Mam pytanie związne z orzeczeniem SN, które jako bezwzdlędną przesłankę odwoławczą traktuje sytuację, w której w sprawie współsprawstwa jeden skład wydaje wyrok wobec jedengo sprawcy na podstawie 334, bądź 387 k.p.k. a potem po rozprawie skazuje pozostałych.
Mój SO uchylil kilka spraw w takim wypadku. Na początku robiliśmy tak, że jak wpłynął wniosek o 335 k.p.k. co do jednego, bądź jeden chciał się poddać karze 387 k.p.k. wyłączało się tego drugiego do odrębnego rozpoznania, potem pisało się wniosek o wyłącznie, po rozpoznaniu sprawę dostawał kto inny. Teraz już nie piszemy wniosku o wyłącznie tylko przewodniczący przydziela sprawę innej osobie.
Jak to wygląda w Waszych SR?

U nas się wyłączamy. Co prawda - nic nam jeszcze nie uchylili na tej podstawie, jednak dotarła do nas "delikatna sugestia", żeby tak robić.

w moim sądzie zdarzyły się takie uchyły i teraz zwracamy baczną uwagę, aby w sytuacji, w której wspólsprawca został skazany w trybie art. 335 lub 387 kpk ten sam sędzia dalej już nie orzekał, bo uchył gwarantowany, zwłaszcza że Proki też na to zwracają uwagę i zaraz zaskarżyliby taki wyrok.

U mnie w sądzie byłem prekursorem, kilku poddało mi się w 387, ukazało się orzeczenie, wyszedłem na salę na następnym terminie, poinformowałem o jego treści i złożyłem oświadczenie. Teraz w opisanej sytuacji każdy składa oświadczenie i wyłączamy oficjalnie.

U nas robimy jak u romanozy. Też byłem prekursorem - wszyscy najpierw dziwnie na mnie patrzyli, jak złożyłem oświadczenie z wnioskiem o wyłączenie. A na drugi dzień każdy chciał wzorek mojego oświadczenia

ja od wielu lat robiłem i robię w ten sposób, że w sprawach wieloosobowych, w których część oskarzonych składała wnioski w trybie 387, a pozosatwali, których czyny pozosatwały w związku z zarzutami tych pierwszych nie przyznawali się odmawiałem uwzględnienia wniosku właśnie z powodu możliwego zarzutu braku beztronności w związku z dokonanym przedsądem. Wyłączenie i przekazywanie wyłaczonej sprawy do innego referatu też mi się nie specjalnie podobało choćby z tego powodu, że ja sprawę już znałem , a ktoś inny musiałby tracić na to czas.

Orzeczenie SN uważam za słuszne. :smile:

Ja nie uważam tego orzeczenia SN za słuszne, gdyż tak naprawdę w ten sposób został "dopisana" kolejna podstawa do wyłączenia z art. 40 kpk A zdarzało mi się jakiegoś "współsprawcę" uniewnnić po przeprowadzeniu całości postępowania dowodowego, pomimo że jego koledzy zostali skazani w trybie 335 czy 387 kpk Równie dobrze można powrócić do starego kpk, że jak aresztujesz kogoś w przygotowawczym, to nie możesz go potem sądzić ...

Ale ponieważ dwa wyroki nam z tego powodu poleciały to się dostosowałam, ale nie wymagam pisania oświadczenia, żeby nie dokładać pracy kolegom, po prostu wyznaczam nowego sprawozdawcę.

Za to mamy ciekawszą sytuację - kolega sądzi dwie sprawy równolegle, w których wydanie wyroku w jednej bedzie przedsądem w drugiej sprawie - zaczął przed zapadnięceim orzeczenia SN. Teoretycznie podstaw do wyłączenia jeszcze nie ma, zanim w jednej z nich
nie wyda wyroku. Wyroki zamierza wydać w tym samym dniu, jeden po drugim, a strony już zapowiedziały jaki zarzut podniosą w apelacji ... No i zobaczymy ...

Zatem rozstrzygająca będzie kolejność wydania orzeczeń! Tylko późniejsze będzie uchylone do ponownego! Trzeba sprawdzić ilość tomów i dobrze wybrać. ;-)

Problem w tym, że obydwie sprawy mają po 16 tomów, wybór między dżumą a cholerą

To może musi je połaczyć

"Klara" napisał:

Za to mamy ciekawszą sytuację - kolega sądzi dwie sprawy równolegle, w których wydanie wyroku w jednej bedzie przedsądem w drugiej sprawie - zaczął przed zapadnięceim orzeczenia SN. Teoretycznie podstaw do wyłączenia jeszcze nie ma, zanim w jednej z nich nie wyda wyroku. Wyroki zamierza wydać w tym samym dniu, jeden po drugim, a strony już zapowiedziały jaki zarzut podniosą w apelacji ... No i zobaczymy ...

Ja miałem jakieś 2 lata temu identyczną sytuację i celowo zrobiłem tak samo. Wyroki wróciły z SO utrzymane. Powodzenia! ;-)

Acha, apelacje rozpoznawał ten sam SSO.

Pomijając inne kwestie, w tym orzeczeniu widzę taki pozytyw, że jak jeden skład SO uchylał wyrok do ponownego, to drugą apelację rozpoznaje inny

A czy spotkaliście się ze stanowiskiem SN, że przy prowadzeniu rozprawy od początku zastosowanie art. 387 par. 1 kpk jest wyłączone? Moim zdaniem, to absurd.

"Modern_judge" napisał:

A czy spotkaliście się ze stanowiskiem SN, że przy prowadzeniu rozprawy od początku zastosowanie art. 387 par. 1 kpk jest wyłączone? Moim zdaniem, to absurd.

No niestety to jest "ierwsze" przy pierwszym podejściu, chociaż przydałoby się, żeby to było "ierwsze" przy każdym podejściu. Jeżeli kolega nawali, to pozbawia oskarżonego (i nas ;-) ) prawa do skorzystania z 387 kpk. Jestem za przyjęciem nowej interpretacji albo zmianą przepisu. ;-)

W jednym z ostatnich numerów Prok. i Prawa z 2007 roku jest ciekawa glossa /krytyczna / do cytowanego powyżej orzeczenia SN. Polecam lekturę.
Po pojawieniu się tegoż orzeczenia kilka spraw skończyłem - szkoda mi było mojej pracy i ludzi. Strony nie złożyły wniosku o wyłaczenie mnie od ropoznania spsawy, w apelcaji nie podnosiły tego zarzutu i jak na razie jedna ze spraw wróciła utrzymana. Co będzie dalej zobaczymy. Jednak obecnie po dyskusji w wydziale składamy żądanie wyłączenia.

"bladyswit" napisał:

A czy spotkaliście się ze stanowiskiem SN, że przy prowadzeniu rozprawy od początku zastosowanie art. 387 par. 1 kpk jest wyłączone? Moim zdaniem, to absurd.

To może wskazówki SO trzeba zrobić na posiedzeniu?!

Jak na mój gust Ignacy słusznie prawi, można jeszcze sięgnąć do rozważań SN na temat prawa odmowy zeznań przez osoby najbliższe, po uchyleniu wyroku do ponownego w sytuacji, gdy w pierwszym procesie zeznawały. W tym orzeczeniu kwestia pierwszej rozprawy, przesłuchania itp. została dość szczegółowo omówiona

"duralex" napisał:

co do głównego tematu - u nas w Wydziale przyjęło się, że wyłączamy dpk i przekazujemy koleżance/koledze do referatu, a ja prowadzę główną sprawę, która wpłynęła do mnie z tzw. rozdzielnika. Nie składam oświadczenia o wyłączeniu, tylko zarządzeniem przedkładam sprawę przewodniczącemu celem wyznaczneia sędziego referenta.

Nie ma dzięki temu żadnych tzw. kwasów, że ktoś zmęczył dpk jednego, a "syfa" podesłał innemu.

Z drugiej strony to, że ja wyłączam dpk, oznacza, że ja bym się przychylił do wniosku - ale nie ma tu przecież automatu, więc teoretycznie koleżanka/kolega mogą się nie przychylić, więc i tak zostają z pasztetem.

Czasem mam przy tym wrażenie przy takich orzeczeniach SN, że nawet SN nie wierzy w naszą niezawisłość. A przecież zdarzało mi się uniewinnić tzw. stałego klienta, jeśli moim zdaniem były ku temu przesłanki, więc nie sądzę, aby nie stało się to w sprawie, w której co do współsprawcy wydałem wyrok skazujący.

Poza tym znowu zaczynamy tu działać z automatu, zamiast myśleć działamy (a głównie SO) w myśl zasady: jest orzeczenie SN, więc na wszelki wypadek nie prowadzimy obu spraw - a przecież czasem wyłączamy sprawę złodzieja, a druga toczy się przeciwko paserowi itp. - czy Waszym zdaniem skazanie np. złodzieja automatycznie oznacza, że ten sam sędzia skazałby pasera?

Taki automat skłania mnie do wniosku, że jesteśmy zwykłymi urzędnikami, którzy nie potrafią samodzielnie myśleć.

Co do ostatniej kwestii - moje zdanie jak Ignacego i romanozy - rozważcie przy tym również treść przepisu pozwalającego na odmowę składania zeznań przez osoby najbliższe.

Kolejny wyrok SN:
Wyrok z dnia 16 stycznia 2008 r., IV KK 392/07 Teza: Skoro w realiach niniejszej sprawy sędziowie wbrew zasadzie domniemania niewinności wyra-żonej w art. 5 ust. 3 Konstytucji i art. 5 § 1 k.p.k. stwierdzili wcześniej w wyodrębnionym postę-powaniu toczącym się w trybie określonym w art. 387 k.p.k., że narkotyki wprowadzone zostały do obrotu wspólnie „de facto” ze skazanym S. M., który kategorycznie zaprzeczał popełnieniu zarzucanych mu czynów, to sędziowie orzekający w jego sprawie powinni żądać wyłączenia od udziału w niniejszej sprawie. Ponieważ tak się nie stało, jak również nie doszło do wyłączenia sędziów z urzędu, którą to możliwość dopuszcza piśmiennictwo, to udział tych sędziów w wyda-niu pierwszoinstancyjnego wyroku stanowił rażące naruszenie art. 41 § 1 k.p.k., a zarazem jest sprzeczne z zasadami sprawiedliwości i słuszności.

"Modern_judge" napisał:

A czy spotkaliście się ze stanowiskiem SN, że przy prowadzeniu rozprawy od początku zastosowanie art. 387 par. 1 kpk jest wyłączone? Moim zdaniem, to absurd.

Przychylam się do stanowiska kolegi "Nowoczesnego sędziego" w 100%

"romanoza" napisał:

Pomijając inne kwestie, w tym orzeczeniu widzę taki pozytyw, że jak jeden skład SO uchylał wyrok do ponownego, to drugą apelację rozpoznaje inny

Najgorsze jest to, że w sprawach analogicznych do tych, gdzie problem był już rozważany przez SN, sądy odwoławcze często prezentują postawy służalczo-zachowawcze, nie analizując argumentacji przedstawionej przez sąd pierwszej instancji, która mija się z poglądem SN i odrzucają en bloc tę argumentację.

Wracając do tematu 387 par 1 a ściślej "do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej"...

Moim zdaniem, przepis ten in principio wprowadza normę karnoprocesową skierowaną do oskarżonego, który chce dobrowolnie poddać się karze. Norma ta zawiera ograniczenie temporalne "zakończenie pierwszego przesłuchania (...) na rozprawie głównej". Wprowadza więc termin do złożenia stosownego wniosku. Jak wiemy terminy dzielą się na instrukcyjne, zawite i stanowcze. Nie znam argumentacji SN, ale przypuszczam, że wyszedł on z
założenia, że przedmiotowy termin jest terminem stanowczym (prekluzyjnym), czyli nieprzywracalnym i nieprzekraczalnym. Można się zgodzić, tyle że jednocześnie wyjaśnienia wymaga, czy w razie prowadzenia rozprawy od początku, aktualizują się na nowo wszystkie uprawnienia procesowe oskarżonego, w tym złożenie przedmiotowego wniosku. Nie byłoby niejasności, gdyby przepis operował takim sformułowaniem jak np. art. 186 par. 1 kpk, który mówi o pierwszym zeznaniu w postępowaniu sądowym. Również nie byłoby niejasności, gdyby art. 387 par. 1 operował sformułowaniem "na pierwszej rozprawie głównej". Jeżeli więc dokonamy wykładni systemowej i porównamy oba przepisy (wykładnia językowa jest moim zdaniem niewystarczająca), to widzimy istotną różnicę pomiędzy znaczeniem pojęcia "ostępowanie sądowe" a "rozprawa". Nadto, można też i należy - przy założeniu, że termin do złożenia wniosku o dobrowolkę jest prekluzyjny - zastosować wykładnię celowościową, a mianowicie odpowiedzieć na pytanie czemu przepis art. 387 par. 1 kpk ma służyć, jakie cele ma spełniać? Odpowiedź chyba jest prosta...

Chętnie przeczytałbym rzeczoną glosę, ale nie chce mi się otworzyć strona Prok. i Prawa.

Pozdrawiam

osobiście uważam, że 387 po uchyłce nie wchodzi w grę - zostaje 388 i odczytanie (i tak robię), chociaż początkowo też robiłem 387. ewentualnie, o ile są spełnione przesłanki, art. 442par2 k.p.k.

A jeśli oskarżony złożył wniosek o 387 przy pierwszym przesłuchaniu (np. w pierwszym procesie), który nie został uwzględniony przez Sąd ?

Myślę , że wtedy nie ma problemu, by rozpoznając sprawę od nowa, taki wniosek klepnąć.
Podobnie jest też przy zmianie s-ref i prowadzeniu sprawy od nowa.

bladyswit, można by bronić tego poglądu o ile by uznać, że składa ponownie TOŻSAMY wniosek... ale sądzę ,że i tak uznanie tego zależeć będzie od składu w odowoławczym... tak czy inaczej, jeśli 387 dwukrotnie by doszło do II Instancji, to trzeci raz bym już jednak nawet w wypadku ponowniego wniosku raczej sądził normalnie... w końcu ktoś składa albo nie sprzeciwia się wnioskowi a później skarży???

"Modern_judge" napisał:

A czy spotkaliście się ze stanowiskiem SN, że przy prowadzeniu rozprawy od początku zastosowanie art. 387 par. 1 kpk jest wyłączone? Moim zdaniem, to absurd.

podobnie jest ze złożeniem wniosku o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego, po uchyle do ponownego, takiego wniosku zgłosić nie może; no, chyba że istnieje inna, nie znana mi praktyka...

"koko" napisał:

podobnie jest ze złożeniem wniosku o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego, po uchyle do ponownego, takiego wniosku zgłosić nie może; no, chyba że istnieje inna, nie znana mi praktyka...

"bladyswit" napisał:

podobnie jest ze złożeniem wniosku o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego, po uchyle do ponownego, takiego wniosku zgłosić nie może; no, chyba że istnieje inna, nie znana mi praktyka...

w mojej praktyce kilkukrotnie już dopuszczałem po uchyle jako oskarzyciela posiłkowego pokrzywdzonego który w pierwszym procesie nie był stroną, część z tych spraw poszła ponownie do okręgu, w tym z apelacjami tegoż właśnie nowo ustanowionego oskarzyciela i mój okręgowy zaakceptował za każdym razem taką sytuację, nie dostrzegając żadnego uchybienia

Że tak powiem cytując klasyka "oczywista oczywistość". W mojej sprawie pokrzywdzony bank zgłosił się jako oskarżyciel posiłkowy, złożył wniosek w trybie art. 46 k.k., wydałem wyrok skazujący, tyle tylko, ze nie mogłem orzec tego środka karnego, bo poprzednia apelacja była tylko obrońcy osk., poprzedni skład nie orzekł tego środka i nie był łaskaw zawiadomić pokrzywdzonego o rozprawie /de facto bank nie zostal ani razu zawiadomiony o rozprawie, słuchano tylko ich pracowników/. No i piszę teraz uzasadnienie bo pełnomocnik banku nic z tego nie rozumie.

a co zrobic w takiej sytuacji:
jest trzech oskarzonych co do dwóch jest zarzut z art. 278 k.k działali wspolnie i w porozumieniu a poszli do trzeciego i sprzedali "towar" czyli paser ma art. 291 k.k. (trzecie), wszyscy poddaja sie na 335 dobrowolnie karze, wyznaczam posiedzenie i przychodzi tylko jeden z oskarzonych z art. 278 k.k. i mówi ze on nie wział części ruchomości i kolega też nie i tych rzeczy nie zanieśli do pasera, no to wobec jego sprzeciwu kieruje wszystkich na rozprawę wobec sprzeciwu i istoty przestepstwa
na rozprwie stawia sie ten co sprzeciwił oraz paser (bo tryb uproszczony) i po złożeniu wyjasnień przyznają się do wysztskiego (z a/o) i wnoszą o dobrowolne poddanie sie karze wskazujac że to oni popełnili przestepstwo i na rozprawie się przyznają bo okazalo się że te ruchomości wziąl kolega ktorego nie ma. Prokurator godzi się na 387 i przypisanie pierwotnego zarzutu (działnie wspólnie i w porozumieniu bez ustalenia co kto wziął) i kare wcześniej ustaloną.
za zgoda stron wydaje wyrok co do jednego ze wspolsprawcow 278 k.k. i co do pasera art. 291 k.k.
Pytanie:
co z tym drugim wspólsprawcą, który też po sprzeciwie trafił na wokandę, bo było działanie wspolnie i w porozumieniu - czy mozna go dalej w trybie 335, czy musi byc rozprawa?
kolejne pytanie:
czy ja mogę to dalej prowadzic czy musi byc inny sędzia?.
W wydziale ustaliliśmy tak że bierze to inny sędzia i od razu na rozrawę bo był sprzeciw co do dpk i zostal te oskarzony wyłączony do odrębnego rozpoznania.
prosze o wasze glosy i sugeste.

"ddominus" napisał:

a co zrobic w takiej sytuacji: jest trzech oskarzonych co do dwóch jest zarzut z art. 278

juz pełne pytanie zadałem
a ten post wyszedl przy okazji, dziekuje za troskę i penie w przyszłości za odpowiedź

Wyrok

z dnia 7 lipca 2006 r.

Sąd Najwyższy

III KK 405/05

1. W sytuacji, gdy wniosek z art. 387 k.p.k. pozostaje w sprzeczności z wymogami prawa, obowiązkiem prokuratora było wskazanie na to lub wyrażenie sprzeciwu, a obowiązkiem sądu pouczenie oskarżonego o przepisach prawa karnego i żądanie odpowiedniego zmodyfikowania wniosku, jeżeli ma on być uwzględniony. Tego nie uczyniono. Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy sąd powinien zatem wezwać oskarżonego do ponownego sformułowania swego wniosku o skazanie w zakresie sugerowanych kar jednostkowych i kary łącznej, bacząc by, tak te pierwsze jak i kara łączna, pozostawały w zgodzie w wymogami prawa karnego materialnego.
2. [[[shadow=red]u]b]Jeżeli oskarżony sam nie zasugeruje w ponownym postępowaniu wniosku z art. 387 k.p.k. [/[/shadow]u]zakładającego surowsze jego ukaranie w zakresie kary łącznej niż w zaskarżonym wyroku, nie powinno dojść do surowszego jego ukarania. Byłoby to bowiem sprzeczne z podstawowymi gwarancjami oskarżonego, w tym i płynącymi z instytucji uregulowanej w art. 387 k.p.k. Oskarżony, który w zamian za wniosek powodujący znaczne przyspieszenie i skrócenie procesu, łączący się w tym postępowaniu także z przyznaniem się do winy, korzysta z określonych koncesji m.in. w zakresie kary, nie powinien ponosić następnie ujemnych konsekwencji uchybień, których dopuścili się w tej sprawie także prokurator i sąd przy procedowaniu w przedmiocie tego wniosku.
LEX nr 193008

Z tego orzeczenia, autorstwa T. Gregorczyka - jednego z twórców komentarza do KPK wynika jasno, iż 387 po uchyle jest dopuszczalne, choć pierwsze przesłuchanie jest zawsze ierwsze i to nie ulega dyskusji. Ale w razie czego jest podkładka do uzasadnienia.

"bull78" napisał:

Wyrok

z dnia 7 lipca 2006 r.

Sąd Najwyższy

III KK 405/05

........ Ale w razie czego jest podkładka do uzasadnienia.

Albo coś mi umkneło albo T. Grzegorczyk zapomniał o tym drobiazgu:

Art. 443.  W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego albo [glow=red]gdy zachodzą okoliczności określone w art. 434 § 3. [/glow]

Art. 434§ 3. Określonego w § 1 zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego nie stosuje się w wypadkach określonych w art. 60 § 3 i 4 Kodeksu karnego lub w art. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego [glow=red]oraz w wypadkach skazania z zastosowaniem art. 343 lub art. 387 Kodeksu postępowania karnego [/glow]albo art. 156 Kodeksu karnego skarbowego.
informacje o jednostce

Kolejny problem z 387 kpk. Dwóch oskarżonych - zarzut wspólnie i w porozumieniu. Jeden się poddaje. Skazuje go i wyłączam drugiego do odrębenego. W tym momencie mój oskarżony staje się świadkiem w sprawie wyłączonej. Przysługuje mu prawo do odmowy składania zeznań. Następnie garownik ktory się poddał składa wniosek o uzasadnienie i apelację. Więc cały czas ma prawo do odmowy składania zeznań w sprawie "tego wyłączonego". Czy teraz trzeba czekać na uprawomcnienie się wyroku w mojej sprawie (żeby nie miał prawa do odmowy). Co zrobić z tym postępowaniem w sprawie gościa, który się nie poddał - nie wyznaczać, zawiesić ?

"bull78" napisał:

Kolejny problem z 387 kpk. Dwóch oskarżonych - zarzut wspólnie i w porozumieniu. Jeden się poddaje. Skazuje go i wyłączam drugiego do odrębenego. W tym momencie mój oskarżony staje się świadkiem w sprawie wyłączonej. Przysługuje mu prawo do odmowy składania zeznań. Następnie garownik ktory się poddał składa wniosek o uzasadnienie i apelację. Więc cały czas ma prawo do odmowy składania zeznań w sprawie "tego wyłączonego". Czy teraz trzeba czekać na uprawomcnienie się wyroku w mojej sprawie (żeby nie miał prawa do odmowy). Co zrobić z tym postępowaniem w sprawie gościa, który się nie poddał - nie wyznaczać, zawiesić ?

"Ignacy" napisał:

nie widzę prolemu i wielokrotnie miałem to w praktyce - co prawda taki świadek ma prawo do odmowy, ale odczytujesz jego wcześniejsze depozycje - skladane zarwno w formie zeznań jak i wyjasnień - 182 § 3 kpk w zw. z art. 391 §2 kpk. Dla mnie bomba - zanim nie ukazało się orzeczenie SN o wyłaczeniach sędzów skazujących współsprawców często miałem sytuację - robiłem porządne 387 co do niektórych z współsprawców - porządne w tym znaczeniu, że odbierałem obszerne wyjaśnienia, w tym opisujące role współspwaców - wyłączałem, poddawałem, a postem jak prowadziłem proces co do pozostałych to wręcz zależało mi, żeby taki ex oskarzony a obecny świadek odmówił w trybie 182( o ile jego sprawa była jeszcze nieprawomocna)- wtedy nie musiałem jeszcze raz tego słuchać, odczytywaem sobie w tempie teleekspresowym i jazda dalej - proceduralenie sprawa nie do ruszenia, a jaka oszczednośc czasu i uszu .
(...)

"marciano" napisał:

[...]
Ignacy, nie bardzo rozumiem na jakiej podstawie odczytujesz wyjaśnienia osoby, która na podstawie 182par 3 kpk odmawia zeznań. [...]

Art. 391. § 2. W warunkach określonych w § 1, a także w wypadku określonym w art. 182 § 3, wolno również odczytywać na rozprawie protokoły złożonych poprzednio przez świadka wyjaśnień w charakterze oskarżonego.

"marciano" napisał:

nie widzę prolemu i wielokrotnie miałem to w praktyce - co prawda taki świadek ma prawo do odmowy, ale odczytujesz jego wcześniejsze depozycje - skladane zarwno w formie zeznań jak i wyjasnień - 182 § 3 kpk w zw. z art. 391 §2 kpk. Dla mnie bomba - zanim nie ukazało się orzeczenie SN o wyłaczeniach sędzów skazujących współsprawców często miałem sytuację - robiłem porządne 387 co do niektórych z współsprawców - porządne w tym znaczeniu, że odbierałem obszerne wyjaśnienia, w tym opisujące role współspwaców - wyłączałem, poddawałem, a postem jak prowadziłem proces co do pozostałych to wręcz zależało mi, żeby taki ex oskarzony a obecny świadek odmówił w trybie 182( o ile jego sprawa była jeszcze nieprawomocna)- wtedy nie musiałem jeszcze raz tego słuchać, odczytywaem sobie w tempie teleekspresowym i jazda dalej - proceduralenie sprawa nie do ruszenia, a jaka oszczednośc czasu i uszu .
(...)

bez komentarza...

Kurcze Ignacy, sam nie wiem o co chodzi w tym wątku, dla mnie to kolejna kwestia, która nie budzi wątpliwości, mnie czasami naprawdę już nie chce się polemizować

"duralex" napisał:

jeden z moich wykładowców na aplikacji wciąz powtarzał: "czytajcie Państwo przepisy. Ja czytam cały czas od kilkudziesięciu lat i za każdym razem odkrywam nowy"

ps. a JA mam zasadę, że raz w roku czytam od deski do deski kpk (kk nie - bo nie lubię )

Jasne masz racje Ignacy, przepraszam za zamieszanie, jak słusznie zauważył duralex ciągle odkrywa się nowe przepisy. A co do komentarzy to m. in. w Grzegorczyku (Zakamycze 2001) jest teza z której wynika pogląd błędnie przeze mnie zaprezentowany (teza 4 do art. 186 kpk). Autor powołuje się na ratio legis przepisu i orzeczenie SN z 84 roku. Komentator pominął wyjątek o jakim mowa w art. 391 par. 2 kpk i stąd mój wczesniejszy post. Ale kto pyta nie błądzi

bez komentarza...

"Ignacy" napisał:

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.