Jeden pełnomocnik mi to podnosi, drugi przyznaje. Patrzę w ten kodeks Napoleona, patrzę i nie widzę.
Z tego orzeczenia z 1957 r. II CR 1178/57

"Przepis art. XXXIV przep. wpr. pr. rzecz. odnosi się wyłącznie do takich wypadków, w których według przepisów obowiązujących przed wejściem w życie prawa rzeczowego zasiedzenie w istniejącym stanie rzeczy było niedopuszczalne, a stało się dopuszczalne dopiero po wejściu, w życie tego prawa (np. zasiedzenie contra tabulas, które było niedopuszczalne według przepisów Kodeksu cywilnego niemieckiego, a które przewiduje prawo rzeczowe - art. 47). We wszystkich pozostałych wypadkach zastosowanie ma norma ogólna art. XXXIII tych przepisów." wnoszę, że jednak tego nie było. A może jest, ale ja nie widzę?

Mają rację.

KN mam w domu, więc teraz nie zacytuję, ale rzeczywiście nie było zasiedzenia nieruchomości wpisanej do księgi hipotecznej.
Z pamięci to było tam mniej więcej tak:
- 10 lat gdy nie było księgi hipotecznej w dobrej wierze, gdy mieszkał w tym samym okręgu sądowym, co właściciel zasiadywany
- 20 lat w jak wyżej gdy mieszkał w innym okręgu sądowym
- tak samo analogicznie przy złej wierze: 20 i 30 lat
- a nigdy gdy była księga hipoteczna.

I to był nasz polski wkład w KN, w zw. z ustawą o księgach hipotecznych, i wiązało się to z wynalazkiem rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych - jak Napoleon się o tym dowiedział, to się tym wynalazkiem zachwycił i nam ten wynalazek zostawił (obowiązuje do dziś w Polsce i w Saksonii, gdzie jeszcze wprowadzili - to by pewnie bardziej Plesser wiedział ). A miało to wszystko służyć zachęceniu ludzi, żeby sobie hipy urządzali - bo jak urządzą, to im nikt nie zasiedzi, plus pewność obrotu będzie. Bo w takiej np. Francji to księga wieczysta jest tym, czym u nas zbiór dokumentów. Tam notariusz jak sprzedaje kamienicę w Paryżu, to teoretycznie powinien zbadać wszystkie akty notarialne od początku, chyba że ma zaufanie do poprzedników; w każdym razie jeśli w którymś z poprzednich aktów jest coś nie tak - to on za to odpowiada, że tego nie wyłapał.

Upps...teraz zobaczyłam, że korzystam z pierwszego polskiego tłumaczenia KN.... czyli pewnie "tekstu pierwotnego". Jeżeli ktoś by mi podesłał treść i nr konkretnych artykułów, to będę baaardzo wdzięczna, bo muszę to mieć na jutro rano Chyba że KN jest w lexie, bo chyba jest ale nie pamiętam jak się do niego dostać.

"procontra" napisał:

Chyba że KN jest w lexie, bo chyba jest ale nie pamiętam jak się do niego dostać.

Sorry, przy złej wierze chyba zawsze było 30 lat. Ale nie wbrew hipowi.

[ Dodano: Wto Mar 30, 2010 4:53 pm ]
O, znalazłam odmienne orzeczenie SN - z 1950 r., gdzie ze względu na dobro włościan uznano za wskazane odejść od niecnej praktyki reżimowych sądów z dwudziestolecia a nawet z okresu wczesnej Polski Ludowej.

Orzeczenie z dnia 16 maja 1950 r., C 74/50, OSN(C) 1951/2/33, Przewodniczący: Sędzia M. Lisiewski; Sędziowie: dr J. Marowski (sprawozdawca), Z. Wasilkowska: "Pod rządem kodeksu Napoleona zasiedzenie nieruchomości było dopuszczalne bez względu na to, czy nieruchomość była wpisana, czy też nie była wpisana do księgi wieczystej." Z uzasadnienia:
"Praktyka sądowa do września 1939, a nawet i powojenna (Orz. z dnia 1-15.III.1946, Zb. O. 1947 r. Nr 15) kierowała się zasadą, iż zasiedzenie prawa własności nieruchomości wpisanego do księgi wieczystej jest niedopuszczalne, to była to z powyższych przyczyn zasada nie znajdująca oparcia w przepisach ustawy. Szukając powodów, dla których zasada powyższa znalazła uznanie, trudno oprzeć się wrażeniu, że źródłem tej praktyki sądowej mógł być m.in. brak terminologicznego rozróżnienia pomiędzy przedawnieniem sensu stricto a zasiedzeniem w przepisach kodeksu Napoleona oraz wywołana licznymi przepisami dowodowymi kodeksu Napoleona wyraźna tendencja preferowania dowodu z dokumentów. O ile chodzi o sens gospodarczy i społeczny odróżniania zasad zasiedzenia praw własności gruntów wpisanych do ksiąg wieczystych i niewpisanych, to trudno dopatrzeć się powodu, dla którego jedna działka mogłaby być zasiedziana, a druga obok położona - nie, tylko dlatego, że pochodzi z gruntu hipotecznego. Jeżeli się jednak zważy, że większa własność ziemska miała obowiązkowo założone księgi wieczyste, podczas gdy prawo własności gruntów włościańskich nie musiało być wpisane do ksiąg wieczystych i przeważnie nie było wpisane, okazuje się, że praktyka sądowa była korzystna i dogodna dla obszarników, uprzywilejowując ich wyraźnie w stosunku do ogółu chłopów. Zarówno ze względu na ten klasowy sens praktyki sądowej, jak i jej w dużej mierze formalistyczną genezę nie może być ona utrzymana w Polsce Ludowej. W szczególności zgodnie z przepisami ustawy, które nie uzależniają możności zasiedzenia nieruchomości od jej niewpisania do księgi wieczystej, należy uznać, że pod rządem kodeksu Napoleona zasiedzenie nieruchomości było dopuszczalne bez względu na to, czy nieruchomość była wpisana, czy nie wpisana do księgi wieczystej."

Zawsze twierdzę, że na każdą okoliczność można znaleźć co najmniej dwa sprzeczne orzeczenia SN. To samo dotyczy większości spraw w TK, a czasami i w ETS. Uważam, że Prof. Rajski nie miał racji, głosząc pogląd o wyższości prawa kontynentalnego nad anglosaskim.

A wracając do tematu - wolę trzymać się wykładni z dwudziestolecia i podręcznika Janeczki
2229. Ażeby mieć możność do nabycia przedawnienia, potrzeba mieć posiadanie ciągłe, i nieprzerywane, spokoyne, iawne, nie dwuznaczne, i pod tytułem właściciela.
2262. Wszelkie sprawy, tak rzeczowe iak osobiste, podlegaią przedawnieniu ciągiem lat trzydziestu nabytemu, i przytaczaiący takie przedawnienie obowiązanym nie iest okazywać na to tytuł, ani nie można stawiać przeciw niemu wyiątku, wynikaiącego ze złey wiary.
2264. Prawidła przedawnienia co do innych przedmiotów, nad wymienione w ninieyszym Tytule, wyłożone są w właściwych im tytułach.
2265. Kto nabywa dobrą wiarą i przez tytuł sprawiedliwy nieruchomości, po dziesięciu latach nabywa iey własności prawém przedawnienia, ieżeli prawdziwy właściciel mieszka w obrębie sądu apellacyynego, w którego rozciągłości położona iest nieruchomość; a po dwudziestu latach, ieżeli ma zamieszkanie nie w rzeczonym obrębie.
2266. Jeżeli prawdziwy właściciel miał swoie zamieszkanie, różnemi czasy, w obrębie, i za obrębem, na dopełnienie przedawnienia potrzeba dodawać do tego co brakuie do dziesięciu lat przytomności, dwoistą liczbę lat nieprzytomności, ażeby uzupełnić dziesięć lat przytomności.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.