Johnson napisał w dniu 08.08.2009 o godzinie 20:33:16 :

Czy zdarzyły się Wam sprawy żeby Prezes Sądu żądał złożenia do depozytu sądowego kwoty jaka była wpłacona w ramach postępowania karnego jako poręczenie majątkowe, w sytuacji gdy poręczenie majątkowe ustało a osoba której pieniądze trzeba oddać "oszła w świat" (nie wiadomo gdzie mieszka)?

Czy wydaje mi się że to nie jest żadne zobowiązanie cywilnoprawne ze strony Sądu i aby coś złożyć do depozytu sądowego musi istnieć jakieś zobowiązanie cywilnoprawne między wierzycielem (chcącym złożyć coś do depozytu) a dłużnikiem ?

suzana22 napisał w dniu 08.08.2009 o godzinie 22:29:37 :

Gdy idzie o depozyt uregulowany przepisami kpc, to niewątpliwie tak jest, jak piszesz. Jednak w kpk jest również przewidziana możliwość złożenia przedmiotu do depozytu. Zazwyczaj rzecz dotyczy dowodu rzeczowego, który po wykorzystaniu go w toku postępowania nie wiadomo, komu wydać, bo nie da się ustalić, kto jest osobą uprawnioną do jego odbioru.
Te pieniądze wpłacone jako poręczenie majątkowe w toku postępowania karnego wprawdzie wiadomo, komu należy wydać, ale póki co nie daje się ustalić miejsca pobytu tej osoby, a w związku z tym nie można tej kwoty zwrócić osobie uprawnionej.
Myślę, że w takiej sytuacji zastosowanie na zasadzie analogii do tych pieniędzy przepisów kpk i złożenie ich do depozytu sądowego jest najsensowniejszym rozwiązaniem.

Johnson napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 06:46:36 :

"suzana22" napisał:

Zazwyczaj rzecz dotyczy dowodu rzeczowego, który po wykorzystaniu go w toku postępowania nie wiadomo, komu wydać, bo nie da się ustalić, kto jest osobą uprawnioną do jego odbioru.

Wiem. art. 231 kpk. Tylko że:
1. czy przepis ten nie dotyczy tylko dowodów rzeczowych? Kwota wpłacona tytułem poręczenia nie jest dowodem rzeczowym.
2. czy nie jest tak że złożenie do depozytu sądowego w trybie art. 231 kpk następuje przez "samoistne" postanowienie sądu karnego bez potrzeby wszczynania postępowania nieprocesowego w trybie kpc ?

suzana22 napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 14:01:55 :

"Johnson" napisał:

Zazwyczaj rzecz dotyczy dowodu rzeczowego, który po wykorzystaniu go w toku postępowania nie wiadomo, komu wydać, bo nie da się ustalić, kto jest osobą uprawnioną do jego odbioru.

Wiem. art. 231 kpk. Tylko że:
1. czy przepis ten nie dotyczy tylko dowodów rzeczowych? Kwota wpłacona tytułem poręczenia nie jest dowodem rzeczowym.
2. czy nie jest tak że złożenie do depozytu sądowego w trybie art. 231 kpk następuje przez "samoistne" postanowienie sądu karnego bez potrzeby wszczynania postępowania nieprocesowego w trybie kpc ?

ad. 1 i 2 - oczywiście, a zatem zastosowanie tych przepisów tylko przez analogię,
ad. 3 - tak, więc będąc sądem karnym w przypadku takiego nieodebranego poręczenia z mojej sprawy, złożyłabym kwotę do depozytu. Po prostu jakoś problem trzeba rozwiązać, ważne, żeby gościowi te pieniądze nie przepadły, gdy się po nie kiedyś zjawi ...

Johnson napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 15:04:55 :

"suzana22" napisał:

ad. 3 - tak, więc będąc sądem karnym w przypadku takiego nieodebranego poręczenia z mojej sprawy, złożyłabym kwotę do depozytu. Po prostu jakoś problem trzeba rozwiązać, ważne, żeby gościowi te pieniądze nie przepadły, gdy się po nie kiedyś zjawi ...

Po pierwsze u mnie nie było pkt 3 a wiec nie może być ad. 3
A po drugie złożenie do depozytu sądowego powoduje właśnie "rzepadek pieniędzy" po 3 latach - ustawa z dnia 18 października 2006 r.
o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz.U.06.208.1537)

suzana22 napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 15:28:31 :

"Johnson" napisał:

ad. 3 - tak, więc będąc sądem karnym w przypadku takiego nieodebranego poręczenia z mojej sprawy, złożyłabym kwotę do depozytu. Po prostu jakoś problem trzeba rozwiązać, ważne, żeby gościowi te pieniądze nie przepadły, gdy się po nie kiedyś zjawi ...

Po pierwsze u mnie nie było pkt 3 a wiec nie może być ad. 3
A po drugie złożenie do depozytu sądowego powoduje właśnie "rzepadek pieniędzy" po 3 latach - ustawa z dnia 18 października 2006 r.
o likwidacji niepodjętych depozytów (Dz.U.06.208.1537)

Taak, ale wcześniej są te ogłoszenia... A nawet jak przepadłoby, to jeszcze roszczenie z bezpodstawnego wzbogacenia A może o te parę groszy nikt się nie upomni nigdy, więc z drugiej strony przepadek będzie najlepszym rozwiązaniem...

(Zdania ci policzyłam i stąd wyszły trzy
Strasznie czepialski jesteś )

Johnson napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 16:00:10 :

"suzana22" napisał:

A nawet jak przepadłoby, to jeszcze roszczenie z bezpodstawnego wzbogacenia

Że co? Jakie bezpodstawne wzbogacenie? Przepadek jest na podstawie ustawy - a więc nie może być bezpodstawny.

No chyba że uznamy iż złożenie do depozytu było bezpodstawne (tj.niedopuszczalne) i wobec tego nie można było orzec tego przepadku. Ale mniejsza o to.

Chodzi mi o to jak pozbyć się takiego poręczenia, a nie o to by przepadło ono na SP.

Hakoss napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 18:19:12 :

Suzana ma rację, najpierw oceniamy, że jest bezpodstawne wzbogacenie i SP jest dłużnikiem w stosunku do osoby udzielającej poręczenia, które następnie wygasło. Powinien zwrócić przedmiot poręczenia. W przeciwnym razie poręczycielowi przysługuje roszczenie o zapłatę wpłaconej sumy (condictio causa finita - odpadnięcie podstawy prawnej świadczenia).
Na tym etapie nie oglądamy się co się z tym stanie później.
Wątpliwe wydaje się natomiast stosowanie w drodze analogii przepisów kpk o dowodach

Johnson napisał w dniu 09.08.2009 o godzinie 18:38:12 :

"Hakoss" napisał:

Suzana ma rację, najpierw oceniamy, że jest bezpodstawne wzbogacenie

Ja myślę że ona jednak myślała o bezpodstawnym wzbogaceniu ale dopiero na etapie po przepadku depozytu sądowego ...

Twoja teoria jest inna. Ty twierdzisz że od razu [po braku chętnego do odbioru] jest bezpodstawne wzbogacenie.
Problem tylko w tym że wpłacenie kwoty tytułem poręczenia majątkowego nie jest żadnym świadczeniem (w rozumieniu prawa cywilnego), a co za tym idzie jego podstawa nie może upaść. To jest po prostu luka w przepisach.
Ale tak czy inaczej to jest jakiś pomysł.