Czwartek, 28 marca 2024
Dziennik wyroków i ogłoszeń sądowych
Rej Pr. 2512 | Wydanie nr 5876
Czwartek, 28 marca 2024

Forum sędziów

Drogi publiczne, wewnętrzne itp itd - jak to jest?

espanol
17.04.2007 10:48:14

Znalazłem w necie przez przypadek ciekawe opracowania na ten temat... Autorem umieszczającym jest kolega o ksywce SMP z forum dla strażników miejskich

Jakie są zasady odpowiedzialności i oznakowania na drogach wewnętrznych?
Sposób zaliczenia drogi do określonej kategorii dróg publicznych reguluje ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838). Aby droga mogła zostać zaliczona do określonej kategorii dróg publicznych, tj. do kategorii dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych czy gminnych, konieczna jest decyzja właściwego organu. Zgodnie z art. 8 ust. l ww. ustawy, drogi nie zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych (...) są drogami wewnętrznymi. Z kolei według ust. 2 ww. przepisu budowa, utrzymanie, zarządzanie i oznakowanie dróg wewnętrznych należy do zarządcy terenu.
Ponieważ drogi wewnętrzne nie są drogami publicznymi, pociąga to za sobą określone konsekwencje prawne, w szczególności należy podkreślić, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (DZ.U. Nr 98 poz. 602 z późn. zm.) na drogach takich nie mają zastosowania przepisy ustawy z wyjątkiem sytuacji, w których jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu.
Tak więc, w ww. artykule Prawa o ruchu drogowym ustawodawca przewidział stosowanie się uczestników ruchu na drogach niepublicznych tylko do tych regulacji, które stanowią podstawowe zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego. Są to m.in. przepisy dotyczące: ustąpienia pierwszeństwa przez kierującego lub pieszego w razie możliwości wystąpienia kolizji, zachowanie bezpiecznego odstępu przy wymijaniu, omijaniu, wyprzedzaniu itp.
Należy stwierdzić, że na przykład nieprawidłowe parkowanie pojazdów na drodze wewnętrznej (niepublicznej) nie będzie stanowiło naruszenia podstawowych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, nie jest więc przedmiotem regulacji określonych w ww. ustawie.
Jedną z regulacji, która jest zawarta w ustawie Prawo o ruchu drogowym jest upoważnienie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji do określenia w drodze rozporządzenia znaków i sygnałów drogowych obowiązujących w ruchu drogowym. Rozporządzenie powyższe tylko w zakresie stosowania się uczestników ruchu do znaków określających np. pierwszeństwo w sytuacjach wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa może odnosić się do dróg wewnętrznych.
Jednocześnie, w obecnie obowiązującej ustawie O drogach publicznych, usunięto delegację pozwalającą Radzie Ministrów wydać szczegółowe przepisy regulujące sposób i rodzaj stosowanego oznakowania dróg wewnętrznych. Wobec powyższego wydane wcześniej rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych w zakresie regulacji dotyczących zarządzania, finansowania i oznakowania dróg wewnętrznych oraz zasad ruchu na tych drogach (w tym tablic z symbolami znaków pionowych) straciło podstawę prawną. Nie ma więc przepisu jednoznacznie wskazującego jak i przy pomocy jakiego oznakowania powinny być regulowane zasady ruchu na drogach wewnętrznych.
Należy więc uznać, że zachowania uczestników ruchu powodujące zagrożenie bezpieczeństwa, także w sytuacjach, w których ich postępowanie powinno wynikać z zastosowanego oznakowania (np. pierwszeństwo na skrzyżowaniu dróg określone znakami) mogą być określone jako wykroczenia i winny zostać poddane procedurom egzekucyjnym przewidzianych prawem.
Inne zachowania kierującego pojazdami na drodze wewnętrznej nawet niezgodne z normami określonymi znakami, nie powodujące zagrożenia bezpieczeństwa mogą być egzekwowane w drodze postępowania cywilnego, zainicjowanego przez zainteresowaną stronę np. mieszkańca, właściciela lub zarządcę terenu, jako nie podporządkowanie się do norm obowiązujących w społeczności spółdzielców.

Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej, czerwiec 2001 r.



Jaki przepis prawny może sankcjonować przypadek zaparkowania pojazdu w miejscu do tego nie wyznaczonym znajdującym się w strefie zamieszkania, a utworzonej z dróg wewnętrznych?
Określenie „drogi publiczne" zawarte jest w ustawie z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych. W myśl art. l tej ustawy drogą publiczną jest droga zaliczona do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
Drogi wewnętrzne nie są drogami publicznymi, a przepis art. 8 ust. l w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 200 poz. 1953) stanowi - drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach nieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami są drogami wewnętrznymi.
Art. 8 ust. 2 stanowi - budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym zlokalizowana jest droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu.
Art. 8 ust. 4 stanowi - oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz utrzymanie urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanych z funkcjonowaniem tych połączeń, należy do zarządcy drogi publicznej.
Podstawą prawną do oznakowania dróg wewnętrznych jest ustawa z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o ruchu drogowym (Dz.U z 2003 roku Nr 58 poz. 515), której przepisy art. l ust. 2 stosuje się również do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu.
Zgodnie z dyrektywą zawartą w art. l ust. 2 w/w ustawy, na drogach wewnętrznych obowiązują ogólne zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego, jeśli ruch ten odbywa się w miejscu powszechnie dostępnym.
Popełnienie wykroczenia na drodze niepublicznej nie prowadzi do wniosku, że charakter tego miejsca wyklucza możliwość odpowiedzialności za wykroczenie, jakiego dopuścić się można poza drogą publiczną (art. 98 kw), zwłaszcza, że art. l ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, że przepisy tego prawa stosuje się do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu.
Wykroczenia mieszkańców parkujących w miejscach niedozwolonych grożą odpowiedzialnością wynikającą z Kodeksu wykroczeń, np. art. 90 kw stanowi „Kto tamuje lub utrudnia ruch na drodze publicznej lub w strefie zamieszkania podlega karze grzywny lub karze nagany”.
Strefa zamieszkania oznaczona znakiem D-40 ze względu na ustanowienie szczególnych zasad ruchu uzyskała status odrębności, polegającej na tym, że swoim zasięgiem obejmuje zarówno sieć dróg publicznych jak i niepublicznych, na których ruch jest całkowicie podporządkowany pieszym, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi. W strefie zamieszkania można wyznaczyć ogólnodostępną drogę niepubliczną, oznaczając ją odpowiednimi znakami pod nazwą: droga wewnętrzna (D-46) i koniec drogi wewnętrznej (D-47). Na takiej drodze obowiązują identyczne zasady jak w strefie zamieszkania, przy czym może ją wyróżnić jedynie ograniczona dostępność, wyrażona wolą zarządcy.
Stosownie do zapisów ustawy o drogach publicznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. (Dz.U. Nr 200, póz. 1953), art. 13b ust. l stanowi, że opłatę pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu. Strefa stanowi pewien obszar określony w ust. 2 powyższego art. 13b, natomiast płatne parkowanie dotyczy wyznaczonych miejsc w tej strefie. Parkowanie bez opłaty poza miejscami wyznaczonymi, jak również na trawnikach i innych miejscach nie wyznaczonych jest wykroczeniem.

Ministerstwo Infrastruktury, sierpień 2004 r.

pmaciej7
14.03.2008 23:03:15

Polecam tego linka.

http://www.hotelarze.pl/hot/drogi-wewnetrzne.php

Ostanio mam wysyp wniosków z 98 k.w. i też staram się zgłębić temat przed rozpoznaniem tych spraw.

kreaounds
19.07.2009 o 12:45

Dobry wieczór Panie i Panowie Sędziowie!
Potrzebuję Waszej pomocy w sprawie, której jestem stroną. (Jeśli administrator przesunie mój wątek do działu Help for student nie obrażę się…) 🙏🏻

Sprawa rzecz jasna cywilna.

Otrzymałem wyrok pierwszej instancji, mój „rofesjonalny pełnomocnik” nie spisał się. Jestem z niego niezadowolony i chcę mu cofnąć pełnomocnictwo, zabrać dokumenty i pójść dwie ulice dalej do innej kancelarii, ale nagli mnie termin na odwołanie. Nie chcę oczywiście, aby je pisał mój dotychczasowy pełnomocnik.

Jak wygląda zatem procedura zmiany pełnomocnika. Nowy adwokat musi w końcu zapoznać się z kilkoma tomami akt, a na to potrzeba czasu - czas na odwołanie biegnie…

Wiem, że termin na odwołanie jest określony w ustawie. Czy sąd w takim wypadku (zmiana pełnomocnika, który musi zapoznać się z aktami) może go wydłużyć? Jeśli tak, to o ile?

Darkside
19.07.2009 o 13:23

sorrki ale porad prawnych nie udzielamy ❌

kreaounds
19.07.2009 o 13:44

Po poradę prawną pójdę do nowego adwokata w poniedziałek, ale od Was chciałem się dowiedzieć czego mogę się spodziewać.

Co do porad prawnych. Gdybyście ich udzielali to na pewno zarobilibyście więcej niż w sądzie.

Pozdrawiam.

Darkside
19.07.2009 o 15:27

co innego pomoc w rozwiązywaniu kazusów na poziomie akademickim, co innego pomoc w konkretnej sprawie.