Proszę o Waszą opinię na temat przedawnienia przestępstwa niealimentacji na tle takiego stanu faktycznego: prokurator oskarżył X o czyn z art. 209&1 kk począwszy od maja 1994 r. do maja 1995 r. , od grudnia 1996 r. do czerwca 1997 r. i tak dalej ... aż do września 2008 r.
Wprawdzie przestepstwo to należy do tzw. przestępstw wieloczynnościowych, ktorych czas popełnienia określa czas dokonania ostatniego z czynów składających się na realizację znamion, to jednak w sytuacji, gdy czyn ten jest "oprzerywany", to moim zdaniem w części nastąpiło przedawnienie karalności. Czy w tej sytuacji należy częściowo umorzyć postępowanie czy wystarczy zmiana opisu czynu ?

Zmienić opis

Nie wiem dokładnie co rozważasz, ale moje wrażenie ad hoc jest takie, że jeżeli ocenisz to jako jeden czyn (nie rozbijesz na kilka czynów - co może być jednak dyskusyjne) to nie możesz uznać że "kawałek" czynu się przedawnił.

"Brus" napisał:

Nie wiem dokładnie co rozważasz, ale moje wrażenie ad hoc jest takie, że jeżeli ocenisz to jako jeden czyn (nie rozbijesz na kilka czynów - co może być jednak dyskusyjne) to nie możesz uznać że "kawałek" czynu się przedawnił.

Przerwy są zbyt długie na jeden czyn, moim zdaniem nijak się nie da. Posztakować należy i część rzeczywiście przedawnione wtedy.

"Bogamaj" napisał:

Przerwy są zbyt długie na jeden czyn, moim zdaniem nijak się nie da. Posztakować należy i część rzeczywiście przedawnione wtedy.

"Bogamaj" napisał:

Przerwy są zbyt długie na jeden czyn, moim zdaniem nijak się nie da. Posztakować należy i część rzeczywiście przedawnione wtedy.

Miałem kiedyś coś podobnego, z tym że chodziło o 270 kk. Facet miał sfałszowany dyplom poświadczający jakieś kwalifikacje medyczne i przekładał ten dokument w kolejne miejsca pracy. też zarzut był w okresie od - do i tak z 15 lat. technicznie wyglądało to tak : zrobiłem jak piszecie tzn. w ramach zarzucanego czynu uznaje za winnego tego że :
1. w okresie od do to i to i czyn ten kwalifikuje z art. 270
2 w okresie od do to i to i czyn ...

dalej jeszcze uznając, że czyny 1 ..4 stanowią określony w art. 270 par. 1 w zw. z art. 91 ciąg przestępstw itd.

Odzielny punkt był co do umorzenia w zakresie czynów takich, a takich.

Myślę, że już techniczny opis może być inny, nie chodzi przecież o jkakieś bizantyjskie sentencje. Ważne, aby czytelne było za co się skazuje, a za co nie. Mój wyrok przeszedł przez okręg bez żadnych zmian.

A ja w takiej sytuacji modyfikuję opis czynu poprzez wyeliminowanie okresów uległych już przedawnieniu. I nigdy nie było z tym problemu

"markosciel" napisał:

A ja w takiej sytuacji modyfikuję opis czynu poprzez wyeliminowanie okresów uległych już przedawnieniu. I nigdy nie było z tym problemu

"Darkside" napisał:

Spotkałem się, też z praktyką dzielenia jednego czynu na kilka i umarzania okresów przedawnionych.

Wszystko moim zadaniem zależy od okoliczności sprawy, w szczególności długości przerw pomiędzy konkretnymi zachowaniami.

Nie znamy okoliczności faktycznych sprawy tj. z jakich powodów dane okresy są wyłaczone

Zakładam, że okresy wyłączone z zarzutu to mogły byłć te w których gość był bezrobotny bez prawa do zasiłku ewentualnie niezdolny do pracy (u nas proki tak robią) wtedy nie ma podstaw, moim zdaniem, do dzielenia czynu, nic się nie przedawnia, to cały czas jedno zachowanie, tyle że w pewnych okresach gość z obiektywnych przyczyn nie mógł obowiązku spełniać, jednakże cały czas miał zamiar się uchylać uporczywie .


Natomiast gdyby gość pracował i czasami płaci a czasami nie, a zaurztem objęte są tylko okresy w których nie płaci , to pytanie czy zachodzą znamiona 209 k.k. tj. czy fakt niewywiązywania się z obowiązku jest wynikiem negatywnego nastawienia klienta do obowiązku
Gdyby w okresach które są w zarzucie z jakiś powodów mimo chęci nie mógł płacić a gdy tylko tę możliwość uzyskał zaczął się wywiązywać to 209 k.k. takie sobie.

Generalnie nie znoszę 209 k.k. wbrew pozorom nie są to łatwe sprawy.

Ja też robię jak markosciel.

Zarzut:
w okresie od września 1992 r. do maja 1994 r., od sierpnia 1996 do września 1997 r., od lutego 1998 r. do grudnia 1999 r., od lutego 2000 r. do stycznia 2001 r., od kwietnia 2001 r. do grudnia 2002 r. i od grudnia 2003 r. do kwietnia 2004 r. w Łodzi, uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy ustawy oraz prawomocnego orzeczenia sądu obowiązku łożenia na utrzymanie córki, przez co naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,
tj. o czyn z art. 209 § 1 k.k.

Sentencja:
1) w miejsce czynu zarzucanego oskarżonemu w uznaje go za winnego tego, że:
a) w okresie od sierpnia 1996 roku do września 1997 roku i od lutego 1998 roku do grudnia 1999 roku, od lutego 2000 roku do stycznia 2001 roku, od kwietnia 2001 roku do grudnia 2002 roku w Łodzi uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy ustawy oraz prawomocnego orzeczenia sądu obowiązku łożenia na utrzymanie córki, przez co naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym działał przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, czym wypełnił dyspozycję art. 209 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 209 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
b) w okresie od grudnia 2003 roku do kwietnia 2004 roku w Łodzi, uporczywie uchylał się od ciążącego na nim z mocy ustawy oraz prawomocnego orzeczenia sądu obowiązku łożenia na utrzymanie córki, przez co naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, czym wypełnił dys-pozycję art. 209 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 209 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

Uzasadnienie:
Sąd uznał zachowania zarzucane oskarżonemu w za dwa przestępstwa niealimentacji, przypisane mu w pkt 1 lit. a i b.
Polski ustawodawca, począwszy już od k.k. z 1932 r., przyjmuje założenie, że przestępstwo jest zjawiskiem świata zewnętrznego, czymś zachodzącym w rzeczywistości, a nie jedynie zjawiskiem normatywnym. Podstawą karno-prawnego wartościowania prowadzącego do ustalenia przestępstwa jest realne ludzkie zachowanie się, stanowiące zawsze pewne continuum. O jedności czynu (przestępstwa) świadczy jedność miejsca i czasu oraz jedność zamiaru sprawcy przestępstwa. Nie można uznać za kryterium jedności czynu zrealizowanie przez czyn jednego typu czynu zabronionego, bez względu na wielość czynów w znaczeniu naturalnym.
Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nie można uznać za jeden czyn zabroniony zachowań oddzielonych od siebie roczną lub dłuższą przerwą. Zatem w kompleksie zachowań oskarżonego który w latach 1992-2004 nie łożył na utrzymanie córki wyróżnić należy trzy czyny popełnione w okresie: wrzesień 1992 – maj 1994, sierpień 1996 – grudzień 2002 (z krótkimi nie przekreślającymi jednak jedności czynu bo najwyżej kilkumiesięcznymi przerwami), grudzień 2003 – kwiecień 2004.
W stosunku do pierwszego czynu okres przedawnienia już upłynął (art. 101 § 1 pkt 5 w zw. z art. 102 k.p.k.). Zatem okres ten wyeliminowano z opisu przypisanych oskarżonemu przestępstw nie umarzając postępowania w tej części, gdyż nie było możliwe wydanie dwoistego rozstrzygnięcia co do tego samego zarzutu (jednoczesne częściowe skazanie i częściowe umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie).

"Darkside" napisał:

Nie znamy okoliczności faktycznych sprawy tj. z jakich powodów dane okresy są wyłaczone

domyślam się, ze jest to fragment uzasadnienia. I rzeczywiście - jak napisał darjos - nie uzasadnia on istoty rozłączenia zachowania przestępczego na odrębne czyny. Rozważania , zapewne cytat z komentarza w części początkowej, nie uwzględniają ani przestępstw o charakterze trwałym, ani czynu ciągłego (pomijam kwestie możności uznania ciągłości zaniechań o działań w sferze continuum i jakim mowa w części wstępnej uzasadnienia). Reszta ważnych informacji twki więc w części nie opublikowanej.

"Alicja" napisał:

Przerwy są zbyt długie na jeden czyn, moim zdaniem nijak się nie da. Posztakować należy i część rzeczywiście przedawnione wtedy.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.