Czy waszym zdaniem czyn z art.228§3 kk jeśli naruszenie przepisów prawnych polega na braku ukarania za faktyczne wykroczenie a wystawienie fikcyjnego mandatu za wykroczenie niepopełnione należy kwalifikować w zw. z art.271§1 lub § 3 kk czy wystarczy samo228§3 kk?

"iskaw" napisał:

Czy waszym zdaniem czyn z art.228§3 kk jeśli naruszenie przepisów prawnych polega na braku ukarania za faktyczne wykroczenie a wystawienie fikcyjnego mandatu za wykroczenie niepopełnione należy kwalifikować w zw. z art.271§1 lub § 3 kk czy wystarczy samo228§3 kk?

Podmiotem przestępstwa określonego w art. 231 § 1 – 3 kk może być jedynie funkcjonariusz publiczny, to jest osoba należąca do kręgu funkcjonariuszy zdefiniowanego w art. 115 § 13 kk. Jest to więc przestępstwo indywidualne właściwe, do którego znamion należy przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów określających ich zakres w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją (przepisy ustawy i rozporządzenia wykonawcze, w tym regulaminy, statuty), a także z istoty zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji. Jeżeli chodzi o niedopełnienie obowiązków, o którym mowa w art. 231 § 1 kk, to polega ono na zaniechaniu ich wykonania albo na wykonaniu nienależytym, sprzecznym z istotą lub charakterem danego obowiązku. Źródło obowiązków, których niewypełnienie stanowi warunek konieczny realizacji znamion określonych w komentowanym typie czynu zabronionego, zależy od charakteru obowiązku (Komentarz do art. 231 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV). Może on mieć charakter ogólny – wtedy źródłem takiego obowiązku są przepisy odnoszące się najczęściej do wszystkich funkcjonariuszy, szczególny – regulują go przepisy dotyczące określonej kategorii funkcjonariuszy publicznych, bądź indywidualny, którego źródłem będą najczęściej przepisy regulaminu, instrukcji, a także wydane przez uprawnioną osobę polecenie wykonania określonych czynności. Przestępstwo z art. 231 § 1 kk jest przestępstwem formalnym, należącym do przestępstw abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo, zaś działanie na szkodę interesu publicznego nie jest charakterystyką skutku, lecz zachowania się sprawcy, zaś samo powstanie bezpośredniego niebezpieczeństwa szkody nie jest znamieniem tego typu czynu zabronionego (Komentarz do art. 231 kk [w A. Barczak – Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117 – 277 kk, Zakamycze, 2006, wyd. II).
Zgodnie z treścią art. 115 § 13 pkt. 7 kk funkcjonariuszem publicznym jest funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej. Artykuł 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o policji (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 43, poz. 277 z późn. zm.) stanowi natomiast, że tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zestawienie brzmienia tych przepisów przekonuje, iż funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu przyjętym przez Kodeks karny jest również funkcjonariusz policji. Oprócz zadań ogólnych policji wymienionych w art. 1 ust. 2 cytowanej ustawy istnieje szereg aktów prawnych precyzujących jej obowiązki i uprawnienia. Jeden z takich obowiązków wymienia art. 130 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn zm.) zgodnie z którym policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji. W ewidencji policja wpisuje także naruszenia przepisów ruchu drogowego, którym nie przypisano wartości punktowej. W oparciu o ten przepis wydane zostało rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1998). W myśl powołanego rozporządzenia do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego wpisuje się kierowcę, który kierując pojazdem dopuścił się naruszenia przepisów ruchu drogowego. Do ewidencji wpisuje się naruszenia, zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia. Ewidencję prowadzi komendant wojewódzki policji właściwy ze względu na miejsce zamieszkania ewidencjonowanych.

W realiach Komendy Miejskiej Policji wpisów do ewidencji dokonywali pracownicy Sekcji Informatyki i Łączności w oparciu o wypełnione przez policjantów z Sekcji Ruchu Drogowego karty MRD odnośnie kierowców ukaranych mandatami. To zatem od tego, czy policjant z „drogówki” wypełnił kartę MRD zależało, czy kierowca naruszający przepisy ruchu drogowego zostanie ujęty w ewidencji i będzie miał naliczone punkty. Prawidłowe naliczanie punktów jest o tyle istotne, że zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt. 1 lit. b prawa o ruchu drogowym w razie przekroczenia 24 punktów na wniosek komendanta wojewódzkiego policji osoba taka jest kierowana na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. Skierowanie kierowcy na sprawdzenie kwalifikacji w wypadku zebrania ponad 24 punktów z powodu naruszenia przepisów ruchu drogowego zawiera w sobie domniemanie, że z tego względu nasuwają się zastrzeżenia, czy zna przepisy ruchu drogowego lub potrafi bezpiecznie prowadzić pojazd, co niejednokrotnie jest założeniem fikcyjnym (Komentarz do art. 114 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.05.108.908), [w R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, LEX, 2008, wyd. III). Co więcej, w myśl art. 135 ust. 1 pkt. 1 lit. g prawa o ruchu drogowym w razie wystąpienia takiej sytuacji policjant winien dokonać zatrzymania prawa jazdy. Stworzenie takiej regulacji wskazuje, że ustawodawca przywiązuje niezwykłą wagę do eliminowania z ruchu kierowców naruszających obowiązujące w tym zakresie przepisy. Podobne konsekwencje przekroczenia limitu punktów przewiduje art. 140 ust. 1 pkt. 3 prawa o ruchu drogowym. Przepis ten przewiduje cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami wobec osoby, która w ciągu roku od wydania prawa jazdy po raz pierwszy przekracza 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego.

Dzięki bardzo ale niestety poza 231§1 w zw. z art.271§1 i11§2 kk ma też 228§1 i 3 kk.Według mnie to §1 tu jest zbędne ale za to jeśli wystawił fikcyjny mandat to może też powinno być z 271§ 3?

"iskaw" napisał:

Dzięki bardzo ale niestety poza 231§1 w zw. z art.271§1 i11§2 kk ma też 228§1 i 3 kk.Według mnie to §1 tu jest zbędne ale za to jeśli wystawił fikcyjny mandat to może też powinno być z 271§ 3?

"iskaw" napisał:

Czy waszym zdaniem czyn z art.228§3 kk jeśli naruszenie przepisów prawnych polega na braku ukarania za faktyczne wykroczenie a wystawienie fikcyjnego mandatu za wykroczenie niepopełnione należy kwalifikować w zw. z art.271§1 lub § 3 kk czy wystarczy samo228§3 kk?

Dzięki

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.