Witam, mam taki kazusik:

urzędnik wprowadzał ludzi w błąd co do wysokości opłat, np. ludzie składali jakiś wniosek, on mówił, że za rozstrzygnięcie sprawy należy się 50 zł, (gdy faktycznie należało się np. 5 zł). Urzędnik pobierał od ludzi pieniądze, które zachowywał dla siebie (nie przekazywał do kasy urzędu).
Ludzie twierdzą, że byli przekonani, że to należna opłata, a nie łapówka, bo przecież urzędnik tak im mówił

Prok zakwalifikował to jako 286 kk (w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd co do wysokości opłaty, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem)

Ja się zastanawiam, czy nie powinno być kumulatywnej kwalifikacji prawnej z art. 228 § 4 kk:
sprawca niewątpliwe pełnił funkcję publiczną (wydawał decyzje administracyjne), w związku z czym przyjmował nienależne mu pieniądze, które z jego punktu widzenia były korzyścią majątkową (choć ludzie myśleli, że to należna opłata urzędowa).
Mówiąc ludziom, że za załatwienie sprawy należy się np. 50 zł sprawca żądał korzyści.

Zastanawiam się tylko, czy przekonanie „dających”, że pieniądze są legalną opłatą, a nie łapówką – stoi na przeszkodzie przypisania czynu z art. 228 § 4 kk.
Wydaje mi się jednak, że decydujące znaczenie powinna mieć świadomość samego sprawcy, a nie pokrzywdzonych, którzy zostali przez niego wprowadzeni w błąd
Jak uważacie, czy powinno być 286 w zbiegu z 228 ??

Moim zdaniem nie ma tutaj łapówki, on nie dostawał łapówy tylko oszukiwał ludzi. A myślałeś może, żeby dorzucić do tego 231 § 2 kk Czy przypadkiem nie ma tutaj wykorzystania stanowiska, przekroczenia uprawnień - samowolne ustalenie wysokości opłaty. Nie jestem do końca przekonany co do tego, ale stan faktyczny bardzo ciekawy

hmm

rzeczywiście podając ludziom zawyżoną (niezgodną z prawem) opłatę przekraczał swoje uprawnienia. I na pewno też działał na szkodę interesu zarówno prywatnego jak i publicznego, więc 231 p 2 kk wyjdzie jak nic.

Ale 228 byłby tu chyba lex specjalis, bo sprawca wiedział przecież, że te pieniądze mu się nie należą, a więc była to korzyść majątkowa przyjęta, albo nawet żądana w związku z funkcją publiczną ...

Moim zdaniem dla pełnej kwalifikacji konieczne jest dorzucenie 231.2 k.k.

Art. 231. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

masz rację Dark, musi być też 231, bo samo 228 nie zawierałoby znamienia "rzekroczenia uprawnień", co niewątpliwe nastąpiło, a więc kwalifikacja byłaby niepełna

natomiast ciągle nie wiem co z 228. Typ podstawowy to "rzyjęcie" korzyści, a więc sprawca tylko bierze. Typ kwalifikowany to "żąda korzyści" lub "uzależnia wykonanie czynności od korzyści" (szantaż).

Tu sytuacja była taka: facet mówił: rozpatrzenie takiej sprawy kosztuje tyle i tyle, te pieniądze to "opłata urzędowa". Oczywistym było, że bez kasy nic nie zrobi. Wydawało mi się w pierwszej chwili, że jest to żądanie korzyści (sprawca powiedział, że trzeba zapłacić, wiedział, że będzie to korzyść majątkowa dla niego związana z funkcją publiczną).

Ale nie jestem pewien co w sytuacji, gdy dający byli przekonani o legalności całej sytuacji...

Art. 228. (85) § 1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy lub takiej korzyści żąda.
§ 5. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową znacznej wartości albo jej obietnicę,
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 6. Karom określonym w § 1-5 podlega odpowiednio także ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej w państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę lub takiej korzyści żąda, albo uzależnia wykonanie czynności służbowej od jej otrzymania.

hmm
może faktycznie porzucę pomysł z 228

znalazłem coś takiego
OSNKW 1975/8/111: z uzasadnienia
Pożyczka może być oczywiście ukrytą łapówką i może stanowić korzyść majątkową, ale pod tym warunkiem, że w takim charakterze i z taką intencją została udzielona i przyjęta.
W sprawie niniejszej sytuacja taka nie zachodzi.
Zarówno oskarżony Władysław B., jak i oskarżony Tadeusz N. wręczali oskarżonemu Bogusławowi Z. niejednokrotnie korzyści majątkowe w charakterze łapówek, o czym sami wyjaśniali i za co zostali skazani; jeżeli zaś chodzi o wspomniane pożyczki, to obydwaj wyraźnie podali, że tylko tak je traktowali i oczekiwali zresztą zwrotu tych kwot, czego potwierdzeniem jest fakt, że oskarżony Władysław B. wręcz zwrócił się o to do oskarżonego Bogusława Z.
Okoliczność, że oskarżony Bogusław Z. nie zwrócił tych pożyczek, a Władysław B. wręcz zaprzeczył, by kwotę taką od niego otrzymał, co notabene stało się powodem niesnasek między nimi, nie może przesądzać omawianej kwestii na niekorzyść oskarżonych, nie wyłączając Bogusława Z., którego w tej sytuacji należy uznać za nieuczciwego dłużnika, a nie za przyjmującego łapówkę.

wynika z powyższego, że warunkiem uznania korzyści majątkowej za łapówkę jest takie potraktowanie pieniędzy przez obie strony.

Ale sytuacja jest specyficzna i nietypowa, bo przypadku żadnego innego przestępstwa nie badamy świadomości pokrzywdzonego czy innych osób, zawsze dla oceny zachowania oskarżonego jest istotna jego własna świadomość co do znamion czynu

"picu" napisał:

hmm


wynika z powyższego, że warunkiem uznania korzyści majątkowej za łapówkę jest takie potraktowanie pieniędzy przez obie strony.

"Darkside" napisał:

hmm


wynika z powyższego, że warunkiem uznania korzyści majątkowej za łapówkę jest takie potraktowanie pieniędzy przez obie strony.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.