Czy w sytuacji, w której zastosowanie mają już przepisy w brzmieniu po uchyleniu art.130[2]§3 kpc, nieopłacony środek odwoławczy wniesiony przez adwokata bądź radcę prawnego:
1. odrzucamy jak dotychczas (jak chciałby SN w postanowieniu z 18 stycznia 2010 r., II UZ 48/09),
1a - jak w punkcie 1 ale z możliwością uiszczenia opłaty w terminie tygodniowym na podstawie odpowiednio stosowanego art.130[2]§2 kpc
2. wzywamy do uiszczenia opłaty (jak chciałby SN w postanowieniu z 3 lutego 2010 r., II CZ 79/09),
3. wreszcie - zwracamy pismo na podstawie art.130[2]§1 kpc, z możliwością uzupełnienia opłaty w terminie tygodniowym (jak wynika z uzasadnienia postanowienia SN II CZ 18/09).
Ale w tym przypadku - czy zarządzenie o zwrocie pisma będzie zaskarżalne, skoro nie jest wymienione w art.394 kpc?
Osobiście przychylałbym się do wariantu 3 (przepis nie zawiera wyłączenia wobec pism zawierających środki odwoławcze), ale przeszkadza mi brak możliwości zaskarżenia takiej decyzji. Więc może 1a?
Ja głosuje za nr 2.
Ale to już chyba było ?
"kam" napisał:
a dlaczego nr 2? art.130[2]§1 kpc nie jest przepisem szczególnym wobec art.130§1?
mi tak wychodzi, ale innym może niekoniecznie:
Uchwała składu 7 sędziów z 15.06.2010 r. (sygn. akt II UZP 4/10).
Nieopłacona skarga kasacyjna złożona przez adwokata lub radcę prawnego po wejściu w życie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 234, poz. 1571) podlega odrzuceniu w razie niewykonania zarządzenia wzywającego do opłacenia skargi (art. 3986 § 2 k.p.c. w związku z art. 130 § 1 k.p.c.)
Sąd Najwyższy postanowił nadać uchwale moc zasady prawnej.
ciekawe jak do tego doszli i czy uzasadnienie dotyczy tylko skargi kasacyjnej, czy też innych środków