone, odpisy sporządzonych w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie opinii prawnych, charakterystykę osiągnięć w zakresie kształcenia kadr oraz dorobku naukowego, a także opinię przełożonego.
§ 1f. Do karty zgłoszenia na wolne stanowisko sędziowskie kandydat może dołączyć opinie, rekomendacje i inne dokumenty popierające kandydaturę.”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Kandydaturę zgłasza się prezesowi właściwego sądu apelacyjnego.”,
c) § 2a otrzymuje brzmienie:
„§ 2a. Jeżeli swoją kandydaturę zgłosiła osoba, która nie spełnia warunków do objęcia stanowiska sędziego sądu powszechnego, o których mowa w art. 61 § 1 pkt 1, 3, 4 oraz 6 i 7, albo zgłoszenie nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w § 1, lub nie spełnia wymogów formalnych określonych w tym przepisie lub w § 1a-1e, prezes sądu apelacyjnego zawiadamia zgłaszającego o pozostawieniu zgłoszenia bez rozpatrzenia, podając przyczynę. Osoba, której zgłoszenie pozostawiono bez rozpatrzenia, może, w terminie 7 dni złożyć pisemne zastrzeżenie. Jeżeli prezes sądu apelacyjnego nie uwzględni zastrzeżenia, niezwłocznie przekazuje je wraz ze zgłoszeniem Krajowej Radzie Sądownictwa. W przedmiocie pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia rozstrzyga Krajowa Rada Sądownictwa.”,
d) uchyla się § 3;
39) po art. 57 dodaje się art. 57a-57i w brzmieniu:
„Art. 57a § 1. Prezes sądu apelacyjnego, któremu złożono kartę zgłoszenia, po stwierdzeniu spełniania przez kandydata wymogów wskazanych w art. 57 § 1-1e, zarządza dokonanie oceny kwalifikacji kandydata przez sędziego wizytatora.
§ 2. Sędziego wizytatora, który dokonuje oceny kwalifikacji kandydata, wyłania się w drodze losowania, spośród sędziów, o których mowa w art. 106b § 1.
§ 3. Jeżeli na jedno wolne stanowisko sędziowskie zgłosił się więcej niż jeden kandydat, oceny kwalifikacji kandydatów dokonuje ten sam sędzia wizytator, chyba że z uwagi na liczbę kandydatów bądź z innych ważnych przyczyn nie jest to możliwe.
Art. 57b § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko sędziego sądu powszechnego, administracyjnego i wojskowego dokonywana jest w oparciu o analizę pracy sędziego obejmującą badanie obciążenia pracą, sprawności postępowania, efektywności i jakości pracy, stabilności orzecznictwa oraz zgodności z przepisami prawa podejmowanych czynności, w okresie ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, przy uwzględnieniu okresu i wymiaru orzekania oraz pełnionych funkcji.
§ 2. Analiza pracy, o której mowa w § 1, dokonywana jest w oparciu o badanie co najmniej 50 akt spraw różnych kategorii, wybranych losowo spośród wymienionych w wykazie wskazanym w art. 57 § 1a, a także na podstawie danych gromadzonych w urządzeniach ewidencyjnych prowadzonych w sądach, w tym dla potrzeb statystyki sądowej.
§ 3. Sędzia wizytator dokonujący oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w § 1, z urzędu obejmuje badaniem także nie ujęte w wykazie, akta 10 spraw, przydzielonych kandydatowi do rozpoznania i niezakończonych, w których od momentu pierwszej rejestracji upłynął najdłuższy okres, a także akta spraw, w których orzeczenia zmieniono lub uchylono i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania oraz spraw, w których stwierdzono przewlekłość postępowania lub niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia.
§ 4. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności sędziego lub z innych przyczyn zbadanie liczby spraw wskazanej w § 2 i § 3 nie jest możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, inną liczbę.
§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się odpisy prawomocnych wyroków orzekających karę dyscyplinarną oraz pism o zwróceniu uwagi na uchybienia w zakresie sprawności postępowania sądowego bądź postanowień o wytknięciu uchybienia w razie oczywistej obrazy przepisów, chyba że uprawniony organ zarządził usunięcie tych wyroków, postanowień lub pism z akt osobowych sędziego, a także protokoły okresowych ocen pracy, o których mowa w art. 106a-106c.
Art. 57c. § 1. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko referendarza sądowego odpowiednio stosuje się przepisy art. 57b § 1-4, a nadto poddaje się ocenie poziom wiedzy prawniczej kandydata.
§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w § 1, dołącza się odpis zaświadczenia o złożeniu egzaminu sędziowskiego, protokoły okresowych ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 148 § 2, odpisy pism obejmujących przypadki prawomocnego wymierzenia kar porządkowych oraz prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kary zostały uznane za niebyłe.
Art. 57d § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, zajmującego stanowisko asystenta sędziego, dokonywana jest za okres ostatnich 36 miesięcy poprzedzających obwieszczenie, w oparciu o wynik egzaminu sędziowskiego, wyniki okresowych ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 148 § 2, pisemne opinie sędziów, pod nadzorem których asystent wykonywał czynności, pisemne opinie i informacje uzyskane od prezesa lub przewodniczącego wydziału sądu, w którym kandydat był zatrudniony, jak również od innych pracowników tego sądu, dokumenty wskazujące na posiadane kwalifikacje kandydata oraz inne dokumenty znajdujące się w jego aktach osobowych.
§ 2. Przy ocenie kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko asystenta sędziego bierze się pod uwagę poziom wiedzy prawniczej, sprawność, terminowość i zgodność z przepisami prawa podejmowanych czynności.
§ 3. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się dołącza się odpis zaświadczenia o złożeniu egzaminu sędziowskiego, protokoły okresowych ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 148 § 2, oraz odpisy pism obejmujących przypadki wymierzenia kar porządkowych, chyba że kary zostały uznane za niebyłe.
Art. 57e § 1. Do oceny kwalifikacji kandydata, zajmującego stanowisko prokuratora albo asesora prokuratorskiego odpowiednio stosuje się przepisy art. 57b § 1, 2 i 4 oraz art. 57f § 2 zdanie trzecie.
§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w § 1, dołącza się odpisy prawomocnych wyroków orzekających karę dyscyplinarną oraz pism o wytknięciu uchybienia w razie oczywistej obrazy przepisów, chyba że uprawniony organ zarządził usunięcie tych wyroków, postanowień lub pism z akt osobowych, a także opinie przełożonych.
Art. 57f § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, wykonującego zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dokonywana jest w oparciu o badanie jakości, sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych czynności, bądź jakości i rzetelności sporządzonych opinii prawnych lub innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.
§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy prawnego albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dokonywana jest w oparciu o badanie co najmniej 50 akt spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, wybranych losowo spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57 § 1c. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia wizytator dokonujący oceny kwalifikacji może z urzędu objąć badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat występował w charakterze zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie, jak również zwracać się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.
§ 3. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód notariusza dokonywana jest w oparciu o badanie co najmniej 50 aktów notarialnych, obejmujących różne kategorie spraw, wybranych losowo spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57 § 1d. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia wizytator dokonujący oceny kwalifikacji może z urzędu objąć badaniem także nie ujęte w wykazie akty notarialne lub akta spraw sądowych, w których rozpoznano środki odwoławcze na odmowę dokonania wpisu lub odmowę dokonania czynności, jak również zwracać się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.
§ 4. Do oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w § 1, dołącza się wykaz prawomocnych orzeczeń bądź decyzji o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że właściwy organ zarządził usunięcie wzmianki o ukaraniu z akt osobowych kandydata,.
§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydatów wykonujących zawód adwokata lub radcy prawnego dołącza się także wykaz ostrzeżeń udzielonych przez właściwe organy samorządu zawodowego oraz zawiadomień o naruszeniu obowiązków procesowych dokonanych przez sąd lub prokuratora.
§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydatów, zajmujących stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa dołącza się protokoły okresowych ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.), oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kara uznana została za niebyłą, a także opinię przełożonego.
§ 7. Do oceny kwalifikacji kandydatów, wykonujących zawód adwokata, radcy prawnego albo notariusza protokoły przeprowadzonych wizytacji, kontroli lub ocen, w trybie art. 36 ustawy z dnia z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz.1058 ze zm.), art. 221 ustawy z dnia z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U z 2002 r., Nr 123, poz. 1059 ze zm.) albo art. 44 ustawy z dnia z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002, Nr 42, poz.369 ze zm.).
Art. 57g § 1. Ocena kwalifikacji kandydatów, mających tytuł naukowy profesora lub stopień doktora habilitowanego nauk prawnych dokonywana jest z uwzględnieniem osiągnięć naukowych, rodzaju i jakości publikacji, opinii recenzentów, jakości i rzetelności opinii prawnych bądź innych dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.
§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydatów, o których mowa w § 1, dołącza się opinię przełożonego oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o udzieleniu kary dyscyplinarnej, chyba że kara uległa zatarciu.
Art. 57h § 1. Przy ocenie kwalifikacji kandydatów na wolne stanowisko sędziego sądu powszechnego uwzględnia się przestrzeganie dyscypliny pracy, doskonalenie sposobu wykonywania obowiązków i podnoszenie kwalifikacji, umiejętność współpracy, kulturę osobistą, przestrzeganie zasad etyki wykonywanego zawodu, jak również predyspozycje osobowościowe kandydata do zawodu sędziego.
§ 2. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji zwraca się do organów sprawujących nadzór administracyjny nad sądami i prokuraturą, prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, organów sprawujących nadzór nad działalnością notariuszy, organów samorządów zawodowych adwokatów i radców prawnych, a w przypadku kandydata mającego tytuł naukowy profesora lub stopień doktora habilitowanego nauk prawnych – kierownika danej placówki naukowej, o udzielenie informacji lub nadesłanie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia tej oceny.
§ 3. Do oceny kwalifikacji dołącza się informację o postępowaniach karnych, dyscyplinarnych bądź wyjaśniających toczących się przeciwko kandydatowi.
§ 4. Minister Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia szczegółowy tryb i sposób dokonywania oceny kwalifikacji kandydatów na wolne stanowiska sędziego sądu powszechnego, mając na uwadze konieczność zachowania metodyki uwzględniającej specyfikę wykonywanego przez kandydata zawodu lub zajmowanego stanowiska oraz jej dostosowania do zakresu analizy i kryteriów wskazanych w ustawie.
Art. 57i § 1. Prezes sądu apelacyjnego zapoznaje kandydata z oceną kwalifikacji. Kandydat w terminie 14 dni od daty zapoznania się z oceną kwalifikacji ma prawo złożyć prezesowi sądu apelacyjnego pisemne uwagi do oceny.
§ 2. Uwagi złożone po terminie prezes sądu apelacyjnego pozostawia bez rozpatrzenia, podając przyczynę. Kandydat, którego uwagi pozostawiono bez rozpatrzenia, w terminie 7 dni może złożyć pisemne zastrzeżenie. Jeżeli prezes sądu apelacyjnego nie uwzględni zastrzeżenia, przekazuje je, wraz z uwagami, Krajowej Radzie Sądownictwa, która rozstrzyga w przedmiocie pozostawienia uwag bez rozpatrzenia.
§ 3. Prezes sądu apelacyjnego, po stwierdzeniu, że uwagi wniesiono prawidłowo, niezwłocznie zarządza ich rozpatrzenie przez trzech sędziów wizytatorów, wyłonionych w drodze losowania, z wyłączeniem sędziego, który dokonał oceny kwalifikacji. Sędziowie wizytatorzy rozpatrują uwagi w terminie nie dłuższym niż 30 dni.
§ 4. Po rozpatrzeniu uwag sędziowie wizytatorzy podtrzymują ocenę kwalifikacji kandydata, do której uwagi zgłoszono, albo dokonują oceny odmiennej. Stanowisko sędziów wizytatorów wyrażane jest na piśmie z uzasadnieniem i podlega doręczeniu kandydatowi.
§ 5. Po upływie terminu, o którym mowa w § 1, albo po rozpatrzeniu uwag w trybie § 2-4 prezes sądu apelacyjnego przedstawia kandydaturę, wraz z oceną kwalifikacji, do zaopiniowania właściwemu kolegium sądu, a następnie określa termin zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji, na którym będzie prezentowana kandydatura.
§ 6. W przypadku, o którym mowa w art. 59, oceny kwalifikacji kandydatów dokonują sędziowie wizytatorzy delegowani do Ministerstwa Sprawiedliwości, chyba że Minister Sprawiedliwości zwróci się o dokonanie tej oceny przez sędziów wizytatorów wybranego sądu apelacyjnego. Przepisy § 1-3 stosuje się, przy czym uprawnienia prezesa sądu przysługują Ministrowi Sprawiedliwości.”;
40) w art. 58 § 2-3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji ocenia zgłoszonych kandydatów w drodze głosowania i przekazuje prezesowi sądu apelacyjnego wszystkie zgłoszone kandydatury, ze wskazaniem liczby uzyskanych głosów.
§ 3. Kandydatury ocenione w sposób, o którym mowa w § 2, prezes sądu apelacyjnego przekazuje Krajowej Radzie Sądownictwa, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości.”;
41) w art. 74:
a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art. 70 § 1 i art. 71 § 1, ma prawo powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie.”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W celu wykonania prawa, o którym mowa w § 1 i 1a, sędzia zgłasza zamiar powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo wniosek o wyznaczenie mu stanowiska równorzędnego do Krajowej Rady Sądownictwa, która w terminie miesiąca wydaje w tej sprawie decyzję. W razie decyzji negatywnej sędziemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.”;
42) w art. 77:
a) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w innym sądzie równorzędnym lub niższym,”,
b) uchyla się § 5,
c) w § 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zwrot kosztów pierwszego przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do miejsca delegowania, zwrot kosztów ostatniego przejazdu z miejsca delegowania do miejsca stałego zamieszkania oraz zwrot kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w tygodniu do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem – w rozmiarze nie większym niż określony w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,”,
d) uchyla się 7a i 7b,
e) § 8 otrzymuje brzmienie;
„§ 8. Prezes sądu apelacyjnego, po uzyskaniu zgody sędziego i właściwego kolegium sądu, może delegować sędziego sądu rejonowego, sędziego sądu okręgowego albo sędziego sądu apelacyjnego do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie równorzędnym lub niższym w obszarze tej samej apelacji, jednakże na nieprzerwany czas nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu roku.”,
d) po § 8 dodaje się § 9 i 10 w brzmieniu:
„§ 9. Jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, delegowanie, o którym mowa w § 8, może nastąpić nawet bez zgody sędziego. Delegowanie sędziego bez jego zgody może być powtórzone nie wcześniej niż po

c) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Minister Sprawiedliwości albo prezes sądu apelacyjnego po uzyskaniu zgody kolegium danego sądu apelacyjnego może powierzyć sędziemu, który przeszedł w stan spoczynku w trybie art. 69 § 1 i 2 oraz sędziemu przeniesionemu w stan spoczynku w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, za jego zgodą, pełnienie funkcji pełnienie funkcji wizytatora, odpowiednio, w Ministerstwie Sprawiedliwości lub w sądzie. W takim wypadku sędziemu w stanie spoczynku przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości przewidzianej dla sędziego wizytatora.
d) po § 2 dodaje się § 2a-2b w brzmieniu:
„§ 2a. Zgoda właściwego kolegium sądu, o której mowa w § 1a, oraz powierzenie funkcji wizytatora mogą zostać cofnięte w każdym czasie, z zachowaniem miesięcznego uprzedzenia. Przepis stosuje się do cofnięcia przez sędziego w stanie spoczynku swojej zgody na wykonywanie obowiązków sędziego lub pełnienia funkcji wizytatora.
§ 2b. Możliwość wykonywania obowiązków sędziego lub pełnienia funkcji wizytatora wyłączona jest w przypadku ubiegania się przez sędziego w stanie spoczynku o mandat posła, senatora albo radnego, bądź pełnienia przez niego funkcji, o których mowa w art. 98 § 2.”;
47) po art. 106 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu:
„Rozdział 2a. Okresowa ocena pracy sędziów
Art. 106a § 1. Sędzia podlega okresowej ocenie pracy, która dokonywana jest co trzy lata, z zastrzeżeniem § 5.
§ 2. Okresowa ocena pracy dokonywana jest w oparciu o analizę pracy sędziego, obejmującą badanie obciążenia pracą, sprawności, efektywności, jakości pracy i stabilności orzecznictwa oraz zgodności z przepisami prawa podejmowanych czynności, przy uwzględnieniu okresu i wymiaru orzekania oraz pełnionych funkcji.
§ 3. Okresowa ocena pracy dokonywana jest w oparciu o badanie 10 akt spraw, przydzielonych sędziemu do rozpoznania i niezakończonych, w których od momentu pierwszej rejestracji upłynął najdłuższy okres, a ponadto akt spraw, w których w okresie objętym oceną orzeczenia zmieniono lub uchylono i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania oraz spraw, w których stwierdzono przewlekłość postępowania lub niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia, jak również 40 akt pozostałych spraw różnych kategorii, wybranych losowo, w tym 20 spraw zakończonych. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności sędziego lub z innych przyczyn zbadanie wskazanej liczby spraw nie jest możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, liczbę mniejszą.
§ 4. Okresowa ocena pracy jest:
a) pozytywna,
b) pozytywna z zastrzeżeniem – w wypadku, gdy w pracy sędziego stwierdzono istotne uchybienia, nie stanowiące jednak podstawy do oceny negatywnej,
c) negatywna.
§ 5. W wypadku uzyskania oceny pozytywnej z zastrzeżeniem sędzia podlega dodatkowej okresowej ocenie pracy, przez innego sędziego wizytatora, po upływie roku od dokonania poprzedniej; dodatkowa ocena ma na celu sprawdzenie, czy stwierdzone uchybienia zostały usunięte i nie powtórzyły się. § 4 pkt b nie stosuje się.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia szczegółowy tryb i sposób dokonywania okresowej oceny pracy sędziów, mając na uwadze konieczność zachowania jednolitej metodyki przeprowadzania tej oceny oraz dostosowania jej do zakresu analizy pracy sędziego oraz kryteriów wskazanych w § 1.
Art. 106b § 1. Okresowej oceny pracy sędziów dokonują sędziowie wizytatorzy, powoływani przez prezesa sądu apelacyjnego spośród sędziów sądu apelacyjnego oraz sędziów sądu okręgowego, po zasięgnięciu opinii kolegium sądu apelacyjnego. Negatywna opinia kolegium sądu apelacyjnego jest dla prezesa tego sądu wiążąca.
§ 2. Kandydatów do sprawowania funkcji sędziów wizytatorów spośród sędziów sądu okręgowego przedstawiają prezesowi sądu apelacyjnego prezesi sądów okręgowych działających na obszarze właściwości danego sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii właściwego kolegium sądu okręgowego. Negatywna opinia kolegium sądu okręgowego jest dla prezesa tego sądu wiążąca.
§ 3. Sędziowie wizytatorzy powoływani są na okres czterech lat, najwyżej na dwie kolejne kadencje i nie mogą być przed upływem ośmiu lat od zakończenia drugiej kadencji ponownie powołani do pełnienia tej funkcji.
Art. 106c § 1. Pierwsza okresowa ocena pracy sędziego przeprowadzana jest po upływie trzech lat od objęcia pierwszego stanowiska sędziowskiego. Każda następna ocena obejmuje kolejne trzyletnie okresy pracy sędziego, liczone od dokonania poprzedniej okresowej oceny pracy.
§ 2. Sędziego zawiadamia się o planowanej okresowej ocenie jego pracy na 30 dni przed przystąpieniem do jej dokonywania.
Art. 106d § 1. Prezes sądu apelacyjnego zapoznaje sędziego z okresową oceną jego pracy.
§ 2. Sędzia, który uzyskał negatywną okresową ocenę pracy, ma prawo złożyć prezesowi sądu apelacyjnego, w terminie 14 dni od daty zapoznania się z tą oceną, pisemne uwagi do oceny. Przepisy art. 57i § 2-3 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Po rozpatrzeniu uwag sędziowie wizytatorzy podtrzymują ocenę pracy sędziego, do której uwagi zgłoszono, albo ocenę tę zmieniają. Stanowisko sędziów wizytatorów wyrażane jest na piśmie z uzasadnieniem i podlega doręczeniu zainteresowanemu sędziemu. Sędzia, wobec którego podtrzymano ocenę negatywną, ma prawo złożyć, w terminie 7 dni od daty doręczenia stanowiska sędziów wizytatorów, odwołanie do Krajowej Rady Sądownictwa, za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego. Przepisy art. 57j § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Krajowa Rada Sądownictwa podejmuje uchwałę o wyniku okresowej oceny pracy sędziego w terminie dwóch miesięcy od daty wpływu odwołania, chyba że z ważnych przyczyn nie jest to możliwe.
§ 5. W przypadku uzyskania przez sędziego, na skutek złożenia uwag do oceny, o których mowa w § 2 lub odwołania, o którym mowa w § 3, pozytywnej oceny pracy, wynagrodzenie zasadnicze sędziego ulega podwyższeniu do kolejnej stawki awansowej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął okres pracy niezbędny do uzyskania tej stawki.”;
48) w art. 110 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Sądy dyscyplinarne są ponadto właściwe do orzekania w sprawach, o których mowa w art. 37 § 4a, art. 75 § 2 pkt 3 oraz w art. 80.”;
49) w art. 112 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Rzecznika dyscyplinarnego wybiera, spośród kandydatów zgłoszonych przez zgromadzenia ogólne sędziów apelacji, Krajowa Rada Sądownictwa. Rzecznik dyscyplinarny działa przy Krajowej Radzie Sądownictwa. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego trwa cztery lata.”;
50) w art. 129 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Sąd dyscyplinarny może zawiesić w czynnościach służbowych sędziego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub o ubezwłasnowolnienie, a także jeżeli wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo nieumyślne.
§ 2. Jeżeli sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo umyślne, z urzędu zawiesza sędziego w czynnościach służbowych.”;
51) w art. 151b:
a) po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu:
„§ 2a. W wypadku nieuzyskania przez referendarza sądowego pozytywnej okresowej oceny kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 148 § 2, okresy pracy wskazane w § 1 ulegają wydłużeniu o trzy lata.
§ 2b. Poza wynagrodzeniem zasadniczym referendarzowi sądowemu przysługuje dodatek za wieloletnią pracę, o jakim mowa w art. 91 § 7, a także gratyfikacje jubileuszowe, na zasadach określonych w art. 92 § 3-5, oraz jednorazowa odprawa w razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i prokuratury.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Do referendarzy sądowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 45 § 1, art. 82a, art. 87-89, art. 92 § 1 i 2, art. 93 oraz art. 97 § 1 i 2.”;
52) w art. 155:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Asystentowi sędziego przysługuje wynagrodzenie zasadnicze. Poza wynagrodzeniem zasadniczym asystentowi sędziego przysługuje dodatek za wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz jednorazowa odprawa w razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów i prokuratury.”,
b) § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia zasadniczego asystentów sędziów, uwzględniając poziom wynagrodzeń sędziów, referendarzy sądowych i pracowników sądu oraz rodzaj wykonywanych przez asystentów sędziów zadań.”,
c) po § 8 dodaje się § 9 w brzmieniu:
„§ 9. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do asystentów sędziego stosuje się odpowiednio przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.”;
53) po art. 155a dodaje się art. 155b w brzmieniu:
„Art. 155b § 1. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za jego zgodą, do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie, Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony.
§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie lub Ministerstwie Sprawiedliwości, mających siedzibę w tej samej miejscowości, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata. Delegowanie asystenta sędziego może być powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie dwóch lat.
§ 3. Prezes sądu apelacyjnego może delegować asystenta sędziego do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie w obszarze danej apelacji, na warunkach określonych w § 1, na czas określony, nie dłuższy niż rok, a na warunkach określonych w § 2 - na czas określony, nie dłuższy niż sześć miesięcy. Delegowanie asystenta sędziego może być powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie dwóch lat.
§ 4. Minister Sprawiedliwości, jeżeli przemawiają za tym potrzeby sądownictwa, może delegować asystenta sędziego do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie lub Ministerstwie Sprawiedliwości, mających siedzibę w innej miejscowości, na czas określony, nie dłuższy niż sześć miesięcy w ciągu roku. Delegowanie asystenta sędziego może być powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie dwóch lat.
§ 5. Asystent sędziego delegowany na podstawie § 1, na czas nieokreślony, może być odwołany z delegowania, względnie z niego ustąpić za trzymiesięcznym uprzedzeniem.
§ 6. W okresie delegowania asystent sędziego ma prawo do wynagrodzenia przysługującego mu na dotychczas zajmowanym stanowisku i dodatku za wieloletnią pracę. W wypadku delegowania do Ministerstwa Sprawiedliwości asystent sędziego otrzymuje dodatek specjalny z tytułu delegowania, a w razie powierzenia mu pełnienia funkcji – także dodatek funkcyjny.
§ 7. Jeżeli delegowanie następuje do innej miejscowości niż miejscowość będąca siedzibą sądu, w którym asystent sędziego jest zatrudniony, przysługuje mu prawo do bezpłatnego zakwaterowania lub zwrotu kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, a także świadczenia dodatkowe, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pracy: zwrot kosztów przejazdu, diety, zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, jednorazowy ryczałt z tytułu przeniesienia, zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego.
§ 8. Świadczenia związane z delegowaniem asystenta sędziego wypłaca odpowiednio sąd albo jednostka organizacyjna, do których asystent sędziego został delegowany, albo Ministerstwo Sprawiedliwości.
§ 10. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki delegowania asystentów sędziów do wykonywania obowiązków służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości, w tym wysokość dodatku specjalnego i funkcyjnego oraz szczegółowe warunki i zakres świadczeń dodatkowych związanych z delegowaniem poza stałe miejsce pracy, mając na względzie poziom świadczeń przysługujących pracownikom państwowych jednostek sfery budżetowej odbywającym podróże służbowe oraz czasowo przenoszonym.”;
54) w art. 177 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. W zakresie, o którym mowa w § 2, dyrektor sądu apelacyjnego podlega bezpośrednio Ministrowi Sprawiedliwości, a dyrektorzy sądów okręgowych i rejonowych – dyrektorowi przełożonego sądu apelacyjnego.”;
55) po art. 177 dodaje się art. 177a w brzmieniu:
„Art. 177a § 1. Przy Ministrze Sprawiedliwości tworzy się Radę Konsultacyjną ds. budżetu sądownictwa powszechnego, zwaną dalej Radą Konsultacyjną, do której zadań należy opiniowanie założeń oraz projektu planu dochodów i wydatków sądów powszechnych.
§ 2. W skład Rady Konsultacyjnej wchodzą prezesi sądów apelacyjnych, którzy wybierają spośród siebie przewodniczącego oraz sekretarza Rady.
§ 3. Rada Konsultacyjna zbiera się w zależności od potrzeb, co najmniej dwa razy w roku. Posiedzenia Rady Konsultacyjnej zwołuje Minister Sprawiedliwości.
§ 4. Do podjęcia uchwał wymagana jest obecność co najmniej 7 członków Rady Konsultacyjnej. Uchwały zapadają większością głosów.
§ 5. W posiedzeniach Rady Konsultacyjnej może uczestniczyć Minister Sprawiedliwości.”;
56) w art. 178 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Projekty planów finansowych oraz plany finansowe dla sądów w obszarze apelacji opracowują dyrektorzy sądów apelacyjnych na podstawie projektów przygotowanych przez dyrektorów sądów okręgowych i dyrektorów sądów rejonowych, według zasad określonych w przepisach o finansach publicznych, uwzględniając w pierwszej kolejności konieczność zapewnienia realizacji przez sądy zadań z zakresu sprawowania wymiaru sprawiedliwości i ochrony prawnej.”;
57) w art. 179:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Organem kierującym gospodarką finansową sądu jest dyrektor sądu, a w sądach rejonowych o liczbie stanowisk sędziowskich nie przekraczającej 15 – dyrektor przełożonego sądu okręgowego.”,
b) uchyla się § 2.

(...)*

*zacytowano tylko tę część projektu, ktora sie odnosi do zmian w usp

Uzasadnienie do projektu z 13 listopada 2008

Proponowana nowelizacja ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (zwanej dalej pusp) stanowi element działań podejmowanych w celu reformy wymiaru sprawiedliwości w kierunku bardziej elastycznego ukształtowania struktury organizacyjnej sądów rejonowych i okręgowych, racjonalnego wykorzystania kadry orzeczniczej i środków finansowych wydatkowanych na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, istotnej modyfikacji zasad sprawowania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów powszechnych, jak również usprawnienia zarządzania sądami. Przedmiotem nowelizacji jest także wprowadzenie systemu okresowych ocen pracy sędziów oraz szczegółowe unormowanie trybu i zasad dokonywania oceny kwalifikacji kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie. W projekcie zawarto również przepisy normujące status sędziów w stanie spoczynku, referendarzy sądowych oraz asystentów sędziów.

I. Zmiany w zakresie struktury organizacyjnej sądów

1. Projekt wprowadza zasadę, że w sądach rejonowych obligatoryjnie funkcjonują tylko dwa wydziały – wydział cywilny i wydział karny, przy czym do kompetencji wydziału cywilnego należą także sprawy obecnie rozpoznawane w wydziałach rodzinnych i nieletnich, pracy i ubezpieczeń społecznych oraz gospodarczych. Jednakże w przypadkach, gdy wpływ tych spraw będzie znaczny albo przemawiać za tym będą względy organizacyjne bądź ekonomii procesowej, Minister Sprawiedliwości władny będzie utworzyć, w drodze zarządzenia, odrębne wydziały do rozpoznawania wyżej wymienionych kategorii spraw. Do wydziałów cywilnych nie ulegają natomiast włączeniu sprawy z zakresu ksiąg wieczystych, z uwagi na ich specyfikę.
W sądach okręgowych przewiduje się trzy wydziały - wydział cywilny, wydział karny oraz wydział pracy i ubezpieczeń społecznych. Sprawy penitencjarne i nadzoru nad sądowym postępowaniem wykonawczym w sprawach z zakresu prawa karnego zostają objęte właściwością wydziałów karnych sądów okręgowych, zaś sprawy gospodarcze właściwością wydziałów cywilnych tych sądów.
Generalnie inne wydziały będą mogły być tworzone w drodze zarządzenia Ministra Sprawiedliwości, w zależności od potrzeb, wg ustawowo określonych kryteriów (projektowany art. 19 § 2). W myśl powyższego przepisu, liczba i wielkość wydziałów w poszczególnych sądach musiałaby zostać ustalona na poziomie zapewniającym jak najlepszą organizację tych jednostek, gwarantującą z jednej strony prawo obywateli do rozpoznawania spraw w rozsądnym terminie, zaś z drugiej - efektywne wykorzystanie nakładów na sądownictwo i prawidłowe wykonywanie czynności nadzorczych.
Obecnie w systemie sądownictwa licznie występują sądy, w których – z uwagi na wymóg ustawowy – tworzone są wydziały rodzinne i nieletnich, pracy bądź ksiąg wieczystych, pomimo, że nie jest to uzasadnione poziomem wpływu spraw do powyższych jednostek. W rezultacie istnieją wydziały, w których limit etatów sędziowskich jest mniejszy od jedności, a równocześnie występuje konieczność obsadzenia stanowisk przewodniczących wydziałów, co generuje wydatki związane z wypłacaniem dodatków funkcyjnych. Celem projektowanej regulacji jest wyeliminowanie powyższego zjawiska.
Projekt pozostawia dotychczasowe uprawnienie Ministra Sprawiedliwości do przekazywania jednemu z sądów spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, rodzinnych i nieletnich oraz pozostałych, o których mowa w art. 20 pusp, należących do właściwości innych sądów w tym samym okręgu bądź apelacji, dodatkowo rozszerzając je w odniesieniu do spraw gospodarczych należących do właściwości sądów rejonowych (projektowany art. 20 pkt 3). Dodaje się także przepis pozwalający Ministrowi Sprawiedliwości na przekazanie do rozpoznania jednemu sądowi rejonowemu wniosków o nadanie klauzuli wykonalności decyzjom Rady i Komisji Europejskiej oraz wyrokom Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, należących do właściwości innych sądów rejonowych. Umożliwi to wykonanie przez państwo polskie obowiązku nałożonego w art. 256 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, polegającego na wyznaczeniu jednego organu mogącego nadawać klauzule wykonalności wymienionym tytułom egzekucyjnym (projektowany art. 20 pkt 9).
Uprawnienie to Minister Sprawiedliwości będzie, jak dotychczas, realizował w drodze rozporządzenia, z uwagi na fakt, że w przeciwieństwie do struktury wewnętrznej poszczególnych jednostek (która będzie regulowana w drodze zarządzenia) jest to materia związana z właściwością miejscową sądów, istotna z punktu widzenia dostępu obywateli do sądu.
Projekt zakłada likwidację wydziałów grodzkich. Wydziały grodzkie zostały powołane do rozpatrywania drobniejszych spraw cywilnych i karnych w uproszczonych procedurach, co miało zapewnić usprawnienie i przyspieszenie postępowania. Istnienie tych wydziałów nadmiernie komplikuje jednak strukturę organizacyjną sądownictwa pierwszoinstancyjnego, zwłaszcza że zakres ich właściwości funkcjonalnej, tak na skutek decyzji organizacyjnych, jak i odmiennej interpretacji art. 13 pusp, jest różny w poszczególnych sądach. Co więcej, tworzenie wydziałów grodzkich często prowadziło do organizacyjnego wyodrębniania niewielkiej liczby spraw i ułamkowych obsad sędziowskich. Tym samym, likwidacja tych wydziałów przyczyni się do bardziej efektywnego wykorzystania kadry zarówno orzeczniczej (sędziów i referendarzy), jak i administracyjnej, która zostanie włączona do wydziałów podstawowych – cywilnych i karnych, a ponadto spowoduje zmniejszenie liczby stanowisk funkcyjnych. Równocześnie, sprawność i szybkość postępowania w sprawach powierzonych dotychczasowym wydziałom grodzkim zostanie zachowana, skoro nie ulegają zmianie uproszczone procedury, wg których je rozpoznawano.

2. Rozwiązaniem zmierzającym do racjonalizacji organizacji sądów jest także instytucja tzw. sądów funkcjonalnych, tj. sądów liczących mniej niż 15 stanowisk (etatów) sędziowskich, które w wewnętrznej strukturze nie będą posiadały oddziałów administracyjnych, oddziałów finansowych i gospodarczych. Funkcje tych oddziałów przejmą odpowiednie struktury w przełożonych sądach okręgowych. W tzw. sądach funkcjonalnych nie będą powoływani dyrektorzy sądów (nie będzie też dotychczasowych kierowników finansowych sądów) – odpowiednie funkcje będą sprawować dyrektorzy przełożonych sądów okręgowych. Takie rozwiązanie zapewni zarówno zmniejszenie koszów działalności niewielkich jednostek. A jednocześnie odciąży prezesów sądów, którzy obecnie, o ile nie powołano kierownika finansowego, odpowiadają także za gospodarkę finansową sądu. Obecnie obowiązująca regulacja nie uwzględniała faktu, że sędziowie pełniący funkcję prezesów sądów nie posiadają specjalistycznej wiedzy ani dostatecznego przygotowania, by kierować gospodarką finansową.

II. Racjonalizacja rozmieszczenia kadry orzeczniczej

1. Projekt wprowadza regulację, zgodnie z którą w wydziałach ksiąg wieczystych oraz wydziałach gospodarczych do spraw rejestrowych orzekać będą wyłącznie referendarze sądowi. Powyższa zasada będzie mogła być przełamana tylko z ważnych przyczyn; za taką przyczynę można uznawać przede wszystkim niedostateczną obsadę referendarską w danym sądzie. Projekt zakłada również, że funkcję przewodniczącego w tych wydziałach będzie mógł sprawować wyłącznie prezes bądź wiceprezes sądu, przewodniczący innego wydziału albo referendarz sądowy. Takie rozwiązanie umożliwi włączenie sędziów, dotychczas wykonujących czynności w tych wydziałach bądź zajmujących tam stanowiska funkcyjne, w sprawowanie wymiaru sprawiedliwości.
2. Projekt zachowuje zasadę, że podział czynności w sądach ustala, w odniesieniu do sądów rejonowych i okręgowych – prezes sądu okręgowego, zaś do sądów apelacyjnych – prezes tego sądu. Równocześnie jednak precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem podziału czynności, w szczególności włączając w jego zakres decyzje w przedmiocie rozmieszczenia sędziów i referendarzy w poszczególnych wydziałach sądu. Najistotniejszą zmianą w stosunku do stanu obowiązującego jest wprowadzenie zasady, że prezes sądu może ustalić nowy (w całości lub w części) podział czynności w każdym czasie, jeżeli będzie to potrzebne z uwagi na konieczność zapewnienia należytej organizacji pracy. Ponadto, sędziowie uzyskają prawo zaskarżenia do kolegium sądu apelacyjnego decyzji prezesa skutkującej zmianą zakresu ich obowiązków, w szczególności gdy wiązać się będzie z przeniesieniem do innego wydziału sądu. W wyniku zaskarżenia kolegium dokona kontroli zasadności tej decyzji, przy czym będzie mogło wziąć pod uwagę także nowe okoliczności faktyczne, które pojawiły się po podjęciu decyzji przez prezesa. Konieczność realizacji właściwej polityki kadrowej, o której mowa w projektowanym art. 22 § 1a, zakłada, poza właściwym organizowaniem procesu pracy, respektowanie indywidualnej sytuacji sędziów, których podział czynności dotyczy.
Powyższa regulacja ma na celu przede wszystkim zapewnienie równomiernego obciążenia sędziów obowiązkami w ramach tego samego sądu. Jest jednocześnie wyjściem naprzeciw postulatom środowiska sędziowskiego, podkreślającym konieczność zapobiegania arbitralnym i nieuzasadnionym decyzjom o podziale czynności i stanowi dodatkową gwarancję niezależności sędziego.

3. Innym rozwiązaniem, które służyć będzie racjonalizacji rozmieszczenia kadry orzeczniczej są projektowane zmiany zasad delegowania sędziów do innego sądu (art. 77 pusp).
Obowiązujące przepisy nie wskazują, jakie przesłanki uzasadniają delegowanie sędziego do innego sądu, niewątpliwie jednak przepis art. 77 § 1 pusp, stanowiący wyjątek od przewidzianej w art. 55 §3 tej ustawy zasady, że sędzia może i powinien wykonywać władzę sądowniczą w sądzie, w którym ma swoje miejsce służbowe, należy interpretować ściśle i przy przyjęciu jednoznacznego założenia, że delegowanie ma służyć jedynie potrzebom orzeczniczym sądu, do którego następuje.
Nie można zaakceptować dotychczasowej praktyki, zgodnie z którą delegowanie do sądu wyższego rzędu poprzedzało awansowanie sędziego na wyższe stanowisko i było formą weryfikacji umiejętności sędziego. Fakt, że spośród sędziów spełniających warunki wymagane do awansu na wyższe stanowisko sędziowskie tylko niektórzy mogli zostać poddani tej swoistej weryfikacji, prowadził do naruszenia zasady równości wobec prawa. Jeżeli delegowanie miałoby służyć zweryfikowaniu kwalifikacji sędziego do objęcia wyższego stanowiska, musiałoby mieć charakter powszechny.
Zakłada się zmianę regulacji dotyczącej delegowania sędziów do innego sądu przez prezesów sądów. Dotychczasowa regulacja stwarzała problemy interpretacyjne i doprowadziła do powstania praktyki, w myśl, której okres trzydziestu dni przewidziany w art. 77§8 pusp rozbijany był na pojedyncze dni. W wyniku tej praktyki powstawały sytuacje, w których sędziowie sądów niższego szczebla wykonywali przez okres kilkunastu miesięcy obowiązki orzecznicze w sądach wyższych, przy niezmniejszonym wymiarze obowiązków w sądach macierzystych. Sytuacje te, poza zwiększeniem obciążenia delegowanych w ten sposób sędziów miały niekorzystny wpływ na funkcjonowanie jednostek stanowiących ich miejsce służbowe.
Projekt wprowadza zasadę, że delegowania w oparciu o wyżej powołany przepis - do sądu równorzędnego lub niższego na obszarze tej samej apelacji - dokonuje prezes sądu apelacyjnego, po uzyskaniu właściwego kolegium sądu, na nieprzerwany czas nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu roku. Uzasadnieniem dla wprowadzenia okresu 6-miesięcznego jest zapewnienie ciągłości i jakości pracy jednostki do której delegowanie nastąpiło. Krótszy okres nie pozwoliłby na realizację celu, dla którego instytucja ta została powołana, w szczególności w sądach pierwszoinstancyjnych, w których postępowania są z reguły długotrwałe.
Projekt utrzymuje możliwość delegowania sędziego bez jego zgody jeżeli wymaga tego interes dobro wymiaru sprawiedliwości oraz przy uwzględnieniu konieczności realizacji właściwej polityki kadrowej. Równocześnie przyznaje się sędziemu prawo odwołania się od takiej decyzji do kolegium właściwego sądu apelacyjnego.III. Organy sądów

1. Projekt w miejsce kierownika finansowego w sądach rejonowych wprowadza dyrektora sądu rejonowego, o kompetencjach analogicznych do kompetencji dyrektorów sądów wyższego szczebla, przy czym dyrektor sądu będzie powoływany wyłącznie w sądach rejonowych co najmniej średniej wielkości tj. liczących powyżej 15 stanowisk sędziowskich.
Równocześnie przewiduje się odmienny od dotychczasowego rozdział kompetencji pomiędzy prezesów i dyrektorów sądów i wprowadzenie zasady kadencyjności sprawowania tej ostatniej funkcji.
Zgodnie z projektowanym rozwiązaniem, prezes sądu pozostawałby zwierzchnikiem szeroko pojętej kadry orzeczniczej – sędziów, referendarzy sądowych i asystentów sędziów (a także, co wynika ze zmiany w ustawie o kuratorach sądowych objętych niniejszą nowelizacją, kuratorów sądowych), natomiast zwierzchnikiem służbowym urzędników i innych pracowników sądu stałby się dyrektor sądu. Do jego obowiązków należałoby zapewnienie odpowiednich, organizacyjno-technicznych, warunków do sprawnego wykonywania przez sądy ich podstawowej działalności, tj. działalności związanej ze sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości i ochrony prawnej. Z kolei do kompetencji prezesa sądu należałoby, jak dotychczas, sprawowanie nadzoru nad działalnością administracyjną sądów oraz ustalanie podziału czynności sędziów i referendarzy sądowych i kierowanie ich pracą.
Celem takiej regulacji jest powiązanie kierowania gospodarką finansową sądów z odpowiedzialnością za tworzenie właściwych warunków organizacyjnych i technicznych do prawidłowego wypełniania przez sądy podstawowych zadań, czyli zadań z zakresu wymiaru sprawiedliwości i ochrony prawnej. W obecnym stanie prawnym odpowiedzialność tę ponosi prezes, który nie ma jednak kompetencji w zakresie kierowania gospodarką finansową. Z kolei dyrektorzy i kierownicy finansowi sądów nie ponoszą odpowiedzialności za wyniki pracy sądów.
Projekt zmierza do powierzenia funkcji zarządzania sądem podmiotom wyspecjalizowanym w tym zakresie, wychodząc z założenia, że prezesi sądów, którymi są wyłącznie sędziowie, nie mają dostatecznego przygotowania menadżerskiego, zaś przy zachowaniu – niewątpliwie niezbędnej – zasady kadencyjności sprawowania funkcji prezesa, nie ma możliwości zmiany tego stanu rzeczy.
W myśl projektowanej regulacji, rozszerzeniu kompetencji dyrektorów sądów odpowiada uprawnienie zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji do wnioskowania o ich odwołanie przed upływem kadencji (zdolność postulacyjną wobec zgromadzenia posiadać ma kolegium danego sądu), z uwagi na niewywiązywanie się z obowiązków, przy czym stanowisko powyższego organu jest dla Ministra Sprawiedliwości wiążące. Obligatoryjne będzie wysłuchanie dyrektora przez kolegium danego sądu.
Regulacja ta zapewni kontrolę samorządu sędziowskiego nad należytym wykonywaniem przez dyrektorów powierzonych im zadań.

2. W projekcie przewiduje się odwrócenie dotychczasowej zasady, że prezesa sądu powołuje się w pierwszej kolejności spośród sędziów sądu wyższego rzędu. Regulacja, zgodnie z którą prezesa sądu powołuje się w pierwszej kolejności spośród sędziów sądów tego samego szczebla, co sąd, w którym funkcja ma być sprawowana, podyktowana jest koniecznością powierzania funkcji kierowania sądem przede wszystkim osobom znającym najlepiej specyfikę danego typu jednostek. Równocześnie proponuje się, by wiceprezesi sądów rekrutowani byli wyłącznie spośród sędziów sądu, w którym funkcja miałaby być sprawowana, w celu zapewnienia kierownictwu sądu niezbędnego powiązania z kierowaną jednostką i jej wewnętrzną specyfiką. Projekt wprowadza mechanizm, który wyłącza możliwość pełnienia przez prezesów sądów apelacyjnych oraz prezesów sądów okręgowych, bezpośrednio po zakończeniu kadencji, ponownie jednej z tych funkcji, oraz funkcji wiceprezesa, w tym samym sądzie Ograniczenie okresu sprawowania funkcji wprowadzono także w odniesieniu do wiceprezesów sądów apelacyjnych i okręgowych. w jakimkolwiek sądzie. Prowadzi to do wyeliminowania sytuacji, w której te same osoby przez wiele lat wymiennie sprawują funkcje prezesa i wiceprezesa w tych samych sądach, co powoduje ich długotrwałe wyłączenie od obowiązków orzeczniczych.

3. Projekt w art. 22 a § 2 wprowadza nową zasadę, w myśl której w wypadkach, gdy nie został powołany ani prezes, ani wiceprezes sądu, funkcję prezesa sądu, przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, wykonuje najstarszy służbą przewodniczący wydziału danego sądu. Jest to istotna zmiana w stosunku do obecnie obowiązującej regulacji, przewidującej, że w takiej sytuacji funkcję prezesa pełnił sędzia wyznaczony przez Ministra Sprawiedliwości. Projekt uwzględnia tu opinie wyrażane przez środowisko sędziowskie, zgodnie z którymi przyznane Ministrowi Sprawiedliwości w tym zakresie kompetencje stwarzają możliwość zbyt głębokiej ingerencji w prace organów sądu. Zachowanie 6-miesięcznego okresu ma na celu podkreślenie, że sytuacja niepowołania organów sądu ma ze swej istoty charakter przejściowy i należy dążyć do jej zgodnego z przepisami pusp uregulowania.

3. Przewiduje się wprowadzenie regulacji, zgodnie z którą Minister Sprawiedliwości dokonuje ustalenia liczby wiceprezesów w sądach wszystkich szczebli, uwzględniając liczbę stanowisk sędziowskich oraz, w przypadku sądów apelacyjnych i okręgowych, dodatkowo liczbę nadzorowanych sądów. Jednocześnie wprowadzona zostaje możliwość ponownego ustalenia liczby wiceprezesów i odwołania wiceprezesa sądu w toku kadencji w razie istotnych zmian kadrowych lub organizacyjnych w poszczególnych sądach. Takie rozwiązanie ma na celu ograniczenie liczby sędziów pełniących funkcje wiceprezesów sądów, co spowoduje oszczędności wynikające ze zmniejszenia liczby stanowisk związanych z wypłacaniem dodatków funkcyjnych.

4. Projekt przewiduje zmianę przepisów dotyczących kolegiów sądów, ustalając stałą liczbę ich członków oraz wydłużając kadencję kolegium sądu apelacyjnego z 2 do 3 lat. Proponowane zmiany mają na celu zwiększenie sprawności pracy tych organów. Istotną zmianą w stosunku do obecnie obowiązującego stanu prawnego jest przywrócenie sędziom sądów rejonowych prawa do zasiadania w składzie kolegium sądu okręgowego. Sytuacja, w której sędziowie sądów rejonowych są całkowicie wyłączeni od uczestniczenia w pracy organu o istotnym wpływie na funkcjonowanie jednostek, w których pracują, nie jest właściwa nie tylko z punktu widzenia praw tych sędziów, ale także właściwego zarządzania sądami, gdyż nie pozwala na należyte rozpoznanie problemów i potrzeb sądów rejonowych. Zmiana ta jest również odpowiedzią na postulaty środowiska sędziowskiego, w którym wyeliminowanie ze składu kolegium sądu okręgowego sędziów sądów rejonowych było zdecydowanie krytykowane.

IV. Samorząd sędziowski

Projekt modyfikuje dotychczasową organizację samorządu sędziowskiego, wprowadzając dwa rodzaje organów samorządu: zebrania sędziów danego sądu oraz zgromadzenie ogólne sędziów apelacji, zrzeszające wszystkich sędziów sądu apelacyjnego oraz przedstawicieli sędziów sądów niższych szczebli, działających na obszarze apelacji. Powyższy organ w większym stopniu niż dotychczasowe zgromadzenia ogólne realizować będzie zasadę samorządności, łącząc środowisko sędziowskie w danej apelacji, od najniższego do najwyższego szczebla. Z kolei powołanie instytucji zebrań sędziów, do których kompetencji należeć będzie podejmowanie uchwał we wszelkich istotnych sprawach dotyczących danego sądu, zapewni sędziom wpływ na ich funkcjonowanie.

V. Nadzór oraz rozpoznawanie skarg i wniosków

Projekt rozszerza i precyzuje przepisy dotyczące nadzoru nad działalnością administracyjną sądów oraz szczegółowo reguluje tryb rozpoznawania skarg i wniosków.
Obecna regulacja instytucji nadzoru nad działalnością administracyjną sądów zawarta w pusp jest krytykowana. Podkreśla się m.in. zacieranie różnic pomiędzy wykonywaniem zwierzchniego nadzoru przez Ministra Sprawiedliwości (art. 9), a wykonywaniem nadzoru bezpośredniego przez organy sądów (art. 37 i następne). Wskazuje się, że Minister Sprawiedliwości ze względu na charakter sprawowanego nadzoru nie może go wykonywać osobiście. Zdaniem krytyków obecnej regulacji, cele nadzoru – sprawność i rzetelność funkcjonowania władzy sądowniczej mogą być osiągnięte przez działanie mechanizmów nadzoru w obrębie tej władzy, np. w ramach nadzoru prezesów sądów. W doktrynie wskazuje się również, że nadzór Ministra Sprawiedliwości nad działalnością administracyjną sądów nie może dotyczyć czynności bezpośrednio związanych z zarządzaniem procesem orzekania (tokiem postępowania sądowego).
W celu ścisłego rozgraniczenia działań nadzorczych podejmowanych przez różne podmioty (Ministra Sprawiedliwości, prezesów i innych pracowników sądów) w projekcie proponuje się wyróżnienie trzech kategorii nadzoru nad działalnością administracyjną sądów: bezpośredniego, zwierzchniego i zewnętrznego oraz precyzyjne określenie desygnatów tych pojęć, aby zadania w tej sferze podejmowane przez różne podmioty nie krzyżowały się, lecz wzajemnie dopełniały. Ten cel nowelizacji ma być osiągnięty przez zmianę treści art. 9 pusp oraz jego rozwinięcie w zmienionych i dodanych przepisach rozdziału 5 tej ustawy. Zgodnie z dominującymi obecnie poglądami, zadania z zakresu nadzoru bezpośredniego dotyczącego m.in. zarządzania tokiem postępowania sądowego, badania tego toku i sprawności postępowania w poszczególnych sprawach, powierzono prezesom sądów i innym pracownikom sądowym, nadzór zwierzchni przekazano wyłącznie do kompetencji prezesów sądów wyższego rzędu (przy czym prezes sądu apelacyjnego będzie miał uprawnienie do nadzorowania wszystkich sądów rejonowych i okręgowych na obszarze apelacji), a Ministrowi Sprawiedliwości powierzono zadania w ramach nadzoru zewnętrznego. Taka regulacja usprawni wykonywanie nadzoru administracyjnego nad działalnością sądów, zwiększy jego efektywność oraz wyeliminuje zarzuty co do niekonstytucyjności regulacji dotyczącej tej materii.
Zmiana zasad wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów wymogła przygotowanie odrębnej regulacji w zakresie trybu rozpoznawania skarg i wniosków dotyczących działalności sądów, albowiem obecna, ogólna regulacja zawarta w k.p.a. i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. Nr 5, poz. 46) nie jest adekwatna do treści projektowanych zmian pusp.

VI. Oceny kandydatów na stanowiska sędziowskie

Uregulowanie na poziomie ustawowym kryteriów dokonywania ocen kandydatów na stanowiska sędziowskie, jak i zasad selekcji tych kandydatów przez Krajową Radę Sądownictwa, jest niezbędne w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2007 r. (SK 43/06). Trybunał Konstytucyjny uznał, że dotychczasowa regulacja naruszała konstytucyjny wymóg, aby sprawy o istotnym znaczeniu dla realizacji wolności i praw konstytucyjnych były regulowane tylko ustawowo, a także naruszała prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach, powierzając KRS kompetencje do normowania spraw o podstawowym znaczeniu.
Przewidziane w projekcie kryteria oceny kwalifikacji kandydatów na stanowiska sędziowskie, w dużej mierze pokrywają się z zawartymi w uchwałach Krajowej Rady Sądownictwa, w szczególności w uchwale KRS nr 7/2007 i z dotychczasową praktyką. Równocześnie projekt wprowadza szczegółowe kryteria oceny kandydatów pochodzących z innych zawodów prawniczych, kandydujących na wolne stanowiska sędziowskie, pozwalające należycie zanalizować wyniki ich dotychczasowej pracy zawodowej, a także predyspozycje do wykonywania zawodu sędziego.
Zasadniczym założeniem projektu jest stworzenie jak najbardziej ujednoliconych i sprawiedliwych zasad gromadzenia i wyboru materiałów służących do oceny kwalifikacyjnej kandydatów. Z tego względu kandydatom, w tym także sędziom, referendarzom i prokuratorom, umożliwia się zaprezentowanie najlepszych wyników pracy i osiągnięć zawodowych także na podstawie materiałów samodzielnie przez nich wybranych (ich rodzaj – akta spraw sądowych lub prokuratorskich, akty notarialne, opinie prawne, publikacje itd. – uzależniony jest od zawodu, jaki kandydat wykonuje).
Projekt modyfikuje nadto postępowanie przy dokonywaniu oceny kwalifikacji kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie, w szczególności wprowadzając możliwość zgłoszenia przez kandydata uwag do oceny kwalifikacji sporządzonej przez sędziego wizytatora. Uwagi podlegają rozpatrzeniu przez trzech sędziów wizytatorów, którzy mogą ocenę podtrzymać bądź dokonać oceny odmiennej. Regulacja ta ma na celu zapewnienie osobom ocenianym prawa do podważenia ocen arbitralnych bądź niewłaściwie sporządzonych.

VIII. Okresowe oceny pracy sędziów

Projektowana regulacja przewiduje wprowadzenie możliwości regularnego - w okresach trzyletnich - weryfikowania pracy sędziego przez sędziów wizytatorów powoływanych przy poszczególnych sądach apelacyjnych. Takie rozwiązanie stanowić ma gwarancję prawidłowego działania wymiaru sprawiedliwości, przy równoczesnym zagwarantowaniu sędziemu prawa do kwestionowania dokonanej oceny i poddaniu jej dwustopniowej kontroli, w tym przez Krajową Radę Sądownictwa. Poddanie pracy sędziów regularnej ocenie prowadzić będzie do podwyższenia poziomu orzekania oraz sprawności prowadzonych postępowań sądowych. Motywacyjne oddziaływanie okresowych ocen będzie tym większe, że będą one uwzględniane przez Krajową Radę Sądownictwa przy dokonywaniu wyboru kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie w sądzie wyższego szczebla, a nadto negatywna ocena skutkować będzie przedłużeniem okresu wymaganego do uzyskania kolejnej stawki awansowej wynagrodzenia zasadniczego sędziego.
Należy zaznaczyć, że okresowych ocen pracy sędziów dokonywać będą specjalnie wyselekcjonowani sędziowie wizytatorzy, co w większym stopniu niż obecnie zapewni jednolitość, rzetelność i obiektywizm przeprowadzanych wizytacji.
Projekt wprowadza zasadę, że ocena pracy sędziego może być pozytywna, pozytywna z zastrzeżeniem – w wypadku, gdy w pracy sędziego stwierdzono istotne uchybienia, nie stanowiące jednak podstawy do oceny negatywnej, albo negatywna. Brak dalszego stopniowania ocen wynika z przeszkód natury praktycznej (specyfika pracy sędziego utrudnia wystawianie szczegółowych ocen) a także z założenia, że dla reformy polskiego sądownictwa niezbędne jest przede wszystkim zapewnienie ze strony sędziów systematycznego, utrzymującego się na dobrym, stabilnym poziomie wysiłku orzeczniczego.
VIII. Pozostałe zmiany PUSP

1. Projekt wprowadza regulację umożliwiającą sędziom, którzy zdecydowali się przejść w stan spoczynku, z uwagi na osiągnięcie odpowiedniego wieku bądź zostali przeniesieni w stan spoczynku w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, dalsze wykonywanie obowiązków sędziego. Przewiduje się, że sędzia w stanie spoczynku, na swój wniosek i po uzyskaniu zgody właściwego kolegium sądu, będzie mógł wykonywać obowiązki sędziego w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, w sądzie, w którym ostatnio pełnił służbę albo innym sądzie równorzędnym lub niższym. W takim wypadku sędziemu w stanie spoczynku przysługiwał będzie dodatek orzeczniczy w wysokości 25% wynagrodzenia zasadniczego pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku. Sędzia w stanie spoczynku będzie mógł również sprawować funkcję wizytatora w Ministerstwie Sprawiedliwości lub sądzie, po powierzeniu mu tej funkcji, odpowiednio, przez Ministra Sprawiedliwości albo prezesa sądu apelacyjnego. W takim wypadku sędziemu w stanie spoczynku przysługiwać będzie dodatek funkcyjny w wysokości przewidzianej dla sędziego wizytatora.
Projekt przewiduje także wprowadzenie przepisów umożliwiających powrót do służby sędziego przeniesionego w stan spoczynku ze względu na stan zdrowia, która to możliwość do tej pory była wyłączona nawet w przypadku całkowitego odzyskania przez sędziego zdolności do pełnienia służby sędziowskiej.

Projektowana nowelizacja precyzuje status asystentów sędziów, który obecnie na skutek szczątkowej regulacji w pusp i odesłań do innych aktów prawnych budzi wątpliwości interpretacyjne. Istotną zmianą w tym zakresie jest w szczególności odejście od zróżnicowania wynagrodzeń asystentów z uwagi na szczebel sądu, w którym są zatrudnieni. Równocześnie, z podobnych względów wprowadza się ustawowe uregulowanie w zakresie składników wynagrodzenia referendarzy sądowych.

IX. Zmiany w innych przepisach obowiązujących:

1. W ustawie z dnia 27.07.01. o Krajowej Radzie Sądownictwa przewiduje się odmienne od dotychczasowego unormowanie w zakresie wyłaniania członków Krajowej Rady będących sędziami: wg projektowanych rozwiązań w skład Rady wchodzić będzie 11 sędziów sądów powszechnych, reprezentujących poszczególne apelacje, dwóch sędziów sądów administracyjnych, jeden sędzia Sadu Najwyższego oraz jeden sędzia sądu wojskowego.
Powyższe rozwiązanie ma na celu z jednej strony zapewnienie każdej apelacji reprezentacji w KRS, zaś z drugiej - należyte skorelowanie z przepisami normującymi nowe zasady organizacji samorządu sędziowskiego.
Projekt wprowadza także nową regulację, która, zgodnie ze wskazaniami Trybunału Konstytucyjnego, zawartymi w orzeczeniu z dnia 29 listopada 2007 r., przewiduje określenie zasad dokonywania przez KRS oceny i selekcji kandydatów do objęcia wolnych stanowisk sędziowskich. Wprowadzona zostaje reguła, że organ ten w pierwszej kolejności kieruje się dokonaną oceną kwalifikacji kandydata bądź wynikiem lustracji, zaś pozostałe kryteria, szczegółowo wskazane w przepisie, stosuje uzupełniająco.

2. Projekt przewiduje nadto wprowadzenie zmian w ustawie z dnia 27.07.01. o kuratorach sądowych oraz w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury, które mają na celu wyłącznie dostosowanie przepisów tych ustaw do nowego określenia kompetencji prezesów sądów i dyrektorów sądów.


Projektowane rozporządzenie nie jest objęte zakresem prawa Unii Europejskiej.

Ocena skutków regulacji:

1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje ustawa:

Projekt ustawy dotyczy przede wszystkim sędziów sądów powszechnych oraz sędziów sądów administracyjnych i wojskowych, jak również pozostałych grup zawodowych związanych z sądownictwem (a więc: referendarzy sądowych, asystentów sędziów, kuratorów sądowych, dyrektorów i kierowników finansowych sądów oraz pozostałych pracowników sądów). Projekt ustawy oddziałuje także na wszystkie podmioty, które mogą ubiegać się o powołanie na stanowiska sędziowskie: adwokatów, radców prawnych, radców Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, notariuszy, prokuratorów i asesorów prokuratorskich, przedstawicieli nauki.

2. Wpływ regulacji na finanse publiczne, w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego:

3. Wpływ regulacji na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw, oraz rozwój regionalny:
Projektowana ustawa nie powinna mieć wpływu na rynek pracy; nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki, ani przedsiębiorczość, jak i rozwój regionalny.

4. Konsultacje społeczne:
Projekt zostanie przekazany do zaopiniowania Krajowej Radzie Sądownictwa, a w ramach konsultacji społecznych: Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”, Radzie Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym, Stowarzyszeniu Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej, samorządom korporacji prawniczych, a organizacjom związkowym zrzeszającym pracowników wymiaru sprawiedliwości.

Projektowane rozwiązania zostaną udostępnione na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości (www.ms.gov.pl) w trybie art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.
o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. z dnia 6 września 2005 r,
nr 169, poz. 1414).

Projekt
z 20 listopada 2008 roku
Ustawa
z dnia …………………….. 2008 r.
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw )


Art. 1.
§ 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, ze zm. )) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 77 w § 6 pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c,”;
2) w art. 91:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje.”,
b) uchyla się § 1a i § 1b,
c) po § 1b dodaje się § 1c i § 1d w brzmieniu:
„§ 1c. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, ze zm. )), z zastrzeżeniem § 1d.
§ 1d. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”,
d) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 1c. Mnożniki określa załącznik do ustawy.”,
e) § 2a otrzymuje brzmienie:
„§ 2a. Sędziemu obejmującemu stanowisko przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej. Jeżeli jednak sędzia obejmuje stanowisko w sądzie wyższym, a na dotychczasowym stanowisku otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w stawce trzeciej awansowej, na obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej awansowej.”,
f) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego podwyższa się do stawki drugiej awansowej po dziesięciu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Przepis § 3 zdanie drugie stosuje się.",
g) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu:
„§ 4a. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego podwyższa się do stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku sędziowskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku sędziego lub prokuratora. Przepis § 3 zdanie drugie stosuje się.”,
§ 4b. Do czasu pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego dolicza się okres powierzenia pełnienia czynności sędziowskich na stanowisku asesora sądowego.”,
h) § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. W związku z pełnionymi funkcjami sędziemu przysługują dodatki funkcyjne.”,
i) § 8 otrzymuje brzmienie:
„§ 8. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi w drodze rozporządzenia, wysokość dodatków funkcyjnych przysługujących sędziom, biorąc pod uwagę rodzaj pełnionej funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną funkcją obowiązków.”;
3) w art. 100 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1 i 2, podwyższa się stosownie do zmian wysokości wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo.”;
4) w art. 172:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi 1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c.”,
b) uchyla się § 5.

§ 2. Załącznik do ustawy, o której mowa w § 1, określa załącznik nr 1 do niniejszej ustawy.


Art. 2.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 i z 2007 r. Nr 136, poz. 959) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 50 w ust. 5 pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora, o której mowa w art. 61a;”;
2) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu:
„Art. 61a. 1. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. nr 39, poz. 353 ze zm.), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w dotychczasowej wysokości.”;
3) w art. 62:
a) ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:
„1. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów, zajmujących równorzędne stanowiska prokuratorskie, jest równe; wysokość wynagrodzenia prokuratorów zajmujących równorzędne stanowiska prokuratorskie różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów w takich samych jednostkach organizacyjnych sądów powszechnych. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów Prokuratury Krajowej jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów Sądu Najwyższego.
1a. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora określa się w stawkach, których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w art. 61a.”,
b) uchyla się ust. 1b,
c) po ust. 1b dodaje się ust. 1ba w brzmieniu:
„1ba. Prokuratorowi obejmującemu stanowisko przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej. Jeżeli jednak prokurator obejmuje stanowisko w prokuraturze wyższego stopnia, a na dotychczasowym stanowisku otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w stawce trzeciej awansowej, na obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej awansowej.”,
d) ust. 1c i 1d otrzymują brzmienie:
„1c. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora podwyższa się do wysokości stawki pierwszej awansowej po pięciu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratorskim lub sędziowskim. Okres ten ulega wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania prokuratora w tym czasie, a także w okresie zajmowania stanowiska sędziego, karą dyscyplinarną lub dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 8 ust. 7, jeżeli uchybienie było zawinione.
1d. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora podwyższa się do stawki drugiej awansowej po dziesięciu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Przepis ust. 1c zdanie drugie stosuje się.”,
e) po ust. 1d dodaje się ust. 1da i 1db w brzmieniu:
„1da. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora podwyższa się do stawki trzeciej awansowej po piętnastu latach pracy na danym stanowisku prokuratorskim lub na innym, odpowiednio równorzędnym, stanowisku prokuratora lub sędziego. Przepis ust. 1c zdanie drugie stosuje się.
1 db. Do czasu pracy na stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej dolicza się okres powierzenia pełnienia czynności prokuratorskich na stanowisku asesora prokuratorskiego.”,
f) ust. 1f otrzymuje brzmienie:
„1f. W związku z pełnionymi funkcjami prokuratorowi przysługują dodatki funkcyjne.”,
g) ust. 1l otrzymuje brzmienie:
„1l. Przepisów ust. 1a-1da nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.”,
h) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów w poszczególnych stawkach, mając na względzie zasady określone w art. 62 ust. 1,
2) wysokość dodatków funkcyjnych przysługujących prokuratorom, biorąc pod uwagę rodzaj pełnionej funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną funkcją obowiązków.”;
4) w art. 100 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 100. 1. Do asesorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prokuratorów tych prokuratur, a do asesorów wojskowych – przepisy dotyczące prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, z wyłączeniem art. 50 ust. 2a, 3 i 4, art. 51a, art. 62 ust. 1a-1db i ust. 1h-1k oraz art. 62a ust. 1 – w zakresie art. 69-71, art. 73 i art. 74, art. 99-102 i art. 104 ustawy, o której mowa w art. 62a ust. 1 - oraz art. 62a ust. 2-5, a także art. 62b, art. 62c i art. 65a.”.



Art. 3.
Z dniem 1 stycznia 2009 r.:
1) uposażenie sędziego pozostającego w stanie spoczynku przed dniem 1 stycznia 2009 r. ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego, jakie otrzymywałby ten sędzia, gdyby nadal pełnił służbę na ostatnio zajmowanym stanowisku;
2) uposażenia rodzinne po zmarłych sędziach albo sędziach w stanie spoczynku, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2009 r., ustala się przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w punkcie 1.


Art. 4.
Z dniem 1 stycznia 2009 r.:
1) uposażenie prokuratora pozostającego w stanie spoczynku przed dniem 1 stycznia 2009 r. ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego, jakie otrzymywałby ten prokurator, gdyby nadal pełnił służbę na ostatnio zajmowanym stanowisku;
2) uposażenia rodzinne po zmarłych prokuratorach albo prokuratorach w stanie spoczynku, do których prawo powstało przed dniem 1 stycznia 2009 r., ustala się przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w punkcie 1.


Art. 5.
Do wynagrodzeń asesorów sądowych i prokuratorskich stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.


Załącznik do ustawy z dnia ……. 2008 r. (poz. ….)
Załącznik nr 1
Załącznik
Mnożniki, służące do ustalenia wysokości stawek wynagrodzenia zasadniczego sędziów

stanowisko stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

sędzia sądu rejonowego podstawowa 2,05
pierwsza awansowa 2,17
druga awansowa 2,28
trzecia awansowa 2,36
sędzia sądu okręgowego podstawowa 2,36
pierwsza awansowa 2,50
druga awansowa 2,65
trzecia awansowa 2,75
sędzia sądu apelacyjnego podstawowa 2,75
pierwsza awansowa 2,92
druga awansowa 3,12
trzecia awansowa 3,23




U z a s a d n i e n i e

Projektowana regulacja zmierza do ukształtowania systemu wynagradzania sędziów w sposób, który pełniej niż dotychczas będzie realizował wzorzec określony w art. 178 ust. 2 Konstytucji RP.
Najistotniejszą zmianą jest odejście od kształtowania wysokości wynagrodzeń sędziów w oparciu o dotychczasową kwotę bazową określaną corocznie w ustawie budżetowej. Kwota ta zostaje zastąpiona przeciętnym wynagrodzeniem w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.). Jednocześnie mnożniki, służące do określania wysokości poszczególnych stawek, w których ustala się wynagrodzenia, zostały unormowane w ustawie, a nie jak dotychczas w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Rozwiązania te służą obiektywizacji ustalania wynagrodzeń sędziowskich i pozwolą na, postulowane przez środowisko sędziowskie, ograniczenie wpływu innych władz na wysokość zasadniczych wynagrodzeń sędziowskich. Przyjęto również, że podmiotem uprawnionym do określania w drodze rozporządzenia stawek dodatków funkcyjnych przysługujących sędziom będzie, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, Rada Ministrów. Wydając wspomniane rozporządzenie Rada Ministrów będzie uwzględniać tak rodzaj pełnionych przez sędziów funkcji, jak i wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną funkcją obowiązków. Rozwiązania te pozwolą na ukształtowanie stawek dodatków funkcyjnych adekwatnie do zakresu i wagi ciążących na sędziach zadań w zakresie administracji sądowej, jak i uproszczą procedurę ich dostosowywania do aktualnych wymogów zarządzania tą administracją. Nie bez znaczenia jest tu również fakt, że konstytucyjna odpowiedzialność za działalność administracyjną sądów powszechnych, z zastrzeżeniem pełnego poszanowania zasady niezawisłości sędziowskiej, obciąża, poprzez Ministra Sprawiedliwości, Radę Ministrów.
Projektowana regulacja zapewni zarazem istotny wzrost wynagrodzeń sędziowskich w stosunku do ich dotychczasowego poziomu, uwzględniający zapowiedzianą pierwotnie – w stanowisku Rządu wobec dezyderatu nr 2 Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, uchwalonego na posiedzeniu w dniu 23 lipca 2008 r. w sprawie wynagrodzeń sędziowskich – podwyżkę wynagrodzenia sędziów o kwotę 1.000 zł brutto, niezależnie od stanowiska, które zajmują. Z tych względów konieczne jest ukształtowanie nowych mnożników w taki sposób, aby wysokość wynagrodzenia zasadniczego sędziów w stawce podstawowej i stawkach awansowych, przewidzianych dla każdego stanowiska sędziowskiego, zawierała zastąpienie dotychczasowej kwoty bazowej przeciętnym wynagrodzeniem oraz uwzględniała pierwotnie planowany wzrost wynagrodzenia każdego sędziego o kwotę 1.000 zł brutto. Osiągnięcie tego celu zapewnia określenie mnożników na poziomie od 2,05 (dla sędziego sądu rejonowego otrzymującego wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej) do 3,23 (dla sędziego sądu apelacyjnego otrzymującego wynagrodzenie zasadnicze w trzeciej stawce awansowej).
Projektowane rozwiązania wymuszają likwidację dotychczasowej zasady, że wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej wynosi co najmniej 120% wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej dla bezpośrednio niższego stanowiska sędziowskiego. Jednocześnie pożądanym rezultatem takiej regulacji jest relatywne zmniejszenie zróżnicowania wynagrodzeń sędziów w zależności od zajmowanego stanowiska sędziowskiego. Najkorzystniejsze skutki nastąpią zatem w odniesieniu do poziomu wynagrodzeń sędziów sądów rejonowych, otrzymujących wynagrodzenie w stawce podstawowej, a więc na początku drogi zawodowej.
Jednocześnie, w związku z likwidacją systemu tzw. awansu poziomego, przewidzianą w uchwalonej przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustawie z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, niezbędne było wprowadzenie w roku 2009 regulacji dotyczącej trzeciej stawki awansowej, możliwej do uzyskania po upływie 15 lat pracy na danym stanowisku sędziowskim. Regulacja ta jest niezbędna dla zachowania spójności projektowanych rozwiązań.
W celu likwidacji demotywacyjnego skutku mechanizmu dającego możliwość osiągania przez sędziów sądów niższych niektórych stawek wynagrodzenia przysługujących sędziom sądów wyższych proponuje się, aby awans do sądu wyższego zawsze wiązał się z awansem płacowym. Rezygnuje się z tego względu z dotychczasowej zasady, że we wszystkich przypadkach objęcia stanowiska sędziowskiego wynagrodzenie zasadnicze ustala się w stawce podstawowej.

Opisanym wyżej zmianom w przepisach ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych towarzyszyć muszą analogiczne zmiany w ustawie o prokuraturze.
Sędziowie sądów wojskowych zostaną objęci projektowaną regulacją na zasadzie odesłania zawartego w art. 70 § 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów wojskowych.
Przyjęty sposób regulacji – opracowanie odrębnej ustawy o zmianie ustawy – Prawo
o ustroju sądów powszechnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw – jest wynikiem uwzględnienia uwag zgłaszanych w toku uzgodnień międzyresortowych, dotyczących projektu autopoprawki do projektu ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (proponowane podwyższenie wynagrodzeń było początkowo ujęte we wskazanym projekcie autopoprawki).
Wysokość podwyżki w roku 2009 ustalona została w toku uzgodnień członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości z Ministrem Finansów.

Projektowane zmiany nie stanowią przedmiotu regulacji prawa wspólnotowego.


OCENA SKUTKÓW REGULACJI


1. Podmioty na które oddziałuje ustawa.
Projektowana regulacja dotyczy sędziów sądów powszechnych (w tym również sędziów w stanie spoczynku), sędziów sądów administracyjnych i wojskowych, sędziów Sądu Najwyższego, prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (w tym także prokuratorów w stanie spoczynku) oraz asesorów sądowych i prokuratorskich, jak również referendarzy sądowych.

2. Zakres konsultacji.
Projekt został przekazany do zaopiniowania Krajowej Radzie Sądownictwa oraz Radzie Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym, a w ramach konsultacji społecznych: Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”, Stowarzyszeniu Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej oraz Związkowi Zawodowemu Prokuratorów i Pracowników Prokuratury Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa
i budżety jednostek samorządu terytorialnego.
Mając na uwadze projektowane rozwiązania odnoszące się do zasad ustalania wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych (biorąc za podstawę wynagrodzenia sędziów w wielokrotności przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2008 r. w wysokości 2 951,36 zł zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 sierpnia 2008 r. (M.P. Nr 61, poz. 546) oraz limit etatów sędziowskich na 2009 r. w wysokości 9 231) łączny fundusz wynagrodzeń dla sędziów w 2009 r. będzie wynosił 868 984 833 zł.
Biorąc dodatkowo pod uwagę 1 052 etaty asesorów sądowych, w odniesieniu do których planowane jest przekształcenie w etaty sędziowskie (552 etaty od 1 stycznia 2009 r. i pozostałe 500 etatów od 1 sierpnia 2009 r.) łączny fundusz wynagrodzeń dla sędziów i asesorów w 2009 r. wynosiłby 945 595 685 zł.
Uwzględniając dodatkowo wydatki na nagrody jubileuszowe, odprawy, dodatki funkcyjne i dodatki dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości oraz zmiany struktury zatrudnienia przedmiotowy fundusz szacowany jest na kwotę ok. 1 057 175 976 zł.
Regulacja wynagrodzeń sędziów w zaproponowanym kształcie nie powoduje skutków finansowych na 2009 r. z uwagi na fakt, że w projekcie budżetu na 2009 r. w części 15 „Sądy powszechne” – w oparciu o dotychczasowy system wynagrodzeń sędziów i prokuratorów (tj. mnożniki kwoty bazowej i kwotę bazową na 2009 r. w wysokości 1 523,29 zł, z uwzględnieniem podwyżki wynagrodzeń o 1000 zł) zaplanowano środki na wynagrodzenia przedmiotowych grup zawodowych w wysokości 1 057 207 tys. zł, z czego dla sędziów w wysokości 976 783 tys. zł oraz dla asesorów w wysokości 80 424 tys. zł.
Projektowane rozwiązania spowodują również w 2009 r. w porównaniu do roku 2008 wzrost wynagrodzeń referendarzy sądowych w wysokości 21 657 tys. zł, co znajduje zabezpieczenie w projekcie budżetu części 15 na rok 2009.
Projekt budżetu sądów powszechnych na 2009 r. uwzględnia również skutki wzrostu wysokości środków na pomoc finansową na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów (zgodnie z art. 96 § 2 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych) w wysokości 5 310 tys. zł oraz wzrost wysokości uposażeń sędziów w stanie spoczynku i uposażeń rodzinnych w wysokości 15 431 tys. zł.
Skutki finansowe zmiany zasad wynagradzania sędziów zostały przedstawione
w załączniku nr 1.
Zał. nr 1
Skutki finansowe zmiany wynagrodzeń sędziów w 2009 roku (część 15)
(w złotych)
kwota bazowa 2 951,36 przeciętne wynagrodzenie w II kwartale 2008 r. (wg. GUS)
Wyszczególnienie projektowane stawki projektowane wielokrotności kwoty bazowej wynagrodzenie zasadnicze dodatek stażowy wynagrodzenie
z dodatkiem stażowym liczba etatów roczny fundusz wynagrodzeń

sędziowie rejonowi stawka podstawowa 2,05 6 050 424 6 474 2 230 173 239 106
I stawka awansowa 2,17 6 404 961 7 365 2 145 189 578 160
II stawka awansowa 2,28 6 729 1 009 7 738 451 41 880 578
III stawka awansowa 2,36 6 965 1 045 8 010 1 414 135 913 528
sędziowie okręgowi stawka podstawowa 2,36 6 965 1 393 8 358 843 84 552 072
I stawka awansowa 2,50 7 378 1 476 8 854 950 100 936 512
II stawka awansowa 2,65 7 821 1 564 9 385 131 14 753 731
III stawka awansowa 2,75 8 116 1 623 9 739 597 69 773 692
sędziowie apelacyjni stawka podstawowa 2,75 8 116 1 623 9 739 169 19 751 682
I stawka awansowa 2,92 8 618 1 724 10 342 190 23 578 769
II stawka awansowa 3,12 9 208 1 842 11 050 45 5 966 942
III stawka awansowa 3,23 9 533 1 907 11 439 66 9 060 061
I. sędziowie RAZEM 9 231 868 984 833
II. asesorzy sędziowie od 1.01.2009 2,05 6 050 424 6 474 552 42 882 505
sędziowie od 1.08.2009 2,05 6 050 424 6 474 500 16 184 520
asesorzy od 1.01. do 31.07 2009* 4 685 328 5 013 500 17 543 827
Razem 76 610 853
* wynagrodzenie asesorów w oparciu o kwotę bazową na 2009 r. w wysokości 1873,84 zł i mnożnik 2,5
Fundusz wynagrodzeń Razem (I+II) 945 595 685
III. nagrody jubileuszowe, odprawy, dodatki funkcyjne i dodatki dla sędziów delegowanych do MS, zmiany struktury zatrudnienia i inne 111 580 291
RAZEM (I+II+III) 1 057 175 976

Skutki finansowe proponowanej regulacji w roku 2009 w części 37 „Sprawiedliwość”, zostały uwzględnione w projekcie budżetu i obejmują:
- po uwzględnieniu powiązania wynagrodzenia prokuratorów z wynagrodzeniami sędziów na podstawie art. 62 ust.1 zdanie drugie ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze wzrost wynagrodzeń oszacowany na kwotę 68 076 tys. zł,
- wzrost wysokości środków na pomoc finansową na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych prokuratorów (zgodnie z art. 58 ust. 2 ustawy o prokuraturze) w wysokości 3 404 tys. zł
- wzrost wysokości uposażeń prokuratorów w stanie spoczynku w wysokości 10 143 tys. zł,
- wzrost uposażeń rodzinnych w wysokości 4 024 tys. zł.
Skutki finansowe zmiany wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w 2009 r. przedstawiono w załączniku nr 2.
Zał. nr 2

Skutki finansowe zmiany wynagrodzeń prokuratorów i sędziów w 2009 roku (część 37)
(w złotych)
kwota bazowa 2 951,36 przeciętne wynagrodzenie w II kwartale 2008 r. (wg. GUS)
Rozdział 75501
Wyszczególnienie projektowane stawki projektowane wielokrotności kwoty bazowej wynagrodzenie zasadnicze dodatek stażowy wynagrodzenie
z dodatkiem stażowym liczba etatów roczny fundusz wynagrodzeń

sędziowie rejonowi stawka podstawowa 2,05 6 050 424 6 474 0 0
I stawka awansowa 2,17 6 404 961 7 365 1 88 381
II stawka awansowa 2,28 6 729 1 009 7 738 3 278 585
III stawka awansowa 2,36 6 965 1 045 8 010 0 0
sędziowie okręgowi stawka podstawowa 2,36 6 965 1 393 8 358 14 1 404 186
I stawka awansowa 2,50 7 378 1 476 8 854 18 1 912 481
II stawka awansowa 2,65 7 821 1 564 9 385 12 1 351 487
III stawka awansowa 2,75 8 116 1 623 9 739 2 233 748
sędziowie apelacyjni stawka podstawowa 2,75 8 116 1 623 9 739 1 116 874
I stawka awansowa 2,92 8 618 1 724 10 342 2 248 198
II stawka awansowa 3,12 9 208 1 842 11 050 0 0
III stawka awansowa 3,23 9 533 1 907 11 439 0 0
Sędziowie RAZEM 53 5 633 940
prokuratorzy rejonowi stawka podstawowa 2,05 6 050 424 6 474 0 0
I stawka awansowa 2,17 6 404 961 7 365 0 0
II stawka awansowa 2,28 6 729 1 009 7 738 0 0
III stawka awansowa 2,36 6 965 1 045 8 010 0 0
prokuratorzy okręgowi stawka podstawowa 2,36 6 965 1 393 8 358 5 501 495
I stawka awansowa 2,50 7 378 1 476 8 854 3 318 747
II stawka awansowa 2,65 7 821 1 564 9 385 0 0
III stawka awansowa 2,75 8 116 1 623 9 739 0 0
prokuratorzy apelacyjni stawka podstawowa 2,75 8 116 1 623 9 739 12 1 402 486
I stawka awansowa 2,92 8 618 1 724 10 342 7 868 691
II stawka awansowa 3,12 9 208 1 842 11 050 13 1 723 783
III stawka awansowa 3,23 9 533 1 907 11 439 0 0
Prokuratorzy RAZEM 40 4 815 203
prokuratorzy stawka podstawowa 4,13 12 189 2 438 14 627 30 5 265 698
krajowi stawka awansowa 4,74 13 989 2 798 16 787 27 5 439 097
Prokuratorzy krajowi RAZEM 57 10 704 795
ROZDZIAŁ 75501 OGÓŁEM (Centrala MS) 150 21 153 938
Rozdział 75505
prokuratorzy rejonowi stawka podstawowa 2,05 6 050 424 6 474 985 76 520 412
I stawka awansowa 2,17 6 404 961 7 365 1 302 115 072 617
II stawka awansowa 2,28 6 729 1 009 7 738 317 29 437 124
III stawka awansowa 2,36 6 965 1 045 8 010 771 74 108 437
prokuratorzy okręgowi stawka podstawowa 2,36 6 965 1 393 8 358 588 58 975 823
I stawka awansowa 2,50 7 378 1 476 8 854 519 55 143 210
II stawka awansowa 2,65 7 821 1 564 9 385 132 14 866 354
III stawka awansowa 2,75 8 116 1 623 9 739 341 39 853 985
prokuratorzy apelacyjni stawka podstawowa 2,75 8 116 1 623 9 739 175 20 452 925
I stawka awansowa 2,92 8 618 1 724 10 342 125 15 512 348
II stawka awansowa 3,12 9 208 1 842 11 050 22 2 917 171
III stawka awansowa 3,23 9 533 1 907 11 439 61 8 373 693
ROZDZIAŁ 75505 OGÓŁEM (Prokuratura powszechna) 5 338 511 234 101
sędziowie
apelacyjni III stawka awansowa 3,23 9 533 1 907 11 439 1 137 274
prokuratorzy
krajowi stawka awansowa 4,74 13 989 2 798 16 787 1 201 448
ROZDZIAŁ 75507 OGÓŁEM (Instytuty naukowe) 2 338 722
Fundusz wynagrodzeń 532 726 760
nagrody jubileuszowe, odprawy, dodatki funkcyjne, dodatki dla prokuratorów delegowanych do MS, zmiany struktury zatrudnienia grupy orzeczniczej i inne 98 678 240

Fundusz wynagrodzeń OGÓŁEM 631 405 000

Wejście w życie proponowanych regulacji w roku 2009 spowoduje również zwiększenie wydatków z budżetu państwa:
1) w części 29 „Obrona narodowa”, w związku z podwyższeniem uposażeń sędziów wojskowych – ok. 7.348 tys. zł, a w związku z podwyższeniem uposażeń prokuratorów wojskowych – ok. 17.986 tys. zł;
2) w części 04 „Sąd Najwyższy” – ok. 4.218 tys. zł;
3) w części 05 „Naczelny Sąd Administracyjny” – ok. 12.919 tys. zł;
4) w części Instytutu Pamięci Narodowej – ok. 2.333 tys. zł.

4. Wpływ aktu normatywnego na rynek pracy.
Projektowana regulacja nie powinna wywrzeć wpływu na rynek pracy.

5. Wpływ aktu normatywnego na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.
Projektowana regulacja nie wpłynie na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.

6. Wpływ aktu normatywnego na sytuację i rozwój regionalny.
Wejście w życie projektu ustawy nie wpłynie na sytuację i rozwój regionalny.

Projekt został udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej (na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości), stosownie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414).

dyskusja TUTAJ

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- w pkt 2:
w lit. c dodawany art. 91 § 1d otrzymuje brzmienie:
„§ 1d. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- w pkt 2:
lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 1c. Stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów w poszczególnych stawkach, określa załącznik do ustawy.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- w pkt 2:
w lit. h) zmieniany § 8 otrzymuje brzmienie:
„§ 8. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, funkcje oraz sposób ustalania wysokości dodatków funkcyjnych przysługujących sędziom, biorąc pod uwagę rodzaj funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej oraz zakres obowiązków.”,


Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- w pkt 2:
a) lit. e otrzymuje brzmienie:
„uchyla się § 2a-5,”,

b) uchyla się lit. f,

- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu:
„Art. 91a § 1. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie rejonowym, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie okręgowym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce piątej. Sędziemu, obejmującemu stanowisko w sądzie apelacyjnym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce ósmej.
§ 2. Jeżeli przed objęciem stanowiska sędziowskiego sędzia zajmował inne, odpowiednio równorzędne, stanowisko sędziowskie lub prokuratorskie, na obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce nie niższej od stawki, w której przysługiwało mu na stanowisku zajmowanym poprzednio.
§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie każdych kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim.
§ 4. Do okresu pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego dolicza się okres powierzenia pełnienia czynności sędziowskich na stanowisku asesora sądowego.
§ 5. Sędziemu sądu okręgowego, któremu w chwili objęcia stanowiska przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej, a także sędziemu sądu apelacyjnego, któremu w chwili objęcia stanowiska przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej, do okresu pracy niezbędnego do uzyskania wynagrodzenia zasadniczego w stawce, odpowiednio, piątej albo ósmej, zalicza się okres pracy na stanowisku bezpośrednio niższym, w którym sędziemu przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce, odpowiednio, trzeciej albo szóstej.
§ 6. Okres pracy, o którym mowa w § 3, ulega wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania sędziego w tym czasie karą dyscyplinarną, dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 40, względnie dwukrotnego zwrócenia uwagi w trybie określonym w art. 37 § 4.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) w art. 136 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego asesora sądowego wynosi 80% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce pierwszej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
§ 2. Do asesorów sądowych, którym powierzono pełnienie czynności sędziowskich, stosuje się przepisy dotyczące sędziów, z wyjątkiem art. 66, art. 68 § 2, art. 69-74, art. 77 § 1-5 i § 7, art. 91 § 1, § 1c-2 oraz § 9-11, art. 91a, art. 94a, art. 94b, art. 98 oraz art. 102.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) w art. 151b § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego wynosi 75% wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce drugiej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego, a po dalszych siedmiu latach pracy – do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce trzeciej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.
§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze starszego referendarza sądowego wynosi 85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce pierwszej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu latach pracy na stanowisku starszego referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce drugiej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”;

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1:
- w pkt 6 dodawany załącznik do ustawy otrzymuje brzmienie:
„Załącznik nr 1
Załącznik
stanowisko stawka
wynagrodzenia zasadniczego mnożnik

sędzia sądu rejonowego pierwsza 2,05
druga 2,17
trzecia 2,28
czwarta 2,36
sędzia sądu okręgowego czwarta 2,36
piąta 2,50
szósta 2,65
siódma 2,75
sędzia sądu apelacyjnego siódma 2,75
ósma 2,92
dziewiąta 3,12
dziesiąta 3,23


Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 3:
- w pkt 2:
a) w dodawanym art. 61a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 3:
- w pkt 3:
a) w lit. c dodawany ust. 1ba otrzymuje brzmienie:
„1ba. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze rejonowej, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze okręgowej przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce piątej. Prokuratorowi, obejmującemu stanowisko w prokuraturze apelacyjnej przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już wynagrodzenie w tej stawce – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce ósmej.”

b) pkt d otrzymuje brzmienie:
„d) uchyla się ust. 1c-1e,”

c) pkt e otrzymuje brzmienie:
„e) po ust. 1e dodaje się ust. 1ea-1ee:
„1ea. Jeżeli przed objęciem stanowiska prokuratorskiego prokurator zajmował inne, odpowiednio równorzędne, stanowisko prokuratorskie lub sędziowskie, na obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce nie niższej od stawki, w której przysługiwało mu na stanowisku zajmowanym poprzednio.
1eb. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratora określa się w stawce bezpośrednio wyższej po upływie każdych kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku prokuratorskim aż do osiągnięcia najwyższej stawki przysługującej na tym stanowisku.
1ec. Do okresu pracy na stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej dolicza się okres powierzenia pełnienia czynności prokuratorskich na stanowisku asesora prokuratorskiego.
1ed. Prokuratorowi prokuratury okręgowej, któremu w chwili objęcia stanowiska przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej, a także prokuratorowi prokuratury apelacyjnej, któremu w chwili objęcia stanowiska przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej, do okresu pracy niezbędnego do uzyskania wynagrodzenia zasadniczego w stawce, odpowiednio, piątej albo ósmej, zalicza się okres pracy na stanowisku bezpośrednio niższym, w którym prokuratorowi przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce, odpowiednio, trzeciej albo szóstej.
1ee. Okres pracy, o którym mowa w ust. 1eb, ulega wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania prokuratora w tym czasie karą dyscyplinarną lub dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 8 ust. 7.”,

d) w pkt g zmieniany ust. 1l otrzymuje brzmienie:
„1l. przepisów ust. 1a, 1ba oraz ust. 1ea-1ee nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.”

- w pkt 4:
a) w lit. a zmieniany w art. 100 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do asesorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prokuratorów tych prokuratur, a do asesorów wojskowych - przepisy dotyczące prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, z wyłączeniem art. 50 ust. 2a, 3 i 4, art. 51a, art. 62 ust. 1a-1ba oraz ust. 1ea-1ee i ust. 1h-1k oraz art. 62a ust. 1 – w zakresie art. 69-71, art. 73 i art. 74, art. 99-102 i art. 104 ustawy, o której mowa w art. 62a ust. 1 - oraz art. 62a ust. 2-5, a także art. 62b, art. 62c i art. 65a.”,

b) w lit. b dodawany w art. 100 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego asesora prokuratorskiego wynosi 80% wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury rejonowej w stawce pierwszej, powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”;

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 3:
w pkt f zmieniany ust. 1f otrzymuje brzmienie;
„1f. W związku z pełnioną funkcją prokuratorowi przysługuje dodatek funkcyjny.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

w art. 3:
w pkt h w zmienianym ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) stawki wynagrodzenia zasadniczego na poszczególnych stanowiskach prokuratorskich oraz mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów w poszczególnych stawkach, mając na względzie zasady określone w art. 62 ust. 1,”,


Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

- w art. 4 w pkt 1 – w zmienianym art. 6 ust. 2 i 4 otrzymują brzmienie:
„2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Trybunału stanowi wielokrotność podstawy ustalenia tego wynagrodzenia, przy zastosowaniu mnożnika 5,0.”,
„4. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”;


Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

- w art. 5 w pkt 1 – w zmienianym art. 42 § 2 i 3 oraz 5 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego w danym roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.3)), z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 2, jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego – przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w dotychczasowej wysokości.”,
„§ 5. Sędzia Sądu Najwyższego, obejmując stanowisko, otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej. Po siedmiu latach pracy wynagrodzenie zasadnicze sędziego podwyższa się do stawki awansowej.”,

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

- w art. 5 w pkt 1 – w zmienianym art. 42 § 6 otrzymuje brzmienie:
„§ 6. W związku z pełnioną funkcją sędziemu Sądu Najwyższego przysługuje dodatek funkcyjny, którego wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego, o której mowa w § 2.”,”;


Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

- po art. 5 dodaje się art. 5a-5d w brzmieniu:
„Art. 5a. Przepisy ustawy mają zastosowanie do wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych, sędziów sądów administracyjnych i wojskowych, sędziów Sądu Najwyższego, sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, sędziów Trybunału Konstytucyjnego, prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, asesorów sądowych i prokuratorskich, referendarzy sądowych oraz uposażeń sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku od dnia 1 stycznia 2009 r.
Art. 5b § 1. Z dniem 1 stycznia 2009 r. wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów okręgowych – w stawkach od czwartej do siódmej, a wynagrodzenia zasadnicze sędziów sądów apelacyjnych – w stawkach od siódmej do dziesiątej, według zasad określonych w § 2-4.
§ 2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009 roku, a jeżeli jest to korzystniejsze – staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy). Staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.
§ 3. Do ogólnego stażu pracy wlicza się okres powierzenia pełnienia czynności sędziowskich na stanowisku asesora sądowego, a także czas pozostawania poza zawodem sędziowskim, jeżeli spowodowane było represjami za polityczną postawę sędziego, o ile powrót do zawodu nastąpił nie później niż do 31 grudnia 1990 r.
§ 4. Staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, o których mowa w § 3, ulegają wydłużeniu o trzy lata w razie ukarania sędziego karą dyscyplinarną, dwukrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 40, względnie dwukrotnego zwrócenia uwagi w trybie określonym w art. 37 § 4, chyba że uprawniony organ zarządził usunięcie, odpowiednio, wyroków, postanowień lub pism z akt osobowych sędziego.
Art. 5c. Z dniem 1 stycznia 2009 r. wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur rejonowych określa się w stawkach od pierwszej do czwartej, wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur okręgowych – w stawkach od czwartej do siódmej, a wynagrodzenia zasadnicze prokuratorów prokuratur apelacyjnych – w stawkach od siódmej do dziesiątej. Przepisy art. 5b § 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 5d. Do czasu wydania aktu wykonawczego na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wysokość wynagrodzenia zasadniczego prokuratora w poszczególnych stawkach ustala się przy zastosowaniu zasad odnoszących się do sędziów, określonych w art. 91 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.”;

- po załączniku nr 2 dodaje się załącznik nr 3 w brzmieniu:
„Załącznik nr 3

stanowisko
staż pracy
na danym stanowisku
ogólny staż pracy stawka
wynagrodzenia zasadniczego
sędzia sądu rejonowego do 5 lat do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat powyżej 10 do 15 lat trzecia
powyżej 15 lat powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu okręgowego do 5 lat do 15 lat czwarta
powyżej 5 do 10 lat powyżej 15 do 20 lat piąta
powyżej 10 do 15 lat powyżej 20 do 25 lat szósta
powyżej 15 lat powyżej 25 lat siódma
sędzia sądu apelacyjnego do 5 lat do 25 lat siódma
powyżej 5 do 10 lat powyżej 25 do 30 lat ósma
powyżej 10 do 15 lat powyżej 30 do 35 lat dziewiąta
powyżej 15 lat powyżej 35 lat dziesiąta

Poprawki
do projektu ustawy o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 1461)


W projekcie ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw wprowadza się następujące zmiany:

- art. 6 otrzymuje brzmienie:
„Art. 6. Ustawa wchodzi w życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia.”.

OPINIA
KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA
z dnia 9 grudnia 2008 r.

w przedmiocie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych
oraz niektórych innych ustaw (wraz z autopoprawką).
Krajowa Rada Sądownictwa przedstawiony projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo
o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw opiniuje pozytywnie.
Z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie postulatów środowiska sędziowskiego odnośnie do
powiązania systemu wynagrodzeń sędziowskich z przeciętnym wynagrodzeniem
w gospodarce.
Zasadniczym elementem konstrukcyjnym w procesie ustalania konkretnych wysokości
wynagrodzeń sędziowskich są, w myśl przedstawionego projektu, mnożniki określone
w załączniku do ustawy, odnoszące się do wysokości przeciętnego wynagrodzenia w drugim
kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski”. Projekt w tym zakresie słusznie odnosi poziom wynagrodzeń
sędziowskich do ogólnego poziomu wynagrodzeń w kraju. JednakŜe projektowane mnożniki
są za niskie, nie uwzględniają bowiem faktu wieloletniego obniŜania się poziomu
wynagrodzeń sędziowskich.
Dotychczas obowiązujące przepisy niekorzystnie kształtowały wysokość
wynagrodzenia sędziowskiego. Wysokość tych wynagrodzeń odnoszona do przeciętnego
wynagrodzenia w drugim kwartale danego roku ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego zmalała z 2,93 w roku 1996 do 1,86 w 2008 roku (por. tabela I).
Proponowany mnoŜnik dla stawki podstawowej wynagrodzenia zasadniczego
sędziego sądu rejonowego wynosi 2,05. Rada wyraża zdanie, iż biorąc pod uwagę wysokość
w/w mnożnika na tle przyjętego statystycznego wskaźnika średniego wynagrodzenia (tabela
i wykres poniżej) projekt zasługuje na negatywną ocenę. Wypada zauważyć, że dotychczas
wynagrodzenia w gospodarce narodowej za II kwartał były najniższe z wszystkich kwartałów.
Krajowa Rada Sądownictwa wyraża przekonanie, iż zasadne jest określenie mnożnika
wynagrodzenia sędziego sądu rejonowego w stawce podstawowej na odpowiednio wyższym
poziomie. Przyjęta w załączniku do ustawy tabela mnożników, z racji konieczności
zabezpieczenia odpowiednich środków budżetowych powinna być w ramach
przedstawionego Radzie projektu, z góry określona na stosownie wyższym poziomie w roku
2010.
Odpowiednio wyższe mnożniki na rok 2010 i następne powinny znaleźć się
w przedstawionym Radzie projekcie. Załącznik do ustawy określający wysokość mnożników
służących do ustalenia wysokości stawek wynagrodzenia zasadniczego sędziów mógłby, przy
odpowiednim brzmieniu przepisów wprowadzających ustawę w życie ustalić z góry wzrost
wynagrodzeń sędziowskich na następne lata. W ten sposób wzorzec określony w art. 178
ust. 2 Konstytucji zostałby w pełni urzeczywistniony.
W wartościach bezwzględnych projektowana zmiana wysokości wynagrodzenia
sędziowskiego nie jest znaczna i nie odpowiada zgłaszanym od lat słusznym oczekiwaniom.
Rada zwraca uwagę także na fakt, że nie przedstawiono wraz z projektem ustawy
projektu rozporządzenia w przedmiocie dodatków funkcyjnych.
Wobec obowiązującej treści art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.
o Krajowej Radzie Sądownictwa zbędne jest powtórne określanie w przepisie ustawy – Prawo
o ustroju sądów powszechnych obowiązku zasięgania opinii Krajowej Rady Sądownictwa
przed określeniem w drodze rozporządzenia wysokości dodatków funkcyjnych.

Link do pełnej wersji opinii wraz z tabelami do tekstu

"iga" napisał:

matysiak wersja sejmowa:

Art. 10.
2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy
sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009 r., a jeżeli jest
to korzystniejsze - staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych
stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy). Staż pracy
na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania poszczególnych
stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca
załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.
Załącznik nr 3
Załącznik do ustawy z dnia ...........

Tabela określająca staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy niezbędny
do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego

stanowisko staż pracy
na danym stanowisku
ogólny staż pracy stawka
wynagrodzenia
zasadniczego
sędzia sądu rejonowego
do 5 lat do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat powyżej 10 do 15 lat trzecia
powyżej 15 lat powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu okręgowego
do 5 lat do 15 lat czwarta
powyżej 5 do 10 lat powyżej 15 do 20 lat piąta
powyżej 10 do 15 lat powyżej 20 do 25 lat szósta
powyżej 15 lat powyżej 25 lat siódma
sędzia sądu apelacyjnego
do 5 lat do 25 lat siódma
powyżej 5 do 10 lat powyżej 25 do 30 lat ósma
powyżej 10 do 15 lat powyżej 30 do 35 lat dziewiąta
powyżej 15 lat powyżej 35 lat dziesiąta

poprawki senatu (wycięto alternatywę ogólnego stażu pracy):

w art. 10 ust. 2-4 otrzymują brzmienie:
"2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy
sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009 r. Staż pracy
niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa
tabela, stanowiąca załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.

"Załącznik nr 3
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 2009 r.
Tabela określająca staż pracy niezbędny do uzyskania poszczególnych stawek
wynagrodzenia zasadniczego
stanowisko staż pracy na danym
stanowisku
stawka
wynagrodzenia
zasadniczego
sędzia sądu
rejonowego
do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat trzecia
powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu
okręgowego
do 5 lat czwarta
powyżej 5 do 10 lat piąta
powyżej 10 do 15 lat szósta
powyżej 15 lat siódma
sędzia sądu
apelacyjnego
do 5 lat siódma
powyżej 5 do 10 lat ósma
powyżej 10 do 15 lat dziewiąta
powyżej 15 lat dziesiąta
".

komporomis mniejszości (pozostawia alternatywę ogólnego stażu pracy ale bez możliwości uzyskania na podstawie ogólnego stażu pracy z dniem 1.01.2009r stawek siódmej i ósmej przez sędziów okręgowych oraz dziewiątej i dziesiątej przez sędziów apelacyjnych):

1) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy
sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009 r., a jeżeli jest to
korzystniejsze - staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych
stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy); uwzględnienie
ogólnego stażu pracy nie może jednak stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia
zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce szóstej i siódmej, a w przypadku
sędziego sądu apelacyjnego - w stawce dziewiątej i dziesiątej. Staż pracy na
zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania
poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca
załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.";
(...)
3) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie:
- 5 -
"Załącznik nr 3
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 2009 r.
Tabela określająca staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy niezbędny
do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego
stanowisko staż pracy na danym
stanowisku ogólny staż pracy
stawka
wynagrodzenia
zasadniczego
sędzia sądu rejonowego
do 5 lat do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat powyżej 10 do 15
lat trzecia
powyżej 15 lat powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu okręgowego
do 5 lat do 15 lat czwarta
powyżej 5 do 10 lat powyżej 15 lat piąta
powyżej 10 do 15 lat nie uwzględnia się szósta
powyżej 15 lat nie uwzględnia się siódma
sędzia sądu apelacyjnego
do 5 lat do 25 lat siódma
powyżej 5 do 10 lat powyżej 25 lat ósma
powyżej 10 do 15 lat nie uwzględnia się dziewiąta
powyżej 15 lat nie uwzględnia się dziesiąta
".

"AQUA" napisał:

1) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Stawkę wynagrodzenia zasadniczego sędziego ustala się uwzględniając staż pracy
sędziego na stanowisku zajmowanym w dniu 1 stycznia 2009 r., a jeżeli jest to
korzystniejsze - staż pracy sędziego na wszystkich dotychczas zajmowanych
stanowiskach sędziowskich lub prokuratorskich (ogólny staż pracy); uwzględnienie
ogólnego stażu pracy nie może jednak stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia
zasadniczego sędziego sądu okręgowego w stawce szóstej i siódmej, a w przypadku
sędziego sądu apelacyjnego - w stawce dziewiątej i dziesiątej. Staż pracy na
zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy, niezbędny do uzyskania
poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określa tabela, stanowiąca
załącznik nr 3 do niniejszej ustawy.";
(...)
3) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie:
- 5 -
"Załącznik nr 3
Załącznik do ustawy z dnia 20 lutego 2009 r.
Tabela określająca staż pracy na zajmowanym stanowisku oraz ogólny staż pracy niezbędny
do uzyskania poszczególnych stawek wynagrodzenia zasadniczego
stanowisko staż pracy na danym
stanowisku ogólny staż pracy
stawka
wynagrodzenia
zasadniczego
sędzia sądu rejonowego
do 5 lat do 5 lat pierwsza
powyżej 5 do 10 lat powyżej 5 do 10 lat druga
powyżej 10 do 15 lat powyżej 10 do 15
lat trzecia
powyżej 15 lat powyżej 15 lat czwarta
sędzia sądu okręgowego
do 5 lat do 15 lat czwarta
powyżej 5 do 10 lat powyżej 15 lat piąta
powyżej 10 do 15 lat nie uwzględnia się szósta
powyżej 15 lat nie uwzględnia się siódma
sędzia sądu apelacyjnego
do 5 lat do 25 lat siódma
powyżej 5 do 10 lat powyżej 25 lat ósma
powyżej 10 do 15 lat nie uwzględnia się dziewiąta
powyżej 15 lat nie uwzględnia się dziesiąta

W takiej postaci po poprawkach senatu matysiak wróci do sejmu.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.