Wrzucam nowy temat. Jak sadzę, będzie coraz więcej spraw w wydziałach pracy dotyczących sporów na tle zatrudnienia poza granicami kraju.
Aktualnie mam do rozpoznania sprawę o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i diety. Pracownik zawarł z polskim pracodawcą umowę o pracę, miejscem świadczenia pracy była Francja, praca na budowach. Czas pracy we Francji, to 35 godzin tygodniowo, a dodatek za godziny nadliczbowe - 20 % (w czasie zatrudnienia), obecnie 25 %.
Według którego prawa, polskiego, czy francuskiego policzyć normatywny czas pracy i wynagrodzenie za godziny nadliczbowe ? Dochodzi jeszcze kwestia diet.

Muszę pomyśleć nad dokształcaniem w zakresie prawa europejskiego, bo to nie jedyna moja sprawa z udziałem zagranicznym

tak na gorąco i bez uzasadnienia ( bo pozno czas pracy i nadgodziny wg prawa polskiego, a diety chyba nie, skoro miejscem świadczenia pracy była Francja.
Ale oczywiscie optyka- szczególnie co do tego ostatniego, moze mi sie zmienic, jesli poczytam coś o tym.
A dopytam- tam na miejscu pracodawca zapewniał nocleg i jakies inne tego typu świadczenia?

Pracodawca, zapewniał nocleg i dowóz do pracy, wypłacał diety, sporna jest kwestia ich wysokości.
Chyba międzynarodowe prywatne trzeba poczytać

Prawo prywatne międzynarodowe:
X. Stosunki pracy.

Art. 32. Strony mogą poddać stosunek pracy wybranemu przez siebie prawu, jeżeli pozostaje ono w związku z tym stosunkiem.

Art. 33. § 1. Jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa, stosunek pracy podlega prawu państwa, w którym strony w chwili powstania tego stosunku mają miejsce zamieszkania albo siedzibę. Jeżeli praca jest, była lub miała być wykonywana w przedsiębiorstwie pracodawcy, rozstrzyga, zamiast jego miejsca zamieszkania albo siedziby - siedziba przedsiębiorstwa.

§ 2. Jeżeli strony nie mają miejsca zamieszkania albo siedziby w tym samym państwie i nie dokonały wyboru prawa, stosuje się prawo państwa, w którym praca jest, była lub miała być wykonywana

Orzecznictwo:

Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2001 r., I PKN 358/2000, OSNP 2003/3 poz. 59

Stosunek pracy pracownika zamieszkałego w Polsce oraz pracodawcy zamieszkałego i prowadzącego przedsiębiorstwo mające siedzibę w Polsce - jeżeli strony nie dokonały wyboru prawa - podlega prawu polskiemu, choćby umowa o pracę była lub miała być wykonywana w innym państwie (art. 33 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe, Dz. U. 1965 r. Nr 46 poz. 290 ze zm.).

Komentarze:
Andrzej Kijowski w: Kodeks Pracy. Komentarz, pod red. T. Zielińskiego, Warszawa 2001, s. 1241

Jacek Skoczyński w: Kodeks Pracy. Komentarz, pod red. Z. Salwy, Warszawa 2000, s. 769

Andrzej M. Świątkowski, Komentarz do kodeksu pracy, Kraków 2002, t. II, s. 572-574

Pozdrawiam i życzę miłej lektury

Kubalit,
wielkie dzięki za analizę prawa prywatnego międzynarodowego, zamierzałam się tym zająć w przyszłym tygodniu, będzie mi łatwiej

Drobiazg, miałem trochę "z górki" bo już wcześniej o tym pisałem w jednym uzasie.