Jeżeli mogę wspomóc to proszę materiał z lexa do art 23:
Raglewski Janusz
artykuł
ZNUJ.2010.3.123
Wybrane problemy interpretacyjne przepisów karnych ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 1993 r. Teza nr 2
120363/2
Decyzja prawodawcy o zastosowaniu prezentowanego rozwiązania legislacyjnego, co do jurydycznego ujęcia skutku w treści art. 23 ust. 1 u.z.n.k. [ustawy z 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji] powoduje, że cały ciężar wypracowania formuł objaśniających, jak należy rozumieć znamię "oważna szkoda", spoczął na barkach doktryny i orzecznictwa. [...]
Potencjalnie możliwe do zastosowania wydają się dwa kryteria. Pierwsze odwołuje się do rozmiaru prowadzonej przez pokrzywdzonego działalności gospodarczej. Chodzi o wskaźnik obrazujący relację poniesionej przez taki podmiot szkody do wielkości działalności, w tym uzyskiwanych z niej zysków. Nie ma natomiast istotnego znaczenia rozmiar doznanego przez przedsiębiorcę uszczerbku w wymiarze liczbowym. Konkurencyjną wobec wyżej przedstawionej metody jest odwołanie się do określonej kwoty pieniężnej jako wyraźnie zakreślonego miernika odpowiadającego analizowanemu pojęciu ustawowemu. Abstrahujemy natomiast od wielkości prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy, który doznał takiego uszczerbku. W ten sposób neutralizowany jest zarzut dowolności interpretacyjnej. Propozycją mieszczącą się w prezentowanym kierunku wykładniczym jest utożsamienie zakresów znaczeniowych analizowanego terminu "oważna szkoda" z art. 23 ust. 1 u.z.n.k. z określeniem "mienie znacznej wartości" zdefiniowanym w art. 115 § 5 k.k. Odwołanie się do kryterium o precyzyjnie zdefiniowanym zakresie znaczeniowym ma odpowiadać postulatom wynikającym z zasady nullum crimen sine lege certa.
Oceniając trafność przedstawionych ujęć, należy opowiedzieć się za pierwszym z nich.
[ Dodano: Pią Lis 26, 2010 11:13 pm ]
Raglewski Janusz
artykuł
ZNUJ.2010.3.123
Wybrane problemy interpretacyjne przepisów karnych ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 1993 r. Teza nr 1
120363/1
Znamię "wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej" oznacza spożytkowanie informacji stanowiącej cudzą tajemnicę przedsiębiorstwa w podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą, którego łączy ze sprawcą także szeroko rozumiana partycypacja udziałowa (nie musi to być, oczywiście, np. większościowy pakiet akcji) bądź też sprawowanie funkcji decyzyjnej.
[ Dodano: Pią Lis 26, 2010 11:14 pm ]
Mozgawa Marek
glosa
Prok.i Pr.2003.11.113
Glosa do wyroku SN z dnia 3 kwietnia 2002 r., V KKN 223/2000. Teza nr 8
41546/8
Przestępstwo naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa (wbrew ciążącemu na sprawcy obowiązkowi) stypizowane w art. 23 ust. 1 u.z.n.k. jest przestępstwem skutkowym, o niejako podwójnie określonym skutku. Pierwszym skutkiem jest ujawnienie tajemnicy (lub wykorzystanie jej w działalności gospodarczej), drugim zaś - wyrządzenie poważnej szkody przedsiębiorcy. Oczywiście, skutek drugi nie może zaistnieć bez skutku pierwszego. Brak skutku w postaci poważnej szkody nie wyklucza jednak odpowiedzialności karnej sprawcy za usiłowanie tego przestępstwa, jeśli sprawca swoim zamiarem obejmował wolę wyrządzenia poważnej szkody przedsiębiorcy (chciał wywołania tej szkody albo też na jej wyrządzenie się godził). Błędny jest pogląd, iż brak poważnej szkody zawsze powoduje, że czyn taki nie stanowi przestępstwa. Niewłaściwa jest praktyka umarzania postępowania karnego na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k. ("czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego" w przypadku braku realizacji znamienia poważnej szkody, bez analizy zamiaru sprawcy (a w rezultacie bez rozważenia możliwości zastosowania konstrukcji usiłowania).
[ Dodano: Pią Lis 26, 2010 11:15 pm ]
Przestępstwo z art. 23 ust. 1 u.z.n.k. jest przestępstwem indywidualnym, bowiem może być popełnione jedynie przez sprawcę, na którym ciąży określony obowiązek w stosunku do przedsiębiorcy (wynikający np. z umowy o pracę). W przypadku naruszenia tajemnicy przez innego sprawcę (na którym ów obowiązek nie ciąży) kwalifikacja z art. 23 ust. 1 u.z.n.k. nie jest możliwa (natomiast w pewnych przypadkach może wejść w grę przepis art. 23 ust. 2 u.z.n.k., a mianowicie wtedy, gdy sprawca uzyskał informacje bezprawnie).