W naszym sądzie pojawił się problem. Kilka lat temu zapadł wyrok skazujący sprawcę nielegalnego posiadania broni. Zdaje się, że przez przeoczenie nie orzeczono jej przepadku. Policja się upomniała, skierowano to na posiedzenie w trybie 420 kpk a tu się okazało, że skazany zmarł. Macie jakiś pomysł, co z tym zrobić
Orzeczenie środka karnego wobec nieboszczyka raczej nie wchodzi w grę, zwrócić nie można, do depozytu się nie da, na podstawie 100 kk przepaść też nie

II AKz 83/99 postanow. s.apel. 1999.03.30
we Wrocławiu
OSA 1999/3/21...
W razie umorzenia postępowania przygotowawczego z powodu śmierci podejrzanego (art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.), nie można orzec przepadku przedmiotów wymienionych w art. 39 pkt 4 k.k, tytułem środka zabezpieczającego, na podstawie art. 100 k.k.

moim zdaniem wyjścia są dwa:
1.
Mimo wszystko rozważył bym uzupełnienie wyroku w trybie 420 kpk. OSA we Wrocławiu dotyczyło sytuacji, w której podejrzany zmarł w toku postępowania przygotowawczego. Tutaj jest wyrok, który powinien był zawierać obligatoryjne orzeczenie przepadku. Moim zdaniem nic nie stoi na przeszkodzie przepadkowi w tym tybie (choć jest to oczywiście nagięcie przepisów).

2.
Wyjście bardziej legalistyczne. Zawsze istnieje teoretyczna możliwość, że po odbiór depozytu (czyli przedmiotu w dyspozycji sądu) zgłosi się spadkobierca skazanego dysponujący zezwoleniem na posiadanie broni (możliwość czysto teoretyczna, ale jednak). Teraz takiej osoby nie ma - a przynajmniej nie jest znana. Czyli nie wiadomo, komu depozyt zwrócić. To daje moim zdaniem podstawę do złożenia przedmiotu do depozytu sądowego w tybie art. 231 kpk.
Następnie Prezes Sądu nakazuje wywiesić ogłoszenie na 6 miesięcy, że wzywa się osoby uprawnione do odbioru depozytu. Po upływie 6 miesięcy + 3 lat Prezes Sądu występuje do Sądu Cywilnego o orzeczenie przepadku depozytu niepodjętego.
I nikt się nie może o nic przyczepić.

"xvart" napisał:

moim zdaniem wyjścia są dwa:
1.
Mimo wszystko rozważył bym uzupełnienie wyroku w trybie 420 kpk. OSA we Wrocławiu dotyczyło sytuacji, w której podejrzany zmarł w toku postępowania przygotowawczego. Tutaj jest wyrok, który powinien był zawierać obligatoryjne orzeczenie przepadku. Moim zdaniem nic nie stoi na przeszkodzie przepadkowi w tym tybie (choć jest to oczywiście nagięcie przepisów).

2.
Wyjście bardziej legalistyczne. Zawsze istnieje teoretyczna możliwość, że po odbiór depozytu (czyli przedmiotu w dyspozycji sądu) zgłosi się spadkobierca skazanego dysponujący zezwoleniem na posiadanie broni (możliwość czysto teoretyczna, ale jednak). Teraz takiej osoby nie ma - a przynajmniej nie jest znana. Czyli nie wiadomo, komu depozyt zwrócić. To daje moim zdaniem podstawę do złożenia przedmiotu do depozytu sądowego w tybie art. 231 kpk.
Następnie Prezes Sądu nakazuje wywiesić ogłoszenie na 6 miesięcy, że wzywa się osoby uprawnione do odbioru depozytu. Po upływie 6 miesięcy + 3 lat Prezes Sądu występuje do Sądu Cywilnego o orzeczenie przepadku depozytu niepodjętego.
I nikt się nie może o nic przyczepić.

Pistolet jest samoróbką, więc pozwolenie na niego nie wchodzi w grę. Na szczęście to nie jest mój problem, ale wydaje mi się sensowne rozszerzenie zakresu art. 100 kk o inne przypadki. Dzięki za pomoc :D

A co powiedzielibyście na art.230 par.3 kpk? To jest przepis "jak z gumy" i nie ma mądrych (komentatorów), którzy służyliby egzemplifikacją w odniesieniu do rożnych możliwych w praktyce stanów faktycznych. Ale może to jest jakieś wyjście i po uprawomocnieniu przekazać wojsku lub Policji? Oczywiście takie rozstrzygnięcie należałoby wydać w trybie art.420 kpk, bo przepis ten pozwala na orzekanie nie tylko wtedy, gdy mamy orzec środek karny (oczywiste, że skoro skazany zmarł, to środka karnego nie można orzekać), ale w ogóle w przedmiocie dowodów rzeczowych.
Jako alternatywną podsuwam koncepcję orzeczenia przepadku tytułem środka zabezpieczającego (art.100 kk). Stosownie do tego przepisu śmierć sprawcy czynu zabronionego jest okolicznością wyłączającą jego "ukaranie" w szerokim tego słowa znaczeniu, tj. przyjmując, iż do karania sprawców przestępstw służą nie tylko kary sensu stricto, ale i środki karne (środek zabezpieczający przewidziany w art.100 kk to jest jakby "substytut" środka karnego, gdy nie można orzec środka karnego sensu stricto z powodu istnienia negatywnych przesłanek procesowych).
To, co napisałem powyżej, niechaj będzie moją glosa krytyczną do cytowanego wyżej orzeczenia SA we Wrocławiu.

Bardzo podoba mi się censorze Twoja pierwsza koncepcja, co do drugiej zobacz zacytowane przeze mnie orzeczenie SA

"romanoza" napisał:

Bardzo podoba mi się censorze Twoja pierwsza koncepcja, co do drugiej zobacz zacytowane przeze mnie orzeczenie SA

istotnie censor dobry przepis wskazał

z komentarzy

[code:1]Rzeczy, których posiadanie jest zabronione, np. broń, narkotyki, przekazuje się właściwemu urzędowi lub instytucji. Broń palną i amunicję przechowuje się w jednostce Policji. Materiały wybuchowe, radioaktywne, środki trujące, psychotropowe i odurzające przechowuje się w sposób i miejscu wskazanym przez właściwą jednostkę wojskową lub inny organ, np. inspektora farmaceutycznego[/code:1]

jest jeszcze to romi

Art. 232a. (134) § 1. Przedmioty i substancje stwarzające niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, a w szczególności broń, amunicję, materiały wybuchowe lub łatwopalne, materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory, przechowuje się w miejscu i w sposób zapewniający ich należyte zabezpieczenie.
§ 2. Jeżeli przechowywanie przedmiotów lub substancji, o których mowa w § 1, byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub stanowiło źródło zagrożenia dla bezpieczeństwa powszechnego, sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora może zarządzić ich zniszczenie w całości lub w części.
§ 3. W razie potrzeby przed wydaniem postanowienia zasięga się opinii biegłego.
§ 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i miejsce przechowywania przedmiotów i substancji, o których mowa w § 1, oraz warunki i sposób ich zniszczenia, mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawności postępowania i jego koszty.

Przedstawię pomysły koleżance, dzięki :D

"romanoza" napisał:

Przedstawię pomysły koleżance, dzięki :D

"Darkside" napisał:

Przedstawię pomysły koleżance, dzięki :D

"romanoza" napisał:

Ależ jak najbardziej jest zalogowana, ino pisze niechętnie

A ja bym broń przepadł tytułem środka zabezpieczającego. Rozwiązanie szybkie (nie musimy czekać 3i1/2 roku płacąc KWP za przechowywanie pistoletu) i dlatego pragamtyczne. Orzeczenie przepadku rzeczy tytułem środka zabezpieczającego jest dopuszczalne mimo śmierci sprawcy czynu zabronionego, bowiem śmierć tej osoby jest jedną z okoliczności wyłączających ukaranie, o jakiej mowa w art. 100 k.k. (tak uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 22 listopada 1973 r. VI KZP 42/73, OSNKW 2/1974, poz. 23; z dnia 13 marca 1984 r., VI KZP 47/83, OSNKW 7-8/1984, poz. 70; w doktrynie podobnie wypowiadał się W. Świda, Prawo karne, Warszawa 1986 r., s. 360). Orzekanie w trybie art. 420 kpk jest w istocie dodatkowym orzekaniem o karze (przepadek to przecież to środek karny). Skoro więc art. 100 można zastosować jeśli oskarżony umrze w czasie postępowania jurysdykcyjnego (którego przedmiotem jest kwestia winy i kary), równie dobrze można zastosować go po tym jak kwestia winy została już przesądzona, a do rozstrzygnięcia pozostała kwestia zastosowania środka karnego. Oczywiście wobec zmarłego zastosowanie środka karnego "wprost" (na podstawie art. 44 k.k.) nie jest możliwe, ale jak wskazano wyżej śmierć nie wyklucza zastosowania środka zabezpieczającego.

Super klurg, w zasadzie potrzebna tylko podkładka

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.