Sobota
06 czerwca 2020
Wydanie nr 4485
Witam Szanownych Kolegów. Pewien obwiniony został uniewinniony przez nasz Sąd za wykroczenie drogowe. Po uprawomocnieniu się wyroku tenże obwiniony złożył wniosek do Komendy Policji o zwrot kosztów jego przyjazdu na rozprawę do Sądu ( duża kwota ).Policja dzwoni co robić . P odobno powołuje się na art 616 kpk i twierdzi , że jak pieniądze nie wpłynął na jego konto w terminie 7 dni to się z nimi policzy .Co sądzicie o tej sytuacji ?
Powinien złożyć wniosek do Sądu a nie do policji. Na pewno nie ma prawa jakichś terminów wyznaczać. W sądzie powinien podać dokładnie, jakie koszty poniósł i z czego to wynikało.
Znalazłam taki fragment własnego postanowienia:
"Zgodnie z art. 118 § 2 kpw w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa. Do kosztów tych zgodnie z art. 119 kpw w zw. z art. 618§1 pkt 3 kpk należą koszty sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych.
W ocenie Sądu obwinionej należy się jedynie zwrot kosztów stawiennictwa na dwóch rozprawach w Sądzie I instancji (obecność na rozprawie odwoławczej nie była obowiązkowa) oraz dojazdu z badań psychiatrycznych. Z uwagi na brak regulacji bezpośrednio dotyczącej prawa obwinionego do zwrotu kosztów zastosowano per analogiam art. 4 ust. 1 Dekretu Rady Ministrów z dnia 26 października 1950 r. w sprawie należności świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, który stanowi, że za koszty podróży uznaje się koszty przejazdu środkiem transportu masowego (koleją, autobusem itp.) w klasie najniższej, w braku zaś takiego środka - koszty przejazdu najtańszym z dostępnych środków lokomocji. Bilet z.............. do ................. kosztuje ............ zł, za 5 przejazdów (dojazd i powrót z rozprawy, powrót z badań) należy się obwinionej ................. zł".
Nie wiem, czy to dobrze, ale mam nadzieję, że się przyda.
Dzięki.
"mo65" napisał:
Dzięki.Tak łatwo to nie ma. Powinieneś kliknąć "omógł" mathrze
Na marginesie, art. 4 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją - wyrok TK z 22.3.2011 r. w sprawie SK 13/08. Przepis straci moc po 12 miesiącach od ogłoszenia wyroku w Dz. U.
http://www.trybunal.gov.pl/rozprawy/2011/sk_13_08.htm
http://www.trybunal.gov.pl/rozprawy/2011/Dz_Ustaw/sk_13s08.htm
