Mam pytanie, Oto stan faktyczny
Prokurator odmówił wszczęcia śledztwa i na owe postanowienie złożył zażalenie rzekomy „okrzywdzony”.
Sąd z kolei pozostawił bez rozpoznania ww. zażalenie uznając słusznie, że skarżący nie jest pokrzywdzonym.
Na powyższa postanowienie Sądu rzekomy „okrzywdzony” złożył zażalenie.
Czy na postanowienie sądu rejonowego o pozostawieniu bez rozpoznania zażalenia wniesionego na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego przysługuje zażalenie do sądu okręgowego? W tym przypadku wdrożona byłaby "3 instancja". Oświadczam, że znam treść art. 429§2kpk.

"jupi" napisał:

Mam pytanie, Oto stan faktyczny
Prokurator odmówił wszczęcia śledztwa i na owe postanowienie złożył zażalenie rzekomy „okrzywdzony”.
Sąd z kolei pozostawił bez rozpoznania ww. zażalenie uznając słusznie, że skarżący nie jest pokrzywdzonym.
Na powyższa postanowienie Sądu rzekomy „okrzywdzony” złożył zażalenie.
Czy na postanowienie sądu rejonowego o pozostawieniu bez rozpoznania zażalenia wniesionego na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego przysługuje zażalenie do sądu okręgowego? W tym przypadku wdrożona byłaby "3 instancja". Oświadczam, że znam treść art. 429§2kpk.

nie mam dziś za wiele czasu, ale z tego co się orientuję należy takie pismo złożyć do akt , informując o tym wnoszącego .



Postanowienie

z dnia 11 października 2007 r.

Sąd Najwyższy

WZ 39/07

Wniesienie środka odwoławczego od orzeczeń wskazanych w art. 426 § 1 k.p.k., nie wywołuje żadnych skutków prawnych i nie obliguje Sądu do podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych, w tym określonych w art. 429 § 1 k.p.k.
OSNwSK 2007/1/2228
476254
Dz.U.1997.89.555: art. 426 § 1; art. 429 § 1


Skład orzekający

Przewodniczący: Sędzia A. Kapłon.
Sędziowie SN: W. Maciak (spraw.), A. Tomczyk.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 11 października 2007 r., zażalenia J. K. na zarządzenie Z-cy Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. akt Z 73/07 odmawiającego przyjęcia zażalenia J. K. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 8 czerwca 2007 r., sygn. akt Z 73/07 postanowił zażalenie pozostawić bez rozpoznania.

Uzasadnienie faktyczne

Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2007 r., sygn. akt Z 73/07, Wojskowy Sąd Okręgowy w W., nie uwzględnił zażalenia J. K. na zarządzenie Prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 12 marca 2007 r. o odmowie przyjęcia środka odwoławczego w sprawie o sygn. akt Po.Śl. 7/07, na postanowienie Prokuratora Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. z dnia 15 lutego 2007 r. o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie poświadczenia nieprawdy, wobec braku znamion czynu zabronionego.
Pomimo pouczenia, że na orzeczenie to środek zaskarżenia nie przysługuje (k. 72), zażalenie także na to postanowienie wniósł J. K. (k. 75), zaś Z-ca Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w W., zarządzeniem z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. Z/73/07, odmówił jego przyjęcia stwierdzając, że środek odwoławczy jest z mocy ustawy niedopuszczalny (k. 78).
Zażalenie i na to zarządzenie wniósł J. K. W związku z powyższym Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 426 § 1 k.p.k. od orzeczeń wydanych przez Sąd odwoławczy na skutek odwołania nie przysługuje środek odwoławczy.
Sąd Najwyższy wielokrotnie już podkreślał, że wniesienie środka odwoławczego od orzeczeń wskazanych w art. 426 § 1 k.p.k., nie wywołuje żadnych skutków prawnych i nie obliguje Sądu do podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych, w tym określonych w art. 429 § 1 k.p.k.
Przepis ten jest adresowany do sądu I instancji (tj. prezesa tego sądu, przewodniczącego wydziału lub upoważnionego sędziego), nie zaś sądu odwoławczego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 12 czerwca 2000 r., II KZ 65/00, OSNPiPr 2000, nr 11, poz. 7; z 22 marca 2000 r., V KZ 23/00, OSNKW 2000, z. 5-6, poz. 52; z 13 czerwca 2000 r., II KZ 61/00, OSNPiPr 2000, nr 11, poz. 8; z 6 kwietnia 2000 r., III KZ 34/04, LEX nr 141370; z 31 marca 2005 r., IV KZ 9/05, OSNKW 2005, z. 4, poz. 38).
W rozpoznawanej sprawie prezes sądu odwoławczego powinien wydać stosowne zarządzenie o charakterze administracyjno-porządkowym (np. o załączeniu pisma do akt sprawy) i poinformować nadawcę o sposobie załatwienia pisma.
Uznając, że nie ma podstaw prawnych do merytorycznej kontroli zaskarżonego zarządzenia wydanego w odniesieniu do niepodlegającego rozpoznaniu zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak wyżej.

Art. 430. § 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.
§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy.

Jesteś sądem odwoławczym więc zażalenie na postanowienie SR (jako sądu odwoławczego) w przedmioie pozostawienia zażalanie bez rozpoznania przysługuje do składu równorzędnego.

Gdyby prok odmówił przyjęcia zażalenia i w skutek zażalenia sąd utrzymał postanowienia proka w mocy to oczywiście zażalenia by nie było. Tej własnie sytuacji dotyczy wskazane wyżej postanowienie SN.

"gzrech" napisał:

Art. 430. § 1. Sąd odwoławczy pozostawia bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 429 § 1 albo jeżeli przyjęcie tego środka nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu.
§ 2. Na postanowienie przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego, chyba że zostało wydane przez Sąd Najwyższy.

Jesteś sądem odwoławczym więc zażalenie na postanowienie SR (jako sądu odwoławczego) w przedmioie pozostawienia zażalanie bez rozpoznania przysługuje do składu równorzędnego.

Gdyby prok odmówił przyjęcia zażalenia i w skutek zażalenia sąd utrzymał postanowienia proka w mocy to oczywiście zażalenia by nie było. Tej własnie sytuacji dotyczy wskazane wyżej postanowienie SN.

Zdecydowanie stosuje się art.430 par.2 kpk.

zdecydowanie do składu danego sądu...

Gzrech ma rację. Równorzędny sędzia tego samego sądu. Mieliśmy takie sytuacje.

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.