czy jest już możliwe opublikowanie ostatecznej wersji pozwu?
quote]
Zgodnie z prośbą ponownie zamieszczam wersję pozwu dla SSR i SSO. Liczę, że Iustitia włączy sie w jego ropropagowanie wśród sędziów
Dnia, lutego 2008 r.
DO
SĄDU REJONOWEGO
- SĄDU PRACY
W ……………………………………..
P o w ó d :
........................................................
zam. ………………………………………….….
P o z w a n y :
Sąd Rejonowy
w ………………………………………………….
ul. ………………………………………………….
wartość przedmiotu
sporu – 1.113,65 zł
POZEW ZE STOSUNKU PRACY
W n o s z ę o :
1. zasądzenie od pozwanego Sądu, jako pracodawcy na rzecz powoda kwoty:
a/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2007 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc lipiec 2007 r.;
b/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc sierpień 2007 r.;
c/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2007 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc wrzesień 2007 r.;
d/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc październik 2007 r.;
e/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 grudnia 2007 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc listopad 2007 r.;
f/ 144,54 (sto czterdzieści cztery 54/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc grudzień 2007 r.;
g/ 246,41 (dwieście czterdzieści sześć 41/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2008 r. do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc styczeń 2008 r.;
2. przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda;
3. wydanie wyroku zaocznego w razie bierności procesowej pozwanego;
4. zobowiązanie strony pozwanej do złożenia wykazu zarobków brutto powoda z rozbiciem na poszczególne miesiące, poczynając od lipca 2007 r. z jednoczesnym wskazaniem wszystkich dodatków oraz kwoty dodatkowego rocznego wynagrodzenia za rok 2007 , gdyż powód zastrzega sobie możliwość rozszerzenia powództwa o wyrównanie wynagrodzenia za sporny okres i dalsze miesiące 2008 r. również w zakresie pozostałych składników wynagrodzenia;
5. zwrócenie się na podstawie art. 193 Konstytucji RP do Trybunału Konstytucyjnego z następującymi pytaniami prawnymi:
a/ czy przepis § 2 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.) w części określającej stawki wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu powszechnego
– jest zgodny z art. 10 ust. 1, art. 176 ust. 2 i art. 216 ust. 1 Konstytucji RP z uwagi na kształtowanie w regulacji podustawowej wysokości wydatków publicznych w postaci wynagrodzeń sędziów, stanowiących instytucję ustrojową sądów;
b/ czy przepisy art. 91§ 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zw. z § 2 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.)
- są zgodne z art. 10 ust. 1, art. 92 ust. 1 i art. 178 ust. 2 Konstytucji RP z uwagi na brak precyzyjnego i szczegółowego zakresu upoważnienia ustawowego oraz swobodę Prezydenta RP w ustaleniu wysokości przeliczników, skutkującą niedoszacowaniem wskaźnika procentowego stawki podstawowej wynagrodzenia sędziego sądu powszechnego do odpowiedniego i znaczącego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej i gospodarce narodowej, dokonanego od 1 lipca 2007 r. w następstwie powszechnego obniżenia składki rentowej;
c/ czy przepisy: art.16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90) oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r.– Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr 19, poz.117) w zw. z art. z art. 91 § 1 i 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zakresie w jakim przy ustaleniu wysokości kwoty bazowej dla sędziów w okresie od 1 lipca do 31 grudnia 2007 r. oraz od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. nie uwzględniają faktu obniżenia stopy procentowej składki rentowej stosownie do treści art. 1 pkt. 2 i art. 3 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 115, poz. 792), stanowiącej w istocie powszechną, ustawową podwyżkę wynagrodzeń dla wszystkich grup pracowników, którym od 1 stycznia 1999r. również z mocy ustawy ubruttowiono przychody
– są zgodne z zasadą sprawiedliwości społecznej wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP i zasadą równości i niedyskryminacji wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP w zw. ze wzorcem wyrażonym w art. 178 ust. 2 Konstytucji RP;
d/ czy przepisy: art.16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90), art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r. – Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr19, poz.117 ) i § 2 rozporządzenia Prezydenta RP w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.) kształtujące w latach 2007 i 2008 poziom wynagrodzenia sędziego sądu powszechnego z pominięciem bardzo dobrych wskaźników ekonomicznych Państwa Polskiego, faktu obniżenia składki rentowej dla ogółu pracowników i związanego z tym znaczącego wzrostu przeciętnego i minimalnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
- są zgodne z art. 2, art. 8 ust.1 i art. 178 ust 2 Konstytucji RP w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) w zakresie w jakim osłabiają autorytet Wymiaru Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej i budzą wątpliwości co do niezależności i bezstronności sędziego kraju Unii Europejskiej z uwagi na jego obecny status materialny, wynikający z relatywnego obniżenia wynagrodzeń sędziów w stosunku do poziomu płac w państwowej sferze budżetowej;
e/ czy przepisy: art. 4 i art. 6 ust.1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno – Gospodarczych i wojewódzkich komisji dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080 ze zm.), art. 2 pkt.4 i 6 i art. 9 ust. 1 pkt.2 i 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255 ze zm.) i art. 91 § 1 i 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zw. z art. 16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90) oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r.– Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr 19, poz.117) w zakresie w jakim w toku prac nad projektami ustawy budżetowej pomijają udział przedstawicieli sędziów, pozbawionych reprezentatywnej organizacji związkowej, w składzie Trójstronnej Komisji negocjującej średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń i kwoty bazowej w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej podstawę do ustalenia wynagrodzenia sędziego
- są zgodne z art. 10 ust.1, art. 32, art. 173 i art. 178 ust. 2 i 3 Konstytucji RP ze względu na naruszenie zasady równowagi i współdziałania władz w procesie stanowienia prawa zapewniającego konieczne środki finansowe na wynagrodzenia sędziów na poziomie odpowiadającym godności ich urzędu oraz naruszenie zasady równości pracowników państwowej sfery budżetowej w negocjacyjnym systemie kształtowania wynagrodzeń przy opracowywaniu Budżetu Państwa w latach 2007 i 2008;
6. zawieszenie postępowania do czasu wydania w przedmiotowej sprawie orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny.
U Z A S A D N I E N I E
Powód jest sędzią i w spornym okresie świadczył i nadal świadczy pracę w pozwanym Sądzie Rejonowym, który jest jego pracodawcą. W ocenie powoda z naruszeniem norm konstytucyjnych począwszy od 1 lipca 2007 r. niedoszacowane jest wynagrodzenie sędziego sądu powszechnego z tytułu powszechnej podwyżki wynagrodzeń dla ogółu zatrudnionych, dokonanej w następstwie obniżenia składki rentowej. Dochodzone w pozwie kwoty stanowią 3% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego ( kwota bazowa x wskaźnik 3,3) - za okres lipiec – grudzień 2007 r. oraz 5% , poczynając od stycznia 2008 r..
Zgodnie z brzmieniem art. 91 usp (ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sadów powszechnych – Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) ustawodawca przesądził o następujących elementach systemu kształtowania wynagrodzeń sędziowskich: równość stawek wynagrodzenia sędziów równorzędnych sądów; zróżnicowanie stawek wynagrodzenia zasadniczego według rangi stanowiska sędziego (usytuowania sądu w strukturze sądownictwa); zróżnicowanie kwot wynagrodzenia sędziów równorzędnych według stażu pracy i pełnionych funkcji (w praktyce oznacza to stosowanie dodatków stażowych i funkcyjnych); ustalanie wynagrodzenia sędziowskiego (wynagrodzenia zasadniczego i wspomnianych dodatków) jako wielokrotności wskazanej przez ustawodawcę wielkości bazowej - kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (w praktyce oznacza to stosowanie odpowiednich mnożników, odnoszonych do tej kwoty). Kwota ta według § 1b tegoż artykułu wynosiła w 2003 r. dla sędziów – 1.355,71 zł i począwszy od 2004r. waloryzowana była corocznie średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalanym na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. W ustawie budżetowej ustalane są również kalkulacyjne liczby etatów oraz kwoty środków i limitów wynagrodzeń. Można zatem mówić o zasadniczym i decydującym wpływie regulacji ustawowych na kształtowanie wynagrodzeń sędziowskich, a tym samym o daleko idącym zdeterminowaniu przez normy rangi ustawowej treści rozporządzenia wydawanego przez Prezydenta RP, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, na podstawie art. 91 § 8 usp. poprzez mnożnikowe określenie stawek wynagrodzenia z tytułu zajmowania poszczególnych stanowisk i pełnienia poszczególnych funkcji, Prezydent dokonuje adaptacji ustawowej regulacji ustroju sądów w zakresie wynagrodzeń sędziowskich do aktualnych, również uregulowanych ustawowo, warunków funkcjonowania budżetu państwa.
Od dłuższego już czasu powód i inni Sędziowie Rzeczypospolitej Polskiej z zaniepokojeniem obserwują brak radykalnych zmian w odniesieniu do uposażeń swojej grupy zawodowej oraz postępującą w związku z tym jej pauperyzację. Wzburzenie powoda związane jest z permanentnym brakiem realizacji przez ustawodawcę zasady z art. 178 ust. 2 Konstytucji RP , gwarantującej sędziom wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu i zakresowi ich obowiązków. Szalę goryczy przelało niepodwyższenie w latach 2007 i 2008 kwoty bazowej, od której obliczane są płace sędziów o kwotę równą obniżonemu wskaźnikowi składki rentowej, stanowiącej w istocie powszechną podwyżkę wynagrodzeń dla ogółu zatrudnionych.
Należy wyjaśnić, iż wraz z wprowadzeniem w 1999 r. nowego systemu ubezpieczeń społecznych ustanowiono obowiązek płatników składek podwyższenia ubezpieczonym przychodu należnego im - po przeliczeniu - na dzień 1 stycznia 1999 r., w taki sposób, aby po potrąceniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe nie był on niższy niż przed przeliczeniem. W celu niedopuszczenia do realnego obniżenia poziomu wynagrodzeń pracowniczych ustawodawca w art. 110 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) wprowadził wówczas mechanizm tzw. ubruttowienia wynagrodzeń za pracę o wartość składek, które powinni opłacać pracownicy. Zastosowanie tego mechanizmu miało przeciwdziałać spadkowi wartości przychodów ubezpieczonych w związku z obciążeniem ich obowiązkiem zapłaty części składki na ubezpieczenia społeczne, a zatem nie mogło być wówczas postrzegane jako uzasadnienie dla wzrostu realnej wartości takich przychodów. Wykonanie tej operacji w stosunku do pracowników, przybrało zatem jedynie postać powszechnej podwyżki wynagrodzenia brutto. Składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe jest rozłożona w równych częściach pomiędzy pracodawcę i pracownika. Każdy z nich obowiązany był do 30 czerwca 2007 r. zapłacić ze swoich środków na ubezpieczenie emerytalne po 9,76% i na ubezpieczenie rentowe po 6,50% liczone od kwoty wynagrodzenia pracownika stanowiącego podstawę wymiaru składki. Od dnia 1 lipca 2007 roku na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2007 roku o zmianie ustawy o systemie ubezpieczenia społecznego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 115 poz.742 ) obniżono wysokość składki rentowej do 6% podstawy oraz zmieniono zasady jej ponoszenia, w ten sposób, że ubezpieczony ponosi ją w wysokości 1,5% podstawy, a płatnik w wysokości 4,5%. To rozwiązanie obowiązuje ex lege od dnia 1 stycznia 2008 roku. W okresie przejściowym ( tj. od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2007 roku ) stopa procentowa składki na ubezpieczenie rentowe wynosiła 10,00% podstawy wymiaru, przy czym składkę w wysokości 3,5% podstawy wymiaru finansowali z własnych środków ubezpieczeni, a składkę w wysokości 6,5% - płatnicy składek. Głównym celem przeprowadzonej nowelizacji, co jednoznacznie wynika z treści uzasadnienia do projektu rządowego - było podwyższenie płac netto pracowników, w szczególności w państwowej sferze budżetowej. Projektodawcy zdawali sobie sprawę, iż zmniejszą się tym samym dochody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W związku z tym jednocześnie założono, że powstały na skutek obniżenia składki rentowej ubytek w dochodach FUS zostanie uzupełniony dotacją z budżetu państwa w odpowiedniej wysokości. Powyższa operacja stanowi zatem powszechną podwyżkę wynagrodzeń pracowniczych realnie o 3% od dnia 1 lipca 2007 r. i o 5% od dnia 1 stycznia 2008r.. Ustawodawca przeprowadził bowiem w sposób równy dla wszystkich zatrudnionych operację automatycznego pomniejszania ubruttowinych w 1999 r. wynagrodzeń – z oczywistą korzyścią dla wszystkich pracowników. Wprawdzie od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na ubezpieczenia społeczne, to jednak okoliczność ta ma decydujące znaczenie przy ocenie konstytucyjności przepisów określających poziom zarobków sędziów, poczynając od dnia 1 lipca 2007 r..
Dokonując analizy rozwiązań prawnych dotyczących sędziów pod kątem ich konstytucyjności należy dobitnie zaakcentować, iż sędziowie są jedyną kategorią zawodową, której warunki pracy i wynagrodzenie stanowią przedmiot wyraźnej regulacji konstytucyjnej, co ma podkreślić ustrojową pozycję sędziów. Właściwe zatem warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności tego urzędu oraz zakresowi obowiązków sędziów są ujmowane przez konstytucjonalistów, jako instytucja ustrojowa służąca dobru państwa. Tym samym jednym ze sposobów wzmocnienia władzy sądowniczej jest przeznaczanie w ustawach budżetowych dla resortu sprawiedliwości możliwie sporych kwot. Kwestia odpowiedniości wynagrodzeń sędziowskich była kilkakrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego. Najdobitniej TK w sprawie P 8/00 (wyrok z 4 października 2000 r.). wskazał na pewne obiektywne ramy określające prawodawcy swobodę regulacji w analizowanym zakresie. Według TK takim układem odniesienia jest poziom przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, z jednoczesnym przyjęciem, że poziom wynagrodzenia sędziowskiego, także w przypadku sędziego rejonowego, powinien znacząco przekraczać poziom przeciętnej płacy w sferze budżetowej. Ponadto wynagrodzenia sędziów powinny w dłuższym okresie czasu wykazywać nie mniejszą tendencję wzrostową niż przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej, zaś w razie trudności budżetu państwa wynagrodzenia sędziowskie powinny być szczególnie chronione przed nadmiernie niekorzystnymi wahaniami. Wynagrodzenia sędziów nie powinny być również obniżane w drodze regulacji normatywnych. TK podkreślił przy tym, iż organy powołane do kształtowania wynagrodzeń w sferze budżetowej mają konstytucyjny obowiązek troski o należyty poziom wynagrodzeń sędziowskich i muszą liczyć się z tym, że kryteria oceny tych wynagrodzeń podlegają zmianom uwzględniającym tendencje występujące w dłuższych okresach, a w konsekwencji ocena ta będzie tym bardziej wymagająca, im dłużej będzie obowiązywać Konstytucja RP i im trwalsze okażą się tendencje wzrostowe w gospodarce kraju.
W świetle przytoczonych wyżej zasad kształtowania wynagrodzeń sędziowskich - należy krytycznie odnieść się do obecnie obowiązujących regulacji, gdyż - w mojej ocenie naruszają - one wzorce konstytucyjne – nie tylko z art. 178 ust. 2 (omówionego wyżej), ale także z art. 2,10 ust.1, 32,45 ust.1, art. 92 ust. 1 i 173 Konstytucji.
Treść i konsekwencje konstytucyjnej zasady równości znalazły już szerokie miejsce w dotychczasowym orzecznictwie TK i dla potrzeb niniejszej sprawy wystarczy tylko przypomnienie, iż zasada równości polega na tym, że wszystkie podmioty prawa, charakteryzujący się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowani równo. A więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Uwzględniając funkcje, charakter i zakres regulacji ujętej w art. 110 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dot. matematycznej operacji ubruttowienia wynagrodzeń - należy zauważyć, iż wykazuje ona "odobieństwo" do funkcji, charakteru i zakresu regulacji objętej w ustawie nowelizującej z dnia 15 czerwca 2007 r. dotyczącej obniżenia składki rentowej. W związku z tym objęcie dobrodziejstwem powszechnej podwyżki wynagrodzeń z tytułu obniżenia - kosztem dodatkowych wydatków budżetu Państwa na FUS - składki rentowej przez ustawodawcę tylko pracowników, z jednoczesnym zaniechaniem podwyżek dla sędziów - stanowi odmienne potraktowanie sytuacji podobnych i w efekcie oznacza naruszenie ogólnej konstytucyjnej zasady równości. Skutki reformy systemu ubezpieczeń społecznych i dobrej koniunktury gospodarczej powinny bowiem w równym stopniu objąć wszystkich i wobec tego niezrekompensowanie sędziom w żaden sposób ustawowej podwyżki płac netto dla ogółu zatrudnionych, którym w 1999 r. „ubruttowiono” zarobki – stanowi również naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP.
W tym aspekcie zauważyć należy, iż według uzasadnienia projektu rządowego ustawy budżetowej na rok 2008 Polska znajduje się obecnie w fazie szybkiego wzrostu gospodarczego. Produkt krajowy brutto utrzymywał się w 2007 r. na wysokim poziomie 6,5%. Jednocześnie prognozy na 2008 r. wskazują na tempo wzrostu PKB na poziomie 5,5%. Przewiduje się przy tym, że w latach 2007 – 2008 fundusz wynagrodzeń w gospodarce narodowej może wzrosnąć realnie odpowiednio o 9,0% i 5,7%. Zakłada się również, iż przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2008 r. wyniesie 2.843 zł, co oznacza 6,0% nominalny i 3,6% realny wzrost w stosunku do 2007 r.. Jak powyższe wskaźniki mają się zatem do planowanej dla sędziów od 1 stycznia 2008 r. podwyżki tylko o 2,3% - w stosunku do stycznia 2006 r., gdyż w latach 2006-2007 poziom uposażeń sędziów był niezmienny? Należy przy tym dodać, iż w 2008 r. przyjęta przez Sejm kwota bazowa dla sędziów (1.493,42 zł) stanowi jedynie 52% prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (2.843 zł) i 132,6% płacy minimalnej (1.126 zł). Są to najgorsze wskaźniki w historii III RP, gdyż np. w 1999 kwota bazowa dla sędziów (1.135,40 zł) wynosiła 83,1% prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (1.365 zł – bez ubruttowienia) i 215% płacy minimalnej ( 528 zł – bez ubruttowienia). Oznacza to, iż w ciągu dziesięciu minionych lat przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej i płaca minimalna – wzrosły ponad dwukrotnie natomiast kwota bazowa od której naliczane jest wynagrodzenie sędziego tylko o jedną trzecią. Powyższej oceny nie zmienia przy tym fakt, iż w 2001 i 2005 r. nieznacznie tj. o kilka punktów podniesiono stawki mnożnikowe. Te obiektywne parametry wzmacniają tezę o niekonstytucyjności obecnych rozwiązań płacowych dla sędziów sądów powszechnych.
Ustalone przez ustawodawcę kwoty bazowe wynagrodzeń sędziów na lata 2007 i 2008 przy jednoczesnym zaniechaniu wzrostu stawek mnożnikowych przez Prezydenta RP – prowadzi do niedoszacowania poziomu płac sędziów sądów powszechnych, co pozostaje w sprzeczności z zapisami art. 32, 92 ust. 1 i 178 ust. 2 Konstytucji RP i stanowi zaniechanie legislacyjne. Należy zauważyć, iż w przypadku aktu normatywnego wydanego i obowiązującego TK ma kompetencję do oceny jego konstytucyjności również z tego punktu widzenia, czy w jego przepisach nie brakuje unormowań, bez których, ze względu na naturę objętej aktem regulacji, może on budzić wątpliwości natury konstytucyjnej. Zarzut niekonstytucyjności może więc dotyczyć zarówno tego, co prawodawca w danym akcie unormował, jak i tego co w akcie tym pominął, choć postępując zgodnie z konstytucją powinien był unormować. Tym samym określając wysokość kwoty bazowej dla sędziów w ustawach budżetowych ustawodawca nie mógł działać arbitralnie, zwłaszcza, iż sędziowie nie mają żadnych przedstawicieli w Komisji Trójstronnej i pozbawieni prawa do udziału przedstawicieli organizacji związków zawodowych, których nie wolno im tworzyć - nie mogą w żaden sposób negocjować kwoty bazowej, co także należy uznać za niekonstytucyjne. Sędziowie są zatem ubezwłasnowolnieni płacowo i zdani na łaskę innych organów. W tym zakresie jedynym strażnikiem ich interesów jest Krajowa Rada Sądownictwa, która w ostatnich latach co kilka miesięcy podejmowała uchwały odnoszące się do konieczności podwyższenia sędziom wynagrodzenia w sposób adekwatny do wzorca wyrażonego w art. 178 ust. 2 Konstytucji. Apele te pozostały niestety bez większego echa, co świadczy również o niedopuszczalnym zaniechaniu prawodawcy, który pomijając stanowiska KRS, znaczną tendencją wzrostową wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz aktualną sytuacją gospodarczą – nie doszacował należycie kwoty bazowej i zaniechał podwyższenia wskaźników wynagrodzeń sędziowskich w proporcji do stopy obniżonej składki rentowej.
Konkludując, niniejszy pozew stanowi mój akt determinacji w celu uzyskania wynagrodzenia odpowiadającego godności sprawowanego urzędu Sędziego Sądu Rejonowego – stosownie do normy wyrażonej w art. 178 ust. 2 Konstytucji i w związku z tym wnoszę, jak na wstępie.
…………………………………………………..
W załączeniu odpis pozwu.
oraz dla SSO
, 1 lutego 2008r.
DO SĄDU REJONOWEGO
- SĄDU PRACY I UBEZP. SPOŁ.
W
P o w ó d :
........................................................
zam. ………………………………………….….
P o z w a n y :
Sąd Okręgowy
w
wartość przedmiotu
sporu – 1.316,73 zł
POZEW ZE STOSUNKU PRACY
W n o s z ę o :
1. zasądzenie od pozwanego Sądu na rzecz powoda kwoty:
a/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2007 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc lipiec 2007 r.;
b/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 września 2007 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc sierpień 2007 r.;
c/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2007 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc wrzesień 2007 r.;
d/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 listopada 2007 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc październik 2007 r.;
e/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 grudnia 2007 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc listopad 2007 r.;
f/ 170,92 (sto siedemdziesiąt 22/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2008 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc grudzień 2007 r.;
g/ 291,21 (dwieście dziewięćdziesiąt jeden 21/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2008 r do dnia zapłaty, tytułem wyrównania wynagrodzenia zasadniczego za pracę za miesiąc styczeń 2008 r.;
2. przeprowadzenie rozprawy pod nieobecność powoda;
3. wydanie wyroku zaocznego w razie bierności procesowej pozwanego;
4. zobowiązanie strony pozwanej do złożenia wykazu zarobków brutto powoda z rozbiciem na poszczególne miesiące, poczynając od lipca 2007 r. z jednoczesnym wskazaniem wszystkich dodatków oraz kwoty dodatkowego rocznego wynagrodzenia za rok 2007 , gdyż powód zastrzega sobie możliwość rozszerzenia powództwa o wyrównanie wynagrodzenia za sporny okres i kolejne miesiące 2008 r. również w zakresie pozostałych składników wynagrodzenia;
5. zwrócenie się na podstawie art. 193 Konstytucji RP do Trybunału Konstytucyjnego z następującymi pytaniami prawnymi:
a/ czy przepis § 2 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.) w części określającej stawki wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu powszechnego
– jest zgodny z art. 10 ust. 1, art. 176 ust. 2 i art. 216 ust. 1 Konstytucji RP z uwagi na kształtowanie w regulacji podustawowej wysokości wydatków publicznych w postaci wynagrodzeń sędziów, stanowiących instytucję ustrojową sądów;
b/ czy przepisy art. 91§ 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zw. z § 2 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.)
- są zgodne z art. 10 ust. 1, art. 92 ust. 1 i art. 178 ust. 2 Konstytucji RP z uwagi na brak precyzyjnego i szczegółowego zakresu upoważnienia ustawowego oraz swobodę Prezydenta RP w ustaleniu wysokości przeliczników, skutkującą niedoszacowaniem wskaźnika procentowego stawki podstawowej wynagrodzenia sędziego sądu powszechnego do odpowiedniego i znaczącego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej i gospodarce narodowej, dokonanego od 1 lipca 2007 r. w następstwie powszechnego obniżenia składki rentowej;
c/ czy przepisy: art.16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90) oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r.– Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr19, poz. 117 ) w zw. z art. z art. 91 § 1 i 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zakresie w jakim przy ustaleniu wysokości kwoty bazowej dla sędziów w okresie od 1 lipca do 31 grudnia 2007 r. oraz od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. nie uwzględniają faktu obniżenia stopy procentowej składki rentowej stosownie do treści art. 1 pkt. 2 i art. 3 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 115, poz. 792), stanowiącej w istocie powszechną, ustawową podwyżkę wynagrodzeń dla wszystkich grup pracowników, którym od 1 stycznia 1999r. również z mocy ustawy ubruttowiono przychody
– są zgodne z zasadą sprawiedliwości społecznej wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP i zasadą równości i niedyskryminacji wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP w zw. ze wzorcem wyrażonym w art. 178 ust. 2 Konstytucji RP;
d/ czy przepisy: art.16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90), art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r. – Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr 19, poz.117) i § 2 rozporządzenia Prezydenta RP w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761 ze zm.) kształtujące w latach 2007 i 2008 poziom wynagrodzenia sędziego sądu powszechnego z pominięciem bardzo dobrych wskaźników ekonomicznych Państwa Polskiego, faktu obniżenia składki rentowej dla ogółu pracowników i związanego z tym znaczącego wzrostu przeciętnego i minimalnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
- są zgodne z art. 2, art. 8 ust.1 i art. 178 ust 2 Konstytucji RP w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) w zakresie w jakim osłabiają autorytet Wymiaru Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej i budzą wątpliwości co do niezależności i bezstronności sędziego kraju Unii Europejskiej z uwagi na jego obecny status materialny, wynikający z relatywnego obniżenia wynagrodzeń sędziów w stosunku do poziomu płac w państwowej sferze budżetowej;
e/ czy przepisy: art. 4 i art. 6 ust.1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno – Gospodarczych i wojewódzkich komisji dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080 ze zm.), art. 2 pkt.4 i 6 i art. 9 ust. 1 pkt.2 i 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255 ze zm.) i art. 91 § 1 i 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w zw. z art. 16 ust.1 – ustawy z dnia 25 stycznia 2007 r. – Ustawa budżetowa na rok 2007 (Dz. U. nr 15, poz.90) oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2008 r.– Ustawa budżetowa na rok 2008 (Dz. U. Nr 19, poz. 117 ) w zakresie w jakim w toku prac nad projektami ustawy budżetowej pomijają udział przedstawicieli sędziów, pozbawionych reprezentatywnej organizacji związkowej, w składzie Trójstronnej Komisji negocjującej średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń i kwoty bazowej w państwowej sferze budżetowej, stanowiącej podstawę do ustalenia wynagrodzenia sędziego
- są zgodne z art. 10 ust.1, art. 32, art. 173 i art. 178 ust. 2 i 3 Konstytucji RP ze względu na naruszenie zasady równowagi i współdziałania władz w procesie stanowienia prawa zapewniającego konieczne środki finansowe na wynagrodzenia sędziów na poziomie odpowiadającym godności ich urzędu oraz naruszenie zasady równości pracowników państwowej sfery budżetowej w negocjacyjnym systemie kształtowania wynagrodzeń przy opracowywaniu Budżetu Państwa w latach 2007 i 2008;
6. zawieszenie postępowania do czasu wydania w przedmiotowej sprawie orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny.
U Z A S A D N I E N I E
Powód jest sędzią i w spornym okresie świadczył i nadal świadczy pracę w pozwanym Sądzie Okręgowym, który jest jego pracodawcą. W ocenie powoda z naruszeniem norm konstytucyjnych począwszy od 1 lipca 2007 r. niedoszacowane jest wynagrodzenie sędziego sądu powszechnego z tytułu powszechnej podwyżki wynagrodzeń dla ogółu zatrudnionych, dokonanej w następstwie obniżenia składki rentowej. Dochodzone w pozwie kwoty stanowią 3% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu okręgowego ( kwota bazowa x wskaźnik 3,9) - za okres lipiec – grudzień 2007 r. oraz 5% , poczynając od stycznia 2008 r..
Zgodnie z brzmieniem art. 91 usp (ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sadów powszechnych – Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) ustawodawca przesądził o następujących elementach systemu kształtowania wynagrodzeń sędziowskich: równość stawek wynagrodzenia sędziów równorzędnych sądów; zróżnicowanie stawek wynagrodzenia zasadniczego według rangi stanowiska sędziego (usytuowania sądu w strukturze sądownictwa); zróżnicowanie kwot wynagrodzenia sędziów równorzędnych według stażu pracy i pełnionych funkcji (w praktyce oznacza to stosowanie dodatków stażowych i funkcyjnych); ustalanie wynagrodzenia sędziowskiego (wynagrodzenia zasadniczego i wspomnianych dodatków) jako wielokrotności wskazanej przez ustawodawcę wielkości bazowej - kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej (w praktyce oznacza to stosowanie odpowiednich mnożników, odnoszonych do tej kwoty). Kwota ta według § 1b tegoż artykułu wynosiła w 2003 r. dla sędziów – 1.355,71 zł i począwszy od 2004r. waloryzowana była corocznie średniorocznym wskaźnikiem wzrostu wynagrodzeń ustalanym na podstawie przepisów o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej. W ustawie budżetowej ustalane są również kalkulacyjne liczby etatów oraz kwoty środków i limitów wynagrodzeń. Można zatem mówić o zasadniczym i decydującym wpływie regulacji ustawowych na kształtowanie wynagrodzeń sędziowskich, a tym samym o daleko idącym zdeterminowaniu przez normy rangi ustawowej treści rozporządzenia wydawanego przez Prezydenta RP, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, na podstawie art. 91 § 8 usp. poprzez mnożnikowe określenie stawek wynagrodzenia z tytułu zajmowania poszczególnych stanowisk i pełnienia poszczególnych funkcji, Prezydent dokonuje adaptacji ustawowej regulacji ustroju sądów w zakresie wynagrodzeń sędziowskich do aktualnych, również uregulowanych ustawowo, warunków funkcjonowania budżetu państwa.
Od dłuższego już czasu powód i inni Sędziowie Rzeczypospolitej Polskiej z zaniepokojeniem obserwują brak radykalnych zmian w odniesieniu do uposażeń swojej grupy zawodowej oraz postępującą w związku z tym jej pauperyzację. Wzburzenie powoda związane jest z permanentnym brakiem realizacji przez ustawodawcę zasady z art. 178 ust. 2 Konstytucji RP , gwarantującej sędziom wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu i zakresowi ich obowiązków. Szalę goryczy przelało niepodwyższenie w latach 2007 i 2008 kwoty bazowej, od której obliczane są płace sędziów o kwotę równą obniżonemu wskaźnikowi składki rentowej, stanowiącej w istocie powszechną podwyżkę wynagrodzeń dla ogółu zatrudnionych.
Należy wyjaśnić, iż wraz z wprowadzeniem w 1999 r. nowego systemu ubezpieczeń społecznych ustanowiono obowiązek płatników składek podwyższenia ubezpieczonym przychodu należnego im - po przeliczeniu - na dzień 1 stycznia 1999 r., w taki sposób, aby po potrąceniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe nie był on niższy niż przed przeliczeniem. W celu niedopuszczenia do realnego obniżenia poziomu wynagrodzeń pracowniczych ustawodawca w art. 110 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) wprowadził wówczas mechanizm tzw. ubruttowienia wynagrodzeń za pracę o wartość składek, które powinni opłacać pracownicy. Zastosowanie tego mechanizmu miało przeciwdziałać spadkowi wartości przychodów ubezpieczonych w związku z obciążeniem ich obowiązkiem zapłaty części składki na ubezpieczenia społeczne, a zatem nie mogło być wówczas postrzegane jako uzasadnienie dla wzrostu realnej wartości takich przychodów. Wykonanie tej operacji w stosunku do pracowników, przybrało zatem jedynie postać powszechnej podwyżki wynagrodzenia brutto. Składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe jest rozłożona w równych częściach pomiędzy pracodawcę i pracownika. Każdy z nich obowiązany był do 30 czerwca 2007 r. zapłacić ze swoich środków na ubezpieczenie emerytalne po 9,76% i na ubezpieczenie rentowe po 6,50% liczone od kwoty wynagrodzenia pracownika stanowiącego podstawę wymiaru składki. Od dnia 1 lipca 2007 roku na mocy ustawy z dnia 15 czerwca 2007 roku o zmianie ustawy o systemie ubezpieczenia społecznego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 115 poz.742 ) obniżono wysokość składki rentowej do 6% podstawy oraz zmieniono zasady jej ponoszenia, w ten sposób, że ubezpieczony ponosi ją w wysokości 1,5% podstawy, a płatnik w wysokości 4,5%. To rozwiązanie obowiązuje ex lege od dnia 1 stycznia 2008 roku. W okresie przejściowym ( tj. od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2007 roku ) stopa procentowa składki na ubezpieczenie rentowe wynosiła 10,00% podstawy wymiaru, przy czym składkę w wysokości 3,5% podstawy wymiaru finansowali z własnych środków ubezpieczeni, a składkę w wysokości 6,5% - płatnicy składek. Głównym celem przeprowadzonej nowelizacji, co jednoznacznie wynika z treści uzasadnienia do projektu rządowego - było podwyższenie płac netto pracowników, w szczególności w państwowej sferze budżetowej. Projektodawcy zdawali sobie sprawę, iż zmniejszą się tym samym dochody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W związku z tym jednocześnie założono, że powstały na skutek obniżenia składki rentowej ubytek w dochodach FUS zostanie uzupełniony dotacją z budżetu państwa w odpowiedniej wysokości. Powyższa operacja stanowi zatem powszechną podwyżkę wynagrodzeń pracowniczych realnie o 3% od dnia 1 lipca 2007 r. i o 5% od dnia 1 stycznia 2008r.. Ustawodawca przeprowadził bowiem w sposób równy dla wszystkich zatrudnionych operację automatycznego pomniejszania ubruttowinych w 1999 r. wynagrodzeń – z oczywistą korzyścią dla wszystkich pracowników. Wprawdzie od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na ubezpieczenia społeczne, to jednak okoliczność ta ma decydujące znaczenie przy ocenie konstytucyjności przepisów określających poziom zarobków sędziów, poczynając od dnia 1 lipca 2007 r..
Dokonując analizy rozwiązań prawnych dotyczących sędziów pod kątem ich konstytucyjności należy dobitnie zaakcentować, iż sędziowie są jedyną kategorią zawodową, której warunki pracy i wynagrodzenie stanowią przedmiot wyraźnej regulacji konstytucyjnej, co ma podkreślić ustrojową pozycję sędziów. Właściwe zatem warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności tego urzędu oraz zakresowi obowiązków sędziów są ujmowane przez konstytucjonalistów, jako instytucja ustrojowa służąca dobru państwa. Tym samym jednym ze sposobów wzmocnienia władzy sądowniczej jest przeznaczanie w ustawach budżetowych dla resortu sprawiedliwości możliwie sporych kwot. Kwestia odpowiedniości wynagrodzeń sędziowskich była kilkakrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego. Najdobitniej TK w sprawie P 8/00 (wyrok z 4 października 2000 r.). wskazał na pewne obiektywne ramy określające prawodawcy swobodę regulacji w analizowanym zakresie. Według TK takim układem odniesienia jest poziom przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej, z jednoczesnym przyjęciem, że poziom wynagrodzenia sędziowskiego, także w przypadku sędziego rejonowego, powinien znacząco przekraczać poziom przeciętnej płacy w sferze budżetowej. Ponadto wynagrodzenia sędziów powinny w dłuższym okresie czasu wykazywać nie mniejszą tendencję wzrostową niż przeciętne wynagrodzenie w państwowej sferze budżetowej, zaś w razie trudności budżetu państwa wynagrodzenia sędziowskie powinny być szczególnie chronione przed nadmiernie niekorzystnymi wahaniami. Wynagrodzenia sędziów nie powinny być również obniżane w drodze regulacji normatywnych. TK podkreślił przy tym, iż organy powołane do kształtowania wynagrodzeń w sferze budżetowej mają konstytucyjny obowiązek troski o należyty poziom wynagrodzeń sędziowskich i muszą liczyć się z tym, że kryteria oceny tych wynagrodzeń podlegają zmianom uwzględniającym tendencje występujące w dłuższych okresach, a w konsekwencji ocena ta będzie tym bardziej wymagająca, im dłużej będzie obowiązywać Konstytucja RP i im trwalsze okażą się tendencje wzrostowe w gospodarce kraju.
W świetle przytoczonych wyżej zasad kształtowania wynagrodzeń sędziowskich - należy krytycznie odnieść się do obecnie obowiązujących regulacji, gdyż - w mojej ocenie naruszają - one wzorce konstytucyjne – nie tylko z art. 178 ust. 2 (omówionego wyżej), ale także z art. 2,10 ust.1, 32,45 ust.1, art. 92 ust. 1 i 173 Konstytucji.
Treść i konsekwencje konstytucyjnej zasady równości znalazły już szerokie miejsce w dotychczasowym orzecznictwie TK i dla potrzeb niniejszej sprawy wystarczy tylko przypomnienie, iż zasada równości polega na tym, że wszystkie podmioty prawa, charakteryzujący się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowani równo. A więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Uwzględniając funkcje, charakter i zakres regulacji ujętej w art. 110 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dot. matematycznej operacji ubruttowienia wynagrodzeń - należy zauważyć, iż wykazuje ona "odobieństwo" do funkcji, charakteru i zakresu regulacji objętej w ustawie nowelizującej z dnia 15 czerwca 2007 r. dotyczącej obniżenia składki rentowej. W związku z tym objęcie dobrodziejstwem powszechnej podwyżki wynagrodzeń z tytułu obniżenia - kosztem dodatkowych wydatków budżetu Państwa na FUS - składki rentowej przez ustawodawcę tylko pracowników, z jednoczesnym zaniechaniem podwyżek dla sędziów - stanowi odmienne potraktowanie sytuacji podobnych i w efekcie oznacza naruszenie ogólnej konstytucyjnej zasady równości. Skutki reformy systemu ubezpieczeń społecznych i dobrej koniunktury gospodarczej powinny bowiem w równym stopniu objąć wszystkich i wobec tego niezrekompensowanie sędziom w żaden sposób ustawowej podwyżki płac netto dla ogółu zatrudnionych, którym w 1999 r. „ubruttowiono” zarobki – stanowi również naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP.
W tym aspekcie zauważyć należy, iż według uzasadnienia projektu rządowego ustawy budżetowej na rok 2008 Polska znajduje się obecnie w fazie szybkiego wzrostu gospodarczego. Produkt krajowy brutto utrzymywał się w 2007 r. na wysokim poziomie 6,5%. Jednocześnie prognozy na 2008 r. wskazują na tempo wzrostu PKB na poziomie 5,5%. Przewiduje się przy tym, że w latach 2007 – 2008 fundusz wynagrodzeń w gospodarce narodowej może wzrosnąć realnie odpowiednio o 9,0% i 5,7%. Zakłada się również, iż przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w 2008 r. wyniesie 2.843 zł, co oznacza 6,0% nominalny i 3,6% realny wzrost w stosunku do 2007 r.. Jak powyższe wskaźniki mają się zatem do planowanej dla sędziów od 1 stycznia 2008 r. podwyżki tylko o 2,3% - w stosunku do stycznia 2006 r., gdyż w latach 2006-2007 poziom uposażeń sędziów był niezmienny? Należy przy tym dodać, iż w 2008 r. przyjęta przez Sejm kwota bazowa dla sędziów (1.493,42 zł) stanowi jedynie 52% prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (2.843 zł) i 132,6% płacy minimalnej (1.126 zł). Są to najgorsze wskaźniki w historii III RP, gdyż np. w 1999 kwota bazowa dla sędziów (1.135,40 zł) wynosiła 83,1% prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (1.365 zł – bez ubruttowienia) i 215% płacy minimalnej ( 528 zł – bez ubruttowienia). Oznacza to, iż w ciągu dziesięciu minionych lat przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej i płaca minimalna – wzrosły ponad dwukrotnie natomiast kwota bazowa od której naliczane jest wynagrodzenie sędziego tylko o jedną trzecią. Powyższej oceny nie zmienia przy tym fakt, iż w 2001 i 2005 r. nieznacznie tj. o kilka punktów podniesiono stawki mnożnikowe. Te obiektywne parametry wzmacniają tezę o niekonstytucyjności obecnych rozwiązań płacowych dla sędziów sądów powszechnych.
Ustalone przez ustawodawcę kwoty bazowe wynagrodzeń sędziów na lata 2007 i 2008 przy jednoczesnym zaniechaniu wzrostu stawek mnożnikowych przez Prezydenta RP – prowadzi do niedoszacowania poziomu płac sędziów sądów powszechnych, co pozostaje w sprzeczności z zapisami art. 32, 92 ust. 1 i 178 ust. 2 Konstytucji RP i stanowi zaniechanie legislacyjne. Należy zauważyć, iż w przypadku aktu normatywnego wydanego i obowiązującego TK ma kompetencję do oceny jego konstytucyjności również z tego punktu widzenia, czy w jego przepisach nie brakuje unormowań, bez których, ze względu na naturę objętej aktem regulacji, może on budzić wątpliwości natury konstytucyjnej. Zarzut niekonstytucyjności może więc dotyczyć zarówno tego, co prawodawca w danym akcie unormował, jak i tego co w akcie tym pominął, choć postępując zgodnie z konstytucją powinien był unormować. Tym samym określając wysokość kwoty bazowej dla sędziów w ustawach budżetowych ustawodawca nie mógł działać arbitralnie, zwłaszcza, iż sędziowie nie mają żadnych przedstawicieli w Komisji Trójstronnej i pozbawieni prawa do udziału przedstawicieli organizacji związków zawodowych, których nie wolno im tworzyć - nie mogą w żaden sposób negocjować kwoty bazowej, co także należy uznać za niekonstytucyjne. Sędziowie są zatem ubezwłasnowolnieni płacowo i zdani na łaskę innych organów. W tym zakresie jedynym strażnikiem ich interesów jest Krajowa Rada Sądownictwa, która w ostatnich latach co kilka miesięcy podejmowała uchwały odnoszące się do konieczności podwyższenia sędziom wynagrodzenia w sposób adekwatny do wzorca wyrażonego w art. 178 ust. 2 Konstytucji. Apele te pozostały niestety bez większego echa, co świadczy również o niedopuszczalnym zaniechaniu prawodawcy, który pomijając stanowiska KRS, znaczną tendencją wzrostową wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz aktualną sytuacją gospodarczą – nie doszacował należycie kwoty bazowej i zaniechał podwyższenia wskaźników wynagrodzeń sędziowskich w proporcji do stopy obniżonej składki rentowej
Konkludując, niniejszy pozew stanowi mój akt determinacji w celu uzyskania wynagrodzenia odpowiadającego godności sprawowanego urzędu Sędziego Sądu Okręgowego – stosownie do normy wyrażonej w art. 178 ust. 2 Konstytucji i w związku z tym wnoszę, jak na wstępie.
…………………………………………………..
POST. DLA Sadu Pracy z pyt. prawnymi zamieszczam oddzielnie
